KSIĘGA LICZB

1 Pierwszego dnia miesiąca drugiego, w drugim roku po wyjściu Izraela z Egiptu+, Jehowa tak przemówił do Mojżesza na pustkowiu Synaj+, w namiocie spotkania+: 2 „Dokonajcie spisu+ Izraelitów*. Spiszcie imiennie wszystkich mężczyzn — każdego z osobna* — według ich rodzin i według ich rodów, 3 wszystkich zdolnych do służby wojskowej w Izraelu od 20 lat wzwyż+, według ich oddziałów*. Macie to zrobić ty i Aaron.

4 „Weźcie ze sobą mężczyzn będących głowami rodów — po jednym z każdego plemienia+, 5 którzy mają wam pomóc. Oto ich imiona: z plemienia Rubena Elicur+, syn Szedeura; 6 z plemienia Symeona Szelumiel+, syn Curiszaddaja; 7 z plemienia Judy Nachszon+, syn Amminadaba; 8 z plemienia Issachara Netanel+, syn Cuara; 9 z plemienia Zebulona Eliab+, syn Chelona; 10 spośród synów Józefa: z plemienia Efraima+ Eliszama, syn Ammihuda; z plemienia Manassesa Gamaliel, syn Pedahcura; 11 z plemienia Beniamina Abidan+, syn Gideoniego; 12 z plemienia Dana Achiezer+, syn Ammiszaddaja; 13 z plemienia Aszera Pagiel+, syn Ochrana; 14 z plemienia Gada Eliasaf+, syn Deuela; 15 z plemienia Naftalego Achira+, syn Enana. 16 To są mężczyźni wybrani spośród ludu, naczelnicy+ plemion ich ojców, zwierzchnicy* tysięcy Izraela”+.

17 Mojżesz i Aaron wzięli więc ze sobą wymienionych z imienia mężczyzn 18 i pierwszego dnia miesiąca drugiego zwołali cały lud, żeby spisać imiennie każdego z osobna od 20 lat wzwyż+, według rodzin i według rodów. 19 Mojżesz zrobił tak, jak nakazał Jehowa, i spisał ich na pustkowiu Synaj+.

20 Zostali spisani imiennie synowie Rubena, potomkowie pierworodnego Izraela+, według rodzin i według rodów — każdy z osobna — wszyscy mężczyźni od 20 lat wzwyż zdolni do służby wojskowej. 21 Liczba spisanych z plemienia Rubena wyniosła 46 500.

22 Zostali spisani imiennie potomkowie Symeona+ według rodzin i według rodów — każdy z osobna — wszyscy mężczyźni od 20 lat wzwyż zdolni do służby wojskowej. 23 Liczba spisanych z plemienia Symeona wyniosła 59 300.

24 Zostali spisani imiennie potomkowie Gada+ według rodzin i według rodów — każdy z osobna — wszyscy mężczyźni od 20 lat wzwyż zdolni do służby wojskowej. 25 Liczba spisanych z plemienia Gada wyniosła 45 650.

26 Zostali spisani imiennie potomkowie Judy+ według rodzin i według rodów — każdy z osobna — wszyscy mężczyźni od 20 lat wzwyż zdolni do służby wojskowej. 27 Liczba spisanych z plemienia Judy wyniosła 74 600.

28 Zostali spisani imiennie potomkowie Issachara+ według rodzin i według rodów — każdy z osobna — wszyscy mężczyźni od 20 lat wzwyż zdolni do służby wojskowej. 29 Liczba spisanych z plemienia Issachara wyniosła 54 400.

30 Zostali spisani imiennie potomkowie Zebulona+ według rodzin i według rodów — każdy z osobna — wszyscy mężczyźni od 20 lat wzwyż zdolni do służby wojskowej. 31 Liczba spisanych z plemienia Zebulona wyniosła 57 400.

32 Zostali spisani imiennie potomkowie Józefa poprzez Efraima+ według rodzin i według rodów — każdy z osobna — wszyscy mężczyźni od 20 lat wzwyż zdolni do służby wojskowej. 33 Liczba spisanych z plemienia Efraima wyniosła 40 500.

34 Zostali spisani imiennie potomkowie Manassesa+ według rodzin i według rodów — każdy z osobna — wszyscy mężczyźni od 20 lat wzwyż zdolni do służby wojskowej. 35 Liczba spisanych z plemienia Manassesa wyniosła 32 200.

36 Zostali spisani imiennie potomkowie Beniamina+ według rodzin i według rodów — każdy z osobna — wszyscy mężczyźni od 20 lat wzwyż zdolni do służby wojskowej. 37 Liczba spisanych z plemienia Beniamina wyniosła 35 400.

38 Zostali spisani imiennie potomkowie Dana+ według rodzin i według rodów — każdy z osobna — wszyscy mężczyźni od 20 lat wzwyż zdolni do służby wojskowej. 39 Liczba spisanych z plemienia Dana wyniosła 62 700.

40 Zostali spisani imiennie potomkowie Aszera+ według rodzin i według rodów — każdy z osobna — wszyscy mężczyźni od 20 lat wzwyż zdolni do służby wojskowej. 41 Liczba spisanych z plemienia Aszera wyniosła 41 500.

42 Zostali spisani imiennie potomkowie Naftalego+ według rodzin i według rodów — każdy z osobna — wszyscy mężczyźni od 20 lat wzwyż zdolni do służby wojskowej. 43 Liczba spisanych z plemienia Naftalego wyniosła 53 400.

44 To byli mężczyźni spisani przez Mojżesza, Aarona i 12 naczelników Izraela reprezentujących swoje rody. 45 Wszystkich Izraelitów od 20 lat wzwyż zdolnych do służby wojskowej, spisanych według rodów, 46 było ogółem 603 550+.

47 Ale Lewici+ nie zostali spisani według rodów swoich ojców jak inne plemiona+. 48 Jehowa rzekł do Mojżesza: 49 „Tylko plemienia Lewiego nie wolno ci spisać i policzyć razem z innymi Izraelitami+. 50 Ustanów Lewitów nad Przybytkiem Świadectwa+, nad wszystkimi jego sprzętami i nad wszystkim innym, co do niego należy+. Będą przenosić przybytek i wszystkie jego sprzęty+ i będą w nim usługiwać+. A obozować mają wokół niego+. 51 Za każdym razem, gdy przybytek trzeba będzie przenieść, Lewici go złożą+, a potem rozłożą. Każda osoba nieupoważniona*, która się do niego zbliży, ma zostać uśmiercona+.

52 „Wszyscy Izraelici mają rozstawiać swoje namioty w wyznaczonych miejscach obozu, podzieleni na trójplemienne grupy*+, według swoich oddziałów*. 53 A Lewici mają obozować wokół Przybytku Świadectwa, żebym nie rozgniewał się na Izraela+. Mają sprawować pieczę* nad Przybytkiem Świadectwa”+.

54 Izraelici zrobili wszystko, co Jehowa nakazał Mojżeszowi. Tak właśnie zrobili.

2 Potem Jehowa powiedział do Mojżesza i Aarona: 2 „Izraelici mają rozstawiać swoje namioty w miejscach wyznaczonych ich trójplemiennym grupom+, każdy przy sztandarze swojego rodu. Mają je rozstawiać dookoła namiotu spotkania, zwrócone przodem w jego stronę.

3 „Od strony wschodniej* będzie obóz Judy — grupa trzech plemion rozmieszczonych według oddziałów*. Naczelnikiem plemienia Judy jest Nachszon+, syn Amminadaba. 4 Jego wojsko liczy 74 600+. 5 Obok będzie obozować plemię Issachara. Naczelnikiem tego plemienia jest Netanel+, syn Cuara. 6 Jego wojsko liczy 54 400+. 7 Dalej będzie plemię Zebulona. Naczelnikiem tego plemienia jest Eliab+, syn Chelona. 8 Jego wojsko liczy 57 400+.

9 „Wszystkich mężczyzn spisanych w obozie Judy według ich oddziałów* jest 186 400. Oni mają zwijać obóz jako pierwsi+.

10 „Od strony południowej będzie obóz Rubena+ — grupa trzech plemion rozmieszczonych według oddziałów*. Naczelnikiem plemienia Rubena jest Elicur+, syn Szedeura. 11 Jego wojsko liczy 46 500+. 12 Obok będzie obozować plemię Symeona. Naczelnikiem tego plemienia jest Szelumiel+, syn Curiszaddaja. 13 Jego wojsko liczy 59 300+. 14 Dalej będzie plemię Gada. Naczelnikiem tego plemienia jest Eliasaf+, syn Reuela. 15 Jego wojsko liczy 45 650+.

16 „Wszystkich mężczyzn spisanych w obozie Rubena według ich oddziałów* jest 151 450. Oni mają zwijać obóz jako drudzy+.

17 „W czasie przenoszenia namiotu spotkania+ obóz Lewitów ma iść w środku, pomiędzy innymi obozami.

„Wszyscy mają podróżować w takim samym ustalonym porządku, w jakim obozują+, każdy na swoim miejscu — w swoich trójplemiennych grupach.

18 „Od strony zachodniej będzie obóz Efraima — grupa trzech plemion rozmieszczonych według oddziałów*. Naczelnikiem plemienia Efraima jest Eliszama+, syn Ammihuda. 19 Jego wojsko liczy 40 500+. 20 Obok będzie obozować plemię Manassesa+. Naczelnikiem tego plemienia jest Gamaliel+, syn Pedahcura. 21 Jego wojsko liczy 32 200+. 22 Dalej będzie plemię Beniamina. Naczelnikiem tego plemienia jest Abidan+, syn Gideoniego. 23 Jego wojsko liczy 35 400+.

24 „Wszystkich mężczyzn spisanych w obozie Efraima według ich oddziałów* jest 108 100. Oni mają zwijać obóz jako trzeci+.

25 „Od strony północnej będzie obóz Dana — grupa trzech plemion rozmieszczonych według oddziałów*. Naczelnikiem plemienia Dana jest Achiezer+, syn Ammiszaddaja. 26 Jego wojsko liczy 62 700+. 27 Obok będzie obozować plemię Aszera. Naczelnikiem tego plemienia jest Pagiel+, syn Ochrana. 28 Jego wojsko liczy 41 500+. 29 Dalej będzie plemię Naftalego. Naczelnikiem tego plemienia jest Achira+, syn Enana. 30 Jego wojsko liczy 53 400+.

31 „Wszystkich mężczyzn spisanych w obozie Dana według ich oddziałów* jest 157 600. Oni mają zwijać obóz jako ostatni+ — w swojej trójplemiennej grupie”.

32 To byli Izraelici spisani według rodów. Liczba mężczyzn zdolnych do służby wojskowej we wszystkich obozach wyniosła 603 550+. 33 Ale Lewici nie zostali spisani+ razem z innymi Izraelitami+, tak jak Jehowa nakazał Mojżeszowi. 34 Izraelici zrobili wszystko, co Jehowa nakazał Mojżeszowi. W taki właśnie sposób rozbijali i zwijali obóz+ — w swoich trójplemiennych grupach+, według rodzin i według rodów.

3 W czasie, gdy Jehowa rozmawiał z Mojżeszem na górze Synaj+, rodzina* Mojżesza i Aarona przedstawiała się następująco: 2 Imiona synów Aarona to: Nadab — pierworodny, Abihu+, Eleazar+ i Itamar+. 3 Takie były imiona synów Aarona, namaszczonych kapłanów, których wprowadzono na urząd kapłański*+. 4 Nadab i Abihu umarli jednak przed Jehową, gdy na pustkowiu Synaj składali Jehowie niedozwoloną ofiarę+. Nie mieli oni żadnych synów. A Eleazar+ i Itamar+ dalej pełnili służbę kapłańską razem ze swoim ojcem, Aaronem.

5 Jehowa rzekł do Mojżesza: 6 „Przyprowadź Lewitów+ do kapłana Aarona, żeby mu usługiwali+. 7 Mają wykonywać obowiązki na jego rzecz i na rzecz całego ludu, pełniąc służbę związaną z namiotem spotkania, z przybytkiem. 8 Usługując w nim, mają się troszczyć o wszystkie jego sprzęty+ i w ten sposób wypełniać swoje obowiązki w imieniu Izraelitów+. 9 Dasz Lewitów Aaronowi i jego synom. Zostali wyznaczeni do tej służby spośród Izraelitów+. 10 Aarona i jego synów masz mianować na urząd kapłański+. Każda osoba nieupoważniona*, która zbliży się do przybytku, ma zostać uśmiercona”+.

11 Jehowa dalej mówił do Mojżesza: 12 „Ja biorę Lewitów spośród ludu Izraela w zamian za wszystkich izraelskich pierworodnych*+. Lewici będą należeć do mnie. 13 Bo do mnie należy każdy pierworodny+. W dniu, w którym uśmierciłem każdego pierworodnego w ziemi egipskiej+, uświęciłem dla siebie każdego pierworodnego w Izraelu, zarówno spośród ludzi, jak i zwierząt+. Należą więc do mnie. Ja jestem Jehowa”.

14 Jehowa rzekł jeszcze do Mojżesza na pustkowiu Synaj+: 15 „Spisz synów Lewiego według ich rodów i według ich rodzin. Masz spisać każdą osobę płci męskiej od miesiąca wzwyż”+. 16 Mojżesz spisał ich więc na polecenie Jehowy. 17 Imiona synów Lewiego to: Gerszon, Kehat i Merari+.

18 Synami Gerszona, od których wywodziły się nazwy rodzin, byli: Libni i Szimej+.

19 Synami Kehata, od których wywodziły się nazwy rodzin, byli: Amram, Icchar, Hebron i Uzziel+.

20 Synami Merariego, od których wywodziły się nazwy rodzin, byli: Machli+ i Muszi+.

To były rodziny Lewitów wymienione według rodów.

21 Od Gerszona wywodziła się rodzina Libnitów+ i rodzina Szimeitów. To były rodziny pochodzące od Gerszona. 22 Liczba wszystkich spisanych osób płci męskiej od miesiąca wzwyż wyniosła 7500+. 23 Rodziny Gerszonitów obozowały za przybytkiem+, od strony zachodniej. 24 Naczelnikiem rodu Gerszonitów był Eliasaf, syn Laela. 25 Obowiązkiem synów Gerszona+ w namiocie spotkania było troszczenie się o namiot+ i jego nakrycia+, o kotarę+ przy wejściu do namiotu spotkania, 26 zasłony+, które ogradzały dziedziniec otaczający przybytek i ołtarz, kotarę+ przy wejściu na ten dziedziniec, linki namiotowe i o wszystko, co było z tym związane.

27 Od Kehata wywodziła się rodzina Amramitów, rodzina Iccharytów, rodzina Hebronitów i rodzina Uzzielitów. To były rodziny pochodzące od Kehata+. 28 Liczba wszystkich spisanych osób płci męskiej od miesiąca wzwyż wyniosła 8600. Ich obowiązkiem było troszczenie się o święte miejsce*+. 29 Rodziny synów Kehata obozowały od południowej strony przybytku+. 30 Naczelnikiem rodu Kehatytów był Elicafan, syn Uzziela+. 31 Ich obowiązkiem było troszczenie się o Arkę+, stół+, świecznik+, ołtarze+, przybory+ używane podczas służby w świętym miejscu, kotarę+ i o wszystko, co było z tym związane+.

32 Zwierzchnikiem lewickich naczelników był Eleazar+, syn kapłana Aarona. Sprawował on nadzór nad tymi, którzy troszczyli się o święte miejsce.

33 Od Merariego wywodziła się rodzina Machlitów i rodzina Muszytów. To były rodziny pochodzące od Merariego+. 34 Liczba wszystkich spisanych osób płci męskiej od miesiąca wzwyż wyniosła 6200+. 35 Naczelnikiem rodu Merarytów był Curiel, syn Abichaila. Obozowali oni od północnej strony przybytku+. 36 Obowiązkiem synów Merariego było dbanie o ramy+ przybytku, poprzeczki+, słupy+, podstawy z gniazdem, wszelkie jego sprzęty+ i o wszystko, co było z tym związane+, 37 a także o słupy dookoła dziedzińca, ich podstawy z gniazdem+, ich paliki namiotowe i ich linki namiotowe.

38 Z przodu przybytku, z przodu namiotu spotkania — od strony wschodniej — obozowali Mojżesz oraz Aaron i jego synowie. Ich obowiązkiem na rzecz Izraelitów było troszczenie się o sanktuarium. Każda osoba nieupoważniona*, która by się do niego zbliżyła, miała zostać uśmiercona+.

39 Wszystkich Lewitów, których Mojżesz i Aaron spisali na rozkaz Jehowy według ich rodzin — wszystkich osób płci męskiej od miesiąca wzwyż — było 22 000.

40 Potem Jehowa rzekł do Mojżesza: „Spisz wszystkich izraelskich pierworodnych płci męskiej od miesiąca wzwyż+ — policz ich i zrób listę ich imion. 41 I w zamian za tych pierworodnych weź dla mnie Lewitów+. Również w zamian za wszystkie pierworodne zwierzęta domowe Izraelitów weź zwierzęta domowe Lewitów+. Ja jestem Jehowa”. 42 Mojżesz spisał więc wszystkich izraelskich pierworodnych, tak jak mu nakazał Jehowa. 43 Liczba wszystkich pierworodnych płci męskiej od miesiąca wzwyż, spisanych imiennie, wyniosła 22 273.

44 Jehowa dalej mówił do Mojżesza: 45 „Weź Lewitów w zamian za wszystkich izraelskich pierworodnych, a zwierzęta domowe Lewitów w zamian za zwierzęta domowe Izraelitów. Lewici mają należeć do mnie. Ja jestem Jehowa. 46 Jako okup+ za 273 izraelskich pierworodnych, którzy przewyższają liczbę Lewitów+, 47 weźmiesz po 5 syklów* za każdego+ według wagi świętego sykla*. Sykl odpowiada 20 gerom*+. 48 Dasz te pieniądze Aaronowi i jego synom jako okup za tych pierworodnych”. 49 Mojżesz wziął więc pieniądze na wykupienie tych, którzy przewyższali liczbę Lewitów. 50 Wziął od izraelskich pierworodnych 1365 syklów według wagi świętego sykla*. 51 Następnie zgodnie ze słowami* Jehowy dał te pieniądze stanowiące okup Aaronowi i jego synom — tak jak Jehowa mu nakazał.

4 Potem Jehowa rzekł do Mojżesza i Aarona: 2 „Dokonajcie spisu mężczyzn z rodu Kehata+ spośród synów Lewiego — według ich rodzin — 3 wszystkich od 30+ do 50 lat+, wyznaczonych do pracy związanej z namiotem spotkania+.

4 „Oto służba synów Kehata związana z namiotem spotkania+, z rzeczami szczególnie świętymi: 5 Gdy obóz będzie wyruszał, Aaron i jego synowie wejdą do namiotu, zdejmą zasłonę+ i przykryją nią Arkę+ Świadectwa. 6 Następnie położą nakrycie ze skór foczych, na wierzchu rozciągną mocną niebieską tkaninę i założą drążki+.

7 „Niebieską tkaninę rozciągną też na stole z chlebami pokładnymi+, po czym położą na nim misy, kielichy, czasze i dzbany używane podczas składania ofiar płynnych+. Ofiarowany chleb+ ma na nim pozostać. 8 Potem okryją stół szkarłatną tkaniną*, na wierzchu rozciągną nakrycie ze skór foczych i założą drążki+. 9 Następnie wezmą niebieską tkaninę i przykryją świecznik+ razem z lampami+, gasidłami* i pojemnikami na wypalone knoty+, a także wszystkie naczynia na oliwę. 10 Zawiną świecznik ze wszystkimi tymi przyborami w nakrycie ze skór foczych i położą na noszach. 11 Niebieską tkaninę rozciągną też na złotym ołtarzu+, po czym przykryją go nakryciem ze skór foczych i założą drążki+. 12 Potem wezmą wszystkie inne sprzęty+ używane podczas służby w świętym miejscu*, położą je na niebieskiej tkaninie, przykryją nakryciem ze skór foczych i umieszczą na noszach.

13 „Z ołtarza usuną popiół*+ i rozciągną na nim tkaninę z purpurowej wełny*. 14 Na niej położą wszystkie przybory, których używa się podczas służby przy ołtarzu — pojemniki na rozżarzone węgle, widełki, szufelki i misy+ — po czym rozciągną na tym nakrycie ze skór foczych i założą drążki+.

15 „Gdy obóz będzie wyruszał i Aaron oraz jego synowie skończą przykrywać wyposażenie świętego miejsca+ i wszystkie przybory, przyjdą synowie Kehata, żeby je nieść+. Nie wolno im jednak dotknąć żadnej rzeczy ze świętego miejsca, żeby nie umarli+. Takie zadanie* mają synowie Kehata w związku z namiotem spotkania.

16 „Eleazar+, syn kapłana Aarona, jest odpowiedzialny za oliwę do świecznika+, wonne kadzidło+, codzienną ofiarę zbożową* oraz olejek do namaszczania+. Sprawuje nadzór nad całym przybytkiem i wszystkim, co w nim jest, w tym nad świętym miejscem i znajdującymi się w nim sprzętami”.

17 Jehowa rzekł jeszcze do Mojżesza i Aarona: 18 „Nie dopuśćcie, żeby Kehatyci+ zostali wytraceni z plemienia Lewiego. 19 Aby nie umarli z powodu zbliżania się do rzeczy najświętszych+, Aaron i jego synowie każdemu z nich wyznaczą zadania i powiedzą, co ma przenosić. 20 Ale Kehatyci ani na chwilę nie mogą wejść do namiotu spotkania, żeby zobaczyć rzeczy święte. W przeciwnym razie umrą”+.

21 Potem Jehowa powiedział do Mojżesza: 22 „Dokonaj spisu mężczyzn z rodu Gerszona+ według ich rodzin. 23 Spisz wszystkich od 30 do 50 lat, wyznaczonych do służby związanej z namiotem spotkania. 24 Oto zadania przydzielone rodzinom Gerszonitów — to, o co mają dbać i co przenosić+: 25 Mają przenosić płótna namiotowe przybytku+, namiot spotkania, jego nakrycia, nakrycie ze skór foczych, które jest na wierzchu+, kotarę przy wejściu do namiotu spotkania+, 26 zasłony, które ogradzają dziedziniec+ otaczający przybytek i ołtarz, kotarę przy wejściu na ten dziedziniec+, jak również ich linki namiotowe, wszystkie przybory i wszystko, co jest związane z tą służbą. Takie są ich zadania. 27 Gerszonici+ mają pełnić służbę pod nadzorem Aarona i jego synów. Przenoszenie wszystkich tych rzeczy zostanie im wyznaczone jako ich obowiązek. 28 To jest służba rodzin Gerszonitów związana z namiotem spotkania+ — obowiązki, jakie mają wykonywać pod nadzorem Itamara+, syna kapłana Aarona.

29 „Spisz mężczyzn z rodu Merariego+ według ich rodzin, 30 wszystkich od 30 do 50 lat, wyznaczonych do służby związanej z namiotem spotkania. 31 Oto rzeczy, które mają przenosić+, pełniąc służbę związaną z namiotem spotkania: ramy+ przybytku, jego poprzeczki+, słupy+, podstawy z gniazdem+, 32 słupy+ dookoła dziedzińca, ich podstawy z gniazdem+, ich paliki namiotowe+, ich linki namiotowe oraz całe wyposażenie i wszystko, co ma związek z tą służbą. Mają przenosić to, co każdemu z nich wyznaczycie. 33 To jest służba rodzin Merarytów+ związana z namiotem spotkania, którą mają pełnić pod nadzorem Itamara, syna kapłana Aarona”+.

34 Mojżesz i Aaron oraz naczelnicy+ ludu spisali więc mężczyzn z rodu Kehata+ według ich rodzin, 35 wszystkich od 30 do 50 lat, wyznaczonych do służby związanej z namiotem spotkania+. 36 Ogólna liczba spisanych według ich rodzin wyniosła 2750+. 37 To byli mężczyźni z rodzin Kehatytów, którzy pełnili służbę związaną z namiotem spotkania. Mojżesz i Aaron spisali ich zgodnie z nakazem, jaki Jehowa dał Mojżeszowi+.

38 Spisani zostali mężczyźni z rodu Gerszona+ według ich rodzin, 39 wszyscy od 30 do 50 lat, wyznaczeni do służby związanej z namiotem spotkania. 40 Ogólna liczba spisanych według ich rodzin wyniosła 2630+. 41 To byli mężczyźni z rodzin Gerszonitów, którzy pełnili służbę związaną z namiotem spotkania. Mojżesz i Aaron spisali ich zgodnie z nakazem Jehowy+.

42 Spisani zostali mężczyźni z rodu Merariego według ich rodzin, 43 wszyscy od 30 do 50 lat, wyznaczeni do służby związanej z namiotem spotkania+. 44 Ogólna liczba spisanych według ich rodzin wyniosła 3200+. 45 To byli mężczyźni z rodzin Merarytów, których Mojżesz i Aaron spisali zgodnie z nakazem, jaki Jehowa dał Mojżeszowi+.

46 Mojżesz i Aaron oraz naczelnicy Izraela spisali wszystkich tych Lewitów według ich rodzin i według ich rodów. 47 Byli to mężczyźni od 30 do 50 lat — wszyscy wyznaczeni do usługiwania i przenoszenia rzeczy związanych z namiotem spotkania+. 48 Ogólna liczba spisanych wyniosła 8580+. 49 Zostali spisani zgodnie z nakazem, jaki Jehowa dał Mojżeszowi, każdy stosownie do tego, jaką służbę miał wykonywać i jakie rzeczy przenosić. Zostali spisani tak, jak Jehowa polecił Mojżeszowi.

5 Jehowa powiedział jeszcze do Mojżesza: 2 „Nakaż Izraelitom, żeby odesłali poza obóz każdego trędowatego+, każdego, kto ma jakiś wyciek+, i każdego nieczystego z powodu jakiejś zmarłej osoby*+. 3 Macie odesłać zarówno mężczyznę, jak i kobietę, żeby nie kalali+ obozu tych, pośród których mieszkam”+. 4 Izraelici więc tak zrobili — odesłali takie osoby poza obóz, tak jak Jehowa polecił Mojżeszowi.

5 Jehowa dalej mówił do Mojżesza: 6 „Powiedz Izraelitom: ‚Jeżeli jakiś mężczyzna lub jakaś kobieta dopuści się niewierności wobec Jehowy przez popełnienie grzechu przeciwko bliźniemu, osoba* taka ściągnie na siebie winę+. 7 Ma wyznać+ swój grzech i w pełni zrekompensować pokrzywdzonemu szkodę, dodając do tego jedną piątą+. 8 Jeśli pokrzywdzony umrze, a nie ma bliskiego krewnego, który mógłby otrzymać rekompensatę, to winowajca zwróci ją Jehowie — przypadnie ona kapłanowi, tak samo jak baran, którym kapłan dokona za winowajcę przebłagania+.

9 „‚Każdy święty dar ofiarny+, który Izraelici przyniosą do kapłana, będzie należeć do niego+ — 10 pozostanie jego własnością. Cokolwiek ktoś da kapłanowi, będzie to należeć do kapłana’”.

11 Jehowa rzekł jeszcze do Mojżesza: 12 „Powiedz Izraelitom: ‚Jeżeli żona jakiegoś mężczyzny zbłądzi i okaże się wobec niego niewierna, 13 współżyjąc z innym mężczyzną+, ale jej mąż ani nikt inny nie będzie o tym wiedział, czyli jeśli skala się grzechem, ale nie zostanie na tym przyłapana i nie będzie świadka, który by to potwierdził, to należy postąpić tak: 14 Jeżeli jej męża ogarnie zazdrość i będzie podejrzewał żonę o niewierność, bez względu na to, czy się skalała, czy nie, 15 przyjdzie z nią do kapłana i na ofiarę za nią przyniesie dziesiątą część efy* mąki jęczmiennej. Nie wolno mu wylać na tę ofiarę oliwy ani położyć na niej kadzidła*, bo jest to ofiara zbożowa* związana z zazdrością, ofiara przywodząca na pamięć winę.

16 „‚Kapłan przyprowadzi tę kobietę przed Jehowę+. 17 Do glinianego naczynia nabierze świętej wody, po czym weźmie nieco pyłu, który jest na podłodze przybytku, i wsypie go do wody. 18 Postawi kobietę przed Jehową, rozpuści jej włosy, położy jej na dłoniach ofiarę zbożową przywodzącą na pamięć winę, czyli ofiarę związaną z zazdrością+, a sam będzie miał w ręce gorzką wodę, która ściąga przekleństwo+.

19 „‚Następnie zaprzysięgnie tę kobietę: „Jeśli nie współżyłaś z innym mężczyzną, odkąd wyszłaś za mąż*+, jeśli nie zbłądziłaś i się nie skalałaś, to niech ta gorzka woda, która ściąga przekleństwo, nie wyrządzi ci szkody. 20 Ale jeśli jako mężatka zbłądziłaś i się skalałaś, współżyjąc z mężczyzną innym niż twój mąż.⁠.⁠.”+. 21 I zaprzysięgnie ją przysięgą zawierającą przekleństwo: „Niech Jehowa sprawi, żeby wśród twego ludu używano twojego imienia w przekleństwach i przysięgach. Niech Jehowa sprawi, żeby twoje udo* zmarniało*, a twój brzuch spuchł. 22 Ta woda, która ściąga przekleństwo, dostanie się do twoich jelit i sprawi, że twój brzuch spuchnie, a twoje udo* zmarnieje*”. Wtedy ta kobieta powie: „Amen! Amen!*”.

23 „‚Kapłan zapisze te przekleństwa w księdze i zmyje je gorzką wodą, 24 którą następnie da tej kobiecie do wypicia — żeby woda, która ściąga przekleństwo, wniknęła do jej wnętrza i wywołała gorycz. 25 Weźmie z ręki kobiety ofiarę zbożową związaną z zazdrością+ i będzie kołysał tą ofiarą przed Jehową, po czym przyniesie ją do ołtarza. 26 Garść tej ofiary zbożowej spali* na ołtarzu jako wyobrażenie całej ofiary*+, po czym każe kobiecie wypić wodę. 27 Wtedy — jeśli kobieta się skalała przez to, że była niewierna wobec męża — woda, która ściąga przekleństwo, wniknie do jej wnętrza i stanie się gorzka, tak iż jej brzuch spuchnie, udo* zmarnieje*, a jej imienia będzie się używać wśród ludu w przekleństwach. 28 Ale jeśli się nie skalała i jest czysta, nie spotka ją taka kara. Będzie mogła zajść w ciążę i urodzić dzieci.

29 „‚Takie jest prawo dotyczące zazdrości+, gdy kobieta mająca męża zbłądzi i się skala 30 albo gdy męża ogarnie zazdrość i będzie podejrzewał żonę o niewierność. Mężczyzna taki zaprowadzi żonę przed Jehowę, a kapłan postąpi z nią zgodnie z całym tym prawem. 31 Mąż będzie wolny od winy, a żona odpowie za swoje przewinienie’”.

6 Jehowa rzekł jeszcze do Mojżesza: 2 „Powiedz Izraelitom: ‚Jeżeli jakiś mężczyzna lub jakaś kobieta złoży Jehowie szczególny ślub, że będzie żyć jako nazirejczyk*+, 3 to ma się powstrzymywać od wina i innych napojów alkoholowych. Nie może pić octu z wina ani z innego alkoholu+, nie może pić żadnego napoju z winogron, nie może też jeść winogron — ani świeżych, ani suszonych. 4 Przez cały czas swojego nazireatu nie może jeść niczego, co zrobiono z owoców winorośli, od niedojrzałych winogron aż po łupiny.

5 „‚Ktoś taki do końca swojego ślubu nie może pozwolić, by brzytwa dotknęła jego głowy+. Dopóki pozostaje święty, oddzielony dla Jehowy, włosy na jego głowie mają rosnąć swobodnie. 6 Przez cały czas, gdy pozostaje oddzielony dla Jehowy, nie może się zbliżyć do żadnej zmarłej osoby*. 7 Nie wolno mu się skalać, nawet jeśli umrze mu ojciec, matka, brat czy siostra+ — bo ma na głowie znak, że jest nazirejczykiem Bożym.

8 „‚Przez cały czas swojego nazireatu jest święty dla Jehowy. 9 Jeśli jednak w czasie, gdy ma na głowie znak nazireatu, skala się przez kogoś, kto nagle przy nim umrze+, to w siódmym dniu — w dniu swojego oczyszczenia — ogoli głowę+. 10 A w ósmym dniu przyniesie do kapłana przed wejście do namiotu spotkania dwie turkawki lub dwa młode gołębie domowe. 11 Kapłan złoży jednego ptaka na ofiarę za grzech, a drugiego na całopalenie i dokona za niego przebłagania, ponieważ zgrzeszył+ w związku ze zmarłą osobą*. Potem, tego samego dnia, ktoś taki się uświęci*. 12 Znów oddzieli się dla Jehowy, żeby żyć jako nazirejczyk. Na ofiarę za przewinienie przyprowadzi rocznego baranka. Jednak poprzednie dni nie zostaną mu zaliczone jako dni nazireatu, bo go skalał.

13 „‚Oto prawo dotyczące nazirejczyka: Gdy upłyną dni jego nazireatu+, należy go przyprowadzić przed wejście do namiotu spotkania. 14 Przyniesie tam dla Jehowy zdrowego rocznego baranka na całopalenie+, zdrową roczną owieczkę na ofiarę za grzech+, zdrowego barana na ofiarę współuczestnictwa*+, 15 kosz przaśnych okrągłych placków z najlepszej mąki wymieszanej z oliwą i przaśnych cienkich placków posmarowanych oliwą, a także ofiarę zbożową+ i ofiary płynne+. 16 Kapłan przyniesie to wszystko przed Jehowę i złoży ofiarę za grzech, całopalenie, 17 na ofiarę współuczestnictwa złoży Jehowie barana wraz z koszem przaśników, złoży też ofiarę zbożową+ i ofiarę płynną.

18 „‚Potem przy wejściu do namiotu spotkania nazirejczyk zgoli sobie włosy na głowie*+, które urosły mu w czasie nazireatu, i wrzuci je do ognia, w którym płonie ofiara współuczestnictwa. 19 Kiedy już zgoli włosy, znak swojego nazireatu, kapłan weźmie ugotowaną+ łopatkę z barana, z kosza weźmie przaśny okrągły placek oraz przaśny cienki placek, położy mu to na dłoniach 20 i będzie tym kołysał. Będzie to ofiara kołysana przed Jehową+ — coś świętego przeznaczonego dla kapłana, oprócz mostka ofiary kołysanej i udźca daru ofiarnego+. Potem nazirejczyk może pić wino.

21 „‚Takie jest prawo dotyczące nazirejczyka+, który składa ślub: Jeśli ślubuje, że oprócz ofiar wymaganych w ramach nazireatu złoży Jehowie coś więcej — na co go stać — to z szacunku dla prawa nazireatu ma się wywiązać ze swojego ślubu’”.

22 Potem Jehowa rzekł do Mojżesza: 23 „Powiedz Aaronowi i jego synom: ‚Macie błogosławić+ Izraelitów takimi słowami:

24 „Oby Jehowa ci błogosławił+ i cię strzegł.

25 Oby Jehowa patrzył na ciebie z aprobatą*+ i okazywał ci przychylność.

26 Oby Jehowa zwrócił ku tobie swoją twarz i obdarzył cię pokojem”’+.

27 Wypowiadając te słowa, mają używać mojego imienia+, żebym mógł błogosławić Izraelitom”+.

7 W dniu, w którym Mojżesz skończył stawiać przybytek+, namaścił go+ i uświęcił razem z całym wyposażeniem, ołtarzem i wszystkimi przyborami+. Kiedy namaścił i uświęcił te rzeczy+, 2 naczelnicy Izraela+, głowy rodów, naczelnicy plemion, którzy nadzorowali spis, złożyli dary. 3 Przyprowadzili przed Jehowę sześć krytych wozów i 12 byków, po jednym wozie na dwóch naczelników i po jednym byku na każdego. Zostawili je przed przybytkiem. 4 Wtedy Jehowa rzekł do Mojżesza: 5 „Przyjmij od nich te dary, bo będą używane do służby związanej z namiotem spotkania. Dasz je Lewitom stosownie do wyznaczonych im obowiązków”.

6 Mojżesz przyjął więc wozy oraz byki i dał Lewitom. 7 Synom Gerszona stosownie do wyznaczonych im obowiązków dał dwa wozy i cztery byki+. 8 Synom Merariego stosownie do obowiązków, które pełnili pod nadzorem Itamara, syna kapłana Aarona, dał cztery wozy i osiem byków+. 9 Ale synom Kehata nie dał nic, bo do ich obowiązków należała służba związana ze świętymi rzeczami stojącymi w świętym miejscu*+, które przenosili na ramionach+.

10 Naczelnicy przynieśli też swoje dary w związku z oddaniem do użytku+ ołtarza, po tym jak go namaszczono. Kiedy przynieśli je przed ołtarz, 11 Jehowa rzekł do Mojżesza: „Jeden naczelnik jednego dnia — tak będą składać swoje dary w związku z oddaniem do użytku ołtarza”.

12 W pierwszym dniu swój dar złożył Nachszon+, syn Amminadaba, z plemienia Judy. 13 Na ten dar składały się: srebrna misa ważąca 130 syklów* i srebrna czasza ważąca 70 syklów według wagi świętego sykla*+, obie pełne najlepszej mąki wymieszanej z oliwą, przeznaczonej na ofiarę zbożową*+; 14 złoty kielich* ważący 10 syklów, pełen kadzidła; 15 młody byk, baran i roczny baranek na całopalenie+; 16 koziołek na ofiarę za grzech+; 17 dwa byki, pięć baranów, pięć kozłów i pięć rocznych baranków na ofiarę współuczestnictwa*+. Był to dar Nachszona, syna Amminadaba+.

18 W drugim dniu złożył dar Netanel+, syn Cuara, naczelnik plemienia Issachara. 19 Na ten dar składały się: srebrna misa ważąca 130 syklów i srebrna czasza ważąca 70 syklów według wagi świętego sykla+, obie pełne najlepszej mąki wymieszanej z oliwą, przeznaczonej na ofiarę zbożową+; 20 złoty kielich ważący 10 syklów, pełen kadzidła; 21 młody byk, baran i roczny baranek na całopalenie+; 22 koziołek na ofiarę za grzech+; 23 dwa byki, pięć baranów, pięć kozłów i pięć rocznych baranków na ofiarę współuczestnictwa+. Był to dar Netanela, syna Cuara.

24 W trzecim dniu złożył dar Eliab+, syn Chelona, naczelnik plemienia Zebulona. 25 Na ten dar składały się: srebrna misa ważąca 130 syklów i srebrna czasza ważąca 70 syklów według wagi świętego sykla+, obie pełne najlepszej mąki wymieszanej z oliwą, przeznaczonej na ofiarę zbożową+; 26 złoty kielich ważący 10 syklów, pełen kadzidła; 27 młody byk, baran i roczny baranek na całopalenie+; 28 koziołek na ofiarę za grzech+; 29 dwa byki, pięć baranów, pięć kozłów i pięć rocznych baranków na ofiarę współuczestnictwa+. Był to dar Eliaba+, syna Chelona.

30 W czwartym dniu złożył dar Elicur+, syn Szedeura, naczelnik plemienia Rubena. 31 Na ten dar składały się: srebrna misa ważąca 130 syklów i srebrna czasza ważąca 70 syklów według wagi świętego sykla+, obie pełne najlepszej mąki wymieszanej z oliwą, przeznaczonej na ofiarę zbożową+; 32 złoty kielich ważący 10 syklów, pełen kadzidła; 33 młody byk, baran i roczny baranek na całopalenie+; 34 koziołek na ofiarę za grzech+; 35 dwa byki, pięć baranów, pięć kozłów i pięć rocznych baranków na ofiarę współuczestnictwa+. Był to dar Elicura+, syna Szedeura.

36 W piątym dniu złożył dar Szelumiel+, syn Curiszaddaja, naczelnik plemienia Symeona. 37 Na ten dar składały się: srebrna misa ważąca 130 syklów i srebrna czasza ważąca 70 syklów według wagi świętego sykla+, obie pełne najlepszej mąki wymieszanej z oliwą, przeznaczonej na ofiarę zbożową+; 38 złoty kielich ważący 10 syklów, pełen kadzidła; 39 młody byk, baran i roczny baranek na całopalenie+; 40 koziołek na ofiarę za grzech+; 41 dwa byki, pięć baranów, pięć kozłów i pięć rocznych baranków na ofiarę współuczestnictwa+. Był to dar Szelumiela+, syna Curiszaddaja.

42 W szóstym dniu złożył dar Eliasaf+, syn Deuela, naczelnik plemienia Gada. 43 Na ten dar składały się: srebrna misa ważąca 130 syklów i srebrna czasza ważąca 70 syklów według wagi świętego sykla+, obie pełne najlepszej mąki wymieszanej z oliwą, przeznaczonej na ofiarę zbożową+; 44 złoty kielich ważący 10 syklów, pełen kadzidła; 45 młody byk, baran i roczny baranek na całopalenie+; 46 koziołek na ofiarę za grzech+; 47 dwa byki, pięć baranów, pięć kozłów i pięć rocznych baranków na ofiarę współuczestnictwa+. Był to dar Eliasafa+, syna Deuela.

48 W siódmym dniu złożył dar Eliszama+, syn Ammihuda, naczelnik plemienia Efraima. 49 Na ten dar składały się: srebrna misa ważąca 130 syklów i srebrna czasza ważąca 70 syklów według wagi świętego sykla+, obie pełne najlepszej mąki wymieszanej z oliwą, przeznaczonej na ofiarę zbożową+; 50 złoty kielich ważący 10 syklów, pełen kadzidła; 51 młody byk, baran i roczny baranek na całopalenie+; 52 koziołek na ofiarę za grzech+; 53 dwa byki, pięć baranów, pięć kozłów i pięć rocznych baranków na ofiarę współuczestnictwa+. Był to dar Eliszamy+, syna Ammihuda.

54 W ósmym dniu złożył dar Gamaliel+, syn Pedahcura, naczelnik plemienia Manassesa. 55 Na ten dar składały się: srebrna misa ważąca 130 syklów i srebrna czasza ważąca 70 syklów według wagi świętego sykla+, obie pełne najlepszej mąki wymieszanej z oliwą, przeznaczonej na ofiarę zbożową+; 56 złoty kielich ważący 10 syklów, pełen kadzidła; 57 młody byk, baran i roczny baranek na całopalenie+; 58 koziołek na ofiarę za grzech+; 59 dwa byki, pięć baranów, pięć kozłów i pięć rocznych baranków na ofiarę współuczestnictwa+. Był to dar Gamaliela+, syna Pedahcura.

60 W dziewiątym dniu złożył dar Abidan+, syn Gideoniego, naczelnik+ plemienia Beniamina. 61 Na ten dar składały się: srebrna misa ważąca 130 syklów i srebrna czasza ważąca 70 syklów według wagi świętego sykla+, obie pełne najlepszej mąki wymieszanej z oliwą, przeznaczonej na ofiarę zbożową+; 62 złoty kielich ważący 10 syklów, pełen kadzidła; 63 młody byk, baran i roczny baranek na całopalenie+; 64 koziołek na ofiarę za grzech+; 65 dwa byki, pięć baranów, pięć kozłów i pięć rocznych baranków na ofiarę współuczestnictwa+. Był to dar Abidana+, syna Gideoniego.

66 W 10 dniu złożył dar Achiezer+, syn Ammiszaddaja, naczelnik plemienia Dana. 67 Na ten dar składały się: srebrna misa ważąca 130 syklów i srebrna czasza ważąca 70 syklów według wagi świętego sykla+, obie pełne najlepszej mąki wymieszanej z oliwą, przeznaczonej na ofiarę zbożową+; 68 złoty kielich ważący 10 syklów, pełen kadzidła; 69 młody byk, baran i roczny baranek na całopalenie+; 70 koziołek na ofiarę za grzech+; 71 dwa byki, pięć baranów, pięć kozłów i pięć rocznych baranków na ofiarę współuczestnictwa+. Był to dar Achiezera+, syna Ammiszaddaja.

72 W 11 dniu złożył dar Pagiel+, syn Ochrana, naczelnik plemienia Aszera. 73 Na ten dar składały się: srebrna misa ważąca 130 syklów i srebrna czasza ważąca 70 syklów według wagi świętego sykla+, obie pełne najlepszej mąki wymieszanej z oliwą, przeznaczonej na ofiarę zbożową+; 74 złoty kielich ważący 10 syklów, pełen kadzidła; 75 młody byk, baran i roczny baranek na całopalenie+; 76 koziołek na ofiarę za grzech+; 77 dwa byki, pięć baranów, pięć kozłów i pięć rocznych baranków na ofiarę współuczestnictwa+. Był to dar Pagiela+, syna Ochrana.

78 W 12 dniu złożył dar Achira+, syn Enana, naczelnik plemienia Naftalego. 79 Na ten dar składały się: srebrna misa ważąca 130 syklów i srebrna czasza ważąca 70 syklów według wagi świętego sykla+, obie pełne najlepszej mąki wymieszanej z oliwą, przeznaczonej na ofiarę zbożową+; 80 złoty kielich ważący 10 syklów, pełen kadzidła; 81 młody byk, baran i roczny baranek na całopalenie+; 82 koziołek na ofiarę za grzech+; 83 dwa byki, pięć baranów, pięć kozłów i pięć rocznych baranków na ofiarę współuczestnictwa+. Był to dar Achiry+, syna Enana.

84 Oto dar od naczelników Izraela w związku z oddaniem do użytku+ ołtarza, po tym jak go namaszczono: 12 srebrnych mis, 12 srebrnych czasz, 12 złotych kielichów+ 85 (każda srebrna misa ważyła 130 syklów, a każda srebrna czasza 70 syklów — w sumie wszystkie te naczynia ważyły 2400 syklów według wagi świętego sykla+; 86 każdy z 12 złotych kielichów pełnych kadzidła ważył 10 syklów według wagi świętego sykla — w sumie wszystkie te kielichy ważyły 120 syklów). 87 Na całopalenie złożono w sumie 12 byków, 12 baranów, 12 rocznych baranków wraz z ofiarami zbożowymi, a na ofiarę za grzech 12 koziołków. 88 Na ofiarę współuczestnictwa złożono w sumie 24 byki, 60 baranów, 60 kozłów i 60 rocznych baranków. Był to dar złożony w związku z oddaniem do użytku+ ołtarza, po tym jak go namaszczono+.

89 Ilekroć Mojżesz wchodził do namiotu spotkania, żeby rozmawiać z Bogiem+, słyszał głos dobiegający znad pokrywy+ Arki Świadectwa, spomiędzy dwóch cherubów+. Bóg mówił tam do niego.

8 Jehowa rzekł do Mojżesza: 2 „Powiedz Aaronowi: ‚Kiedy będziesz zapalał siedem lamp świecznika, stawiaj je tak, żeby oświetlały miejsce przed nim’”+. 3 Aaron więc tak robił. Zapalał lampy, by oświetlały miejsce przed świecznikiem+, tak jak Jehowa nakazał Mojżeszowi. 4 Świecznik w całości wykuto ze złota — od trzonu aż po kwiaty+. Wykonano go zgodnie z wizją+, którą Jehowa dał Mojżeszowi.

5 Jehowa znowu rzekł do Mojżesza: 6 „Oddziel Lewitów od ludu Izraela i ich oczyść+. 7 Zrób to w następujący sposób: Pokrop ich wodą oczyszczającą z grzechu, a oni niech ogolą całe swoje ciało i wypiorą swoje ubranie. W ten sposób się oczyszczą+. 8 Potem niech wezmą młodego byka+ wraz z ofiarą zbożową*+ z najlepszej mąki wymieszanej z oliwą, a ty weź innego młodego byka na ofiarę za grzech+. 9 I przyprowadź Lewitów przed namiot spotkania, i zwołaj całego Izraela*+. 10 Kiedy przyprowadzisz ich przed Jehowę, Izraelici położą na nich ręce+. 11 A Aaron ofiaruje* ich Jehowie jako ofiarę kołysaną+ od Izraelitów, żeby pełnili służbę dla Jehowy+.

12 „Następnie Lewici położą ręce na głowach byków+ i jeden byk zostanie złożony na ofiarę za grzech, a drugi na całopalenie dla Jehowy. W ten sposób dokona się za nich przebłagania+. 13 Polecisz Lewitom stanąć przed Aaronem i jego synami i ofiarujesz* ich jako ofiarę kołysaną dla Jehowy. 14 Oddzielisz ich od Izraelitów i będą należeć do mnie+. 15 Potem przyjdą pełnić służbę związaną z namiotem spotkania. Tak właśnie ich oczyścisz i ofiarujesz* jako ofiarę kołysaną, 16 bo zostali mi dani spośród Izraelitów. Wezmę ich sobie w zamian za wszystkich izraelskich pierworodnych*+, 17 bo każdy pierworodny wśród Izraelitów należy do mnie — zarówno człowiek, jak i zwierzę+. Uświęciłem ich dla siebie w dniu, w którym uśmierciłem każdego pierworodnego w ziemi egipskiej+. 18 Wezmę więc Lewitów w zamian za wszystkich izraelskich pierworodnych. 19 Dam ich Aaronowi i jego synom, żeby pełnili służbę związaną z namiotem spotkania w zamian za Izraelitów+ i dokonywali za nich przebłagania — tak żeby Izraelitów nie spotkało nic złego+ za zbliżanie się do świętego miejsca*”.

20 Mojżesz i Aaron oraz cały Izrael* tak zrobili — zrobili wszystko, co w sprawie Lewitów Jehowa nakazał Mojżeszowi. 21 Lewici oczyścili się i wyprali swoje ubrania+, po czym Aaron ofiarował* ich jako ofiarę kołysaną przed Jehową+. Następnie dokonał za nich przebłagania, żeby stali się czyści+. 22 Potem zaczęli pełnić służbę związaną z namiotem spotkania pod nadzorem Aarona i jego synów. Postąpiono więc z nimi tak, jak Jehowa nakazał Mojżeszowi.

23 Wtedy Jehowa powiedział do Mojżesza: 24 „Oto postanowienie dotyczące Lewitów: Lewita od 25 lat wzwyż dołączy do grona tych, którzy pełnią służbę związaną z namiotem spotkania. 25 Ale gdy skończy 50 lat, przestanie należeć do tego grona i pełnić służbę. 26 Może pomagać swoim braciom w wykonywaniu obowiązków związanych z namiotem spotkania, ale nie będzie już pełnił służby. To jest postanowienie dotyczące Lewitów i ich obowiązków, którego będziesz się trzymał”+.

9 W pierwszym miesiącu drugiego roku po wyjściu Izraelitów z ziemi egipskiej Jehowa rzekł do Mojżesza na pustkowiu Synaj+: 2 „Niech w wyznaczonym czasie Izraelici przygotują ofiarę paschalną+. 3 Macie to zrobić 14 dnia tego miesiąca o zmierzchu*. Macie ją przygotować w wyznaczonym czasie zgodnie ze wszystkimi dotyczącymi jej przepisami i zgodnie z ustalonym sposobem postępowania”+.

4 Mojżesz powiedział więc Izraelitom, żeby przygotowali ofiarę paschalną. 5 I przygotowali ją na pustkowiu Synaj 14 dnia miesiąca pierwszego o zmierzchu*. Zrobili to zgodnie ze wszystkim, co Jehowa nakazał Mojżeszowi.

6 Ale niektórzy ludzie stali się nieczyści z powodu dotknięcia zwłok*+ i nie mogli w tym dniu przygotować ofiary paschalnej. Stawili się więc przed Mojżeszem i Aaronem+ 7 i rzekli: „Jesteśmy nieczyści, bo dotknęliśmy zwłok*. Dlaczego nie wolno nam złożyć Jehowie ofiary w wyznaczonym czasie razem z innymi Izraelitami?”+. 8 Mojżesz odrzekł: „Zaczekajcie tu, a ja posłucham, co Jehowa poleci w waszej sprawie”+.

9 Wtedy Jehowa powiedział Mojżeszowi: 10 „Przekaż Izraelitom: ‚Jeśli ktoś z was lub waszych potomków stanie się nieczysty z powodu dotknięcia zwłok*+ albo będzie w dalekiej podróży, to mimo to ma przygotować ofiarę paschalną dla Jehowy. 11 Ma ją przygotować 14 dnia miesiąca drugiego+ o zmierzchu* i zjeść razem z przaśnym chlebem i gorzkimi ziołami+. 12 Nie wolno mu nic z niej pozostawić do rana+, nie może też złamać żadnej jej kości+. Ma ją przygotować zgodnie ze wszystkimi przepisami dotyczącymi Paschy. 13 Ale jeśli ktoś będzie czysty lub nie będzie znajdował się w podróży, a nie przygotuje ofiary paschalnej, to ktoś taki* zostanie zgładzony*+, bo nie złożył ofiary dla Jehowy w wyznaczonym czasie. Człowiek ten odpowie za swój grzech.

14 „‚Cudzoziemiec, który się wśród was osiedlił, też przygotuje ofiarę paschalną dla Jehowy+. Ma to zrobić zgodnie z przepisami dotyczącymi Paschy i zgodnie z ustalonym sposobem postępowania+. Ten sam przepis ma obowiązywać zarówno rodowitego mieszkańca, jak i cudzoziemca’”+.

15 W dniu, w którym ustawiono przybytek+, czyli Namiot Świadectwa, pojawił się obłok, który go zakrył. Natomiast wieczorem pojawiło się coś, co wyglądało jak ogień, i pozostało nad przybytkiem aż do rana+. 16 Odtąd tak było stale: Za dnia zakrywał go obłok, a w nocy coś, co wyglądało jak ogień+. 17 Ilekroć obłok uniósł się znad namiotu, Izraelici niezwłocznie wyruszali+ i rozbijali obóz dopiero tam, gdzie się zatrzymał+. 18 Na rozkaz Jehowy wyruszali i na rozkaz Jehowy rozbijali obóz+. Obozowali tak długo, jak długo obłok pozostawał nad przybytkiem. 19 Gdy pozostawał nad przybytkiem przez wiele dni, okazywali Jehowie posłuszeństwo i nie wyruszali+. 20 Na rozkaz Jehowy obozowali i na rozkaz Jehowy wyruszali. Czasami obłok pozostawał nad przybytkiem kilka dni, 21 a czasami tylko od wieczora do rana. Gdy rano się unosił, wyruszali. Zwijali obóz bez względu na to, czy obłok uniósł się za dnia, czy w nocy+. 22 Czy to dwa dni, czy miesiąc, czy dłużej — dopóki obłok pozostawał nad przybytkiem — Izraelici obozowali. Ale kiedy się unosił, wyruszali. 23 Na rozkaz Jehowy rozbijali obóz i na rozkaz Jehowy wyruszali. Byli posłuszni Jehowie zgodnie z rozkazem, jaki Jehowa dał przez Mojżesza.

10 Potem Jehowa rzekł do Mojżesza: 2 „Wykuj ze srebra dwie trąby+. Będziesz ich używał do zwoływania ludu i dawania sygnału do zwijania obozów. 3 Na dźwięk obu trąb ma zbierać się przy tobie przed wejściem do namiotu spotkania cały lud+. 4 A na dźwięk jednej mają się zbierać tylko naczelnicy, zwierzchnicy* tysięcy Izraela+.

5 „Kiedy trąby wydadzą zmienny dźwięk, wyruszy obóz po stronie wschodniej+. 6 Gdy wydadzą zmienny dźwięk po raz drugi, wyruszy obóz po stronie południowej+. Za każdym razem, gdy jeden z obozów będzie miał wyruszyć, trąby wydadzą zmienny dźwięk.

7 „Kiedy zwoływany będzie zbór, trąby+ nie mogą wydawać zmiennego dźwięku. 8 Mają w nie dąć synowie Aarona, kapłani+. Będzie to trwałe postanowienie dla wszystkich waszych pokoleń.

9 „Jeżeli w swoim kraju będziecie wyruszać na wojnę z nieprzyjacielem, który was nęka, zagrajcie na trąbach sygnał wojenny+. Wtedy Jehowa, wasz Bóg, zwróci na was uwagę i wyratuje was z rąk wrogów.

10 „Macie dąć w trąby również z okazji radosnych wydarzeń+ — podczas świąt+ i na początku każdego miesiąca — gdy będziecie składać całopalenia+ i ofiary współuczestnictwa*+. Dźwięk trąb będzie przypominał o was waszemu Bogu. Ja jestem Jehowa, wasz Bóg”+.

11 W roku drugim, 20 dnia miesiąca drugiego+, znad Przybytku Świadectwa uniósł się obłok+. 12 Izraelici wyruszyli więc z pustkowia Synaj zgodnie z ustalonym porządkiem wymarszów+ i szli, aż obłok zatrzymał się na pustkowiu Paran+. 13 Był to pierwszy raz, gdy wyruszyli zgodnie z rozkazem Jehowy danym za pośrednictwem Mojżesza+.

14 Najpierw wyruszył według swoich oddziałów* trójplemienny obóz Judy. Oddziałowi plemienia Judy przewodził Nachszon+, syn Amminadaba. 15 Oddziałowi plemienia Issachara przewodził Netanel+, syn Cuara. 16 Oddziałowi plemienia Zebulona przewodził Eliab+, syn Chelona.

17 Kiedy rozebrano przybytek+, wyruszyli synowie Gerszona+ i synowie Merariego+, którzy mieli za zadanie go przenieść.

18 Następnie wyruszył według swoich oddziałów* trójplemienny obóz Rubena. Oddziałowi plemienia Rubena przewodził Elicur+, syn Szedeura. 19 Oddziałowi plemienia Symeona przewodził Szelumiel+, syn Curiszaddaja. 20 Oddziałowi plemienia Gada przewodził Eliasaf+, syn Deuela.

21 Potem wyruszyli Kehatyci, którzy nieśli wyposażenie sanktuarium+. Zanim dotarli na miejsce, przybytek został już ustawiony.

22 Następnie wyruszył według swoich oddziałów* trójplemienny obóz Efraima. Oddziałowi plemienia Efraima przewodził Eliszama+, syn Ammihuda. 23 Oddziałowi plemienia Manassesa przewodził Gamaliel+, syn Pedahcura. 24 Oddziałowi plemienia Beniamina przewodził Abidan+, syn Gideoniego.

25 W końcu jako tylna straż wszystkich obozów wyruszył według swoich oddziałów* trójplemienny obóz Dana. Oddziałowi plemienia Dana przewodził Achiezer+, syn Ammiszaddaja. 26 Oddziałowi plemienia Aszera przewodził Pagiel+, syn Ochrana. 27 Oddziałowi plemienia Naftalego przewodził Achira+, syn Enana. 28 Taki był porządek wymarszów Izraelitów oraz ich oddziałów+.

29 Potem Mojżesz rzekł do Chobaba, syna Midianity Reuela*+, swojego teścia: „Wyruszamy na miejsce, o którym Jehowa powiedział, że nam je da+. Chodź z nami+, a będzie ci u nas dobrze, bo Jehowa obiecał, że Izraelowi będzie się dobrze wiodło”+. 30 On odrzekł: „Nie pójdę z wami. Wrócę do swojego kraju i do swoich krewnych”. 31 Ale Mojżesz prosił: „Nie opuszczaj nas. Bądź naszym przewodnikiem*, bo znasz to pustkowie i wiesz, gdzie możemy rozbijać obóz. 32 Jeśli pójdziesz z nami+, to cokolwiek dobrego Jehowa zrobi dla nas, my zrobimy dla ciebie”.

33 Wyruszyli więc spod góry Jehowy+ i maszerowali trzy dni, a przed nimi szła Arka+ Przymierza Jehowy, żeby wskazać im miejsce na odpoczynek+. 34 Gdy ruszali w drogę, za dnia był nad nimi obłok Jehowy+.

35 Ilekroć Arka ruszała z miejsca, Mojżesz mówił: „Powstań, Jehowo+. Niech się rozproszą Twoi wrogowie. Niech ci, którzy Cię nienawidzą, uciekną przed Tobą”. 36 A gdy się zatrzymywała, mówił: „Wróć, Jehowo, do niezliczonych* tysięcy Izraela”+.

11 W tamtym czasie lud zaczął gorzko narzekać przed Jehową. Jehowa to usłyszał i bardzo się rozgniewał, tak iż ogień zesłany przez Jehowę pochłonął niektórych na skraju obozu. 2 Kiedy lud zaczął wołać do Mojżesza o pomoc, ten zwrócił się do Jehowy z błaganiem+ i ogień zgasł. 3 Miejscu temu nadano nazwę Tabera*, bo wybuchł tam przeciw Izraelowi ogień od Jehowy+.

4 Potem ludzi z różnych narodów+, będących wśród Izraelitów, ogarnęło samolubne pragnienie, któremu dawali wyraz+. Również Izraelici znów zaczęli płakać i mówić: „Kto nam da do jedzenia mięsa?+ 5 W Egipcie za darmo jedliśmy ryby, mieliśmy ogórki, arbuzy, pory, cebule i czosnek. Tak bardzo za tym tęsknimy!+ 6 Jesteśmy coraz słabsi*. Nie widzimy nic oprócz tej manny”+.

7 Manna+ była podobna do nasion kolendry+ i do żywicy bdelium. 8 Ludzie się rozchodzili i ją zbierali. Następnie mielono ją w żarnach albo ucierano w moździerzu i gotowano w garnkach lub robiono z niej okrągłe placki+. Smakowała jak słodkie placki z oliwą. 9 Gdy w nocy obóz pokrywała rosa, pojawiała się też manna+.

10 Mojżesz usłyszał, jak ludzie całymi rodzinami płaczą, każdy przy wejściu do swojego namiotu. Jehowa bardzo się na nich rozgniewał+. Mojżeszowi też się to bardzo nie podobało. 11 Powiedział więc do Jehowy: „Za co karzesz swojego sługę? Czy straciłem Twoje uznanie, że włożyłeś na mnie taki ciężar — cały ten lud?+ 12 Czy to ja ich urodziłem, że każesz mi ich nieść na piersi, jak niania niesie niemowlę, do ziemi, którą przyrzekłeś dać ich przodkom?+ 13 Płaczą przede mną: ‚Daj nam mięsa!’. A skąd ja mam wziąć dla nich wszystkich mięso? 14 Nie jestem w stanie sam nieść całego tego ludu. To ponad moje siły+. 15 Jeśli chcesz mnie tak dalej traktować, to lepiej od razu mnie zabij+. A jeśli cieszę się Twoim uznaniem, to nie każ mi dalej cierpieć”.

16 Jehowa rzekł wtedy do Mojżesza: „Zbierz 70 mężczyzn spośród starszych Izraela, mężczyzn, o których wiesz, że są starszymi i zwierzchnikami ludu+. Weź ich do namiotu spotkania i niech staną tam razem z tobą. 17 A ja zstąpię+ i będę tam z tobą rozmawiał+. Wezmę część ducha+, który oddziałuje na ciebie, i dam im. I będą ci pomagać nieść ten ciężar — cały ten lud — żebyś nie niósł go sam+. 18 A do ludu powiedz: ‚Uświęćcie się na jutro+. Będziecie jeść mięso, bo Jehowa słyszał, jak płakaliście+ i mówiliście: „Kto nam da do jedzenia mięsa? Lepiej nam było w Egipcie”+. Jehowa na pewno da wam mięso+. 19 Będziecie jeść nie 1 dzień, nie 2, 5, 10 czy 20, 20 ale przez cały miesiąc, aż wam wyjdzie nosem, aż wam obrzydnie+. Bo odrzuciliście Jehowę, który jest pośród was, i płakaliście przed Nim, mówiąc: „Czemu wyszliśmy z Egiptu?!”’”+.

21 Wtedy Mojżesz rzekł: „Lud, który ze mną idzie, liczy 600 000 mężczyzn*+, a Ty mówisz: ‚Dam im mięso i będą jeść cały miesiąc’?! 22 Choćby zarżnąć dla nich wszystkie stada owiec, kóz i bydła, czy by im wystarczyło? Choćby złowić dla nich wszystkie ryby morskie, czy by im wystarczyło?”.

23 Jehowa odrzekł mu na to: „Czy ręka Jehowy jest za krótka?+ Zobaczysz, czy to, co mówię, spełni się, czy nie”.

24 Mojżesz więc poszedł i przekazał ludowi słowa Jehowy. Potem zebrał 70 mężczyzn spośród starszych ludu i kazał im stanąć dookoła namiotu+. 25 Wtedy Jehowa zstąpił w obłoku+ i przemówił do niego+, po czym wziął część ducha+, który oddziaływał na niego, i dał każdemu z 70 starszych. Gdy tylko to się stało, zaczęli zachowywać się jak prorocy*+. Później już się to nie powtórzyło.

26 Dwóch z tych mężczyzn pozostało jednak w obozie. Jeden miał na imię Eldad, a drugi Medad. Byli w grupie wybranych, więc choć nie poszli do namiotu, też otrzymali ducha i w obozie zaczęli zachowywać się jak prorocy. 27 Pewien młody człowiek pobiegł wtedy do Mojżesza i mu doniósł: „Eldad i Medad zachowują się w obozie jak prorocy!”. 28 Na to Jozue+, syn Nuna, będący od młodości pomocnikiem Mojżesza, zawołał: „Mojżeszu, mój panie, powstrzymaj ich!”+. 29 Ale Mojżesz mu rzekł: „Czy jesteś o mnie zazdrosny? Nie bądź. Chciałbym, żeby cały lud Jehowy składał się z proroków, żeby na wszystkich Jehowa włożył swojego ducha!”. 30 Później Mojżesz wrócił do obozu razem ze starszymi Izraela.

31 Wtedy zerwał się wiatr zesłany przez Jehowę i przywiał znad morza przepiórki. Pokryły one obóz i teren dookoła+ mniej więcej na odległość dnia drogi i były mniej więcej na 2 łokcie* nad powierzchnią ziemi. 32 Wszyscy więc zaczęli zbierać przepiórki. Robili to bez przerwy przez cały ten dzień, całą noc i cały następny dzień. Nikt nie nazbierał mniej niż 10 chomerów*. Rozkładali je wokół obozu. 33 Ale gdy mięso było jeszcze między ich zębami, gdy jeszcze go nie przeżuli, zapłonął na nich gniew Jehowy. I Jehowa poraził lud bardzo dotkliwą plagą+.

34 Miejscu temu nadano nazwę Kibrot-Hattaawa*+, bo pogrzebano tam ludzi opanowanych samolubną żądzą+. 35 Z Kibrot-Hattaawy lud wyruszył do Chacerot i tam się zatrzymał+.

12 Potem Miriam i Aaron zaczęli narzekać na Mojżesza z powodu Kuszytki, z którą się ożenił+. 2 Mówili: „Czy Jehowa przemawiał tylko przez Mojżesza? Czy nie przemawiał też przez nas?”+. A Jehowa tego słuchał+. 3 Mojżesz był najpotulniejszy ze wszystkich ludzi*+, którzy żyli na ziemi.

4 Nieoczekiwanie Jehowa rzekł do Mojżesza, Aarona i Miriam: „Idźcie we troje do namiotu spotkania”. Poszli więc wszyscy troje. 5 A Jehowa zstąpił w słupie obłoku+, stanął przy wejściu do namiotu i zawołał Aarona oraz Miriam. Gdy oboje podeszli, 6 przemówił: „Posłuchajcie, proszę, tego, co powiem. Gdyby był wśród was prorok Jehowy, to dałbym mu się poznać w wizji+ i mówiłbym do niego we śnie+. 7 Ale z moim sługą Mojżeszem jest inaczej! Został mu powierzony cały mój dom*+. 8 Rozmawiam z nim twarzą w twarz*+, otwarcie, a nie zagadkowo. On widzi postać Jehowy. Czemu więc odważyliście się mówić źle o moim słudze Mojżeszu?”.

9 Jehowa bardzo się na nich rozgniewał i odszedł. 10 Gdy obłok oddalił się znad namiotu, Miriam została dotknięta trądem i stała się biała jak śnieg+. Aaron odwrócił się w jej stronę i zobaczył, że jest trędowata+. 11 Wtedy natychmiast rzekł do Mojżesza: „Błagam cię, mój panie, nie karz nas za ten grzech! Postąpiliśmy głupio. 12 Nie pozwól, proszę, żeby Miriam była jak martwe dziecko, które gdy się rodzi, ma ciało w połowie zjedzone!”. 13 Mojżesz zaczął więc wołać do Jehowy: „Boże, proszę, uzdrów ją! Proszę!”+.

14 Jehowa mu odpowiedział: „Gdyby ojciec plunął jej w twarz, czy nie byłaby upokorzona przez siedem dni? Niech siedem dni pozostaje poza obozem+, a potem możecie sprowadzić ją z powrotem”. 15 Miriam spędziła więc siedem dni poza obozem+. Dopóki nie wróciła, lud nie ruszał się z miejsca. 16 Potem wyruszył z Chacerot+ i rozłożył się obozem na pustkowiu Paran+.

13 Wtedy Jehowa powiedział do Mojżesza: 2 „Wyślij ludzi, żeby przeszpiegowali ziemię Kanaan, którą daję Izraelitom. Wybierzcie do tego zadania po jednym naczelniku+ z każdego plemienia”+.

3 Mojżesz więc na rozkaz Jehowy wysłał ich z pustkowia Paran+. Wszyscy oni byli w Izraelu zwierzchnikami. 4 Oto ich imiona: Z plemienia Rubena Szammua, syn Zakkura; 5 z plemienia Symeona Szafat, syn Choriego; 6 z plemienia Judy Kaleb+, syn Jefunnego; 7 z plemienia Issachara Jigal, syn Józefa; 8 z plemienia Efraima Hoszea+, syn Nuna; 9 z plemienia Beniamina Palti, syn Rafu; 10 z plemienia Zebulona Gaddiel, syn Sodiego; 11 z plemienia Józefa+ — to znaczy z plemienia Manassesa+ — Gaddi, syn Susiego; 12 z plemienia Dana Ammiel, syn Gemalliego; 13 z plemienia Aszera Setur, syn Michaela; 14 z plemienia Naftalego Nachbi, syn Wafsiego; 15 z plemienia Gada Geuel, syn Machiego. 16 Takie były imiona zwiadowców wysłanych przez Mojżesza. Hoszei, synowi Nuna, nadał on imię Jozue*+.

17 Kiedy Mojżesz ich wysyłał, żeby przeszpiegowali Kanaan, powiedział do nich: „Idźcie do Negebu, a następnie w górskie okolice+. 18 I zobaczcie, co to za kraj+ i jacy ludzie tam mieszkają — czy są silni, czy słabi, czy jest ich dużo, czy mało, 19 czy ich ziemia jest dobra, czy zła, i czy miasta, w których mieszkają, są warowne, czy nie. 20 Sprawdźcie, czy gleba jest żyzna*, czy jałowa*+, i czy są tam drzewa, czy nie. Bądźcie odważni+. I przynieście stamtąd trochę owoców”. A była to pora, gdy dojrzewały pierwsze winogrona+.

21 Wyruszyli więc i przeszpiegowali kraj od pustkowia Cin+ po Rechob+ niedaleko Lebo-Chamat*+. 22 Kiedy dotarli do Negebu, poszli w stronę Hebronu+, gdzie mieszkali Anakici+ Achiman, Szeszaj i Talmaj+. Hebron został zbudowany siedem lat wcześniej niż Coan w Egipcie. 23 Gdy przybyli do Doliny Eszkolu*+, ucięli tam gałąź z jedną kiścią winogron, którą dwóch z nich musiało nieść na drążku. Wzięli też trochę owoców granatu i trochę fig+. 24 Miejsce to nazwano Doliną Eszkolu*+ właśnie ze względu na kiść winogron, którą Izraelici tam ucięli.

25 W końcu po 40 dniach+ zwiadowcy wrócili z przeszpiegowania tej ziemi. 26 Przyszli do Kadeszu na pustkowiu Paran+ do Mojżesza, Aarona i do wszystkich Izraelitów, żeby zdać im relację i pokazać, jakie owoce przynieśli. 27 Oto co powiedzieli: „Poszliśmy do ziemi, do której nas wysłałeś, i zobaczyliśmy, że to naprawdę ziemia mlekiem i miodem płynąca+. To są owoce, które stamtąd przynieśliśmy+. 28 Ale lud, który tam mieszka, jest silny, a miasta warowne bardzo wielkie. Widzieliśmy też Anakitów+. 29 W Negebie+ mieszkają Amalekici+, w górskich okolicach Hetyci, Jebusyci+ i Amoryci+, a nad morzem i wzdłuż Jordanu Kananejczycy”+.

30 Wtedy Kaleb, próbując uspokoić lud, który stał przed Mojżeszem, powiedział: „Wyruszmy czym prędzej, a na pewno zdobędziemy tę ziemię i stanie się naszą własnością”+. 31 Ale zwiadowcy, którzy tam z nim byli, zaprotestowali: „Nie możemy wyruszyć przeciwko temu ludowi, bo jest silniejszy od nas”+. 32 I rozpuszczali wśród Izraelitów złe wieści+ o ziemi, którą przeszpiegowali. Mówili: „Kraj, przez który przeszliśmy, pożera swoich mieszkańców, a wszyscy ludzie, których tam widzieliśmy, to olbrzymy+. 33 Widzieliśmy nefilimów — synów Anaka+, którzy pochodzą od nefilimów. W porównaniu z nimi czuliśmy się jak koniki polne — i oni też nas za takich uważali”.

14 Na te słowa wszyscy podnieśli lament. Głośno krzyczeli i płakali przez całą noc+. 2 I zaczęli szemrać przeciwko Mojżeszowi i Aaronowi+, i mówić: „Lepiej byłoby, gdybyśmy poumierali w Egipcie albo na tym pustkowiu! 3 Czemu Jehowa prowadzi nas do tej ziemi? Żebyśmy padli od miecza?+ Nasze żony i dzieci staną się łupem+. Czy nie lepiej byłoby wrócić do Egiptu?”+. 4 Mówili nawet jeden do drugiego: „Wybierzmy sobie wodza i wracajmy do Egiptu!”+.

5 Wtedy Mojżesz i Aaron padli twarzą do ziemi w obecności wszystkich zgromadzonych tam Izraelitów. 6 A Jozue+, syn Nuna, i Kaleb+, syn Jefunnego, którzy byli w grupie zwiadowców, rozdarli szaty 7 i powiedzieli: „Ziemia, przez którą przeszliśmy, żeby ją przeszpiegować, jest naprawdę wspaniała+. 8 Jeśli Jehowa darzy nas uznaniem, to z całą pewnością nas do niej wprowadzi. I da nam tę ziemię mlekiem i miodem płynącą+. 9 Tylko nie buntujcie się przeciw Jehowie ani nie bójcie się mieszkańców tej ziemi+, bo łatwo ich pokonamy*. Oni nie mają ochrony, a z nami jest Jehowa+. Nie bójcie się ich”.

10 Ale wszyscy mówili, żeby ich ukamienować+. Wtedy na oczach całego Izraela nad namiotem spotkania ukazała się chwała Jehowy+.

11 I Jehowa powiedział do Mojżesza: „Jak długo jeszcze ten lud nie będzie mi okazywał szacunku?+ Jak długo jeszcze nie będą mi wierzyć mimo wszystkich cudów, których wśród nich dokonałem?+ 12 Dotknę ich zarazą i ich wyniszczę, a ciebie uczynię ojcem narodu większego i potężniejszego od nich”+.

13 Na to Mojżesz rzekł do Jehowy: „Wtedy usłyszą o tym w Egipcie, skąd wyprowadziłeś ten lud swoją mocą+, 14 i opowiedzą o tym mieszkańcom tej ziemi. A przecież oni też słyszeli, że Ty, Jehowo, jesteś pośród tego ludu+, że ukazujesz mu się twarzą w twarz+, że Ty jesteś Jehowa, że unosi się nad nim Twój obłok i że w słupie obłoku idziesz przed nim za dnia, a nocą w słupie ognia+. 15 Gdybyś nagle* uśmiercił cały ten lud, to narody, które o Tobie słyszały, mówiłyby tak: 16 ‚Jehowa nie był w stanie wprowadzić ich do ziemi, którą przysiągł im dać, więc powybijał ich na pustkowiu’+. 17 Proszę, Jehowo, okaż swoją wielkość, tak jak obiecałeś, mówiąc: 18 ‚Jehowa, nieskłonny do gniewu*, pełen lojalnej miłości*+, który przebacza wykroczenie i grzech, lecz w żadnym razie nie pozwoli winnemu ujść bezkarnie. Za grzech ojców sprowadzi karę na synów do trzeciego i czwartego pokolenia’+. 19 Przebacz, proszę, grzech tego ludu stosownie do swojej wielkiej lojalnej miłości, tak jak mu przebaczałeś, od kiedy wyszedł z Egiptu aż dotąd”+.

20 Wtedy Jehowa rzekł: „Przebaczam, tak jak prosisz+. 21 Lecz przysięgam na swoje życie*, że cała ziemia zostanie napełniona chwałą Jehowy+. 22 Jednak żaden z tych, którzy widzieli moją chwałę i cuda+, jakich dokonałem w Egipcie i na pustkowiu, a mimo to dziesięć razy wystawiali mnie na próbę+ i nie słuchali mojego głosu+, 23 nigdy nie zobaczy ziemi, którą przysiągłem ich ojcom. Nie zobaczy jej nikt, kto nie okazuje mi szacunku+. 24 Ale swojego sługę Kaleba+ na pewno wprowadzę do tej ziemi i jego potomkowie wezmą ją na własność — bo odznaczał się innym duchem i całym sercem za mną podążał+. 25 Ponieważ w dolinie* mieszkają Amalekici i Kananejczycy+, zawróćcie jutro i wyruszcie przez pustkowie Drogą Morza Czerwonego”+.

26 Potem Jehowa powiedział do Mojżesza i Aarona: 27 „Jak długo jeszcze ten zły lud będzie szemrać przeciwko mnie?+ Ja słyszę wszystkie te narzekania+. 28 Powiedz im: ‚„Przysięgam na swoje życie”*, oświadcza Jehowa, „że postąpię z wami tak, jak mówiliście!+ 29 Na tym pustkowiu będą leżeć wasze trupy+ — wszystkich spisanych spośród was od 20 lat wzwyż, wszystkich, którzy przeciwko mnie szemrali+. 30 Nikt z was nie wejdzie do ziemi, którą przysiągłem dać wam na mieszkanie+ — z wyjątkiem Kaleba, syna Jefunnego, i Jozuego, syna Nuna+.

31 „‚„Wprowadzę tam wasze dzieci, o których mówiliście, że staną się łupem+. To one zobaczą ziemię, którą wzgardziliście+. 32 A wasze trupy będą leżeć na tym pustkowiu. 33 Wasi synowie przez 40 lat będą na pustkowiu pasterzami+, będą odpowiadać za waszą niewierność*, dopóki ostatni z was tu nie umrze+. 34 Ponieważ przeszpiegowaliście tę ziemię w ciągu 40 dni+, to będziecie odpowiadać za swoje grzechy 40 lat+ — dzień za rok, dzień za rok — a wtedy się przekonacie, co to znaczy, gdy ktoś mi się sprzeciwia*.

35 „‚„Ja, Jehowa, to powiedziałem i tak właśnie postąpię z całym tym złym ludem — z tymi, którzy zmówili się przeciwko mnie: Wyginą na tym pustkowiu. Tu poumierają+. 36 A zwiadowcy wysłani przez Mojżesza, którzy po powrocie sprawili, że lud zaczął szemrać przeciwko niemu, bo rozpuszczali złe wieści o tej ziemi+ — 37 ludzie ci zginą ukarani przez Jehowę+. 38 Spośród tych, którzy przeszpiegowali tę ziemię, tylko Jozue, syn Nuna, i Kaleb, syn Jefunnego, pozostaną przy życiu”’”+.

39 Mojżesz przekazał te słowa wszystkim Izraelitom, a oni zaczęli się bardzo smucić. 40 Wstali wcześnie rano i postanowili ruszyć w górskie okolice, mówiąc: „Zgrzeszyliśmy. Ale teraz jesteśmy gotowi iść na miejsce, o którym mówił Jehowa”+. 41 Wtedy Mojżesz rzekł: „Dlaczego przekraczacie rozkaz Jehowy? To się nie uda. 42 Nie idźcie tam, bo Jehowy nie ma z wami i wasi wrogowie was pokonają+. 43 Wystąpią tam przeciw wam Amalekici i Kananejczycy+ i na pewno padniecie od miecza. Bo przestaliście podążać za Jehową i Jehowy z wami nie będzie”+.

44 Mimo to oni zuchwale ruszyli w góry+. Ale Arka Przymierza Jehowy pozostała w obozie — i tak samo Mojżesz+. 45 Wtedy Amalekici i Kananejczycy, którzy mieszkali w górach, zeszli w dół, uderzyli na nich i ścigali ich aż do Chormy+.

15 Jehowa rzekł jeszcze do Mojżesza: 2 „Powiedz Izraelitom: ‚Gdy w końcu wejdziecie do ziemi, którą daję wam na mieszkanie+, 3 i ktoś z was zechce złożyć Jehowie ofiarę spalaną w ogniu z bydła, owiec lub kóz — całopalenie+, ofiarę związaną z jakimś szczególnym ślubem lub inną dobrowolną ofiarę+ czy też ofiarę składaną podczas okresowych świąt+ — żeby Jehowa poczuł przyjemną* woń+, 4 to razem z tą ofiarą złoży Jehowie ofiarę zbożową* z dziesiątej części efy* najlepszej mąki+ wymieszanej z ćwiercią hinu* oliwy. 5 Wraz z całopaleniem lub z ofiarą z każdego baranka masz również złożyć ofiarę płynną z ćwierci hinu wina+. 6 Razem z baranem złożysz ofiarę zbożową z dwóch dziesiątych efy najlepszej mąki wymieszanej z trzecią częścią hinu oliwy. 7 A jako ofiarę płynną złożysz trzecią część hinu wina. Będzie to ofiara o przyjemnej woni dla Jehowy.

8 „‚Jeśli będziesz składać Jehowie byka — jako całopalenie+ lub ofiarę związaną z jakimś szczególnym ślubem+ albo ofiarę współuczestnictwa*+ — 9 to razem z nim złożysz ofiarę zbożową+ z trzech dziesiątych efy najlepszej mąki wymieszanej z połową hinu oliwy. 10 A jako ofiarę płynną+ złożysz pół hinu wina. Będzie to ofiara spalana w ogniu, ofiara o przyjemnej woni dla Jehowy. 11 Tak należy postąpić z każdym bykiem, baranem, barankiem czy koziołkiem. 12 Ilekolwiek zwierząt byście złożyli, postąpicie tak z każdym z nich. 13 Każdy rodowity Izraelita właśnie tak będzie składał ofiary spalane w ogniu, ofiary o przyjemnej woni dla Jehowy.

14 „‚Jeśli ofiarę spalaną w ogniu, ofiarę o przyjemnej woni dla Jehowy, będzie składał cudzoziemiec, który osiedlił się wśród was, albo ktoś, kto mieszka wśród was od wielu pokoleń, to postąpi tak jak wy+. 15 Ten sam przepis ma obowiązywać zarówno was, jak i osiadłego wśród was cudzoziemca. Będzie to trwałe postanowienie dla wszystkich waszych pokoleń. I wy, i mieszkający wśród was cudzoziemcy będziecie w oczach Jehowy równi+. 16 To samo prawo i to samo rozporządzenie będzie dla was i dla osiadłego wśród was cudzoziemca’”.

17 Jehowa mówił dalej do Mojżesza: 18 „Powiedz Izraelitom: ‚Gdy przybędziecie do kraju, do którego was prowadzę, 19 i będziecie jeść to, co urodzi ziemia*+, macie składać Jehowie dary ofiarne. 20 Macie przynosić okrągłe placki z mąki razowej z pierwszych zbiorów*+ i składać je tak samo jak dary ofiarne z klepiska. 21 Część mąki razowej z pierwszych zbiorów* macie składać Jehowie jako dar ofiarny przez wszystkie swoje pokolenia.

22 „‚Oto co macie zrobić, gdy przez pomyłkę nie wykonacie któregoś ze wszystkich przykazań, które Jehowa podał przez Mojżesza — 23 ze wszystkiego, co Jehowa wam nakazał za pośrednictwem Mojżesza i co wy i następne wasze pokolenia macie wykonywać, odkąd Jehowa to polecił: 24 Jeśli dojdzie do tego przez pomyłkę i zbór nie będzie tego świadomy, to cały zbór złoży młodego byka jako ofiarę całopalną o przyjemnej woni dla Jehowy wraz z ofiarą zbożową i ofiarą płynną — według ustalonego sposobu postępowania+ — a także jednego koziołka jako ofiarę za grzech+. 25 Kapłan dokona przebłagania za wszystkich Izraelitów, za cały zbór, i zostanie im to przebaczone+, bo zrobili to przez pomyłkę, poza tym złożyli Jehowie ofiarę spalaną w ogniu, a także złożyli Jehowie ofiarę za grzech. 26 Zostanie to przebaczone zarówno wszystkim Izraelitom, jak i cudzoziemcom, którzy osiedlili się wśród nich, bo winny tej pomyłki był cały lud.

27 „‚Jeśli przez pomyłkę zgrzeszy pojedyncza osoba*, to na ofiarę za grzech złoży roczną kozę+. 28 Kapłan dokona przebłagania za tę osobę*, która nieumyślnie zgrzeszyła przeciw Jehowie, i będzie jej to przebaczone+. 29 Wszystkich, którzy zgrzeszyli nieumyślnie — zarówno rodowitych Izraelitów, jak i osiadłych wśród nich cudzoziemców — będzie obowiązywać to samo prawo+.

30 „‚Ale jeśli ktoś* — czy to rodowity Izraelita, czy cudzoziemiec osiadły wśród Izraelitów — grzeszy rozmyślnie+ i w ten sposób znieważa Jehowę, to ktoś taki zostanie zgładzony*. 31 Bo wzgardził słowem Jehowy i złamał Jego przykazanie. Człowiek* taki ma być bezwarunkowo zgładzony+. Musi odpowiedzieć za swój grzech’”+.

32 Któregoś razu, gdy Izraelici dalej przebywali na pustkowiu, pewien człowiek zbierał drewno w dzień szabatu+. 33 Ci, którzy go wtedy spotkali, przyprowadzili go do Mojżesza, Aarona i całego ludu*. 34 I oddano go pod straż+, bo nie było wskazówek, co należy z nim zrobić.

35 Jehowa powiedział Mojżeszowi: „Człowiek ten ma być bezwarunkowo uśmiercony+, ukamienowany przez cały lud poza obozem”+. 36 Cały lud wyprowadził go więc poza obóz i ukamienował, tak iż on umarł — jak Jehowa nakazał Mojżeszowi.

37 Jehowa rzekł jeszcze do Mojżesza: 38 „Powiedz Izraelitom, żeby przez wszystkie swoje pokolenia robili sobie frędzle na skraju szat i żeby nad tymi frędzlami umieszczali niebieski sznur+. 39 ‚Te frędzle mają wam przypominać o wszystkich przykazaniach Jehowy — żebyście je spełniali+. Nie wolno wam iść za pragnieniami swojego serca i swoich oczu, bo takie pragnienia prowadzą do niewierności wobec mnie*+. 40 Ten nakaz pomoże wam pamiętać o wszystkich moich przykazaniach — żebyście je spełniali i byli święci dla swojego Boga+. 41 Ja jestem Jehowa, wasz Bóg. Wyprowadziłem was z Egiptu, żeby pokazać, że jestem waszym Bogiem+. Ja jestem Jehowa, wasz Bóg’”+.

16 Wtedy Korach+, syn Icchara+, syna Kehata+, syna Lewiego+, a także Datan i Abiram, synowie Eliaba+, oraz On, syn Peleta — spośród synów Rubena+ — 2 wystąpili przeciw Mojżeszowi razem z 250 znamienitymi Izraelitami, naczelnikami ludu, przedstawicielami zboru. 3 Zebrali się przeciw+ Mojżeszowi i Aaronowi i rzekli do nich: „Dosyć tego! Wszyscy są święci, cały naród+, i Jehowa jest pośród nich+. Czemu więc wynosicie się ponad zbór Jehowy?”.

4 Kiedy Mojżesz to usłyszał, od razu padł twarzą do ziemi. 5 Potem powiedział do Koracha i wszystkich jego zwolenników: „Rano Jehowa wyjawi, kto do Niego należy+, kto jest święty i kto może się do Niego zbliżać+. Kogo wybierze+, ten będzie się do Niego zbliżać. 6 Korachu, ty i twoi zwolennicy+ zróbcie tak: Weźcie sobie kadzielnice+, 7 włóżcie do nich ogień i nasypcie kadzidła. Zróbcie to jutro przed Jehową. Kogo Jehowa wybierze+, ten będzie święty. Posunęliście się za daleko, synowie Lewiego!”+.

8 Następnie Mojżesz rzekł do Koracha: „Posłuchajcie, proszę, synowie Lewiego. 9 Czy to dla was nic nie znaczy, że Bóg Izraela oddzielił was od całego ludu+ i pozwolił, żebyście się do Niego zbliżali, żebyście pełnili służbę związaną z przybytkiem Jehowy i usługiwali ludowi?+ 10 Pozwolił się do siebie zbliżać tobie i wszystkim twoim braciom, synom Lewiego. Czy chcecie jeszcze zagarnąć dla siebie urząd kapłański?+ 11 Ty i wszyscy twoi zwolennicy występujecie przeciwko Jehowie. A Aaron? Kim on jest, że przeciw niemu szemracie?”+.

12 Później Mojżesz posłał po Datana i Abirama+, synów Eliaba, ale oni powiedzieli: „Nie przyjdziemy! 13 Czy mało ci tego, że wyprowadziłeś nas z ziemi mlekiem i miodem płynącej, żeby nas uśmiercić na tym pustkowiu?+ Teraz jeszcze chcesz nami rządzić*? 14 Przecież nie wprowadziłeś nas do ziemi mlekiem i miodem płynącej+ ani nie dałeś nam jako dziedzictwa pól i winnic. Czy chciałbyś sprawić, żeby ci ludzie stali się ślepi? Nie przyjdziemy!”.

15 Wtedy Mojżesz bardzo się rozgniewał i rzekł do Jehowy: „Nie patrz na ich ofiary zbożowe*. Nie wziąłem od nich nawet osła. Nikogo z nich nie skrzywdziłem”+.

16 Potem Mojżesz powiedział do Koracha: „Ty i wszyscy twoi zwolennicy stawcie się jutro przed Jehową — ty, oni i Aaron. 17 Niech wszyscy wezmą swoje kadzielnice — 250 kadzielnic — niech nasypią do nich kadzidła i złożą je przed Jehową. Również ty i Aaron macie się stawić ze swoimi kadzielnicami”. 18 Wszyscy wzięli więc swoje kadzielnice, włożyli do nich ogień, nasypali kadzidła i stanęli przy wejściu do namiotu spotkania razem z Mojżeszem i Aaronem. 19 Kiedy Korach zebrał przeciw nim swoich zwolenników+ przy wejściu do namiotu spotkania, całemu ludowi ukazała się chwała Jehowy+.

20 I Jehowa rzekł do Mojżesza i Aarona: 21 „Odłączcie się od tych ludzi, a w jednej chwili ich zgładzę”+. 22 Wtedy oni padli na ziemię i powiedzieli: „Boże, Boże, który dajesz życie wszystkim ludziom*!+ Czy przez grzech jednego człowieka będziesz się gniewać na cały lud?”+.

23 Na to Jehowa rzekł do Mojżesza: 24 „Powiedz ludowi: ‚Oddalcie się od namiotów Koracha, Datana i Abirama!’”+.

25 Następnie Mojżesz wstał i razem ze starszymi+ Izraela poszedł do Datana i Abirama. 26 I przemówił do ludu: „Oddalcie się, proszę, od namiotów tych niegodziwych ludzi i nie dotykajcie niczego, co do nich należy, bo inaczej zginiecie za cały ich grzech”. 27 Natychmiast więc oddalili się od namiotów Koracha, Datana i Abirama. A Datan i Abiram wyszli ze swoich namiotów i stanęli przed nimi razem ze swoimi żonami, synami i małymi dziećmi.

28 Wtedy Mojżesz rzekł: „Po tym poznacie, że to Jehowa mnie posłał, bym robił wszystkie te rzeczy — że nie robię ich sam z siebie*: 29 Jeżeli ci ludzie umrą śmiercią naturalną jak wszyscy inni ludzie, jeśli spotka ich taka sama kara, jaka spotyka całą ludzkość, to znaczy, że nie posłał mnie Jehowa+. 30 Ale jeśli Jehowa zrobi coś nadzwyczajnego, jeśli ziemia się otworzy* i pochłonie ich oraz wszystko, co do nich należy, tak iż żywcem zostaną pogrzebani*, to po tym poznacie, że odnieśli się do Jehowy ze wzgardą”.

31 A gdy tylko skończył to mówić, ziemia, na której stali, rozstąpiła się pod nimi+. 32 Otworzyła się* i pochłonęła ich wraz z domownikami i ze wszystkimi ludźmi Koracha+, jak również z całym ich mieniem. 33 Tak więc oni i wszyscy ich domownicy zostali żywcem pogrzebani*. Ziemia ich zakryła, tak iż zginęli*+. 34 A wszyscy Izraelici, którzy stali dookoła, słysząc ich krzyk, ze strachu zaczęli uciekać. Wołali: „Uciekajmy, żeby i nas ziemia nie pochłonęła!”. 35 Wtedy pojawił się ogień od Jehowy+ i strawił 250 mężczyzn, którzy przyszli ofiarować kadzidło+.

36 Następnie Jehowa rzekł do Mojżesza: 37 „Powiedz Eleazarowi, synowi kapłana Aarona, żeby pozbierał z ognia kadzielnice+, bo są święte, i rozrzucił węgielki na pewną odległość. 38 Z kadzielnic tych, którzy przypłacili swój grzech życiem*, macie wykonać cienkie metalowe płytki i pokryć nimi ołtarz+, bo przynieśli je przed Jehowę i stały się święte. Będą one służyć Izraelitom za znak”+. 39 Kapłan Eleazar wziął więc miedziane kadzielnice, przyniesione przez tych, którzy potem zostali spaleni, i przerobił je na pokrycie ołtarza — 40 tak jak Jehowa mu polecił za pośrednictwem Mojżesza. Było to przypomnieniem dla Izraelitów, żeby żadna osoba nieupoważniona*, która nie należy do potomków Aarona, nie zbliżała się do ołtarza, by spalać kadzidło przed Jehową+, i żeby nikt nie stał się jak Korach i jego zwolennicy+.

41 Ale już nazajutrz wszyscy Izraelici zaczęli szemrać przeciwko Mojżeszowi i Aaronowi+. Mówili: „To wy uśmierciliście lud Jehowy”. 42 Kiedy zebrali się przeciw Mojżeszowi i Aaronowi, wszyscy odwrócili się w stronę namiotu spotkania, a wtedy nagle zakrył go obłok i ukazała się chwała Jehowy+.

43 Mojżesz i Aaron przyszli przed namiot spotkania+ 44 i Jehowa rzekł do Mojżesza: 45 „Odsuńcie się od tych ludzi, a w jednej chwili ich zgładzę”+. Wtedy oni padli na ziemię+. 46 Potem Mojżesz powiedział do Aarona: „Weź kadzielnicę, włóż do niej ognia z ołtarza+, nasyp kadzidła, po czym idź szybko do ludu i dokonaj za niego przebłagania+, bo Jehowa zapłonął gniewem. Zaczęła się plaga!”. 47 Aaron więc od razu wziął kadzielnicę, tak jak powiedział Mojżesz, i wbiegł między lud. Kiedy zobaczył, że plaga się rozpoczęła, nasypał do kadzielnicy kadzidła i zaczął dokonywać za lud przebłagania. 48 Stał między martwymi a żywymi, aż w końcu plaga się zatrzymała. 49 Tych, którzy umarli od plagi, było 14 700 — nie licząc tych, którzy umarli z powodu Koracha. 50 Gdy plaga została powstrzymana, Aaron wrócił do Mojżesza przed wejście do namiotu spotkania.

17 Potem Jehowa rzekł do Mojżesza: 2 „Powiedz Izraelitom, żeby naczelnicy plemion przynieśli po jednej lasce od każdego plemienia — w sumie 12 lasek. Na każdej lasce napisz imię jednego naczelnika+. 3 Imię Aarona napisz na lasce plemienia Lewiego, bo dla każdego naczelnika plemienia jest tylko jedna laska. 4 Złożysz te laski w namiocie spotkania przed Świadectwem+, gdzie się z wami spotykam+. 5 Laska tego, którego wybrałem+, wypuści pąki. I położę kres szemraniu Izraelitów przeciwko mnie+ i przeciwko wam”+.

6 Mojżesz przemówił więc do Izraelitów i wszyscy naczelnicy dali mu swoje laski — 12 lasek, po jednej od każdego naczelnika plemienia. Między ich laskami była też laska Aarona. 7 Mojżesz złożył te laski przed Jehową w Namiocie Świadectwa.

8 Kiedy nazajutrz Mojżesz wszedł do Namiotu Świadectwa, zobaczył, że laska Aarona, reprezentująca dom Lewiego, wypuściła pędy, pokryła się pąkami, zakwitła i wydała dojrzałe migdały. 9 Wtedy wziął laski, które leżały przed Jehową, i wyniósł je do wszystkich Izraelitów. Gdy oni je zobaczyli, każdy naczelnik wziął swoją laskę.

10 Następnie Jehowa powiedział do Mojżesza: „Laskę Aarona+ połóż z powrotem przed Świadectwem. Będzie tam przechowywana na znak+ dla synów buntu+, żeby przestali szemrać przeciwko mnie i żeby nie umarli”. 11 Mojżesz od razu zrobił tak, jak mu nakazał Jehowa. Tak właśnie zrobił.

12 Wtedy Izraelici zaczęli mówić do Mojżesza: „Teraz umrzemy! Na pewno zginiemy — wszyscy zginiemy! 13 Ktokolwiek się zbliży do przybytku Jehowy, umrze!+ Czy tak mamy skończyć?”+.

18 Potem Jehowa przemówił do Aarona: „Ty i twoi synowie — twój ród — będziecie odpowiadać za każdy grzech popełniony przeciwko sanktuarium+. Ty i twoi synowie będziecie odpowiadać za każdy grzech popełniony przeciwko waszemu urzędowi kapłańskiemu+. 2 Przyprowadź też swoich braci z plemienia Lewiego, plemię swojego ojca. Niech do ciebie dołączą i pomagają tobie+ i twoim synom przed Namiotem Świadectwa+. 3 Mają się wywiązywać z obowiązków wobec ciebie i wykonywać prace związane z namiotem+. Ale nie wolno im się zbliżać do sprzętów w świętym miejscu* ani do ołtarza, żebyście nie umarli ani wy, ani oni+. 4 Dołączą do ciebie i będą wykonywać prace związane z namiotem spotkania, wszelką służbę związaną z namiotem. Żadna osoba nieupoważniona* nie może się do was zbliżać+. 5 Wykonujcie swoje obowiązki i dbajcie o święte miejsce+ i ołtarz+, żebym już więcej nie zapłonął na Izraelitów gniewem+. 6 Ja sam wybrałem waszych braci, Lewitów, spośród ludu Izraela jako dar dla was+. Zostali wyznaczeni do służby dla Jehowy przy namiocie spotkania+. 7 Za obowiązki kapłańskie związane z ołtarzem oraz tym, co jest poza zasłoną+, macie odpowiadać ty i twoi synowie+. Służbę kapłańską otrzymujecie ode mnie w darze. Jeśli do przybytku zbliży się jakaś osoba nieupoważniona*, ma zostać uśmiercona”+.

8 Jehowa rzekł jeszcze do Aarona: „Powierzam ci odpowiedzialność za składane dla mnie dary ofiarne+. Część ze wszystkich świętych rzeczy składanych w darze przez Izraelitów na stałe przydzieliłem tobie i twoim synom+. 9 Spośród tych rzeczy najświętszych, z ofiar spalanych w ogniu do ciebie będzie należeć każda ofiara, jaką dla mnie składają, łącznie z ofiarami zbożowymi*+, ofiarami za grzech+ i ofiarami za przewinienie+. Jest to coś szczególnie świętego dla ciebie i dla twoich synów. 10 Masz to jeść w szczególnie świętym miejscu+. Ma to jeść każdy mężczyzna. Będzie to dla ciebie czymś świętym+. 11 Do ciebie należą również dary składane przez Izraelitów+ razem ze wszystkimi ofiarami kołysanymi+. Przydzieliłem je na stałe tobie, twoim synom i twoim córkom+. Każdy, kto w twoim domu jest czysty, może to jeść+.

12 „Daję ci najlepszą oliwę, najlepsze młode wino i zboże, które Izraelici składają Jehowie z pierwszych zbiorów*+. 13 Pierwsze dojrzałe płody ziemi, które przyniosą Jehowie, będą twoje+. Każdy, kto w twoim domu jest czysty, może to jeść.

14 „Każda rzecz poświęcona* Bogu przez Izraelitów ma być twoja+.

15 „Do ciebie będzie należeć każdy pierworodny+ spośród ludzi lub zwierząt, który zostanie ofiarowany Jehowie. Jednak pierworodnego spośród ludzi bezwarunkowo wykupisz+. Wykupisz też pierworodne spośród zwierząt nieczystych+. 16 Wykupisz pierworodnego od miesiąca wzwyż. Cena wykupu będzie wynosić 5 syklów*+ srebra według wagi świętego sykla*. Sykl odpowiada 20 gerom*. 17 Tylko pierworodnego byka, baranka ani kozła nie wolno ci wykupić+. Takie zwierzęta są czymś świętym. Ich krwią masz pokropić ołtarz+, a ich tłuszcz masz spalić. Ma to być ofiara spalana w ogniu, ofiara o przyjemnej* woni dla Jehowy+. 18 A ich mięso przypadnie tobie — podobnie jak mostek ofiary kołysanej i jak prawy udziec+. 19 Wszelkie święte dary ofiarne, które Izraelici będą składać Jehowie+, na stałe przydzieliłem tobie, twoim synom i twoim córkom+. Jest to przymierze soli*, które Jehowa zawiera z tobą i twoimi potomkami”.

20 Jehowa mówił dalej do Aarona: „Nie otrzymasz dziedzictwa w ziemi Izraela, żadna część ziemi nie będzie twoja+. Ja jestem twoją częścią i twoim dziedzictwem pośród Izraelitów+.

21 „Synom Lewiego jako dziedzictwo za ich służbę, służbę związaną z namiotem spotkania, dałem wszystkie dziesięciny+ składane przez Izraelitów. 22 Izraelici nie mogą się więcej zbliżać do namiotu spotkania, żeby nie ściągnąć na siebie grzechu i nie umrzeć. 23 To Lewici będą pełnić służbę związaną z namiotem spotkania i odpowiadać za ich grzech+. Nie otrzymają wśród Izraelitów żadnego dziedzictwa — jest to trwałe postanowienie dla wszystkich waszych pokoleń+. 24 Jako dziedzictwo dałem Lewitom dziesięciny składane Jehowie przez lud Izraela. Dlatego powiedziałem: ‚Nie będą mieć wśród Izraelitów żadnego dziedzictwa’”+.

25 Potem Jehowa rzekł do Mojżesza: 26 „Powiedz Lewitom: ‚Kiedy będziecie otrzymywać od Izraelitów dziesięciny, które daję wam jako wasze dziedzictwo+, macie składać dziesiątą część dziesięciny jako dar ofiarny dla Jehowy+. 27 Będzie to uznane za wasz dar, jakby chodziło o zboże z waszego własnego klepiska+ lub o obfity plon w postaci wina lub oliwy z waszych własnych tłoczni. 28 W ten sposób również wy będziecie składać dary dla Jehowy ze wszystkich dziesięcin, które otrzymacie od Izraelitów. Dary dla Jehowy macie przynosić do kapłana Aarona. 29 Będziecie składać Jehowie wszelkiego rodzaju dary ofiarne — to, co najlepsze ze wszystkich darów, jakie otrzymacie+. Będzie to coś świętego’.

30 „Masz im powiedzieć: ‚Kiedy złożycie z tych darów to, co najlepsze, reszta przypadnie wam, Lewitom, jako ziarno z waszego własnego klepiska i wino lub oliwa z waszych tłoczni. 31 Możecie to jeść razem ze swoimi domownikami w jakimkolwiek miejscu, bo jest to zapłata za waszą służbę związaną z namiotem spotkania+. 32 Gdy będziecie składać z tych darów to, co najlepsze, nie obciążycie się grzechem. Nie wolno wam bezcześcić świętych rzeczy składanych przez Izraelitów, bo w przeciwnym razie umrzecie’”+.

19 Jehowa znów przemówił do Mojżesza i Aarona: 2 „Oto nakaz Jehowy: ‚Niech Izraelici przyprowadzą zdrową czerwoną krowę, która nie ma żadnej wady+ i która jeszcze nie chodziła w jarzmie. 3 Dacie ją kapłanowi Eleazarowi, a on wyprowadzi ją poza obóz i w jego obecności zostanie zabita. 4 Potem kapłan Eleazar weźmie na palec nieco jej krwi i pokropi nią siedem razy w stronę namiotu spotkania+. 5 Następnie na jego oczach krowa zostanie spalona — jej skóra, mięso, krew i zawartość jelit+. 6 Do ognia, w którym będzie płonąć krowa, kapłan wrzuci drewno cedrowe, hizop+ i szkarłat*. 7 Potem wypierze swoje szaty, wykąpie się* i będzie mógł wejść do obozu. Ale aż do wieczora pozostanie nieczysty.

8 „‚Człowiek, który spalił krowę, wypierze swoje ubranie, wykąpie się* i aż do wieczora będzie nieczysty.

9 „‚A ktoś, kto jest czysty, zbierze popiół pozostały po spaleniu krowy+ i wysypie go na miejscu czystym poza obozem. Izraelici będą używać tego popiołu do sporządzania wody oczyszczającej+. Jest to ofiara za grzech. 10 Człowiek, który go zbierze, wypierze swoje ubranie i aż do wieczora pozostanie nieczysty.

„‚Będzie to trwałe postanowienie dla Izraelitów i cudzoziemców, którzy wśród nich mieszkają+. 11 Kto dotknie jakiejś zmarłej osoby*, pozostanie nieczysty przez siedem dni+. 12 W trzecim dniu ma się oczyścić wodą oczyszczającą, a siódmego dnia będzie czysty. Ale jeśli w trzecim dniu się nie oczyści, to siódmego dnia nie będzie czysty. 13 Każdy, kto by dotknął jakiejkolwiek zmarłej osoby* i się nie oczyścił, ten kala przybytek Jehowy+. Człowiek* taki musi zostać zgładzony*+. Ponieważ nie pokropiono go wodą oczyszczającą+, pozostaje nieczysty. Nieczystość nie została z niego usunięta.

14 „‚Takie jest prawo dotyczące sytuacji, gdy ktoś umrze w namiocie: Każdy, kto by wszedł wtedy do namiotu, i każdy, kto by już w nim był, pozostanie nieczysty przez siedem dni. 15 Każde otwarte naczynie — bez przymocowanej sznurem pokrywy — będzie nieczyste+. 16 Każdy, kto by na otwartym polu dotknął kogoś zabitego mieczem lub zmarłego, czyichś kości albo jakiegoś grobu, będzie nieczysty przez siedem dni+. 17 Aby oczyścić nieczystego, należy wsypać do naczynia nieco popiołu pozostałego po spaleniu ofiary za grzech i wlać tam świeżej źródlanej wody. 18 Następnie ktoś, kto jest czysty+, weźmie hizop+, zanurzy go w tej wodzie i pokropi nią namiot i wszystkie naczynia oraz osoby*, które akurat tam były, a także tego, kto dotknął czyichś kości lub kogoś zabitego czy zmarłego albo grobu. 19 Pokropi nią nieczystego w trzecim i siódmym dniu. W siódmym dniu oczyści go z grzechu+, po czym dana osoba wypierze swoje ubranie, wykąpie się i wieczorem stanie się czysta.

20 „‚Ale jeśli ktoś będzie nieczysty i się nie oczyści, to zostanie zgładzony*+, bo skalał sanktuarium Jehowy. Nie pokropiono go wodą oczyszczającą, jest więc nieczysty.

21 „‚Oto trwałe postanowienie: Ten, kto kropi wodą oczyszczającą+, ma wyprać swoje ubranie. Kto dotyka wody oczyszczającej, będzie nieczysty aż do wieczora. 22 Wszystko, czego dotknie nieczysty, będzie nieczyste. Osoba*, która tego dotknie, będzie nieczysta aż do wieczora’”+.

20 W miesiącu pierwszym cały lud Izraela przybył na pustkowie Cin i zamieszkał w Kadeszu+, gdzie umarła Miriam+ i gdzie została pochowana.

2 Kiedy się okazało, że nie ma tam wody+, Izraelici zebrali się przeciwko Mojżeszowi i Aaronowi. 3 Zaczęli się kłócić z Mojżeszem+ i mówić: „Byłoby lepiej, gdybyśmy zginęli z naszymi braćmi, którzy zginęli przed Jehową! 4 Czemu przyprowadziliście zbór Jehowy na to pustkowie? Żebyśmy tu umarli razem z naszymi stadami?+ 5 Po co wyprowadziliście nas z Egiptu i przyprowadziliście w to okropne miejsce?+ Nie ma tu ziarna ani fig, ani winorośli, ani owoców granatu. Nie ma też wody do picia”+. 6 Mojżesz i Aaron odeszli od nich* i poszli przed wejście do namiotu spotkania. Tam upadli twarzą do ziemi, a wtedy ukazała im się chwała Jehowy+.

7 Jehowa rzekł do Mojżesza: 8 „Weź laskę i razem z Aaronem, swoim bratem, zwołaj lud. Następnie na oczach Izraelitów powiedzcie do skały, żeby wytrysnęła z niej woda. Wyprowadź z niej wodę i daj do picia im oraz ich stadom”+.

9 Mojżesz wziął więc laskę, która była przed Jehową+, tak jak On mu nakazał. 10 Potem razem z Aaronem zwołał Izraelitów przed skałę i powiedział do nich: „Słuchajcie, buntownicy! Czy z tej skały mamy wyprowadzić wam wodę?”+. 11 Następnie podniósł rękę i dwa razy uderzył w skałę laską. Wtedy wypłynęło dużo wody i ludzie i zwierzęta zaczęli pić+.

12 Później Jehowa rzekł do Mojżesza i Aarona: „Ponieważ nie okazaliście wiary we mnie i nie uświęciliście mnie na oczach Izraelitów, więc nie wprowadzicie ich* do ziemi, którą im dam”+. 13 Było to przy wodach w Meribie*+, gdzie Izraelici kłócili się z Jehową i gdzie został wśród nich uświęcony.

14 Następnie Mojżesz wysłał z Kadeszu posłańców do króla Edomu+, żeby powiedzieli: „Twój brat Izrael+ mówi: ‚Dobrze wiesz, ile wycierpieliśmy. 15 Nasi ojcowie poszli do Egiptu+ i mieszkaliśmy tam wiele lat*+. A Egipcjanie znęcali się nad nami i naszymi ojcami+. 16 W końcu zaczęliśmy wołać do Jehowy+, a On nas usłyszał. I posłał anioła+, i wyprowadził nas z Egiptu. Teraz jesteśmy w mieście Kadesz, na granicy twojego terytorium. 17 Prosimy, pozwól nam przejść przez swój kraj. Nie będziemy przechodzić przez pola ani przez winnice. Nie będziemy też pić wody ze studni. Pójdziemy Drogą Królewską. Nie zboczymy ani na prawo, ani na lewo, dopóki nie przejdziemy przez twoje terytorium’”+.

18 Ale król Edomu odpowiedział: „Nie wolno wam przejść przez nasze terytorium. W przeciwnym razie wyruszę na was z mieczem”. 19 Izraelici rzekli mu na to: „Będziemy szli drogą. A jeśli my i nasze stada napijemy się waszej wody, to zapłacimy za nią+. Chcemy tylko tędy przejść”+. 20 Mimo to on powiedział: „Nie wolno wam przejść”+. I wyruszył im naprzeciw z licznym ludem, z silną armią*. 21 Tak więc król Edomu nie pozwolił Izraelowi przejść przez swoje terytorium i Izrael poszedł inną drogą+.

22 Izraelici, cały lud, wyruszyli z Kadeszu i przybyli pod górę Hor+. 23 Potem przy górze Hor, na granicy Edomu, Jehowa rzekł do Mojżesza i Aarona: 24 „Aaron dołączy do swojego ludu*+. Nie wejdzie do ziemi, którą dam Izraelitom, bo obaj zbuntowaliście się przeciw mojemu rozkazowi przy wodach w Meribie+. 25 Weź Aarona i jego syna Eleazara i zaprowadź ich na górę Hor. 26 Zdejmij Aaronowi szaty+ i ubierz w nie jego syna Eleazara+. Aaron tam umrze*”.

27 Mojżesz zrobił więc tak, jak nakazał Jehowa, i na oczach całego ludu wspięli się na górę Hor. 28 Następnie zdjął Aaronowi szaty i ubrał w nie jego syna Eleazara, po czym Aaron umarł tam na szczycie góry+. A Mojżesz i Eleazar zeszli z góry. 29 Wtedy lud zrozumiał, że Aaron umarł. I cały dom Izraela opłakiwał go przez 30 dni+.

21 Gdy kananejski król Aradu+, który mieszkał w Negebie, usłyszał, że Izraelici przechodzą Drogą Atarim, zaatakował ich i niektórych uprowadził do niewoli. 2 Wtedy Izraelici złożyli Jehowie taki ślub: „Jeśli wydasz tych ludzi w nasze ręce, przeznaczymy ich miasta na zagładę*”. 3 Jehowa wysłuchał więc Izraelitów i wydał Kananejczyków w ich ręce. Wtedy przeznaczyli ich oraz ich miasta na zagładę i z tego powodu nadali temu miejscu nazwę Chorma*+.

4 Kiedy wędrowali od góry Hor+ Drogą Morza Czerwonego, żeby obejść Edom+, ludzie* poczuli się zmęczeni. 5 Zaczęli narzekać na Boga i Mojżesza+ i mówić: „Po co wyprowadziliście nas z Egiptu? Żebyśmy umarli na tym pustkowiu? Nie ma tu chleba ani wody+, a to nędzne jedzenie nam obrzydło*”+. 6 Wtedy Jehowa posłał między Izraelitów jadowite* węże, które ich kąsały, tak iż wielu z nich umarło+.

7 Lud więc przyszedł do Mojżesza i rzekł: „Zgrzeszyliśmy, bo narzekaliśmy na Jehowę i na ciebie+. Wstaw się za nami u Jehowy. Niech nas uwolni od tych węży”. I Mojżesz zaczął się wstawiać za ludem+. 8 Wtedy Jehowa mu powiedział: „Wykonaj podobiznę jadowitego* węża i umieść go na słupie. Gdy ktoś zostanie ukąszony, będzie musiał na niego spojrzeć, żeby nie umrzeć”. 9 Mojżesz od razu wykonał z miedzi węża+ i umieścił go na słupie+. Każdy, kto został ukąszony i spojrzał na miedzianego węża, pozostawał przy życiu+.

10 Potem Izraelici ruszyli w drogę i rozbili obóz w Obot+. 11 Następnie wyruszyli z Obot i rozbili obóz w Ijje-Abarim+, na pustkowiu naprzeciw Moabu, na wschodzie. 12 Stamtąd wyruszyli i rozbili obóz nad Doliną Zeredu*+. 13 Stamtąd wyruszyli i rozbili obóz nad Arnonem+, na pustkowiu rozciągającym się od granicy z Amorytami, bo Arnon stanowi granicę między Moabem a ziemią Amorytów. 14 Dlatego w Księdze Wojen Jehowy powiedziano o „Wahebie w Sufie, dolinach* Arnonu, 15 opadających dolinach*, które ciągną się w stronę Ar i przylegają do granicy Moabu”.

16 Następnie ruszyli do Beeru. Tam właśnie jest ta studnia, o której Jehowa powiedział do Mojżesza: „Zbierz lud, a dam mu wodę”.

17 Wtedy Izrael zaśpiewał taką pieśń:

„Napełnij się, studnio! Śpiewajcie z nią na przemian!*

Potem z tego pustkowia ruszyli do Mattany, 19 z Mattany do Nachalielu, a z Nachalielu do Bamot+. 20 Z Bamot ruszyli do doliny na terytorium* Moabu+. Szli zboczem Pisga+, które góruje nad Jeszimonem*+.

21 Izrael wysłał posłańców do amoryckiego króla Sychona, żeby mu powiedzieli+: 22 „Pozwól nam przejść przez swój kraj. Nie zboczymy na pola ani do winnic. Nie będziemy pić wody ze studni. Przejdziemy przez twoje terytorium Drogą Królewską”+. 23 Ale Sychon nie pozwolił Izraelowi przejść przez swoje terytorium. Zebrał wszystkich swoich ludzi i wyruszył przeciw niemu na pustkowie. Gdy dotarł do Jahacu, zaczął walczyć z Izraelem+. 24 Ale Izrael pokonał go mieczem+ i wziął na własność jego ziemię+ od Arnonu+ do Jabboku+, aż do terytorium Ammonitów, bo Jazer+ leży na granicy z Ammonitami+.

25 Izrael zdobył więc wszystkie miasta Amorytów+ — Cheszbon i wszystkie okoliczne* miejscowości — i w nich zamieszkał. 26 Cheszbon był miastem amoryckiego króla Sychona, bo wcześniej walczył on z królem Moabu i zagarnął całą jego ziemię aż do Arnonu. 27 To dlatego powstał prześmiewczy utwór:

„Chodźcie do Cheszbonu.

Niech zostanie wzniesione miasto Sychona, niech będzie dobrze umocnione.

28 Bo z Cheszbonu wyszedł ogień, płomień z grodu Sychona.

Pochłonął moabskie Ar, panów ze wzniesień Arnonu.

29 Biada ci, Moabie! Ludu Kemosza+, zostaniesz zgładzony!

On czyni swych synów zbiegami, a córki niewolnicami amoryckiego króla Sychona.

30 Strzelajmy do nich!

Cheszbon zostanie zniszczony aż do Dibonu+.

Spustoszmy go aż do Nofachu.

Ogień rozprzestrzeni się aż po Medebę”+.

31 Izrael zamieszkał więc w ziemi Amorytów. 32 Potem Mojżesz wysłał ludzi, żeby przeszpiegowali Jazer+. I zdobyli okoliczne* miejscowości, i wypędzili stamtąd Amorytów. 33 Później skręcili i ruszyli Drogą Baszanu. Wtedy nadszedł Og+, król Baszanu, ze wszystkimi swoimi ludźmi, żeby zmierzyć się z nimi w bitwie pod Edrei+. 34 A Jehowa rzekł do Mojżesza: „Nie bój się go+, bo zarówno jego, jak i wszystkich jego ludzi i jego ziemię wydam w twoje ręce+. Postąpisz z nim tak jak z amoryckim królem Sychonem, który mieszkał w Cheszbonie”+. 35 Walczyli więc z nim, z jego synami i wszystkimi jego ludźmi, aż wszyscy oni zginęli+. I wzięli na własność jego ziemię+.

22 Potem Izraelici wyruszyli w drogę i rozbili obóz na pustynnych równinach moabskich, za Jordanem, naprzeciw Jerycha+. 2 A Balak+, syn Cyppora, widział wszystko, co Izrael zrobił z Amorytami. 3 I Moabici bardzo się zlękli tego licznego ludu, z powodu Izraelitów ogarnął ich wręcz chorobliwy strach+. 4 Powiedzieli więc midianickim starszym+: „Ci ludzie* pochłoną wszystko wokół nas, jak byk pochłania trawę na polu”.

Balak, syn Cyppora, był w tym czasie królem Moabu. 5 Wysłał więc posłańców do Balaama, syna Beora — do Petoru+ nad Eufratem*, w jego rodzinnym kraju — z taką wiadomością: „Z Egiptu wyszedł lud, który pokrył całą ziemię*+ i mieszka naprzeciw mnie. 6 Przyjdź więc, proszę, i przeklnij ten lud+, bo jest potężniejszy niż ja. Może go pokonam i wypędzę z tej ziemi, bo dobrze wiem, że kogo ty pobłogosławisz, tego spotka dobro*, a kogo ty przeklniesz, tego spotka zło*”.

7 Moabscy i midianiccy starsi wybrali się więc do Balaama z zapłatą za wróżbę+. Gdy do niego przybyli i przekazali mu słowa Balaka, 8 on rzekł: „Przenocujcie tutaj, a ja powiem wam to, co mi oznajmi Jehowa”. Książęta Moabu zatrzymali się więc u Balaama.

9 Wtedy do Balaama przyszedł Bóg* i zapytał+: „Co to za ludzie są u ciebie?”. 10 Balaam odrzekł prawdziwemu Bogu: „Balak, syn Cyppora, król Moabu, przysłał mi taką wiadomość: 11 ‚Z Egiptu wyszedł lud, który pokrył całą ziemię*. Przyjdź więc i go przeklnij+. Może zdołam pokonać go w walce i wypędzić’”. 12 Lecz Bóg rzekł do Balaama: „Nie wolno ci z nimi iść. Nie wolno ci przekląć tego ludu, bo został pobłogosławiony”+.

13 Rano Balaam wstał i powiedział do książąt Balaka: „Wracajcie do swojego kraju. Jehowa zabronił mi z wami iść”. 14 Wtedy książęta moabscy ruszyli w drogę. Po powrocie rzekli do Balaka: „Balaam nie chciał z nami przyjść”.

15 Jednak Balak znów wysłał książąt, tym razem w większej grupie i bardziej znamienitych. 16 Gdy przyszli do Balaama, rzekli do niego: „Balak, syn Cyppora, mówi: ‚Proszę cię, przyjdź do mnie. Niech cię nic nie powstrzyma. 17 Bo hojnie cię nagrodzę i zrobię wszystko, co mi powiesz. Przyjdź więc, proszę, i przeklnij ten lud’”. 18 Ale Balaam odpowiedział sługom Balaka: „Choćby Balak dawał mi swój własny dom pełen srebra i złota, to i tak nie mógłbym zrobić nic wbrew rozkazowi Jehowy, swojego Boga — nic małego ani nic wielkiego+. 19 Ale proszę, wy też tu przenocujcie, żebym mógł się dowiedzieć, co jeszcze mi powie Jehowa”+.

20 W nocy Bóg przyszedł do Balaama i rzekł: „Jeżeli ci ludzie przyszli po ciebie, to idź z nimi. Ale możesz mówić tylko to, co ci powiem”+. 21 Balaam wstał więc rano, osiodłał swoją oślicę i wyruszył z książętami Moabu+.

22 Bóg jednak rozgniewał się za to na niego i anioł Jehowy stanął mu na drodze, żeby go powstrzymać. Balaam jechał na oślicy, a było z nim dwóch jego sług. 23 Gdy oślica zobaczyła anioła Jehowy stojącego na drodze z mieczem w ręku, próbowała zejść na pole. Ale Balaam zaczął ją bić, żeby wróciła na drogę. 24 Wtedy anioł Jehowy stanął na wąskiej ścieżce między dwiema winnicami, z których każda była otoczona kamiennym murem. 25 Na widok anioła Jehowy oślica przywarła do muru i przygniotła Balaamowi nogę, więc on znów zaczął ją bić.

26 Anioł Jehowy znowu się przesunął i stanął w ciasnym miejscu, gdzie nie można go było ominąć ani z prawej, ani z lewej strony. 27 Gdy oślica zobaczyła anioła Jehowy, położyła się na ziemi, a wtedy Balaam wpadł w furię i zaczął bić ją laską. 28 W końcu Jehowa sprawił, że oślica przemówiła*+ do Balaama: „Co ci zrobiłam, że już trzeci raz mnie bijesz?”+. 29 Balaam jej odpowiedział: „Zakpiłaś sobie ze mnie. Gdybym miał w ręku miecz, to bym cię zabił!”. 30 Oślica odparła: „Czy nie należę do ciebie? Czy nie na mnie jeździłeś przez całe życie aż do dzisiaj? Czy kiedykolwiek potraktowałam cię w ten sposób?”. Na to on rzekł: „Nie!”. 31 Wtedy Jehowa otworzył Balaamowi oczy+, tak iż zobaczył anioła Jehowy stojącego na drodze z mieczem w ręku. Natychmiast nisko się pokłonił i upadł twarzą do ziemi.

32 A anioł Jehowy powiedział do niego: „Dlaczego trzy razy zbiłeś swoją oślicę? Przyszedłem cię powstrzymać, bo sprzeciwiasz się mojej woli+. 33 Oślica mnie widziała i trzy razy próbowała mnie ominąć+. Wiesz, co by się stało, gdyby tego nie zrobiła? Zabiłbym cię, a ją pozostawił przy życiu”. 34 Na to Balaam powiedział do anioła Jehowy: „Zgrzeszyłem. Nie wiedziałem, że stanąłeś mi na drodze. Skoro uważasz, że robię źle, to zawrócę”. 35 Lecz anioł Jehowy odrzekł: „Idź z tymi ludźmi, ale możesz mówić tylko to, co ci powiem”. Balaam poszedł więc dalej z książętami Balaka.

36 Kiedy Balak usłyszał, że przybył Balaam, natychmiast wyszedł się z nim spotkać w mieście moabskim leżącym nad brzegiem Arnonu na granicy terytorium Moabu. 37 I rzekł do Balaama: „Czy nie posłałem po ciebie ludzi? Czemu do mnie nie przyszedłeś? Czy myślałeś, że nie będę w stanie odpowiednio cię uhonorować?”+. 38 Balaam odrzekł Balakowi: „Przecież przyszedłem do ciebie. Ale czy będę mógł coś powiedzieć? Powiem tylko to, co Bóg włoży w moje usta”+.

39 Balaam poszedł więc z Balakiem. Przyszli do Kiriat-Chucot. 40 Tam Balak złożył w ofierze bydło i owce i posłał część Balaamowi i książętom, którzy z nim byli. 41 A rano zaprowadził Balaama do Bamot-Baal, skąd mógł on zobaczyć cały lud Izraela+.

23 Potem Balaam odezwał się do Balaka: „Zbuduj mi tutaj siedem ołtarzy+ i przygotuj siedem byków i siedem baranów”. 2 Balak natychmiast zrobił tak, jak powiedział Balaam, po czym ofiarowali na każdym ołtarzu po byku i po baranie+. 3 Następnie Balaam rzekł do Balaka: „Zostań tutaj przy swoim całopaleniu, a ja pójdę. Może Jehowa do mnie przemówi. Cokolwiek mi wyjawi, powiem ci to”. Poszedł więc na nagie wzgórze.

4 Kiedy Bóg zwrócił się do Balaama+, ten powiedział do Niego: „Postawiłem siedem ołtarzy i na każdym ofiarowałem byka i barana”. 5 Jehowa włożył swoje słowa w usta Balaama+ i rzekł: „Wróć do Balaka i przekaż mu to”. 6 Wrócił więc do Balaka i zobaczył, że razem ze wszystkimi książętami moabskimi stoi on przy swoim całopaleniu. 7 Wtedy przemówił takimi słowami+:

‚Przyjdź przekląć Jakuba.

Przyjdź potępić Izraela’+.

 8 Jak mógłbym przekląć tych, których Bóg nie przeklął?

Jak mógłbym potępić tych, których Jehowa nie potępił?+

10 Kto zdoła zliczyć lud Jakuba, mnogi jak drobinki piasku?+

Kto policzy choćby czwartą część Izraela?

11 Na to Balak rzekł do Balaama: „Co ty zrobiłeś? Sprowadziłem cię, żebyś przeklął moich wrogów, a ty zamiast tego pobłogosławiłeś ich”+. 12 On odpowiedział: „Czy nie powinienem mówić tego, co Jehowa wkłada w moje usta?”+.

13 Wtedy Balak rzekł: „Chodź ze mną, proszę, na inne miejsce, z którego będzie ich widać. Zobaczysz tylko część z nich, a nie wszystkich, i stamtąd ich przeklniesz”+. 14 Wziął go na pole Cofim na zboczu Pisga+, zbudował tam siedem ołtarzy i na każdym ofiarował po byku i po baranie+. 15 Potem Balaam powiedział do Balaka: „Zostań tutaj przy swoim całopaleniu, a ja porozmawiam z Bogiem”. 16 Wtedy Jehowa zwrócił się do Balaama i włożył swoje słowa w jego usta+, po czym rzekł: „Wróć do Balaka i przekaż mu to”. 17 Wrócił więc do niego i zobaczył, że razem z książętami moabskimi stoi przy swoim całopaleniu. Balak zapytał Balaama: „Co powiedział Jehowa?”. 18 A wtedy on przemówił takimi słowami+:

„Wstań, Balaku, i słuchaj.

Słuchaj mnie, synu Cyppora.

Kiedy coś mówi, czy tego nie robi?

Kiedy coś zapowiada, czy tego nie spełnia?+

20 Jestem tu, żeby błogosławić.

On pobłogosławił+, a ja nie mogę tego zmienić+.

22 Bóg prowadzi ich z Egiptu+.

Jest dla nich niczym rogi dzikiego byka+.

W tym czasie będzie się mówić o Jakubie i Izraelu:

‚Patrzcie, czego Bóg dokonał!’.

25 Na to Balak rzekł do Balaama: „Jeśli już nie możesz go przekląć, to przynajmniej go nie błogosław”. 26 Balaam mu odparł: „Czy ci nie powiedziałem, że zrobię wszystko, co mi powie Jehowa?”+.

27 Balak rzekł do Balaama: „Chodź, proszę, wezmę cię na jeszcze inne miejsce. Może prawdziwemu Bogu się spodoba i stamtąd przeklniesz ten lud”+. 28 I wziął Balaama na górę Peor, z której widać Jeszimon*+. 29 Tam Balaam zwrócił się do Balaka: „Zbuduj mi tutaj siedem ołtarzy i przygotuj siedem byków i siedem baranów”+. 30 Balak więc zrobił tak, jak powiedział Balaam, i na każdym ołtarzu ofiarował po byku i po baranie.

24 Kiedy Balaam zobaczył, że Jehowa uznał za słuszne* pobłogosławić Izraela, nie odszedł jak wcześniej wypatrywać złowieszczych znaków+. Odwrócił się w stronę pustkowia, 2 a gdy podniósł oczy i zobaczył obozujące plemiona Izraela+, zaczął na niego oddziaływać duch Boży+. 3 Wtedy przemówił takimi słowami+:

 8 Bóg prowadzi go z Egiptu.

Jest dla niego niczym rogi dzikiego byka.

 9 Czai się, leży jak lew.

Kto odważy się go przepłoszyć?

10 Wtedy Balak ze złością klasnął w dłonie i powiedział do Balaama: „Wezwałem cię, żebyś przeklął moich wrogów+, a ty zamiast tego trzy razy ich pobłogosławiłeś. 11 Czym prędzej wracaj do domu. Zamierzałem cię hojnie nagrodzić+, ale Jehowa pozbawił cię nagrody”.

12 Balaam odrzekł Balakowi: „Czy nie powiedziałem twoim posłańcom: 13 ‚Choćby Balak dawał mi swój własny dom pełen srebra i złota, to i tak nie mógłbym samowolnie* zrobić nic wbrew rozkazowi Jehowy — nic dobrego ani nic złego’? Czy nie powiedziałem: ‚Będę mówił tylko to, co mi powie Jehowa’?+ 14 Teraz więc odchodzę w swoje strony, ale chodź, wyjawię ci, co w przyszłości* ten lud uczyni twojemu ludowi”. 15 I przemówił takimi słowami+:

20 Kiedy Balaam zobaczył Amalekitów, kontynuował swoją wypowiedź:

21 Kiedy zobaczył Kenitów+, kontynuował swoją wypowiedź:

„Bezpieczne jest twoje mieszkanie, twój dom stoi na skale.

22 Ale pojawi się ktoś, kto doszczętnie spali Kajina*.

Jak dużo czasu minie, zanim Asyria uprowadzi cię do niewoli?”.

23 I jeszcze ciągnął swoją wypowiedź:

„Ach! Kto ocaleje, gdy Bóg to uczyni?

Ale on też zostanie doszczętnie zniszczony”.

25 Potem Balaam+ wstał i odszedł stamtąd. Również Balak poszedł swoją drogą.

25 W czasie obozowania w Szittim+ Izraelici wdali się w niemoralne kontakty seksualne z Moabitkami+. 2 Kobiety te zapraszały lud do udziału w składaniu ofiar ich bogom+, tak iż zaczął on jeść te ofiary i oddawać tym bogom pokłon+. 3 Izrael więc przyłączył się do wielbienia Baala z Peoru*+, co bardzo rozgniewało Jehowę. 4 I Jehowa rzekł do Mojżesza: „Weź wszystkich przywódców* tych ludzi, strać ich i powieś ich ciała przed Jehową w świetle dnia*, żeby Jehowa przestał płonąć gniewem na Izraela”. 5 Wtedy Mojżesz powiedział do izraelskich sędziów+: „Niech każdy z was zabije u siebie tych, którzy przyłączyli się do wielbienia Baala z Peoru*”+.

6 W tym właśnie czasie pewien Izraelita przyprowadził do obozu Midianitkę+ na oczach Mojżesza i całego zboru Izraelitów, którzy płakali przy wejściu do namiotu spotkania. 7 Kiedy to zobaczył Pinechas+, syn Eleazara, syna kapłana Aarona, natychmiast wstał spośród zboru i wziął w rękę włócznię*. 8 Następnie poszedł za tym mężczyzną do namiotu i przeszył włócznią i jego, i tę kobietę, przebijając jej narządy rozrodcze. Wówczas ustała plaga zesłana na Izraelitów+. 9 Tych, którzy wtedy zginęli, było ogółem 24 000+.

10 Potem Jehowa rzekł do Mojżesza: 11 „Pinechas+, syn Eleazara, syna kapłana Aarona, powstrzymał mój gniew na Izraelitów, bo nie tolerował wśród nich niewierności wobec mnie*+. Dlatego ich nie wytraciłem, chociaż wymagam wyłącznego oddania+. 12 Powiedz więc, że zawieram z nim przymierze pokoju. 13 Będzie to trwałe przymierze co do kapłaństwa dla niego i jego potomków+, bo nie tolerował niewierności wobec swojego Boga*+ i dokonał przebłagania za lud Izraela”.

14 Izraelita, który poniósł śmierć razem z Midianitką, miał na imię Zimri i był synem Salu, naczelnikiem rodu Symeonitów. 15 A Midianitka, która zginęła, miała na imię Kozbi i była córką Cura+, naczelnika midianickich rodów+.

16 Później Jehowa rzekł do Mojżesza: 17 „Walczcie z Midianitami i ich zabijcie+, 18 bo oni walczyli z wami. Postąpili z wami przebiegle w związku z Peorem+ i w związku ze swoją siostrą Kozbi, córką midianickiego naczelnika, która zginęła+ w dniu plagi związanej z Peorem”+.

26 Po tej pladze+ Jehowa tak rzekł do Mojżesza i Eleazara, syna kapłana Aarona: 2 „Dokonajcie spisu wszystkich Izraelitów od 20 lat wzwyż — według ich rodów — wszystkich zdolnych do służby wojskowej w Izraelu”+. 3 Mojżesz i kapłan Eleazar+ powiedzieli więc Izraelitom na pustynnych równinach moabskich+, nad Jordanem, naprzeciw Jerycha+: 4 „Dokonajcie spisu wszystkich od 20 lat wzwyż, tak jak Jehowa nakazał Mojżeszowi”+.

Synami Izraela, którzy wyszli z ziemi egipskiej, byli: 5 Ruben+, pierworodny Izraela. Synowie Rubena+: Chanoch, od którego pochodzi rodzina Chanochitów; Pallu, od którego pochodzi rodzina Palluitów; 6 Checron, od którego pochodzi rodzina Checronitów; Karmi, od którego pochodzi rodzina Karmitów. 7 To były rodziny Rubenitów. Ogólna liczba spisanych spośród nich wyniosła 43 730+.

8 Synem Pallu był Eliab. 9 Synami Eliaba byli: Nemuel, Datan i Abiram. Datan i Abiram byli tymi przedstawicielami zboru, którzy razem ze zwolennikami Koracha+ wystąpili przeciw Mojżeszowi+ i Aaronowi, buntując się przeciw Jehowie+.

10 Wtedy otworzyła się* ziemia i ich pochłonęła. A Koracha i 250 jego zwolenników pochłonął ogień+. I stali się oni ostrzegawczym przykładem+. 11 Ale synowie Koracha nie zginęli+.

12 Synami Symeona+ spisanymi według ich rodzin byli: Nemuel, od którego pochodzi rodzina Nemuelitów; Jamin, od którego pochodzi rodzina Jaminitów; Jachin, od którego pochodzi rodzina Jachinitów; 13 Zerach, od którego pochodzi rodzina Zerachitów; Szaul, od którego pochodzi rodzina Szaulitów. 14 To były rodziny Symeonitów — spisanych 22 200+.

15 Synami Gada+ spisanymi według ich rodzin byli: Cefon, od którego pochodzi rodzina Cefonitów; Chaggi, od którego pochodzi rodzina Chaggitów; Szuni, od którego pochodzi rodzina Szunitów; 16 Ozni, od którego pochodzi rodzina Oznitów; Eri, od którego pochodzi rodzina Eritów; 17 Arod, od którego pochodzi rodzina Arodytów; Arel, od którego pochodzi rodzina Arelitów. 18 To były rodziny synów Gada — spisanych 40 500+.

19 Synami Judy+ byli Er i Onan+, ale oni umarli w ziemi Kanaan+. 20 A synami Judy spisanymi według ich rodzin byli: Szela+, od którego pochodzi rodzina Szelanitów; Perec+, od którego pochodzi rodzina Perecytów; Zerach+, od którego pochodzi rodzina Zerachitów. 21 Synami Pereca byli: Checron+, od którego pochodzi rodzina Checronitów; Chamul+, od którego pochodzi rodzina Chamulitów. 22 To były rodziny synów Judy — spisanych 76 500+.

23 Synami Issachara+ spisanymi według ich rodzin byli: Tola+, od którego pochodzi rodzina Tolaitów; Puwwa, od którego pochodzi rodzina Punitów; 24 Jaszub, od którego pochodzi rodzina Jaszubitów; Szimron, od którego pochodzi rodzina Szimronitów. 25 To były rodziny synów Issachara — spisanych 64 300+.

26 Synami Zebulona+ spisanymi według ich rodzin byli: Sered, od którego pochodzi rodzina Seredytów; Elon, od którego pochodzi rodzina Elonitów; Jachleel, od którego pochodzi rodzina Jachleelitów. 27 To były rodziny Zebulonitów — spisanych 60 500+.

28 Synami Józefa+ spisanymi według ich rodzin byli: Manasses i Efraim+. 29 Synem Manassesa+ był Machir+, od którego pochodzi rodzina Machirytów. Machir został ojcem Gileada+. Od Gileada pochodzi rodzina Gileadczyków. 30 Synami Gileada byli: Jezer, od którego pochodzi rodzina Jezerytów; Chelek, od którego pochodzi rodzina Chelekitów; 31 Asriel, od którego pochodzi rodzina Asrielitów; Szechem, od którego pochodzi rodzina Szechemitów; 32 Szemida, od którego pochodzi rodzina Szemidaitów; Chefer, od którego pochodzi rodzina Cheferytów. 33 A Celofchad, syn Chefera, nie miał synów, lecz córki+. Córki Celofchada miały na imię+: Machla, Noa, Chogla, Milka i Tirca. 34 To były rodziny Manassesytów — spisanych 52 700+.

35 Synami Efraima+ spisanymi według ich rodzin byli: Szutelach+, od którego pochodzi rodzina Szutelachitów; Becher, od którego pochodzi rodzina Becherytów; Tachan, od którego pochodzi rodzina Tachanitów. 36 Synem Szutelacha był Eran, od którego pochodzi rodzina Eranitów. 37 To były rodziny synów Efraima — spisanych 32 500+. To byli synowie Józefa spisani według ich rodzin.

38 Synami Beniamina+ spisanymi według ich rodzin byli: Bela+, od którego pochodzi rodzina Belaitów; Aszbel, od którego pochodzi rodzina Aszbelitów; Achiram, od którego pochodzi rodzina Achiramitów; 39 Szefufam, od którego pochodzi rodzina Szufamitów; Chufam, od którego pochodzi rodzina Chufamitów. 40 Synami Beli byli: Ard i Naaman+. Od Arda pochodzi rodzina Ardytów, od Naamana pochodzi rodzina Naamitów. 41 To byli synowie Beniamina spisani według ich rodzin — 45 600+.

42 Oto synowie Dana+ spisani według ich rodzin: Szucham, od którego pochodzi rodzina Szuchamitów. To były rodziny synów Dana. 43 Ze wszystkich rodzin Szuchamitów spisanych było 64 400+.

44 Synami Aszera+ spisanymi według ich rodzin byli: Jimna, od którego pochodzi rodzina Jimnaitów; Jiszwi, od którego pochodzi rodzina Jiszwitów; Beria, od którego pochodzi rodzina Beriaitów. 45 Synami Berii byli: Cheber, od którego pochodzi rodzina Cheberytów; Malkiel, od którego pochodzi rodzina Malkielitów. 46 A córka Aszera miała na imię Serach. 47 To były rodziny synów Aszera — spisanych 53 400+.

48 Synami Naftalego+ spisanymi według ich rodzin byli: Jachceel, od którego pochodzi rodzina Jachceelitów; Guni, od którego pochodzi rodzina Gunitów; 49 Jecer, od którego pochodzi rodzina Jecerytów; Szillem, od którego pochodzi rodzina Szillemitów. 50 To były rodziny synów Naftalego — spisanych 45 400+.

51 Ogólna liczba spisanych Izraelitów wyniosła 601 730+.

52 Potem Jehowa rzekł do Mojżesza: 53 „Rozdzielcie między nich ziemię odpowiednio* do liczby spisanych imion. Będzie to ich dziedzictwo+. 54 Liczniejsze grupy otrzymają większe dziedzictwo, a mniej liczne — mniejsze+. Dziedzictwo każdej grupy ma być proporcjonalne do liczby spisanych. 55 Ale rozdzielanie ziemi ma się odbywać przez losowanie+ — według poszczególnych plemion. 56 Każde dziedzictwo będzie wskazane przez los i rozdzielone między większe i mniejsze grupy”.

57 A oto spisani spośród Lewitów+ według ich rodzin: Gerszon, od którego pochodzą rodziny Gerszonitów; Kehat+, od którego pochodzą rodziny Kehatytów; Merari, od którego pochodzą rodziny Merarytów. 58 Do rodzin Lewitów należała rodzina Libnitów+, rodzina Hebronitów+, rodzina Machlitów+, rodzina Muszytów+, rodzina Korachitów+.

Kehat został ojcem Amrama+. 59 Żona Amrama miała na imię Jochebed+ i była córką Lewiego urodzoną w Egipcie. Urodziła Amramowi Aarona, Mojżesza oraz ich siostrę, Miriam+. 60 Potem Aaronowi urodził się Nadab, Abihu, Eleazar i Itamar+. 61 Ale Nadab i Abihu zginęli, bo przynieśli przed Jehowę niedozwoloną ofiarę*+.

62 Ogólna liczba spisanych osób płci męskiej od miesiąca wzwyż wyniosła 23 000+. Oni nie zostali spisani razem z innymi Izraelitami+, bo nie otrzymali wśród nich dziedzictwa+.

63 To byli Izraelici, których Mojżesz i kapłan Eleazar spisali na pustynnych równinach moabskich, nad Jordanem, naprzeciw Jerycha. 64 Nie było wśród nich nikogo spośród spisanych przez Mojżesza i kapłana Aarona na pustkowiu Synaj+. 65 Bo Jehowa powiedział o nich: „Z całą pewnością poumierają na tym pustkowiu”+. I nie pozostał przy życiu żaden z nich z wyjątkiem Kaleba, syna Jefunnego, i Jozuego, syna Nuna+.

27 Potem przyszły córki Celofchada+, syna Chefera, syna Gileada, syna Machira, syna Manassesa — z rodzin pochodzących od Manassesa, syna Józefa. Imiona tych córek to Machla, Noa, Chogla, Milka i Tirca. 2 Stanęły przed Mojżeszem, przed kapłanem Eleazarem, naczelnikami+ i całym ludem przy wejściu do namiotu spotkania i powiedziały: 3 „Nasz ojciec umarł na pustkowiu, ale nie należał do tych, którzy sprzymierzyli się przeciw Jehowie, do zwolenników Koracha+, lecz umarł za własny grzech. A nie miał synów. 4 Czemu imię naszego ojca miałoby zniknąć z jego rodziny tylko dlatego, że nie miał syna? Daj nam dziedzictwo wśród braci naszego ojca”. 5 Mojżesz więc przedstawił ich sprawę Jehowie+.

6 A Jehowa rzekł do Mojżesza: 7 „Córki Celofchada mają rację. Koniecznie daj im dziedzictwo wśród braci ich ojca. Dziedzictwo ich ojca ma przejść na nie+. 8 I powiedz Izraelitom: ‚Jeżeli jakiś mężczyzna umrze, a nie będzie miał syna, jego dziedzictwo ma przejść na jego córkę. 9 Jeśli nie ma córki, jego dziedzictwo ma przypaść jego braciom. 10 Jeśli nie ma braci, jego dziedzictwo ma przypaść braciom jego ojca. 11 A jeśli jego ojciec nie ma braci, jego dziedzictwo ma przypaść jego najbliższemu krewnemu — to on otrzyma je na własność. Rozporządzenie to będzie służyć Izraelitom za ustawę, tak jak Jehowa nakazał Mojżeszowi’”.

12 Następnie Jehowa rzekł do Mojżesza: „Wejdź na tę górę Abarim+ i obejrzyj stamtąd ziemię, którą dam Izraelitom+. 13 Kiedy już ją zobaczysz, dołączysz do swojego ludu*+, tak jak twój brat Aaron+. 14 Bo gdy lud kłócił się ze mną na pustkowiu Cin, zbuntowaliście się przeciw mojemu rozkazowi i nie uświęciliście mnie przed ludem+ przy wodach w Meribie+ w okolicach Kadeszu+ na pustkowiu Cin”+.

15 Potem Mojżesz rzekł do Jehowy: 16 „Jehowo, Ty jesteś Bogiem, który daje życie wszystkim ludziom*. Ustanów nad ludem człowieka, 17 który na jego czele będzie wychodził i przychodził, który będzie go wyprowadzał i przyprowadzał, żeby lud Jehowy nie był jak owce bez pasterza”. 18 Jehowa powiedział więc do Mojżesza: „Weź Jozuego, syna Nuna, człowieka, który ma odpowiedniego ducha, i włóż na niego ręce+. 19 Zaprowadź go przed kapłana Eleazara i przed cały lud i na ich oczach ustanów go wodzem+. 20 Przekaż mu część swojej władzy*+, tak żeby wszyscy Izraelici go słuchali+. 21 Będzie stawał przed kapłanem Eleazarem, który w jego imieniu będzie się radził Jehowy za pomocą urim+. Na jego rozkaz będą wyruszać i wracać, on i wszyscy Izraelici, cały lud”.

22 Mojżesz zrobił więc tak, jak mu nakazał Jehowa. Wziął Jozuego, zaprowadził go przed kapłana Eleazara i przed cały lud, 23 włożył na niego ręce i ustanowił go wodzem+. Zrobił tak, jak mu Jehowa powiedział+.

28 Jehowa rzekł jeszcze do Mojżesza: 2 „Daj Izraelitom taki nakaz: ‚Macie dbać o to, żeby w wyznaczonych porach składać mi ofiary+, mój chleb, ofiary spalane w ogniu jako przyjemną* woń dla mnie’.

3 „I powiedz im: ‚Oto ofiary spalane w ogniu, które będziecie składać Jehowie: Jako stałą ofiarę całopalną dwa zdrowe roczne baranki dziennie+. 4 Jednego baranka będziecie składać rano, a drugiego o zmierzchu*+ 5 razem z ofiarą zbożową* z jednej dziesiątej efy* najlepszej mąki wymieszanej z ćwiercią hinu* oliwy z rozgniecionych oliwek+. 6 Jest to stała ofiara całopalna+, której składanie polecono przy górze Synaj, ofiara o przyjemnej woni spalana w ogniu dla Jehowy. 7 Należy ją też składać razem z ofiarą płynną z ćwierci hinu napoju alkoholowego na każdego baranka+. Ta ofiara płynna dla Jehowy ma być wylewana w świętym miejscu*. 8 Drugiego baranka będziecie składać o zmierzchu*. Z taką samą ofiarą zbożową jak rano i z taką samą ofiarą płynną będziecie go składać jako ofiarę o przyjemnej woni spalaną w ogniu dla Jehowy+.

9 „‚Ale w dniu szabatu+ dodatkowo należy składać dwa zdrowe roczne baranki, ofiarę zbożową z dwóch dziesiątych efy najlepszej mąki wymieszanej z oliwą, a także ofiarę płynną. 10 To jest ofiara całopalna na dzień szabatu. Należy ją składać razem ze stałą ofiarą całopalną oraz towarzyszącą jej ofiarą płynną+.

11 „‚Na początku każdego miesiąca* będziecie składać ofiarę całopalną dla Jehowy z dwóch młodych byków, jednego barana i siedmiu zdrowych rocznych baranków+ 12 oraz na każdego byka ofiarę zbożową+ z trzech dziesiątych efy najlepszej mąki wymieszanej z oliwą, na jednego barana+ ofiarę zbożową z dwóch dziesiątych efy najlepszej mąki wymieszanej z oliwą, 13 a na każdego baranka ofiarę zbożową z jednej dziesiątej efy najlepszej mąki wymieszanej z oliwą. To jest ofiara całopalna, ofiara o przyjemnej woni+ spalana w ogniu dla Jehowy. 14 Jeśli chodzi o ofiary płynne, na każdego byka należy składać pół hinu wina+, na jednego barana trzecią część hinu+, a na każdego baranka ćwierć hinu+. To jest ofiara całopalna, która ma być składana raz w miesiącu przez cały rok. 15 Oprócz stałej ofiary całopalnej i towarzyszącej jej ofiary płynnej należy też składać Jehowie koziołka jako ofiarę za grzech.

16 „‚W 14 dniu miesiąca pierwszego będzie Pascha ku czci Jehowy+. 17 W 15 dniu tego miesiąca rozpocznie się święto. Przez siedem dni będziecie jeść przaśny chleb+. 18 W pierwszym dniu będzie święte zgromadzenie. Nie wolno wam wtedy wykonywać żadnej ciężkiej pracy. 19 Na ofiarę spalaną w ogniu, całopalenie dla Jehowy, złożycie dwa młode byki, jednego barana i siedem rocznych baranków. Mają one być zdrowe+. 20 Razem z nimi złożycie ofiary zbożowe z najlepszej mąki wymieszanej z oliwą+ — z trzech dziesiątych efy na każdego byka, z dwóch dziesiątych efy na barana 21 i z jednej dziesiątej efy na każdego z siedmiu baranków — 22 a także koziołka jako ofiarę za grzech w celu dokonania za was przebłagania. 23 Macie je złożyć oprócz stałej ofiary całopalnej składanej rano. 24 W taki sam sposób codziennie przez siedem dni będziecie składać to wszystko jako pokarm*. Będzie to ofiara o przyjemnej woni spalana w ogniu dla Jehowy. Macie ją składać razem ze stałą ofiarą całopalną i towarzyszącą jej ofiarą płynną. 25 W siódmym dniu urządzicie święte zgromadzenie+. Nie wolno wam wtedy wykonywać żadnej ciężkiej pracy+.

26 „‚Podczas Święta Tygodni, gdy zbierzecie pierwsze dojrzałe plony+ i będziecie składać Jehowie ofiary zbożowe z nowego ziarna+, też macie urządzić święte zgromadzenie+. Nie wolno wam wtedy wykonywać żadnej ciężkiej pracy+. 27 Na ofiarę całopalną o przyjemnej woni dla Jehowy złożycie dwa młode byki, jednego barana i siedem rocznych baranków+. 28 Razem z nią złożycie ofiarę zbożową z najlepszej mąki wymieszanej z oliwą — z trzech dziesiątych efy na każdego byka, z dwóch dziesiątych efy na jednego barana 29 i z jednej dziesiątej efy na każdego z siedmiu baranków — 30 a także koziołka w celu dokonania za was przebłagania+. 31 Złożycie je razem z ofiarami płynnymi oprócz stałej ofiary całopalnej i towarzyszącej jej ofiary zbożowej. Zwierzęta mają być zdrowe+.

29 „‚W pierwszym dniu miesiąca siódmego macie urządzić święte zgromadzenie. Nie wolno wam wtedy wykonywać żadnej ciężkiej pracy+. W tym dniu macie dąć w trąby+. 2 Na ofiarę całopalną o przyjemnej* woni dla Jehowy złożycie jednego młodego byka, jednego barana i siedem rocznych baranków. Wszystkie mają być zdrowe. 3 Razem z nią złożycie ofiarę zbożową* z najlepszej mąki wymieszanej z oliwą — z trzech dziesiątych efy na jednego byka, z dwóch dziesiątych efy na jednego barana 4 i z jednej dziesiątej efy na każdego z siedmiu baranków — 5 a także koziołka na ofiarę za grzech w celu dokonania za was przebłagania. 6 Macie to złożyć oprócz comiesięcznej ofiary całopalnej oraz towarzyszącej jej ofiary zbożowej+ i oprócz stałej ofiary całopalnej oraz towarzyszącej jej ofiary zbożowej+ i ofiar płynnych+ — według ustalonego sposobu postępowania. Będzie to ofiara o przyjemnej woni spalana w ogniu dla Jehowy.

7 „‚W 10 dniu miesiąca siódmego urządzicie święte zgromadzenie+ i będziecie odczuwać żal*. Nie wolno wam wtedy wykonywać żadnej pracy+. 8 Na ofiarę całopalną o przyjemnej woni dla Jehowy złożycie jednego młodego byka, jednego barana i siedem rocznych baranków. Wszystkie mają być zdrowe+. 9 Razem z nią złożycie ofiarę zbożową z najlepszej mąki wymieszanej z oliwą — z trzech dziesiątych efy na jednego byka, z dwóch dziesiątych efy na jednego barana 10 i z jednej dziesiątej efy na każdego z siedmiu baranków — 11 a także koziołka na ofiarę za grzech oprócz ofiary przebłagalnej za grzech+ i stałej ofiary całopalnej oraz towarzyszącej jej ofiary zbożowej i ofiar płynnych.

12 „‚W 15 dniu miesiąca siódmego urządzicie święte zgromadzenie. Nie wolno wam wtedy wykonywać żadnej ciężkiej pracy. Przez siedem dni będziecie obchodzić święto dla Jehowy+. 13 Na ofiarę całopalną+, ofiarę spalaną w ogniu, której woń będzie przyjemna dla Jehowy, złożycie 13 młodych byków, dwa barany i 14 rocznych baranków. Wszystkie mają być zdrowe+. 14 Razem z nią złożycie ofiarę zbożową z najlepszej mąki wymieszanej z oliwą — z trzech dziesiątych efy na każdego z 13 byków, z dwóch dziesiątych efy na każdego z dwóch baranów 15 i z jednej dziesiątej efy na każdego z 14 baranków — 16 a także koziołka na ofiarę za grzech oprócz stałej ofiary całopalnej oraz towarzyszącej jej ofiary zbożowej i ofiary płynnej+.

17 „‚W drugim dniu złożycie 12 młodych byków, dwa barany i 14 rocznych baranków. Wszystkie mają być zdrowe+. 18 Razem z nimi złożycie ofiarę zbożową i ofiary płynne stosownie do liczby byków, baranów i baranków — według ustalonego sposobu postępowania — 19 a także koziołka na ofiarę za grzech oprócz stałej ofiary całopalnej oraz towarzyszącej jej ofiary zbożowej i ofiar płynnych+.

20 „‚W trzecim dniu złożycie 11 byków, dwa barany i 14 rocznych baranków. Wszystkie mają być zdrowe+. 21 Razem z nimi złożycie ofiarę zbożową i ofiary płynne stosownie do liczby byków, baranów i baranków — według ustalonego sposobu postępowania — 22 a także koziołka na ofiarę za grzech oprócz stałej ofiary całopalnej oraz towarzyszącej jej ofiary zbożowej i ofiar płynnych+.

23 „‚W czwartym dniu złożycie 10 byków, dwa barany i 14 rocznych baranków. Wszystkie mają być zdrowe+. 24 Razem z nimi złożycie ofiarę zbożową i ofiary płynne stosownie do liczby byków, baranów i baranków — według ustalonego sposobu postępowania — 25 a także koziołka na ofiarę za grzech oprócz stałej ofiary całopalnej oraz towarzyszącej jej ofiary zbożowej i ofiary płynnej+.

26 „‚W piątym dniu złożycie dziewięć byków, dwa barany i 14 rocznych baranków. Wszystkie mają być zdrowe+. 27 Razem z nimi złożycie ofiarę zbożową i ofiary płynne stosownie do liczby byków, baranów i baranków — według ustalonego sposobu postępowania — 28 a także koziołka na ofiarę za grzech oprócz stałej ofiary całopalnej oraz towarzyszącej jej ofiary zbożowej i ofiary płynnej+.

29 „‚W szóstym dniu złożycie osiem byków, dwa barany i 14 rocznych baranków. Wszystkie mają być zdrowe+. 30 Razem z nimi złożycie ofiarę zbożową i ofiary płynne stosownie do liczby byków, baranów i baranków — według ustalonego sposobu postępowania — 31 a także koziołka na ofiarę za grzech oprócz stałej ofiary całopalnej oraz towarzyszącej jej ofiary zbożowej i ofiar płynnych+.

32 „‚W siódmym dniu złożycie siedem byków, dwa barany i 14 rocznych baranków. Wszystkie mają być zdrowe+. 33 Razem z nimi złożycie ofiarę zbożową i ofiary płynne stosownie do liczby byków, baranów i baranków — według ustalonego sposobu postępowania — 34 a także koziołka na ofiarę za grzech oprócz stałej ofiary całopalnej oraz towarzyszącej jej ofiary zbożowej i ofiary płynnej+.

35 „‚Ósmego dnia macie urządzić uroczyste zgromadzenie. Nie wolno wam wtedy wykonywać żadnej ciężkiej pracy+. 36 Na ofiarę całopalną, ofiarę spalaną w ogniu, której woń będzie przyjemna dla Jehowy, złożycie jednego byka, jednego barana i siedem rocznych baranków. Wszystkie mają być zdrowe+. 37 Razem z nimi złożycie ofiarę zbożową i ofiary płynne stosownie do liczby byków, baranów i baranków — według ustalonego sposobu postępowania — 38 a także koziołka na ofiarę za grzech oprócz stałej ofiary całopalnej oraz towarzyszącej jej ofiary zbożowej i ofiary płynnej+.

39 „‚Takie ofiary będziecie składać Jehowie podczas swoich okresowych świąt+ oprócz ofiar związanych ze ślubami+ i innych dobrowolnych ofiar+. Będą to wasze ofiary całopalne+, ofiary zbożowe+, ofiary płynne+ i ofiary współuczestnictwa*’”+. 40 Mojżesz powiedział Izraelitom wszystko, co mu Jehowa nakazał.

30 Potem Mojżesz powiedział do zwierzchników+ plemion izraelskich: „Oto co nakazał Jehowa: 2 Jeżeli mężczyzna złoży Jehowie jakiś ślub+ albo przysięgnie*+, że będzie się od czegoś powstrzymywać, to nie wolno mu złamać słowa+. Ma zrobić wszystko, do czego się zobowiązał+.

3 „Jeżeli młoda kobieta, która mieszka w domu ojca, złoży Jehowie jakiś ślub albo przysięgnie, że będzie się od czegoś powstrzymywać, 4 a jej ojciec usłyszy, co ślubowała lub czego przysięgła nie robić*, i nie zaprotestuje, to wszystko, do czego się zobowiązała, pozostanie w mocy. 5 Ale jeśli ojciec usłyszy, co ślubowała lub czego przysięgła nie robić, i się temu sprzeciwi, wtedy wszystko, do czego się zobowiązała, przestanie być dla niej wiążące. Jehowa jej przebaczy, bo jej ojciec był temu przeciwny+.

6 „Jeżeli kobieta złoży jakiś ślub albo pochopnie coś obieca, a potem wyjdzie za mąż 7 i jej mąż usłyszy, do czego się zobowiązała, i nie zaprotestuje, to wszystko to pozostanie w mocy. 8 Ale jeśli mąż usłyszy, co ślubowała lub co pochopnie obiecała, i się temu sprzeciwi, to tym samym unieważni wszystko, do czego się zobowiązała+, i Jehowa jej przebaczy.

9 „Jeżeli jakiś ślub złoży wdowa lub rozwódka, to wszystko, do czego się zobowiązała, pozostanie w mocy.

10 „Jeżeli jakiś ślub albo przysięgę dotyczącą powstrzymywania się od czegoś złoży mężatka, która mieszka w domu męża, 11 a jej mąż to usłyszy i nie zaprotestuje, nie wyrazi swojego niezadowolenia, to wszystko, do czego się zobowiązała, pozostanie w mocy. 12 Ale jeśli mąż usłyszy, co ślubowała lub czego przysięgła nie robić, i unieważni wszystko, do czego się zobowiązała, wtedy przestanie być to dla niej wiążące+. Jej mąż to unieważnił i Jehowa jej przebaczy. 13 Każdy ślub mężatki lub każdą jej przysięgę dotyczącą powstrzymywania się od czegoś — w ramach jakiejś formy wyrzeczeń* — powinien potwierdzić lub unieważnić jej mąż. 14 Ale jeśli mijają dni, a jej mąż w ogóle nie protestuje, to tym samym potwierdza wszystko, co ślubowała lub czego przysięgła nie robić. Potwierdził jej ślub, bo gdy o nim usłyszał, nie zaprotestował. 15 Gdyby jakiś czas później unieważnił to, co usłyszał, ściągnąłby na siebie grzech tej kobiety+.

16 „Takie przepisy Jehowa dał Mojżeszowi w sprawie męża i jego żony oraz ojca i jego młodej córki, która mieszka w jego domu”.

31 Następnie Jehowa rzekł do Mojżesza: 2 „Weź na Midianitach odwet+ za Izraelitów+. Potem dołączysz do swojego ludu*”+.

3 Mojżesz powiedział więc do ludu: „Wybierzcie spośród siebie ludzi i wyposażcie ich do walki* z Midianitami, żeby wzięli na nich odwet w imieniu Jehowy. 4 Macie wysłać do walki po 1000 wojowników z każdego plemienia izraelskiego”. 5 Wyznaczono więc spośród tysięcy Izraela+ 12 000 wyposażonych do walki — po 1000 z każdego plemienia.

6 Następnie Mojżesz wysłał ich do walki — po 1000 z każdego plemienia — a razem z nimi Pinechasa+, syna kapłana Eleazara, ze świętymi przedmiotami i trąbami+. 7 I zaczęli walczyć z Midianitami, tak jak Jehowa nakazał Mojżeszowi, i zabili każdego mężczyznę. 8 Wśród tych, którzy zginęli, było pięciu królów Midianu — Ewi, Rekem, Cur, Chur i Reba — a także Balaam+, syn Beora, zabity mieczem. 9 Ale midianickie kobiety i dzieci Izraelici uprowadzili. Zabrali też wszystkie ich zwierzęta domowe — cały żywy inwentarz — oraz cały ich dobytek. 10 A wszystkie ich miasta oraz obozowiska* spalili. 11 Wzięli cały łup, ludzi i zwierzęta. 12 Potem przyprowadzili jeńców i całą zdobycz do Mojżesza i kapłana Eleazara oraz do zboru Izraelitów — do obozu na pustynnych równinach moabskich+, nad Jordanem, naprzeciw Jerycha.

13 Wtedy Mojżesz, kapłan Eleazar i wszyscy naczelnicy ludu wyszli do nich poza obóz. 14 Mojżesz oburzył się na dowódców wojskowych — na przełożonych nad tysiącami i nad setkami — którzy wracali z wyprawy wojennej. 15 Powiedział do nich: „Zostawiliście przy życiu wszystkie kobiety?! 16 Przecież to one za radą Balaama nakłoniły Izraelitów do niewierności+ wobec Jehowy w związku z Peorem+. I przez to na zbór Jehowy spadła plaga+. 17 Zabijcie więc każde dziecko płci męskiej i każdą kobietę, która już współżyła z mężczyzną. 18 Ale zostawcie przy życiu wszystkie dziewczęta, które jeszcze nie współżyły z mężczyzną+. 19 Przez siedem dni macie przebywać poza obozem. W trzecim i siódmym dniu każdy, kto kogoś* zabił, i każdy, kto dotknął kogoś zabitego+, ma się oczyścić+ — zarówno wy, jak i wasi jeńcy. 20 Macie też oczyścić każde ubranie oraz każdy wyrób ze skóry, z koziej sierści i z drewna”.

21 Następnie kapłan Eleazar powiedział do wojowników, którzy brali udział w walce: „Oto prawo, które Jehowa przekazał Mojżeszowi: 22 ‚Złoto, srebro, miedź, żelazo, cynę i ołów — 23 wszystko, czego nie może zniszczyć ogień — macie oczyścić ogniem, a potem też wodą oczyszczającą+. A wszystko, co ogień może zniszczyć, macie oczyścić samą wodą. 24 W siódmym dniu wypierzecie swoje ubrania, a wtedy staniecie się czyści i możecie wejść do obozu’”+.

25 Potem Jehowa tak przemówił do Mojżesza: 26 „Razem z kapłanem Eleazarem i głowami rodów policz jeńców i zabrane zwierzęta 27 i rozdziel na dwie części między wojowników, którzy brali udział w walce, i między resztę ludu+. 28 Od tych, którzy brali udział w walce, pobierz jako daninę dla Jehowy jedną duszę* z 500 — spośród ludzi, bydła, osłów, owiec i kóz. 29 Masz to wziąć z przydzielonej im części i przekazać kapłanowi Eleazarowi jako dar dla Jehowy+. 30 A z części przydzielonej Izraelitom masz wziąć jednego z 50 — spośród ludzi, bydła, osłów, owiec i kóz, z każdego rodzaju zwierząt domowych — i przekazać Lewitom+ wykonującym obowiązki związane z przybytkiem Jehowy”+.

31 Mojżesz i kapłan Eleazar zrobili więc tak, jak Jehowa nakazał Mojżeszowi. 32 Wśród zdobyczy przyprowadzonej z wyprawy wojennej było 675 000 owiec i kóz, 33 72 000 sztuk bydła 34 i 61 000 osłów. 35 Kobiet, które jeszcze nie współżyły z mężczyzną+, było 32 000*. 36 Biorącym udział w walce przypadła połowa owiec i kóz — 337 500. 37 Na daninę dla Jehowy przeznaczono 675 owiec i kóz. 38 Spośród 36 000 sztuk bydła na daninę dla Jehowy przeznaczono 72 sztuki. 39 Spośród 30 500 osłów na daninę dla Jehowy przeznaczono 61. 40 Spośród 16 000 ludzi* na daninę dla Jehowy przeznaczono 32 osoby*. 41 Następnie Mojżesz przekazał tę daninę — dar dla Jehowy — kapłanowi Eleazarowi+. Zrobił tak, jak Jehowa mu nakazał.

42 Na część należną Izraelitom, którą Mojżesz oddzielił od części należnej biorącym udział w walce, 43 składało się 337 500 owiec i kóz, 44 36 000 sztuk bydła, 45 30 500 osłów 46 i 16 000 ludzi*. 47 Potem z części należącej do Izraelitów Mojżesz wziął po jednym z 50 — spośród ludzi i zwierząt — i przekazał Lewitom+ wykonującym obowiązki związane z przybytkiem Jehowy+. Zrobił tak, jak Jehowa mu nakazał.

48 Później do Mojżesza przyszli dowódcy wojskowi — przełożeni nad tysiącami+ i przełożeni nad setkami — 49 i powiedzieli: „Twoi słudzy policzyli podległych im wojowników i okazało się, że nikogo z nas nie brakuje+. 50 Pozwól nam złożyć w ofierze dla Jehowy to, co każdy z nas zdobył — złote przedmioty, łańcuszki na nogi, bransoletki, sygnety, kolczyki i inne kosztowności — żeby dokonano za nas* przebłagania przed Jehową”.

51 Mojżesz i kapłan Eleazar przyjęli więc od nich złoto — wszystkie kosztowności. 52 Całego złota, które przełożeni nad tysiącami i przełożeni nad setkami złożyli w darze dla Jehowy, było 16 750 syklów*. 53 Każdy wojownik zdobył łup dla siebie. 54 Mojżesz i kapłan Eleazar przyjęli to złoto od przełożonych nad tysiącami i nad setkami i przynieśli je do namiotu spotkania jako przypomnienie* dla Jehowy o Izraelitach*.

32 Synowie Rubena+ i synowie Gada+ mieli bardzo liczny żywy inwentarz. Kiedy zobaczyli ziemię Jazer+ i ziemię Gilead, uznali, że jest to dobre miejsce do hodowli stad. 2 Przyszli więc do Mojżesza, do kapłana Eleazara i do naczelników ludu i powiedzieli: 3 „Atarot, Dibon, Jazer, Nimra, Cheszbon+, Eleale, Sebam, Nebo+ i Beon+ — 4 ziemia, którą Jehowa podbił dla zboru izraelskiego+ — to ziemia dobra dla stad, a twoi słudzy mają bardzo liczne stada”+. 5 I dodali: „Jeśli cieszymy się twoją przychylnością, daj tę ziemię na własność swoim sługom. Nie każ nam przeprawiać się przez Jordan”.

6 Wtedy Mojżesz powiedział synom Gada i synom Rubena: „Wasi bracia mają iść na wojnę, a wy zamierzacie tu osiąść? 7 Czy chcecie zniechęcić Izraelitów do przeprawienia się do ziemi, którą Jehowa na pewno im da? 8 Tak właśnie zrobili wasi ojcowie, gdy ich wysłałem z Kadesz-Barnei, żeby obejrzeli tę ziemię+. 9 Poszli do Doliny Eszkolu*+, zobaczyli tę ziemię, a potem zniechęcili Izraelitów, żeby do niej nie weszli, chociaż Jehowa z całą pewnością by im ją dał+. 10 Wtedy Jehowa zapłonął gniewem i przysiągł+: 11 ‚Mężczyźni, którzy wyszli z Egiptu w wieku od 20 lat wzwyż, nie zobaczą ziemi+, którą przysiągłem Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi+ — bo nie podążali za mną całym sercem — 12 z wyjątkiem Kaleba+, syna Kenizzyty Jefunnego, i Jozuego+, syna Nuna, którzy całym sercem podążali za Jehową’+. 13 I Jehowa zapłonął gniewem na Izraelitów, i sprawił, że przez 40 lat+ błąkali się po pustkowiu, aż wymarło całe pokolenie, które w oczach Jehowy postępowało niegodziwie+. 14 A teraz wy, plemię grzeszników, zajęliście miejsce swoich ojców i rozpalacie jeszcze większy gniew Jehowy na Izraela. 15 Jeśli przestaniecie za Nim podążać, to On znów pozostawi Izraelitów na pustkowiu i sprowadzicie na cały ten lud zgubę”.

16 Później podeszli do niego i rzekli: „Pozwól nam tu zbudować kamienne zagrody dla naszych zwierząt i miasta dla naszych dzieci. 17 Niech nasze dzieci zamieszkają w obwarowanych miastach, gdzie nie będą im zagrażać mieszkańcy tej ziemi. A my sami dalej będziemy gotowi walczyć+. Pójdziemy przed Izraelitami i zaprowadzimy ich na wyznaczone im miejsce. 18 Nie wrócimy do swoich domów, dopóki każdy Izraelita nie otrzyma ziemi jako swego dziedzictwa+. 19 My nie dostaniemy dziedzictwa razem z nimi po tamtej stronie Jordanu, bo nasze dziedzictwo przypadło nam po wschodniej stronie Jordanu”+.

20 Mojżesz powiedział im na to: „Jeśli tak zrobicie — uzbroicie się przed obliczem Jehowy na wojnę+ — 21 jeśli każdy z was się uzbroi i przeprawi przez Jordan przed obliczem Jehowy, dopóki On nie wypędzi swoich wrogów+, 22 tak iż ten kraj z pomocą Jehowy zostanie podbity+, to potem możecie wrócić+ i będziecie wolni od winy w oczach Jehowy i Izraela. Wtedy Jehowa da wam tę ziemię na własność+. 23 Ale jeśli tak nie zrobicie, to zgrzeszycie przeciw Jehowie i wiedzcie, że odpowiecie za swój grzech. 24 Możecie więc zbudować miasta dla swoich dzieci i kamienne zagrody dla swoich trzód+, ale musicie zrobić to, co obiecaliście”.

25 Wtedy synowie Gada i synowie Rubena rzekli do Mojżesza: „Twoi słudzy postąpią tak, jak nasz pan nakazuje. 26 Nasze dzieci, żony, nasze stada i wszystkie inne zwierzęta domowe pozostaną w miastach Gileadu+, 27 ale twoi słudzy — wszyscy uzbrojeni mężczyźni — pójdą walczyć dla Jehowy+, tak jak nasz pan mówi”.

28 Mojżesz wydał więc co do nich nakaz kapłanowi Eleazarowi i Jozuemu, synowi Nuna, oraz głowom rodów plemion izraelskich. 29 Rzekł do nich: „Jeśli synowie Gada i synowie Rubena — wszyscy uzbrojeni mężczyźni — przeprawią się z wami przez Jordan i pójdą walczyć dla Jehowy, tak iż kraj zostanie przez was podbity, to dacie im ziemię Gilead na własność+. 30 Ale jeśli się nie uzbroją i nie przeprawią się z wami, to osiedlą się wśród was w ziemi Kanaan”.

31 Wtedy synowie Gada i synowie Rubena powiedzieli: „Jak Jehowa polecił twoim sługom, tak zrobimy. 32 Uzbroimy się i przeprawimy przed obliczem Jehowy do ziemi Kanaan+, a nasze dziedzictwo, nasza własność, będzie po tej stronie Jordanu”. 33 Mojżesz dał więc synom Gada i synom Rubena+ oraz połowie plemienia Manassesa+, syna Józefa, królestwo amoryckiego króla Sychona+ i królestwo Oga+, króla Baszanu — miasta i należącą do nich ziemię w obrębie tych terytoriów oraz miasta w ziemi leżącej wokoło.

34 Synowie Gada zbudowali* Dibon+, Atarot+, Aroer+, 35 Atrot-Szofan, Jazer+, Jogbohę+, 36 Bet-Nimrę+ i Bet-Haran+ — obwarowane miasta. Zbudowali też kamienne zagrody dla trzód. 37 Synowie Rubena odbudowali Cheszbon+, Eleale+, Kiriataim+, 38 Nebo+, Baal-Meon+ — których nazwy zostały zmienione — oraz Sibmę. Odbudowanym miastom zaczęli nadawać nowe nazwy.

39 Synowie Machira+, syna Manassesa, wyruszyli przeciw Gileadowi, zdobyli go i wypędzili stamtąd Amorytów. 40 Mojżesz dał więc Gilead Machirowi, synowi Manassesa, i on w nim zamieszkał+. 41 Jair, syn Manassesa, wyruszył i zdobył wioski namiotowe, które nazwał Chawwot-Jair*+. 42 A Nobach wyruszył i zdobył Kenat oraz okoliczne* miejscowości. I nadał mu nazwę od swojego imienia — Nobach.

33 Oto etapy wędrówki Izraelitów, którzy wyszli z ziemi egipskiej+ według swoich oddziałów*+ pod przewodnictwem Mojżesza i Aarona+. 2 Mojżesz spisywał na rozkaz Jehowy miejsca, z których kolejno wyruszali w dalszą drogę, a to są poszczególne etapy ich wędrówki z jednego miejsca do drugiego+: 3 W 15 dniu miesiąca pierwszego+, nazajutrz po Passze+, wyruszyli z Rameses+. Wyszli z podniesioną głową* na oczach wszystkich Egipcjan. 4 W tym czasie Egipcjanie chowali wszystkich swoich pierworodnych, których Jehowa uśmiercił+. Bo Jehowa osądził ich bogów+.

5 Izraelici wyruszyli więc z Rameses i rozbili obóz w Sukkot+. 6 Potem wyruszyli z Sukkot i rozbili obóz w Etamie+, na skraju pustkowia. 7 Następnie wyruszyli z Etamu i zawrócili ku Pi-Hachirot, naprzeciw Baal-Cefon+, i rozbili obóz przed Migdolem+. 8 Później wyruszyli z Pi-Hachirot, przeprawili się środkiem morza+ na pustkowie+, trzy dni maszerowali przez pustkowie Etam+ i rozbili obóz w Marze+.

9 Potem wyruszyli z Mary i przybyli do Elim. W Elim było 12 źródeł wody i 70 palm, dlatego rozbili tam obóz+. 10 Następnie wyruszyli z Elim i rozbili obóz nad Morzem Czerwonym. 11 Później wyruszyli znad Morza Czerwonego i rozbili obóz na pustkowiu Sin+. 12 Potem wyruszyli z pustkowia Sin i rozbili obóz w Dofce. 13 Następnie wyruszyli z Dofki i rozbili obóz w Aluszu. 14 Później wyruszyli z Aluszu i rozbili obóz w Refidim+, gdzie nie było dla ludu wody do picia. 15 Potem wyruszyli z Refidim i rozbili obóz na pustkowiu Synaj+.

16 Następnie wyruszyli z pustkowia Synaj i rozbili obóz w Kibrot-Hattaawie+. 17 Później wyruszyli z Kibrot-Hattaawy i rozbili obóz w Chacerot+. 18 Potem wyruszyli z Chacerot i rozbili obóz w Ritmie. 19 Następnie wyruszyli z Ritmy i rozbili obóz w Rimmon-Perec. 20 Później wyruszyli z Rimmon-Perec i rozbili obóz w Libnie. 21 Potem wyruszyli z Libny i rozbili obóz w Rissie. 22 Następnie wyruszyli z Rissy i rozbili obóz w Kehelacie. 23 Później wyruszyli z Kehelaty i rozbili obóz przy górze Szefer.

24 Potem wyruszyli od góry Szefer i rozbili obóz w Charadzie. 25 Następnie wyruszyli z Charady i rozbili obóz w Makhelot. 26 Później wyruszyli+ z Makhelot i rozbili obóz w Tachacie. 27 Potem wyruszyli z Tachatu i rozbili obóz w Terachu. 28 Następnie wyruszyli z Terachu i rozbili obóz w Mitce. 29 Później wyruszyli z Mitki i rozbili obóz w Chaszmonie. 30 Potem wyruszyli z Chaszmony i rozbili obóz w Moserot. 31 Następnie wyruszyli z Moserot i rozbili obóz w Bene-Jaakan+. 32 Później wyruszyli z Bene-Jaakan i rozbili obóz w Chor-Haggidgad. 33 Potem wyruszyli z Chor-Haggidgad i rozbili obóz w Jotbacie+. 34 Następnie wyruszyli z Jotbaty i rozbili obóz w Abronie. 35 Później wyruszyli z Abrony i rozbili obóz w Ecjon-Geber+. 36 Potem wyruszyli z Ecjon-Geber i rozbili obóz w Kadeszu na pustkowiu Cin+.

37 Następnie wyruszyli z Kadeszu i rozbili obóz przy górze Hor+, na granicy ziemi edomskiej. 38 A kapłan Aaron na rozkaz Jehowy poszedł na górę Hor i tam umarł. Było to w 40 roku po wyjściu Izraelitów z ziemi egipskiej, w pierwszym dniu miesiąca piątego+. 39 Gdy Aaron umarł na górze Hor, miał 123 lata.

40 Wtedy to kananejski król Aradu+, który mieszkał w Negebie w ziemi Kanaan, usłyszał, że nadchodzą Izraelici.

41 Po pewnym czasie wyruszyli oni spod góry Hor+ i rozbili obóz w Calmonie. 42 Później wyruszyli z Calmony i rozbili obóz w Punonie. 43 Następnie wyruszyli z Punonu i rozbili obóz w Obot+. 44 Potem wyruszyli z Obot i rozbili obóz w Ijje-Abarim, na granicy Moabu+. 45 Później wyruszyli z Ijjim* i rozbili obóz w Dibon-Gad+. 46 Następnie wyruszyli z Dibon-Gad i rozbili obóz w Almon-Diblataim. 47 Potem wyruszyli z Almon-Diblataim i rozbili obóz w górach Abarim+ naprzeciw Nebo+. 48 W końcu wyruszyli z gór Abarim i rozbili obóz na pustynnych równinach moabskich, nad Jordanem, naprzeciw Jerycha+. 49 I obozowali nad Jordanem na pustynnych równinach moabskich od Bet-Jeszimot aż do Abel-Szittim+.

50 Jehowa tak przemówił do Mojżesza na pustynnych równinach moabskich, nad Jordanem, naprzeciw Jerycha: 51 „Powiedz Izraelitom: ‚Przeprawiacie się przez Jordan do ziemi Kanaan+. 52 Macie wypędzić wszystkich mieszkańców tej ziemi i zniszczyć wszystkie ich posągi z kamienia+, wszystkie ich posągi z metalu+ i wszystkie ich święte wzniesienia+. 53 I weźmiecie tę ziemię na własność, i będziecie w niej mieszkać, bo ja z całą pewnością wam ją dam+. 54 Podzielicie ją przez losowanie+ między swoje rodziny. Liczniejsza grupa otrzyma większe dziedzictwo, a mniej liczna mniejsze+. Każdemu przypadnie ono tam, gdzie wskaże los. Otrzymacie swój przydział według poszczególnych plemion+.

55 „‚Jeśli jednak nie wypędzicie mieszkańców tej ziemi+, to ci, którym pozwolicie pozostać, będą jak kolec w waszym oku i cierń w waszym ciele*. Nie zaznacie od nich spokoju w ziemi, w której będziecie mieszkać+. 56 Jak zamierzałem postąpić z nimi, tak postąpię z wami’”+.

34 Jehowa rzekł jeszcze do Mojżesza: 2 „Przekaż Izraelitom takie słowa: ‚Kiedy wejdziecie do ziemi Kanaan+, stanie się ona waszym dziedzictwem w określonych granicach+.

3 „‚Wasza południowa granica będzie się ciągnąć od pustkowia Cin wzdłuż Edomu, a na wschodzie pobiegnie od krańca Morza Słonego*+. 4 Skieruje się na południe od stoku Akrabbim+ i dalej do Cin, aż dojdzie na południe od Kadesz-Barnei+. Następnie będzie się ciągnąć do Chacar-Addar+ i dalej do Acmonu. 5 W Acmonie zmieni kierunek ku Dolinie Potoku Egipskiego*, a jej końcem będzie morze*+.

6 „‚Waszą zachodnią granicą będzie wybrzeże Morza Wielkiego*. To będzie wasza zachodnia granica+.

7 „‚Wasza północna granica będzie się ciągnąć od Morza Wielkiego aż po górę Hor. 8 Od góry Hor będzie biec do Lebo-Chamat*+ i dojdzie aż do Cedadu+. 9 Potem będzie się ciągnąć do Zifronu i dalej aż do Chacar-Enan+. To będzie wasza północna granica.

10 „‚Wasza wschodnia granica będzie biec od Chacar-Enan do Szefamu. 11 Od Szefamu będzie się ciągnąć do Ribli na wschód od Ain, a dalej będzie schodzić do wschodniego brzegu jeziora Kinneret*+. 12 Potem będzie biec do Jordanu i dojdzie aż do Morza Słonego+. W obrębie tych granic będzie wasza ziemia’”+.

13 Mojżesz powiedział więc Izraelitom: „Oto ziemia, która stanie się waszą własnością. Podzielicie ją przez losowanie+ między dziewięć i pół plemienia, tak jak nakazał Jehowa. 14 Bo plemię Rubenitów i plemię Gadytów już wzięło swoje dziedzictwo według rodów swoich ojców, podobnie połowa plemienia Manassesa+. 15 Te dwa i pół plemienia otrzymało dziedzictwo rozciągające się za Jordanem, na wschód od Jerycha”+.

16 Jehowa rzekł jeszcze do Mojżesza: 17 „Oto imiona tych, którzy podzielą tę ziemię, żebyście mogli wziąć ją na własność: kapłan Eleazar+ i Jozue+, syn Nuna. 18 Z każdego plemienia weźmiecie też jednego naczelnika, żeby podzielili tę ziemię, wasze dziedzictwo+. 19 To są imiona tych mężczyzn: Z plemienia Judy+ Kaleb+, syn Jefunnego; 20 z plemienia Symeona+ Szemuel, syn Ammihuda; 21 z plemienia Beniamina+ Elidad, syn Kislona; 22 z plemienia Dana+ naczelnik Bukki, syn Jogliego; 23 z plemienia Józefa+ — to znaczy z plemienia Manassesa+ — naczelnik Channiel, syn Efoda; 24 z plemienia Efraima+ naczelnik Kemuel, syn Sziftana; 25 z plemienia Zebulona+ naczelnik Elicafan, syn Parnacha; 26 z plemienia Issachara+ naczelnik Paltiel, syn Azzana; 27 z plemienia Aszera+ naczelnik Achihud, syn Szelomiego; 28 z plemienia Naftalego+ naczelnik Pedahel, syn Ammihuda”. 29 To są ci, którym Jehowa nakazał rozdzielić ziemię Kanaan i dać Izraelitom+.

35 Jehowa dalej mówił do Mojżesza na pustynnych równinach moabskich, nad Jordanem+, naprzeciw Jerycha: 2 „Poleć Izraelitom, żeby ze swojej dziedzicznej własności dali Lewitom miasta do zamieszkania+ i pastwiska wokół tych miast+. 3 Oni będą mieszkać w miastach, a pastwiska będą dla ich stad i wszelkich innych zwierząt oraz dla ich dobytku. 4 Pastwiska należące do miast, które dacie Lewitom, będą rozciągać się ze wszystkich stron na 1000 łokci* od murów miejskich. 5 Odmierzycie poza miastem 2000 łokci po stronie wschodniej, 2000 łokci po stronie południowej, 2000 łokci po stronie zachodniej i 2000 łokci po stronie północnej, tak żeby miasto było pośrodku. Takie mają być pastwiska otaczające miasta.

6 „Dacie Lewitom sześć miast schronienia+, do których będzie mógł uciec zabójca+, a także 42 inne miasta. 7 W sumie dacie Lewitom 48 miast wraz z ich pastwiskami+. 8 Miasta te wydzielicie im z własności Izraelitów+. Od liczniejszej grupy weźmiecie więcej, a od mniejszej mniej+. Każda grupa da Lewitom pewną liczbę miast proporcjonalnie do wielkości swojego dziedzictwa”.

9 Jehowa rzekł jeszcze do Mojżesza: 10 „Powiedz Izraelitom: ‚Przeprawiacie się przez Jordan do ziemi Kanaan+. 11 Wybierzcie sobie dogodnie położone miasta. Będą wam one służyć za miasta schronienia dla zabójcy, który nieumyślnie kogoś zabije* — żeby mógł tam uciec+. 12 Będą wam służyć za schronienie przed mścicielem krwi+, żeby zabójca nie poniósł śmierci, dopóki nie stanie przed zborem na sąd+. 13 Właśnie w tym celu wyznaczycie tych sześć miast. 14 Trzy miasta schronienia wyznaczycie po tej stronie Jordanu+ i trzy w ziemi Kanaan+. 15 Tych sześć miast będzie służyć za schronienie dla Izraelitów, dla cudzoziemców+, którzy wśród nich mieszkają, i dla osiedleńców — żeby mógł tam uciec każdy, kto nieumyślnie kogoś zabije*+.

16 „‚Ale jeśli ktoś uderzy jakąś osobę narzędziem żelaznym i ona umrze, to ktoś taki jest mordercą. Morderca ma zostać bezwarunkowo uśmiercony+. 17 Jeśli uderzy ją kamieniem, którym można zabić, i ona umrze, to ktoś taki jest mordercą. Morderca ma zostać bezwarunkowo uśmiercony. 18 Jeśli uderzy ją narzędziem drewnianym, którym można zabić, i ona umrze, to ktoś taki jest mordercą. Morderca ma zostać bezwarunkowo uśmiercony.

19 „‚Mordercę uśmierci mściciel krwi. Zrobi to, gdy tylko się na niego natknie. 20 Jeśli jakaś osoba umrze, bo ktoś z nienawiści ją popchnie lub czymś w nią rzuci, mając złe zamiary*+, 21 albo z nienawiści uderzy ją ręką i ona umrze, to ten, kto to zrobił, ma zostać bezwarunkowo uśmiercony. Jest mordercą. Mściciel krwi uśmierci mordercę, gdy tylko się na niego natknie.

22 „‚Ale jeśli ktoś przypadkowo, nie z nienawiści popchnie jakąś osobę lub czymś w nią rzuci, nie mając złych zamiarów*+, 23 albo jeśli nie będzie jej widział i zrzuci na nią kamień — a nie jest jej wrogiem ani nie chce wyrządzić jej krzywdy — i ta osoba umrze, 24 to zbór rozstrzygnie sprawę między zabójcą a mścicielem krwi zgodnie z powyższymi postanowieniami+. 25 Następnie uwolni zabójcę z rąk mściciela krwi i odeśle go do miasta schronienia, do którego ten wcześniej uciekł, i będzie on tam mieszkał aż do śmierci arcykapłana namaszczonego świętym olejkiem+.

26 „‚Ale jeśli zabójca wyjdzie poza granice miasta schronienia, do którego uciekł, 27 i poza granicami tego miasta spotka go mściciel krwi, i go zabije, to nie będzie winny jego krwi. 28 Bo zabójca ma mieszkać w mieście schronienia aż do śmierci arcykapłana, a dopiero potem może wrócić do swojej dziedzicznej własności+. 29 To są postanowienia, na podstawie których będziecie wydawać wyroki przez wszystkie swoje pokolenia — wszędzie, gdzie będziecie mieszkać.

30 „‚Kto zabije jakąś osobę*, ma ponieść śmierć jako morderca+ na podstawie zeznań* świadków+. Ale nikt* nie może zostać uśmiercony na podstawie zeznań tylko jednego świadka. 31 Nie wolno wam wziąć żadnego okupu za życie* mordercy, który zasługuje na śmierć. Ma on zostać bezwarunkowo uśmiercony+. 32 I nie wolno wam wziąć okupu za kogoś, kto uciekł do miasta schronienia, i pozwolić mu wrócić do swojej ziemi, zanim umrze arcykapłan.

33 „‚Nie wolno wam kalać ziemi, w której mieszkacie. Krew kala ziemię+, a przebłagania za krew, którą przelano na ziemi, można dokonać tylko krwią tego, który ją przelał+. 34 Nie wolno wam kalać ziemi, w której mieszkacie i w której ja przebywam. Bo ja, Jehowa, przebywam pośród ludu Izraela’”+.

36 Mężczyźni będący głowami rodzin potomków Gileada, syna Machira+, syna Manassesa — z rodzin synów Józefa — przyszli do Mojżesza i do naczelników, głów izraelskich rodzin, 2 i powiedzieli: „Jehowa nakazał, żeby nasz pan rozdzielił ziemię przez losowanie+ i dał Izraelitom jako dziedzictwo. Jehowa też nakazał, żeby nasz pan dał dziedzictwo naszego brata Celofchada jego córkom+. 3 Jeśli poślubią one mężczyzn z innego plemienia izraelskiego, to ich część dziedzictwa odpadnie od dziedzictwa naszych ojców i zostanie włączona do dziedzictwa plemienia, do którego będą wtedy należeć. Stracimy więc dziedzictwo przydzielone nam przez losowanie. 4 Kiedy w Izraelu nastanie Jubileusz+, dziedzictwo tych kobiet zostanie na stałe włączone do dziedzictwa plemienia, do którego będą wtedy należeć. Odpadnie więc od plemienia naszych ojców”.

5 Wtedy Mojżesz na rozkaz Jehowy powiedział Izraelitom: „Plemię synów Józefa ma rację. 6 Oto co Jehowa nakazał w sprawie córek Celofchada: ‚Mogą wyjść za mąż, za kogo będą chciały, pod warunkiem że jego rodzina będzie pochodzić z plemienia ich ojca. 7 Żadne dziedzictwo Izraelitów nie może przejść z jednego plemienia na drugie — powinno pozostać w plemieniu ich przodków. 8 Każda córka, która otrzyma dziedziczną własność wśród izraelskich plemion, musi wyjść za mąż za człowieka z plemienia swojego ojca+, żeby Izraelici mogli zachować dziedziczną własność swoich przodków. 9 Żadne dziedzictwo nie może przejść z jednego plemienia na drugie. Każde izraelskie plemię ma zachować swoje dziedzictwo’”.

10 Córki Celofchada zrobiły tak, jak Jehowa nakazał Mojżeszowi+. 11 Machla, Tirca, Chogla, Milka i Noa, córki Celofchada+, poślubiły synów swoich stryjów. 12 Wyszły za mąż za mężczyzn z rodzin pochodzących od Manassesa, syna Józefa, żeby ich dziedzictwo mogło pozostać w plemieniu, do którego należała rodzina ich ojca.

13 Takie przykazania i rozporządzenia Jehowa dał Izraelitom za pośrednictwem Mojżesza na pustynnych równinach moabskich, nad Jordanem, naprzeciw Jerycha+.