„Uciekajcie od rozpusty”

1, 2. Jak Balaam intrygował przeciw ludowi Jehowy?

WĘDKARZ przychodzi na swoje ulubione miejsce. Wie, co chce złowić. Wybiera przynętę i zarzuca wędkę. Już po chwili czuje rybę na haczyku i wkrótce wyciąga zdobycz na brzeg. Z zadowoleniem stwierdza, że założył odpowiednią przynętę.

² W roku 1473 p.n.e. człowiek imieniem Balaam też zastanawiał się nad odpowiednią przynętą. Zależało mu jednak na wciągnięciu w pułapkę ludzi — wybranego narodu Bożego obozującego na równinach moabskich, przy samej granicy Ziemi Obiecanej. Mężczyzna ten podawał się za proroka Jehowy. W rzeczywistości okazał się chciwcem, który zgodził się za zapłatę przekląć Izraelitów. Ale w wyniku interwencji Jehowy zamiast klątwy wypowiadał same błogosławieństwa. Aby mimo wszystko otrzymać umówione wynagrodzenie, wpadł na inny pomysł. Doszedł do wniosku, że Bóg sam przekląłby Izraelitów, gdyby udało się ich skusić do popełnienia rażącego grzechu. Jako przynętą posłużył się uwodzicielskimi młodymi Moabitkami (Liczb 22:1-7; 31:15, 16; Objawienie 2:14).

3. Jak dalece powiódł się plan Balaama?

³ Czy plan Balaama się powiódł? Do pewnego stopnia tak. Tysiące Izraelitów faktycznie uległo pokusie. Zaczęli „uprawiać nierząd z córkami Moabu”. Co gorsza, oddawali cześć tamtejszym bożkom, między innymi odrażającemu Baalowi z Peor, bóstwu płodności. Wskutek tego 24 000 z nich poniosło śmierć tuż przed wejściem do Ziemi Obiecanej. Cóż za straszliwa tragedia! (Liczb 25:1-9).

4. Dlaczego tysiące Izraelitów wpadło w sidła niemoralności?

⁴ Co doprowadziło do tego nieszczęścia? Otóż wielu Izraelitów ‛rozwinęło w sobie serce niegodziwe’. W jaki sposób? Oddalili się od Jehowy — Boga, który wyzwolił ich z Egiptu, żywił na pustkowiu i bezpiecznie wiódł do Ziemi Obiecanej (Hebrajczyków 3:12). Nawiązując do tamtego wydarzenia, apostoł Paweł napisał: „Nie dopuszczajmy się rozpusty, jak niektórzy z nich dopuścili się rozpusty i jednego dnia padło ich dwadzieścia trzy tysiące” (1 Koryntian 10:8)a.

5, 6. Dlaczego relacja o grzechu Izraelitów na równinach moabskich stanowi dla nas ważną lekcję?

⁵ Wydarzenie to jest ważną lekcją dla dzisiejszych sług Bożych, którzy stoją u progu znacznie wspanialszej „Ziemi Obiecanej” (1 Koryntian 10:11). W naszych czasach obsesja na punkcie seksu, jaką mieli starożytni Moabici, ogarnęła cały świat. Co roku tysiące chrześcijan śladem Izraelitów wpada w sidła niemoralności (2 Koryntian 2:11). W zborze mogą też pojawić się osoby wywierające na innych szkodliwy wpływ — podobnie jak Zimri, który na oczach całego obozu bezwstydnie wprowadził Midianitkę do swojego namiotu (Liczb 25:6, 14; Judy 4).

⁶ Czy widzisz siebie na nowożytnych „równinach moabskich”? Czy dostrzegasz na horyzoncie nowy świat — długo oczekiwaną nagrodę? Jeśli tak, to ze wszystkich sił staraj się ‛trwać w miłości Bożej’, stosując się do nakazu: „Uciekajcie od rozpusty” (1 Koryntian 6:18).

CZYM JEST ROZPUSTA?

7, 8. Czym jest rozpusta i jakie gorzkie owoce swego postępowania zbierają rozpustnicy?

⁷ W Piśmie Świętym słowo „rozpusta” (po grecku porneía) oznacza wszelkie niedozwolone kontakty płciowe poza obrębem małżeństwa zawartego zgodnie z Biblią. Obejmuje cudzołóstwo, nierząd, stosunki seksualne między osobami w stanie wolnym (w tym seks oralny i analny) oraz pieszczenie czyichś narządów płciowych. Odnosi się również do wszystkich powyższych praktyk uprawianych z osobą tej samej płci oraz do kontaktów seksualnych ze zwierzęciemb.

⁸ Biblia mówi jasno: Ci, którzy uprawiają rozpustę, nie mogą pozostać w zborze chrześcijańskim i nie otrzymają życia wiecznego (1 Koryntian 6:9; Objawienie 22:15). Poza tym zbierają inne gorzkie owoce swego postępowania, takie jak utrata zaufania u drugich, utrata szacunku dla samego siebie, rozdźwięki w małżeństwie, wyrzuty sumienia, niechciana ciąża czy też choroba, a nawet śmierć (Galatów 6:7, 8). Po co wkraczać na ścieżkę usłaną takimi nieszczęściami? Niestety, wiele osób nie wybiega myślą w przyszłość, gdy robi pierwszy niewłaściwy krok. Krok ten bardzo często ma związek z pornografią.

PORNOGRAFIA — PIERWSZY NIEWŁAŚCIWY KROK

9. Czy można zgodzić się z twierdzeniem, że pornografia jest nieszkodliwa?

⁹ W wielu krajach pornografiac panoszy się w czasopismach, piosenkach, filmach i programach telewizyjnych; rozpowszechniła się również w Internecie. Czy jest nieszkodliwa, jak twierdzą niektórzy? W żadnym wypadku! Kto ją ogląda, często zaczyna nałogowo się masturbowaćd i roznieca w sobie „haniebne żądze seksualne”, co może prowadzić do uzależnienia od seksu, do różnych dewiacji, poważnego kryzysu małżeńskiego lub nawet rozwodu (Rzymian 1:24-27; Efezjan 4:19). Uzależnienie od seksu pewien specjalista przyrównał do raka: „Rozrasta się i tworzy przerzuty niczym nowotwór. Rzadko cofa się samoistnie i bardzo trudno jest je leczyć”.

10. Jak możemy zastosować zasadę z Listu Jakuba 1:14, 15? (Zobacz też ramkę „Skąd brać siły do zachowywania czystości moralnej”).

¹⁰ Zwróćmy uwagę na słowa z Listu Jakuba 1:14, 15: „Każdy jest doświadczany, gdy go pociąga i nęci jego własne pragnienie. Potem pragnienie, gdy stanie się płodne, rodzi grzech; z kolei grzech, gdy zostanie popełniony, wydaje śmierć”. Gdyby więc w twoim umyśle zakiełkowało złe pragnienie, podejmij natychmiastowe działania! Jeżeli na przykład niechcący zobaczysz jakiś nieprzyzwoity obraz, szybko odwróć wzrok, wyłącz komputer albo zmień kanał telewizyjny. Zrób wszystko, żeby nie ulec niemoralnym pragnieniom, zanim wymkną się spod kontroli i zawładną tobą z całą siłą! (Mateusza 5:29, 30).

11. Jak możemy dowieść zaufania do Jehowy, zmagając się ze złymi pragnieniami?

¹¹ Ten, który zna nas lepiej niż my samych siebie, nie bez powodu nawołuje: „Zadajcie śmierć członkom waszego ciała, które są na ziemi, jeśli chodzi o rozpustę, nieczystość, żądzę seksualną, szkodliwe pragnienie oraz zachłanność, która jest bałwochwalstwem” (Kolosan 3:5). Trzeba przyznać, że usłuchanie tego wezwania nieraz bywa trudne. Pamiętajmy jednak, że mamy w niebie kochającego i cierpliwego Ojca, którego możemy błagać o pomoc (Psalm 68:19). A zatem gdy tylko przyjdą ci do głowy niewłaściwe myśli, natychmiast zwróć się do Niego w modlitwie. Proś Go o „moc wykraczającą poza to, co normalne” i zmuszaj się do myślenia o czymś innym (2 Koryntian 4:7; 1 Koryntian 9:27; zobacz ramkę „Jak zerwać ze złym nawykiem?”).

12. Czym jest nasze „serce” i dlaczego musimy go strzec?

¹² Mędrzec Salomon napisał: „Bardziej niż wszystkiego innego, czego należy pilnować, strzeż swego serca, bo z niego pochodzą źródła życia” (Przysłów 4:23). Wspomniane tu „serce” to duchowe wnętrze człowieka, które Jehowa doskonale widzi. Od Jego oceny naszego „serca” — a nie od tego, jacy się wydajemy innym ludziom — będzie zależało nasze życie wieczne. To oczywista, a zarazem otrzeźwiająca prawda. Wierny Hiob, nie chcąc patrzeć pożądliwie na kobiety, ‛zawarł nawet przymierze ze swymi oczami’ (Hioba 31:1). Czy to nie piękny przykład dla nas? Podobnie usposobiony był psalmista, który prosił Boga w modlitwie: „Odwróć me oczy, by nie widziały tego, co nic niewarte” (Psalm 119:37).

DINA NIEMĄDRZE WYBIERA SOBIE PRZYJACIÓŁ

13. Kim była Dina i dlaczego jej wybór przyjaciół był niemądry?

¹³ Jak już mówiliśmy w rozdziale 3 tej książki, nasi przyjaciele wywierają na nas silny wpływ — dobry lub zły (Przysłów 13:20; 1 Koryntian 15:33). Zastanówmy się nad losami Diny, córki patriarchy Jakuba (Rodzaju 34:1). Otrzymała staranne wychowanie, a mimo to niemądrze zaprzyjaźniła się z kananejskimi dziewczętami. Tymczasem Kananejczycy, podobnie jak Moabici, byli znani z niemoralności (Kapłańska 18:6-25). Tamtejsi mężczyźni — także Szechem, „najbardziej poważany w całym domu swego ojca” — mogli dojść do wniosku, że Dina sama ich prowokuje (Rodzaju 34:18, 19).

14. Jak postępowanie Diny doprowadziło do tragedii?

¹⁴ Gdy Dina poznała Szechema, przypuszczalnie nie myślała o tym, żeby z nim współżyć. On jednak, płonąc pożądaniem, uczynił coś, co większość Kananejczyków uznałaby w takiej sytuacji za naturalne. Nawet jeśli Dina w ostatniej chwili stawiała opór, nic to nie dało — Szechem „wziął ją (...) i dopuścił się na niej gwałtu”. Później najwyraźniej się w niej zakochał, ale nie mógł już odwrócić wyrządzonej jej krzywdy (Rodzaju 34:1-4). Ucierpiała zresztą nie tylko Dina. Jej niewłaściwy wybór przyjaciół zapoczątkował serię zdarzeń, które okryły hańbą całą jej rodzinę (Rodzaju 34:7, 25-31; Galatów 6:7, 8).

15, 16. Jak możemy nabywać prawdziwej mądrości? (Zobacz też ramkę „Wersety do przemyślenia”).

¹⁵ Dina otrzymała wtedy ważną lekcję, jednak zapłaciła za nią wysoką cenę. Ci, którzy kochają Jehowę i są Mu posłuszni, nie muszą uczyć się z własnych gorzkich przeżyć. Ponieważ słuchają Boga, postanawiają ‛chodzić z mądrymi’ (Przysłów 13:20a). Zaczynają rozumieć „całą drogę tego, co dobre” i unikają niepotrzebnych kłopotów i cierpień (Przysłów 2:6-9; Psalm 1:1-3).

¹⁶ Mądrość Boża jest osiągalna dla wszystkich, którzy pragną ją zdobyć i odpowiednio do tego postępują. Takie osoby wytrwale się modlą i studiują Słowo Boże oraz publikacje dostarczane przez niewolnika wiernego i roztropnego (Mateusza 24:45; Jakuba 1:5). Ogromne znaczenie ma również pokora, dzięki której człowiek chętnie stosuje się do rad biblijnych (2 Królów 22:18, 19). Na przykład jakiś chrześcijanin może ogólnie zgadzać się z tym, że serce bywa zdradliwe i nieobliczalne (Jeremiasza 17:9). Ale czy jest na tyle pokorny, żeby w konkretnej sprawie przyjąć czyjeś serdeczne rady i pomoc?

17. Jaka sytuacja może powstać w rodzinie i jak ojciec mógłby porozmawiać z córką?

¹⁷ Wyobraźmy sobie taką sytuację: Ojciec nie pozwala córce pójść gdzieś z młodym chrześcijaninem bez osoby trzeciej. Córka protestuje: „Tato, nie masz do mnie zaufania? Przecież nie będziemy robić nic złego!” Dziewczyna zapewne kocha Jehowę i ma jak najlepsze intencje, ale czy „chodzi w mądrości [Bożej]”? Czy ‛ucieka od rozpusty’? A może nierozsądnie „ufa swojemu sercu”? (Przysłów 28:26). Niewykluczone, że przychodzą ci na myśl jeszcze inne zasady, które mogłyby pomóc ojcu i córce w przeanalizowaniu tej sprawy (zobacz Przysłów 22:3; Mateusza 6:13; 26:41).

JÓZEF ‛UCIEKA OD ROZPUSTY’

18, 19. Jaka pokusa pojawiła się w życiu Józefa i jak się jej oparł?

¹⁸ Przyrodni brat Diny, młody Józef, miłował Boga i ‛uciekał od rozpusty’ (Rodzaju 30:20-24). W dzieciństwie widział na własne oczy, do czego doprowadziło nierozważne postępowanie siostry. Zapewne właśnie pamięć o tamtych wydarzeniach, a także pragnienie ‛trwania w miłości Bożej’ stały się dla niego ochroną, gdy po latach znalazł się w Egipcie. Żona Potyfara, jego pana, „dzień po dniu” próbowała go uwieść. Oczywiście jako niewolnik nie mógł po prostu porzucić swych obowiązków i odejść! Sytuacja wymagała od niego mądrości i odwagi. Wielokrotnie więc mówił „nie”, a w końcu ratował się ucieczką (Rodzaju 39:7-12).

¹⁹ Zastanówmy się: Czy Józef zdołałby zachować lojalność, gdyby fantazjował o tej kobiecie albo miał zwyczaj snuć erotyczne marzenia? Zapewne nie. Najwyraźniej więc nie pielęgnował grzesznych myśli, cenił natomiast swoją więź z Jehową. Wynika to z jego słów skierowanych do kusicielki: „Mój pan (...) nie odmówił mi w ogóle niczego z wyjątkiem ciebie, gdyż jesteś jego żoną. Jakże mógłbym dopuścić się tej wielkiej niegodziwości i zgrzeszyć przeciwko Bogu?” (Rodzaju 39:8, 9).

20. Jak Jehowa pomógł Józefowi?

²⁰ Pomyślmy, z jaką radością Jehowa obserwował młodego Józefa, który z dala od rodziny dzień po dniu zachowywał wobec Niego lojalność (Przysłów 27:11). Później dzięki kierownictwu Bożemu Józef nie tylko wyszedł z więzienia, ale także został zarządcą Egiptu! (Rodzaju 41:39-49). Jakże słusznie w Psalmie 97:10 powiedziano: „Wy, którzy miłujecie Jehowę, miejcie w nienawiści zło. On strzeże dusz tych, którzy są wobec niego lojalni; wyzwala ich z ręki niegodziwców”!

21. Jak pewien młody brat dał dowód siły moralnej?

²¹ Również w dzisiejszych czasach wielu sług Bożych daje dowody, że ‛ma w nienawiści zło, a miłuje dobro’ (Amosa 5:15). Młody brat mieszkający w pewnym afrykańskim kraju pamięta, jak koleżanka z klasy otwarcie zaproponowała mu seks w zamian za pomoc na klasówce z matematyki. „Z miejsca jej odmówiłem” — opowiada. „Dzięki temu zachowałem godność i szacunek dla samego siebie”. Oczywiście grzech może sprawiać „tymczasową uciechę”, lecz takie tanie przyjemności często pociągają za sobą mnóstwo udręk (Hebrajczyków 11:25). A gdy się je zestawi z trwałym szczęściem wynikającym z posłuszeństwa wobec Jehowy, przestają mieć jakiekolwiek znaczenie (Przysłów 10:22).

KORZYSTAJ Z POMOCY MIŁOSIERNEGO BOGA

22, 23. (a) Dlaczego ciężki grzech nie stawia chrześcijanina w sytuacji bez wyjścia? (b) Na jaką pomoc może liczyć winowajca?

²² Jako niedoskonali ludzie, wszyscy toczymy walkę, by poskromić cielesne pragnienia i czynić to, co słuszne w oczach Bożych (Rzymian 7:21-25). Jehowa jest tego świadomy — ‛pamięta, żeśmy prochem’ (Psalm 103:14). Czasami jednak jakiś chrześcijanin popełnia ciężki grzech. Czy jest już wtedy w sytuacji bez wyjścia? Skądże! To prawda, że ktoś taki musi nieraz podobnie jak król Dawid zbierać gorzkie owoce swego postępowania. Ale tym, którzy przejawiają skruchę i ‛otwarcie wyznają swe grzechy’, Bóg zawsze jest „gotów przebaczać” (Jakuba 5:16; Psalm 86:5; Przysłów 28:13).

²³ Poza tym dzięki życzliwości Bożej w zborze chrześcijańskim są „dary w ludziach” — dojrzali duchowo, wykwalifikowani pasterze, którzy chętnie niosą innym wsparcie (Efezjan 4:8, 12; Jakuba 5:14, 15). Pragną przede wszystkim pomóc winowajcy odbudować bliską więź z Bogiem oraz — mówiąc słowami mędrca — ‛nabyć serca’, tak by już nie powtórzył swego błędu (Przysłów 15:32).

‛NABYWAJ SERCA’

24, 25. (a) Jak młody człowiek opisany w Księdze Przysłów 7:6-23 pokazał, że mu „nie dostaje serca”? (b) Jak możemy ‛nabywać serca’?

²⁴ Biblia wspomina o ludziach, którym „nie dostaje serca”, i o takich, którzy ‛nabywają serca’ (Przysłów 7:7). Ktoś, komu „nie dostaje serca”, nie ma rozeznania, czyli trzeźwego osądu. Wynika to często z braku dojrzałości duchowej i doświadczenia w służbie dla Boga. Taka osoba, podobnie jak młodzieniec opisany w Księdze Przysłów 7:6-23, łatwiej wpada w pułapkę ciężkiego grzechu. Z kolei ten, „kto nabywa serca”, starannie bada swe wnętrze, regularnie i z modlitwą studiując Słowo Boże. W stopniu możliwym dla niedoskonałego człowieka dostosowuje myśli, pragnienia, uczucia i cele życiowe do wymagań Jehowy. Czyniąc tak, pokazuje, że „miłuje swą duszę” — że dba o swoją pomyślność. W rezultacie „znajdzie dobro” (Przysłów 19:8).

²⁵ Zastanów się: „Czy jestem całkowicie przekonany o słuszności Bożych przykazań? Czy mocno wierzę, że przestrzeganie ich przysporzy mi rzeczywistego szczęścia?” (Psalm 19:7-10; Izajasza 48:17, 18). Jeśli masz choćby najmniejsze wątpliwości, postaraj się je rozwiać. Rozmyślaj nad skutkami lekceważenia praw Bożych. A ponadto ‛skosztuj i zobacz, że Jehowa jest dobry’. Przekonaj się o tym, żyjąc zgodnie z prawdą i napełniając umysł zdrowymi myślami — tym, co ‛prawdziwe, prawe, nieskalanie czyste, miłe i co jest cnotą’ (Psalm 34:8; Filipian 4:8, 9). Im bardziej będziesz się do tego przykładał, tym większą rozwiniesz w sobie miłość do Boga i do wszystkiego, co On miłuje. Tym bardziej też znienawidzisz to, czego On nienawidzi. Józef nie był nadczłowiekiem, a jednak zdołał ‛uciec od rozpusty’. Dlaczego? Ponieważ przez wiele lat chętnie poddawał się kształtowaniu przez Jehowę i w ten sposób ‛nabywał serca’. Oby tak samo było z tobą! (Izajasza 64:8).

26. Jaka ważna kwestia będzie tematem dwóch następnych rozdziałów?

²⁶ Stwórca dał ludziom narządy rozrodcze nie po to, by zaspokajali samolubne żądze, lecz by wydawali na świat potomstwo i cieszyli się intymną więzią w małżeństwie (Przysłów 5:18). Boży pogląd na ten związek jest omówiony w dwóch następnych rozdziałach.