Pomóż innym przetrwać trudne czasy

1. Jak Jehowa często odpowiada na modlitwy swoich sług?

CZY wiesz, że Jehowa może się tobą posłużyć, żeby odpowiedzieć na czyjeś żarliwe modlitwy? Możesz pomagać innym bez względu na to, czy jesteś starszym zboru, sługą pomocniczym, pionierem czy głosicielem. Nie ma też znaczenia, ile masz lat i czy jesteś bratem, czy siostrą. Kiedy ktoś, kto kocha Jehowę, błaga Go o pomoc, nasz Bóg często sprawia, że starsi zboru i inne wierne osoby stają się dla tej osoby „źródłem wielkiego pocieszenia” (Kol. 4:11). Służenie w ten sposób Jehowie i naszym braciom jest dla nas prawdziwym zaszczytem! Taka możliwość może się pojawić w razie epidemii, klęski żywiołowej czy prześladowań.

POMAGAJ INNYM W OBLICZU EPIDEMII

2. Dlaczego pomaganie innym w obliczu epidemii może być trudne?

² Kiedy wybuchnie epidemia, może nam być trudno pomagać innym. Może na przykład chcielibyśmy odwiedzić przyjaciół, ale nie jest to bezpieczne. A może chcielibyśmy zaprosić na posiłek kogoś, kto ma problemy finansowe, ale to też nie jest możliwe. Możemy chcieć pomagać innym, jednak trudno jest to robić, kiedy cierpią nasi bliscy. Mimo to naprawdę chcemy wspierać braci i Jehowa się cieszy, kiedy robimy dla nich, co tylko możemy (Prz. 3:27; 19:17). O jaką pomoc może chodzić?

3. Czego możemy się nauczyć od starszych ze zboru Desi? (Jeremiasza 23:4).

³ Co mogą zrobić starsi zboru. Jeśli jesteś starszym, dobrze poznaj osoby w swoim zborze (odczytaj Jeremiasza 23:4). Desib, siostra cytowana w poprzednim artykule, mówi: „Starsi z mojej grupy spędzali ze mną i z innymi czas w służbie i na spotkaniach towarzyskich”. Wysiłki tych starszych sprawiły, że łatwiej było im pomóc Desi, kiedy w wyniku pandemii COVID-19 straciła kilka bliskich osób.

4. Dzięki czemu starszym łatwiej było pomóc Desi i czego się z tego uczymy?

⁴ Desi wyjaśnia: „Ponieważ już wcześniej miałam ze starszymi przyjacielskie relacje, łatwiej mi było powiedzieć im, jak się czuję i co mnie martwi”. Jakie wnioski mogą z tego wyciągnąć starsi? Jeśli jesteś nadzorcą, troszcz się o braci, zanim pojawią się trudności. Bądź dla nich przyjacielem. Gdybyś z powodu epidemii nie mógł odwiedzać ich osobiście, staraj się utrzymywać z nimi kontakt w inny sposób. „Zdarzało się, że w tym samym dniu kilku starszych do mnie dzwoniło lub wysyłało mi wiadomości” — mówi Desi. „Chociaż dobrze znałam wersety, które mi cytowali, bardzo mnie one poruszały”.

5. Jak starsi mogą się dowiedzieć, czego potrzeba braciom, i jak mogą im pomóc?

⁵ Jak możesz się dowiedzieć, czego potrzeba braciom i siostrom? Możesz na przykład zadawać im taktowne pytania (Prz. 20:5). Czy mają jedzenie, lekarstwa i inne potrzebne rzeczy? Czy nie grozi im utrata pracy albo domu? Czy potrzebują pomocy, żeby ubiegać się o wsparcie władz? Desi otrzymała od współwyznawców wsparcie finansowe. Ale to wsparcie emocjonalne i duchowe zapewnione przez starszych najbardziej pomogło jej przetrwać trudny okres. Opowiada: „Starsi modlili się ze mną. Chociaż nie pamiętam, jakich używali słów, to pamiętam, jak się wtedy czułam. To tak jakby Jehowa mówił do mnie: ‚Nie jesteś sama’” (Izaj. 41:10, 13).

6. Co mogą robić bracia i siostry, żeby sobie nawzajem pomagać? (Zobacz ilustrację).

⁶ Co mogą zrobić inni. Słusznie możemy oczekiwać, że to starsi będą nam przewodzić. Ale Jehowa chce, żebyśmy wszyscy nawzajem się zachęcali i sobie pomagali (Gal. 6:10). Nawet drobny wyraz miłości może mieć potężny wpływ na kogoś, kto choruje. Dziecko mogłoby wysłać kartkę albo rysunek, żeby zachęcić jakiegoś brata. Nastolatek mógłby zrobić zakupy lub w czymś pomóc jakiejś siostrze. Ktoś inny mógłby ugotować posiłek i bezpiecznie dostarczyć go choremu. Oczywiście kiedy szerzy się epidemia, wszyscy w zborze potrzebują zachęt. Może moglibyśmy zostać trochę dłużej po zebraniu i porozmawiać z innymi — osobiście lub przez wideokonferencję. Wsparcia potrzebują też starsi. Niektórzy bracia wysłali podziękowania starszym, którzy w trakcie epidemii mogą być bardziej zajęci niż zazwyczaj. Jak to dobrze, kiedy wszyscy staramy się ‛jedni drugich zachęcać i jedni drugich budować’! (1 Tes. 5:11).

POMAGAJ INNYM W OBLICZU KLĘSKI ŻYWIOŁOWEJ

7. Jakie wyzwania niosą ze sobą klęski żywiołowe?

⁷ Klęska żywiołowa może w mgnieniu oka wywrócić czyjeś życie do góry nogami. Osoby poszkodowane mogły stracić dobytek, dom, a nawet ukochane osoby. Nasi bracia i siostry nie są cudownie chronieni przed skutkami takich tragicznych wydarzeń. Jak możemy im pomóc?

8. Co mogą zrobić starsi i głowy rodzin, by przygotować siebie i innych na wypadek klęski żywiołowej?

⁸ Co mogą zrobić starsi zboru. Pomóżcie braciom przygotować się na wypadek klęski żywiołowej. Upewnijcie się, że wszyscy w zborze wiedzą, jak zadbać o swoje bezpieczeństwo i jak skontaktować się ze starszymi. Margaret, wspomniana w poprzednim artykule, mówi: „Starsi w ‚Potrzebach zboru’ ostrzegli nas, że możemy się spodziewać pożarów w naszej okolicy. Powiedzieli, że jeśli władze zarządzą ewakuację albo sytuacja stanie się niebezpieczna, musimy natychmiast opuścić domy”. Te informacje zostały podane w samą porę, bo pięć tygodni później wybuchł pożar. Głowy rodzin podczas rodzinnego wielbienia mogą omówić, co każdy powinien zrobić w wypadku zagrożenia. Jeśli ty i twoje dzieci będziecie przygotowani, najprawdopodobniej uda się wam zachować wtedy spokój.

9. Na jakie wysiłki zdobywają się starsi przed klęską żywiołową i po niej?

⁹ Jeśli jesteś nadzorcą grupy, upewnij się, że dane kontaktowe, które otrzymałeś od głosicieli, są aktualne — nie czekaj z tym do klęski żywiołowej. Zapisz te informacje i staraj się je aktualizować. Kiedy dojdzie do sytuacji kryzysowej, będziesz w stanie skontaktować się z każdym głosicielem i ustalić, czego potrzebuje. Następnie powiadom o tym koordynatora grona starszych, który skontaktuje się z nadzorcą obwodu. Taka współpraca daje najlepsze rezultaty. Po wybuchu pożaru nadzorca obwodu na terenie, gdzie mieszkała Margaret, przez 36 godzin koordynował wysiłki starszych, którzy starali się skontaktować z około 450 ewakuowanymi braćmi i siostrami i udzielić im pomocy (2 Kor. 11:27). Dzięki temu wszyscy potrzebujący otrzymali dach nad głową.

10. Dlaczego starsi poważnie traktują pracę pasterską? (Jana 21:15).

¹⁰ Do obowiązków starszych należy zapewnianie duchowego i emocjonalnego wsparcia (1 Piotra 5:2). W razie klęski żywiołowej powinni się najpierw upewnić, że wszyscy bracia i siostry są bezpieczni oraz mają jedzenie, ubranie i dach nad głową. Ale poszkodowani prawdopodobnie będą jeszcze przez wiele miesięcy potrzebować wsparcia duchowego i emocjonalnego (odczytaj Jana 21:15). „Bracia potrzebują czasu, żeby dojść do siebie” — mówi Harold, który usługuje w Komitecie Oddziału i wielokrotnie miał do czynienia z braćmi i siostrami poszkodowanymi w klęskach żywiołowych. „Ich życie może zacząć wracać do normy, ale wspomnienia o bliskiej osobie, którą stracili, albo utraconych cennych rzeczach czy też sytuacji zagrażającej życiu mogą cały czas do nich wracać. A to z kolei może na nowo wywoływać w nich rozpacz. Nie jest to przejaw braku wiary, to normalna ludzka reakcja”.

11. Jakie długofalowe potrzeby mogą się wyłonić w rodzinie po klęsce żywiołowej?

¹¹ Starsi biorą sobie do serca radę: „Płaczcie z tymi, którzy płaczą” (Rzym. 12:15). Poszkodowani mogą potrzebować zapewnień, że kocha ich Jehowa i chrześcijańscy bracia. Nadzorcy starają się pomagać rodzinom, żeby dbały o zwyczaje duchowe, takie jak modlitwa, studium, obecność na zebraniach oraz udział w głoszeniu. Mogą też zachęcać rodziców, żeby pomagali swoim dzieciom skupiać się na tym, czego żadna klęska żywiołowa nie jest w stanie zniszczyć. Rodzice, przypominajcie dzieciom, że Jehowa zawsze będzie ich Przyjacielem i nigdy ich nie zawiedzie. Wyjaśnijcie im też, że są częścią ogólnoświatowej rodziny braci i sióstr gotowych nieść im pomoc (1 Piotra 2:17).

12. Co mogą zrobić inni, żeby pomóc poszkodowanym w kataklizmie? (Zobacz ilustrację).

¹² Co mogą zrobić inni. Jeśli do kataklizmu dojdzie w twojej okolicy, zapytaj starszych, jak możesz pomóc. Może mógłbyś na jakiś czas zapewnić dach nad głową osobom, które musiały się ewakuować, albo ochotnikom budowlanym. Może będziesz w stanie dostarczyć jedzenie i inne niezbędne rzeczy głosicielom będącym w potrzebie. Jeśli do kataklizmu dojdzie daleko od miejsca, gdzie mieszkasz, nadal możesz pomóc. Jak? Modląc się za tych, którzy ucierpieli (2 Kor. 1:8-11). Możesz też wspierać akcje niesienia pomocy, składając darowizny na ogólnoświatową działalność (2 Kor. 8:2-5). Jeśli natomiast mógłbyś pomagać na miejscu zdarzenia, zapytaj starszych, co konkretnie możesz zrobić. Gdy zostaniesz zaproszony do takiej pracy, bracia zapewne cię przeszkolą, żebyś mógł pomagać w najlepszy sposób.

POMAGAJ BRACIOM W OBLICZU PRZEŚLADOWAŃ

13. Z jakimi wyzwaniami zmagają się bracia i siostry tam, gdzie nasza działalność jest zakazana?

¹³ W krajach, gdzie nasza działalność jest zakazana, prześladowania dodatkowo utrudniają życie. Bracia doświadczają tam problemów finansowych, chorują i tracą bliskie osoby. Ale z powodu zakazu starsi mogą nie mieć możliwości odwiedzania innych i swobodnego komunikowania się z osobami, które potrzebują zachęt. Tak było w wypadku Andrieja wspomnianego w poprzednim artykule. Siostra z jego grupy służby była w trudnej sytuacji finansowej. Dodatkowo miała wypadek samochodowy. Musiała przejść kilka operacji i nie mogła pracować. Ale Jehowa widział, co się działo, i mimo zakazu i pandemii udzielił jej pomocy za pośrednictwem braci.

14. Jak starsi mogą dawać przykład polegania na Jehowie?

¹⁴ Co mogą zrobić starsi zboru. Andriej modlił się i robił to, co mógł. Jak Jehowa odpowiedział na jego modlitwy? Pobudził do działania braci, którzy mieli więcej swobody. Niektórzy podwozili wspomnianą siostrę na wizyty do lekarzy. Inni zaoferowali jej pomoc finansową. Jehowa pobudził ich, żeby robili, co mogą, i błogosławił ich zjednoczonym, odważnym wysiłkom (Hebr. 13:16). Starsi, kiedy nasza działalność podlega ograniczeniom, proście innych, żeby pomagali wam w waszych zadaniach (Jer. 36:5, 6). A przede wszystkim polegajcie na Jehowie. On pomoże wam zadbać o potrzeby braci i sióstr.

15. Jak możemy w czasie prześladowań dbać o naszą chrześcijańską jedność?

¹⁵ Co mogą zrobić inni. W czasie zakazu być może będziemy musieli spotykać się w mniejszych grupach. Dlatego to takie ważne, żeby już teraz zachowywać z innymi pokojowe relacje. Pamiętaj, że wrogiem jest Szatan, a nie twoi bracia. Przechodź do porządku nad ich błędami, a jeśli pojawią się nieporozumienia, staraj się szybko je wyjaśniać (Prz. 19:11; Efez. 4:26). Chętnie wspieraj innych (Tyt. 3:14). Pomoc udzielona wspomnianej siostrze miała pozytywny wpływ na głosicieli w grupie służby — stali się sobie bliscy jak rodzina (Ps. 133:1).

16. Jak zgodnie z Kolosan 4:3, 18 możemy pomagać prześladowanym braciom i siostrom?

¹⁶ W krajach, gdzie nasza działalność podlega ograniczeniom, Jehowie służą dziesiątki tysięcy braci i sióstr. Niektórzy z nich z powodu swojej wiary zostali pozbawieni wolności. Możemy się modlić za nich, ich rodziny oraz tych, którzy ryzykują swoją wolność, żeby zapewnić im pokarm fizyczny i duchowy oraz wsparcie prawne (odczytaj Kolosan 4:3, 18)c. Zawsze pamiętaj, jak duże znaczenie mogą mieć twoje modlitwy! (2 Tes. 3:1, 2; 1 Tym. 2:1, 2).

17. Jak możesz przygotować się na prześladowania?

¹⁷ Ty i twoja rodzina już teraz możecie przygotować się na prześladowania (Dzieje 14:22). Nie próbuj sobie wyobrażać, co złego może was spotkać, ale wzmacniaj swoją przyjaźń z Jehową i pomagaj w tym swoim dzieciom. Jeśli czasami czujesz niepokój, szczerze mów o tym Bogu w modlitwach (Ps. 62:7, 8). Rozmawiajcie w rodzinie o tym, jakie macie powody, żeby Mu ufaćd. Tak jak w wypadku klęski żywiołowej twoje przygotowanie i poleganie na Jehowie pomoże dzieciom przejawiać odwagę i zachowywać spokój.

18. Jaka czeka nas przyszłość?

¹⁸ Pokój Boży sprawia, że czujemy się bezpieczni (Filip. 4:6, 7). Jehowa posługuje się nim, żeby ‛strzec naszych serc’ w razie epidemii, klęsk żywiołowych i prześladowań. Poza tym wspiera nas za pośrednictwem starszych zboru. I wszystkim nam daje możliwość pomagania sobie nawzajem. Dobrze wykorzystujmy obecne warunki, żeby przygotować się na większe próby, w tym na „wielki ucisk” (Mat. 24:21). Gdy do niego dojdzie, ważne będzie, żebyśmy sami zachowywali spokój i pomagali w tym innym. Ale potem już nigdy nie będzie sytuacji, które będą nas niepokoić. Wreszcie będziemy mogli cieszyć się tym, czego Jehowa zawsze dla nas chciał — doskonałym i trwałym pokojem (Izaj. 26:3, 4).