Czego możemy się nauczyć z Księgi Kapłańskiej

1, 2. Dlaczego chrześcijanie powinni być zainteresowani treścią Księgi Kapłańskiej?

APOSTOŁ Paweł przypomniał swojemu młodemu przyjacielowi Tymoteuszowi, że „całe Pismo jest natchnione przez Boga i pożyteczne” (2 Tym. 3:16). Dotyczy to również Księgi Kapłańskiej. Co o niej sądzisz? Niektórzy uważają, że jest to po prostu lista przepisów, których znajomość nie może nam się do niczego przydać. Ale prawdziwi chrześcijanie myślą inaczej.

² Księgę Kapłańską spisano jakieś 3500 lat temu, ale Jehowa zadbał, żeby przetrwała „dla naszego pouczenia” (Rzym. 15:4). Powinniśmy być nią zainteresowani, ponieważ pomaga nam zrozumieć, jak Jehowa zapatruje się na wiele spraw. Jest dużo rzeczy, których możemy się z niej nauczyć. Omówmy cztery z nich.

CO ROBIĆ, ŻEBY CIESZYĆ SIĘ UZNANIEM BOGA

3. Dlaczego w Dniu Przebłagania składano ofiary?

³ Po pierwsze, żeby Jehowa przyjął nasze ofiary, musimy się cieszyć Jego uznaniem. Podczas obchodzonego co roku Dnia Przebłagania cały naród się zbierał i składano ofiary ze zwierząt. Przypominały one Izraelitom, że potrzebują oczyszczenia z grzechów. Jednak zanim arcykapłan wniósł do Miejsca Najświętszego krew ofiary, która miała oczyścić naród, musiał wykonać inną czynność — tak naprawdę jeszcze ważniejszą.

4. Co zgodnie z Kapłańską 16:12, 13 robił arcykapłan, kiedy w Dniu Przebłagania po raz pierwszy wchodził do przybytku? (Zobacz ilustrację na stronie tytułowej).

⁴ Odczytaj Kapłańską 16:12, 13. Wyobraź sobie tę scenę rozgrywającą się w Dniu Przebłagania: Arcykapłan wchodzi do przybytku. Tego dnia trzykrotnie wejdzie do Miejsca Najświętszego. Teraz zrobi to po raz pierwszy. W jednej ręce trzyma naczynie z wonnym kadzidłem, a w drugiej złotą kadzielnicę pełną rozżarzonych węgli. Zatrzymuje się przed zasłoną oddzielającą Miejsce Najświętsze. Z głębokim szacunkiem wchodzi do środka i staje przed Arką Przymierza. W sensie przenośnym stoi teraz przed samym Jehową! Następnie arcykapłan ostrożnie sypie kadzidło na rozżarzone węgle i Miejsce Najświętsze wypełnia się miłą woniąb. Później tego dnia będzie wchodził do Miejsca Najświętszego z krwią złożonych w ofierze zwierząt. Zauważmy jednak, że najpierw arcykapłan spalił kadzidło.

5. Czego uczymy się z tego, jak w Dniu Przebłagania korzystano z kadzidła?

⁵ Czego uczymy się z tego, jak w Dniu Przebłagania korzystano z kadzidła? W Biblii wskazano, że zgodne z wolą Jehowy modlitwy Jego wiernych sług są jak kadzidło (Ps. 141:2; Obj. 5:8). Pamiętajmy, że kiedy arcykapłan wchodził z kadzidłem przed oblicze Jehowy, robił to z wielkim szacunkiem. My powinniśmy mieć takie samo nastawienie, kiedy zwracamy się do Jehowy w modlitwie. Jesteśmy bardzo wdzięczni Stwórcy wszechświata za to, że pozwala nam się do siebie przybliżyć i że możemy zwracać się do Niego jak dziecko do swojego ojca (Jak. 4:8). Jehowa uznaje nas za swoich przyjaciół! (Ps. 25:14). Bardzo cenimy sobie ten zaszczyt i na pewno nie chcielibyśmy zrobić niczego, co by Go rozczarowało.

6. Jaki wniosek dotyczący służby Jezusa wypływa z tego, że arcykapłan palił kadzidło, zanim wszedł do Miejsca Najświętszego z krwią ofiar?

⁶ Nie zapominajmy, że arcykapłan musiał spalić kadzidło, zanim wszedł do Miejsca Najświętszego z krwią ofiar. W ten sposób zabiegał o uznanie Boga. Czego nas to uczy? Kiedy Jezus był na ziemi, zanim złożył w ofierze swoje życie, musiał zrobić coś ważnego — ważniejszego nawet niż wybawienie ludzkości. Co takiego? Musiał przez całe życie być nieskazitelny, żeby Jehowa mógł przyjąć jego ofiarę. W ten sposób Jezus dowiódł, że robienie tego, co się podoba Jehowie, to właściwa droga życiowa. Wykazał słuszność zwierzchnictwa Jehowy.

7. Jak Jezus całym swoim życiem sprawiał radość Jehowie?

⁷ Przez całe swoje życie na ziemi Jezus pozostawał posłuszny Jehowie. Chociaż był wystawiony na wiele pokus, przechodził różne próby i wiedział, że czeka go bolesna śmierć, był zdecydowany dowieść, że sposób, w jaki jego Ojciec sprawuje władzę, jest najlepszy (Filip. 2:8). W obliczu prób Jezus modlił się „z głośnymi okrzykami i ze łzami” (Hebr. 5:7). Jego żarliwe modlitwy świadczyły o tym, że był lojalny wobec Jehowy, i jeszcze bardziej umacniały go w postanowieniu pozostania posłusznym Ojcu. Dla Jehowy modlitwy Jezusa były jak przyjemny zapach kadzidła. Jezus całym swoim życiem sprawiał radość Jehowie i stawał w obronie Jego zwierzchnictwa.

8. Jak możemy naśladować postępowanie Jezusa?

⁸ Naśladujemy Jezusa, jeśli z całych sił staramy się być posłuszni Bogu i pozostawać wobec Niego lojalni. Chcemy, żeby Jehowa darzył nas uznaniem, i dlatego kiedy spotykają nas próby, żarliwie się do Niego modlimy. Naśladując Jezusa, pokazujemy, że popieramy Boży sposób sprawowania władzy. Wiemy, że Jehowa nas nie wysłucha, jeśli robimy coś, czego On nienawidzi. Ale jeśli trzymamy się Jego zasad, możemy być pewni, że nasze płynące z serca modlitwy będą dla Niego jak wspaniale pachnące kadzidło. Możemy też być pewni, że naszą lojalnością i posłuszeństwem sprawiamy radość niebiańskiemu Ojcu (Prz. 27:11).

SŁUŻYMY JEHOWIE Z MIŁOŚCI I Z WDZIĘCZNOŚCI

9. Dlaczego składano ofiary współuczestnictwa?

⁹ Po drugie, służymy Jehowie, ponieważ odczuwamy wdzięczność. Można to wyraźnie dostrzec, analizując to, co wiemy o ofiarach współuczestnictwa składanych w starożytności przez Izraelitówc. Z Księgi Kapłańskiej dowiadujemy się, że ofiarę współuczestnictwa Izraelita mógł złożyć „w dowód wdzięczności” (Kapł. 7:11-13, 16-18). A więc robił to nie dlatego, że musiał, tylko dlatego, że chciał. Była to dobrowolna ofiara, którą ktoś składał, bo kochał swojego Boga, Jehowę. Mięso ofiarowanego zwierzęcia spożywała osoba składająca ofiarę, jej rodzina oraz kapłan. Ale niektóre części zwierzęcia należały wyłącznie do Jehowy. O jakie części chodzi?

10. Pod jakim względem ofiary współuczestnictwa opisane w Kapłańskiej 3:6, 12, 14-16 przypominają służbę Jezusa?

¹⁰ Po trzecie, z miłości do Jehowy dajemy Mu to, co najlepsze. Jehowa uważał, że najcenniejszą częścią zwierzęcia jest tłuszcz. Jasno też wskazał, że pewne organy, na przykład nerki, mają szczególną wartość (odczytaj Kapłańską 3:6, 12, 14-16). Dlatego Jehowa bardzo się cieszył, kiedy Izraelita dobrowolnie składał Mu w ofierze te części zwierzęcia oraz jego tłuszcz. Ofiarodawca pokazywał w ten sposób, że chce dawać Bogu to, co najlepsze. Podobnie postąpił Jezus, który dobrowolnie dał Jehowie to, co miał najlepszego — z miłości służył Mu całą duszą (Jana 14:31). Spełnianie woli Boga sprawiało Jezusowi przyjemność; bardzo kochał też prawa ustanowione przez Jehowę (Ps. 40:8). Ile radości musiało sprawiać Jehowie patrzenie na to, jak Jezus chętnie Mu służy!

11. Pod jakim względem nasza służba przypomina ofiary współuczestnictwa i dlaczego może to nas podnosić na duchu?

¹¹ Tak jak ofiary współuczestnictwa nasza służba dla Jehowy jest dobrowolnym wyrazem tego, co do Niego czujemy. Dajemy Jehowie to, co najlepsze, i robimy to dlatego, że całym sercem Go kochamy. Jakże zadowolony musi być Jehowa, kiedy widzi miliony ludzi, którzy Mu służą z miłości do Niego i Jego zasad! Jehowa dostrzega i ceni nie tylko to, co robimy, ale też to, co nas do tego pobudza. Może nas to bardzo podnieść na duchu. Na przykład jeśli jesteś w podeszłym wieku i nie możesz już robić tyle, ile byś chciał, bądź pewny, że Jehowa cię rozumie. Może wydaje ci się, że masz niewiele do zaoferowania, ale Jehowa dostrzega miłość, która pobudza cię do robienia tego, co możesz. Jeśli robisz wszystko, na co cię stać, Jehowa z przyjemnością przyjmuje twoją ofiarę.

12. Jak Jehowa reagował na ofiary współuczestnictwa i dlaczego to nas zachęca?

¹² Czego uczymy się z postanowienia o ofiarach współuczestnictwa? Kiedy ogień pochłaniał najbardziej wartościowe części ofiary, w górę unosił się dym i Jehowa był zadowolony. Bądź więc pewny, że również twoja służba pełniona z całej duszy sprawia radość Jehowie (Kol. 3:23). Pomyśl o tym, jak jest z ciebie zadowolony. Dla Niego twoje wysiłki, żeby Mu służyć — zarówno małe, jak i wielkie — są jak skarby, które przez całą wieczność będzie pamiętał i cenił (Mat. 6:20; Hebr. 6:10).

JEHOWA BŁOGOSŁAWI SWOJEJ ORGANIZACJI

13. Jak w myśl Kapłańskiej 9:23, 24 Jehowa wyraził uznanie dla nowo ustanowionego kapłaństwa?

¹³ Po czwarte, Jehowa błogosławi ziemskiej części swojej organizacji. Pomyśl o tym, co się wydarzyło w 1512 roku p.n.e., kiedy u podnóża góry Synaj postawiono przybytek (Wyjścia 40:17). Mojżesz przewodził podczas uroczystości wprowadzenia Aarona i jego synów na urząd kapłański. Naród zebrał się, żeby patrzeć, jak kapłani po raz pierwszy składają ofiary ze zwierząt (Kapł. 9:1-5). Jak Jehowa pokazał, że nowo ustanowione kapłaństwo cieszy się Jego uznaniem? Kiedy Aaron i Mojżesz błogosławili lud, Jehowa sprawił, że ogień pochłonął leżące na ołtarzu ofiary (odczytaj Kapłańską 9:23, 24).

14. Dlaczego to, że Jehowa wyraził poparcie dla kapłanów z rodu Aarona, ma znaczenie dla nas obecnie?

¹⁴ O czym świadczył ten ogień z nieba? Zsyłając go, Jehowa pokazał, że akceptuje i popiera Aarona i jego synów, których wybrał na kapłanów. Kiedy Izraelici zobaczyli tak wyraźny dowód na to, że Jehowa popiera kapłanów, zrozumieli, że oni też powinni to robić. Czy ma to znaczenie dla nas? Tak! Kapłaństwo ustanowione w Izraelu było zapowiedzią wspanialszego i ważniejszego kapłaństwa. Chrystus jest większym Arcykapłanem. Razem z nim w niebie będzie usługiwać 144 000 królów i kapłanów (Hebr. 4:14; 8:3-5; 10:1).

15, 16. Jak Jehowa pokazuje, że wspiera „niewolnika wiernego i roztropnego”?

¹⁵ W roku 1919 Jezus ustanowił małą grupę swoich namaszczonych braci „niewolnikiem wiernym i roztropnym”. Niewolnik ten przewodzi w dziele głoszenia i dostarcza naśladowcom Chrystusa „pokarm we właściwym czasie” (Mat. 24:45). Czy dostrzegamy wyraźne dowody na to, że Jehowa darzy uznaniem niewolnika wiernego i roztropnego?

¹⁶ Szatan i jego świat bardzo starają się utrudnić, a nawet uniemożliwić niewolnikowi wykonanie zleconego mu zadania. Gdyby niewolnik nie miał wsparcia Jehowy, sam nie byłby w stanie się z niego wywiązać. Jednak mimo dwóch wojen światowych, okrutnych prześladowań, ogólnoświatowych kryzysów ekonomicznych i niesprawiedliwego traktowania niewolnik wierny i roztropny nadal dostarcza naśladowcom Chrystusa pokarm duchowy we właściwym czasie. Pomyśl o ogromnej liczbie publikacji, z których możemy obecnie nieodpłatnie korzystać w przeszło 900 językach! To niepodważalny dowód Bożego wsparcia. Zwróć też uwagę na inny dowód — dzieło głoszenia. Dobra nowina naprawdę jest głoszona „na całym świecie” (Mat. 24:14). Bez wątpienia Jehowa obecnie przewodzi i obficie błogosławi swojej organizacji.

17. Jak możemy pokazać, że popieramy organizację, którą posługuje się Jehowa?

¹⁷ Warto zadać sobie pytanie: „Czy jestem wdzięczny za to, że mogę należeć do ziemskiej części organizacji Jehowy?”. Jehowa daje nam wyraźne dowody, że posługuje się tą organizacją — tak przekonujące, jak literalny ogień z nieba w czasach Mojżesza i Aarona. Mamy wiele powodów do wdzięczności (1 Tes. 5:18). Jak możemy pokazać, że popieramy organizację, którą posługuje się Jehowa? Postępując zgodnie z opartymi na Biblii wskazówkami, które otrzymujemy w naszych publikacjach, na zebraniach, zgromadzeniach i kongresach. Oprócz tego dajemy wyraz naszego poparcia, kiedy w pełni angażujemy się w dzieło głoszenia i nauczania (1 Kor. 15:58).

18. Co jesteś zdecydowany robić?

¹⁸ Bądźmy zdecydowani stosować to, czego uczymy się z Księgi Kapłańskiej. Zabiegajmy o uznanie Jehowy, żeby mógł On przyjąć nasze ofiary. Służmy Jehowie z wdzięczności. Nadal róbmy wszystko, na co nas stać, pobudzani do tego szczerą miłością do Boga. I z całego serca popierajmy organizację, którą On się obecnie posługuje. W ten sposób pokażemy Jehowie, że cenimy zaszczyt służenia Mu jako Jego Świadkowie.