„Kiedy jestem słaby, wtedy jestem mocny”

1. Co apostoł Paweł otwarcie przyznał?

APOSTOŁ Paweł nie ukrywał, że czasami czuł się słaby. Przyznał, że jego „ciało niszczeje”, że nie jest mu łatwo robić to, co słuszne, i że Jehowa nie zawsze odpowiada na jego modlitwy tak, jak się tego spodziewał (2 Kor. 4:16; 12:7-9; Rzym. 7:21-23). Paweł wiedział też, że za słabegob uważają go jego przeciwnicy. Ale nie pozwolił, żeby ich negatywne nastawienie albo jego własne słabości sprawiły, że poczuje się nic nie wart (2 Kor. 10:10-12, 17, 18).

2. Czego ważnego nauczył się Paweł zgodnie z 2 Koryntian 12:9, 10?

² Paweł nauczył się czegoś bardzo ważnego — nawet jeśli ktoś czuje się słaby, może być mocny (odczytaj 2 Koryntian 12:9, 10). Jehowa powiedział do niego: „W słabości w pełni ujawnia się moja moc”. Oznaczało to, że da Pawłowi siły, których mu brakowało. Zobaczmy teraz, dlaczego nie powinniśmy zbytnio się przejmować zniewagami naszych przeciwników.

ODCZUWAJ ZADOWOLENIE, GDY ZNOSISZ ZNIEWAGI

3. Dlaczego możemy odczuwać zadowolenie, gdy znosimy zniewagi?

³ Nikt z nas nie lubi być obrażany. Ale gdybyśmy za bardzo przejmowali się zniewagami przeciwników, moglibyśmy ulec zniechęceniu (Prz. 24:10). W takim razie jak mamy reagować? Tak jak Paweł, możemy odczuwać wtedy zadowolenie (2 Kor. 12:10). Dlaczego? Zniewagi i sprzeciw świadczą o tym, że jesteśmy prawdziwymi naśladowcami Jezusa (1 Piotra 4:14). Zapowiedział on, że jego uczniowie będą prześladowani (Jana 15:18-20). Tak było już w I wieku n.e. Osoby będące pod wpływem kultury greckiej patrzyły na chrześcijan z góry. A Żydzi uważali uczniów Jezusa, na przykład apostoła Piotra i Jana, za ludzi „niewykształconych i prostych” (Dzieje 4:13). Chrześcijanie wydawali się słabi i bezbronni. Nie angażowali się w politykę i nie służyli w wojsku, a ludzie uważali ich za wyrzutków społeczeństwa.

4. Jak na negatywne nastawienie przeciwników reagowali pierwsi chrześcijanie?

⁴ Czy pierwsi chrześcijanie pozwolili, żeby negatywne nastawienie przeciwników ich powstrzymało? Nie. Na przykład apostołowie Piotr i Jan uważali za zaszczyt znoszenie prześladowań, które ich spotykały za naśladowanie Jezusa i głoszenie jego nauk (Dzieje 4:18-21; 5:27-29, 40-42). Chrześcijanie nie mieli się czego wstydzić. Ostatecznie te pokorne osoby zrobiły dla ludzkości o wiele więcej niż którykolwiek z ich przeciwników. Niektórzy spisali pod natchnieniem księgi biblijne do dzisiaj dające nadzieję milionom ludzi. A Królestwo, o którym głosili, panuje już w niebie i wkrótce zapanuje nad całą ludzkością (Mat. 24:14). Za to cesarstwo rzymskie, które prześladowało chrześcijan, dawno przestało istnieć. Pierwsi naśladowcy Chrystusa są teraz królami w niebie, natomiast ich przeciwnicy od dawna nie żyją. I jeśli kiedykolwiek zmartwychwstaną, będą poddanymi Królestwa, o którym głosili nienawidzeni przez nich chrześcijanie (Obj. 5:10).

5. Dlaczego zgodnie z Jana 15:19 ludzie patrzą z góry na sług Jehowy?

⁵ Obecnie niektórzy nie szanują sług Jehowy i się z nich wyśmiewają, bo uznają ich za słabych. Dlaczego? Jesteśmy inni niż ludzie wokół nas. Staramy się być pokorni, potulni i posłuszni. Za to świat podziwia ludzi dumnych, aroganckich i buntowniczych. Bez względu na to, gdzie mieszkamy, zachowujemy neutralność w sprawach politycznych i odmawiamy pełnienia służby wojskowej. Nie pozwalamy, żeby świat wtłoczył nas w swoje ramy, dlatego jesteśmy uważani za gorszych (odczytaj Jana 15:19; Rzym. 12:2).

6. Czego Jehowa dokonuje, posługując się swoimi sługami?

⁶ Chociaż ten świat uważa nas za słabych, Jehowa posługuje się nami, żeby dokonywać niesamowitych rzeczy. Zalicza się do nich największa w dziejach ludzkości kampania głoszenia. Słudzy Jehowy wydają najczęściej tłumaczone i najbardziej rozpowszechnione czasopisma na świecie. Pomagają milionom ludzi poznać Biblię i prowadzić szczęśliwsze życie. Całą zasługę za to należy przypisać Jehowie. Dzięki Jego wsparciu grupa ludzi, którzy w oczach świata są słabi, dokonuje wielkich rzeczy. Ale czy Jehowa wspiera też poszczególne osoby? Jeśli tak, to co musimy robić, żeby z tego skorzystać? Rozważmy teraz trzy konkretne rzeczy, których możemy się nauczyć z przykładu apostoła Pawła.

NIE POLEGAJ NA WŁASNYCH SIŁACH

7. Czego między innymi uczymy się z przykładu Pawła?

⁷ Z przykładu Pawła uczymy się między innymi tego, że w służbie dla Jehowy nie powinniśmy polegać na własnych siłach lub zdolnościach. Z ludzkiego punktu widzenia Paweł miał powody do dumy i polegania na sobie. Dorastał w Tarsie, bogatej stolicy rzymskiej prowincji i znanym ośrodku nauki. Odebrał też staranne wykształcenie. Jego nauczycielem był Gamaliel — jeden z najbardziej poważanych przywódców żydowskich tamtych czasów (Dzieje 5:34; 22:3). Wśród Żydów Paweł był powszechnie szanowany. Powiedział: „Robiłem w judaizmie większe postępy niż wielu moich rówieśników z mojego narodu” (Gal. 1:13, 14; Dzieje 26:4). Ale Paweł nie polegał na sobie.

8. Jak zgodnie z Filipian 3:8 Paweł zapatrywał się na wszystko, z czego zrezygnował, i dlaczego ‛odczuwał zadowolenie’?

⁸ Paweł chętnie zrezygnował ze wszystkiego, co w oczach innych mogło go czynić wielkim. Uznał to za „stertę śmieci” (odczytaj Filipian 3:8). Kiedy został naśladowcą Jezusa, spotkało go wiele przeciwności. Jego rodacy go znienawidzili (Dzieje 23:12-14). Mimo że miał rzymskie obywatelstwo, Rzymianie pobili go i wtrącili do więzienia (Dzieje 16:19-24, 37). Co więcej, Paweł boleśnie przekonał się o swoich słabościach (Rzym. 7:21-25). Ale zamiast pozwalać, żeby przeciwnicy albo własne słabości ograniczały go w służbie, ‛odczuwał zadowolenie’. Dlaczego? Właśnie wtedy, kiedy był słaby, czuł w swoim życiu oddziaływanie ducha Jehowy (2 Kor. 4:7; 12:10).

9. Jak powinniśmy traktować pozorne ograniczenia?

⁹ Jeśli chcemy otrzymywać wsparcie od Jehowy, nie możemy myśleć, że o naszej wartości decydują siły fizyczne, wykształcenie, pochodzenie czy dobra materialne. To nie dzięki tym rzeczom jesteśmy użyteczni dla Jehowy. Tak naprawdę wśród Jego sług jest „niewielu mądrych według ludzkich kryteriów, niewielu wpływowych, niewielu szlachetnie urodzonych”. Wybrał On „to, co dla świata słabe” (1 Kor. 1:26, 27). Nigdy nie uważaj pozornych ograniczeń za przeszkody w służbie. Traktuj je raczej jako okazje, żeby zobaczyć działanie ducha Bożego. Na przykład jeśli obawiasz się ludzi, którzy kwestionują twoje wierzenia, módl się do Jehowy, żeby pomógł ci odważnie bronić swoich przekonań (Efez. 6:19, 20). A jeśli zmagasz się z problemami zdrowotnymi, proś Jehowę o siły, dzięki którym będziesz mógł robić w służbie wszystko, na co cię stać. Za każdym razem, gdy dostrzeżesz pomoc Jehowy, twoja wiara będzie się wzmacniać.

UCZ SIĘ Z PRZYKŁADÓW BIBLIJNYCH

10. Dlaczego powinniśmy wyciągać praktyczne wnioski z przykładów osób opisanych w Biblii, na przykład w Hebrajczyków 11:32-34?

¹⁰ Paweł pilnie studiował Pisma. Nie tylko gromadził wiedzę, ale też wyciągał praktyczne wnioski z przykładów osób opisanych w Biblii. Paweł radził Hebrajczykom, żeby rozmyślali nad przeżyciami wielu wiernych sług Jehowy (odczytaj Hebrajczyków 11:32-34). Jednym z nich był król Dawid. Spotkał się ze sprzeciwem nie tylko swoich wrogów, ale też dawnych przyjaciół. Rozmyślanie nad przykładem Dawida na pewno dodawało Pawłowi sił.

11. Dlaczego Dawid wydawał się słaby? (Zobacz ilustrację na stronie tytułowej).

¹¹ Dla potężnego Goliata Dawid był słabeuszem. Kiedy ten wojownik go zobaczył, „pełen pogardy zaczął się z niego wyśmiewać”. Goliat był od niego większy, lepiej uzbrojony i wyszkolony. Dawid natomiast był niedoświadczonym chłopcem, który wydawał się zupełnie nieprzygotowany do walki. Ale za jego pozorną słabością kryła się ogromna siła. Polegał on na Jehowie i pokonał przeciwnika (1 Sam. 17:41-45, 50).

12. Z jakim innym wyzwaniem musiał się zmagać Dawid?

¹² Dawid musiał się zmagać z jeszcze innym wyzwaniem, które odbierało mu siły. Lojalnie służył Saulowi — namaszczonemu przez Jehowę królowi Izraela. Na początku Saul szanował Dawida. Ale później pycha sprawiła, że zaczął mu zazdrościć. Saul traktował go bardzo źle, a nawet chciał go zabić (1 Sam. 18:6-9, 29; 19:9-11).

13. Jak postępował Dawid mimo niesprawiedliwego traktowania?

¹³ Mimo niesprawiedliwego traktowania Dawid dalej szanował króla ustanowionego przez Jehowę (1 Sam. 24:6). Nie winił Boga za to, co robił Saul. Ufał, że Jehowa doda mu sił potrzebnych do przetrwania tej próby (Ps. 18:1 i nagłówek).

14. Co podobnie jak Dawid przeżył Paweł?

¹⁴ Z podobną sytuacją zetknął się Paweł. Jego przeciwnicy byli o wiele potężniejsi niż on. Nienawidziło go wielu wpływowych przywódców. Często go bito i wtrącano do więzienia. Podobnie jak Dawid, Paweł był źle traktowany przez ludzi, którzy powinni być jego przyjaciółmi. Niektórzy jego współwyznawcy nawet mu się sprzeciwiali (2 Kor. 12:11; Filip. 3:18). Ale odniósł zwycięstwo nad wszystkimi przeciwnikami. W jaki sposób? Pomimo sprzeciwu dalej głosił. Nawet kiedy bracia i siostry go zawodzili, pozostał wobec nich lojalny. A co najważniejsze, do końca życia wiernie służył Bogu (2 Tym. 4:8). Paweł pokonał wszystkie trudności nie dlatego, że polegał na swoich siłach, ale na Jehowie.

15. Co powinno być naszym celem i jak możemy go osiągnąć?

¹⁵ Czy stykasz się z prześladowaniami ze strony kolegów w szkole, w pracy albo ze strony członków rodziny niebędących Świadkami Jehowy? Czy ktoś ze zboru źle cię potraktował? Jeśli tak, pamiętaj o przeżyciach Dawida i Pawła. Możesz ‛pokonywać zło dobrem’ (Rzym. 12:21). Gdy ludzie się nam sprzeciwiają, nie walczymy z nimi jak Dawid z Goliatem. Naszym celem powinno być pomaganie innym w zdobyciu wiedzy o Jehowie i Jego Słowie. Osiągamy go, kiedy odpowiadamy na pytania ludzi na podstawie Biblii, kiedy okazujemy szacunek i życzliwość tym, którzy źle nas traktują, i kiedy wyświadczamy dobro wszystkim, nawet naszym przeciwnikom (Mat. 5:44; 1 Piotra 3:15-17).

PRZYJMUJ POMOC

16, 17. Czego nigdy nie zapomniał Paweł?

¹⁶ Zanim Paweł został chrześcijaninem, był zuchwałym człowiekiem i prześladował naśladowców Chrystusa (Dzieje 7:58; 1 Tym. 1:13). Sam Jezus powstrzymał Pawła, znanego wtedy jako Saul, przed atakowaniem zboru. Jezus przemówił do niego z nieba i sprawił, że stracił on wzrok. Paweł musiał się zwrócić o pomoc do ludzi, których kiedyś prześladował. Pokornie przyjął pomoc ucznia o imieniu Ananiasz, który przywrócił mu wzrok (Dzieje 9:3-9, 17, 18).

¹⁷ Później Paweł został szanowanym członkiem zboru chrześcijańskiego, ale nigdy nie zapomniał tego, czego Jezus nauczył go w drodze do Damaszku. Pozostał pokorny i chętnie przyjmował pomoc braci i sióstr. Przyznał, że byli dla niego „źródłem wielkiego pocieszenia” (Kol. 4:10, 11).

18. Dlaczego czasami może być nam trudno przyjąć pomoc od innych?

¹⁸ Czego uczymy się od Pawła? Możliwe, że kiedy poznaliśmy prawdę, chętnie przyjmowaliśmy pomoc. Rozumieliśmy wtedy, że pod względem duchowym jesteśmy niemowlętami i że musimy się jeszcze wiele nauczyć (1 Kor. 3:1, 2). A jak jest teraz? Jeśli już od wielu lat służymy Jehowie i zdobyliśmy duże doświadczenie, może być nam trudno przyjąć pomoc, szczególnie kiedy oferuje ją ktoś, kto jest od nas krócej w prawdzie. Jehowa często posługuje się braćmi i siostrami, żeby dodać nam sił (Rzym. 1:11, 12). Musimy zdawać sobie z tego sprawę, jeśli chcemy korzystać z Jego wsparcia.

19. Dlaczego Paweł odniósł prawdziwy sukces?

¹⁹ Paweł dokonał w służbie wielu niesamowitych rzeczy. Dzięki czemu mu się to udało? Nauczył się, od czego zależy prawdziwy sukces — nie od naszych sił fizycznych, wykształcenia, pochodzenia czy dóbr materialnych, ale od pokory i polegania na Jehowie. Podobnie jak Paweł 1) polegajmy na Jehowie, 2) uczmy się z przykładów biblijnych i 3) przyjmujmy pomoc współwyznawców. Wtedy bez względu na to, jak słabi będziemy się czuć, Jehowa sprawi, że będziemy silni.