Co Jehowa zrobił, żeby uwolnić ludzi od grzechu i śmierci

1, 2. (a) Czym jest grzech i jak możemy go pokonać? (Zobacz też „Dodatkowe wyjaśnienie”). (b) Co omówimy w tym artykule oraz w kolejnych artykułach tego wydania Strażnicy? (Zobacz też „Słowo do czytelnika”).

CZY chciałbyś wiedzieć, jak bardzo Jehowa cię kocha? Jeśli tak, to przeanalizuj, co zrobił, żeby uwolnić cię od grzechu i śmierci. Grzecha jest strasznym wrogiem, którego nie jesteśmy w stanie pokonać sami. Wszyscy codziennie grzeszymy i z powodu grzechu umieramy (Rzym. 5:12). Jest jednak dobra wiadomość. Z pomocą Jehowy możemy go pokonać. Tak naprawdę nasze zwycięstwo jest pewne!

² Jehowa Bóg pomaga ludziom walczyć z grzechem od jakichś 6000 lat. Dlaczego? Ponieważ nas kocha. Kocha ludzi, od kiedy ich stworzył, dlatego zdobył się na wielkie poświęcenia, żeby pomóc im walczyć z grzechem. Wie, że grzech prowadzi do śmierci, a nie chce, żeby ludzie umierali — chce, żeby żyli wiecznie (Rzym. 6:23). I tego samego pragnie dla ciebie. W tym artykule odpowiemy na trzy pytania: 1) Jaką nadzieję Jehowa dał grzesznej ludzkości? 2) Dzięki czemu ludzie w czasach biblijnych mogli zyskać Jego uznanie? 3) Co zrobił Jezus, żeby wybawić ludzi od grzechu i śmierci?

JAKĄ NADZIEJĘ JEHOWA DAŁ GRZESZNYM LUDZIOM

3. W jaki sposób pierwsi ludzie stali się grzesznikami?

³ Kiedy Jehowa stworzył pierwszych ludzi, chciał, żeby byli szczęśliwi. Zapewnił im piękny dom, połączył ich węzłem małżeńskim i zlecił im fascynujące zadanie. Mieli zaludnić ziemię i przekształcić ją w raj — taki, jakim był ogród Eden. Bóg dał im tylko jeden prosty zakaz. Jednocześnie ostrzegł ich, że jeśli go złamią i świadomie się zbuntują, to umrą. Wiemy, jak to się skończyło. Zbuntowany anioł, który nie kochał ani Boga, ani Adama i Ewy, skłonił ludzi do popełnienia grzechu. Nie zaufali oni swojemu kochającemu Ojcu i nie okazali Mu posłuszeństwa. Słowa Jehowy się sprawdziły. Od tamtego czasu Adam i Ewa zaczęli się starzeć i w końcu umarli (Rodz. 1:28, 29; 2:8, 9, 16-18; 3:1-6, 17-19, 24; 5:5).

4. Dlaczego Jehowa nienawidzi grzechu i pomaga nam z nim walczyć? (Rzymian 8:20, 21).

⁴ Jehowa zadbał o to, żeby ta relacja znalazła się w Biblii dla naszego pożytku. Pomaga nam ona zrozumieć, dlaczego Jehowa tak bardzo nienawidzi grzechu. Niszczy on relacje, jakie mamy z naszym Ojcem, i prowadzi do śmierci (Izaj. 59:2). To właśnie dlatego Szatan — zbuntowany anioł, który wywołał te problemy — kocha grzech i skłania do niego innych. Być może myślał sobie, że w Edenie odniósł ogromne zwycięstwo. Ale nie rozumiał, jak pełnym miłości Bogiem jest Jehowa. On nigdy nie zmienił swojego zamierzenia wobec potomków Adama i Ewy. Kocha ludzi, więc od razu dał im nadzieję (odczytaj Rzymian 8:20, 21). Wiedział, że niektórzy postanowią okazywać Mu miłość i że będą szukać Jego pomocy w walce z grzechem. Jako ich Ojciec i Stwórca sprawił, że mogą się do Niego przybliżyć i zostać uwolnieni od grzechu. Co konkretnie zrobił, żeby to wszystko stało się możliwe?

5. Kiedy pojawił się pierwszy promyk nadziei dla grzesznych ludzi? Wyjaśnij to (Rodzaju 3:15).

⁵ Odczytaj Rodzaju 3:15. Pierwszy promyk nadziei pojawił się, gdy Jehowa wydawał na Szatana wyrok. Zapowiedział wtedy, że ludzi uratuje pewne „potomstwo”. Miało ono zniszczyć Szatana i odwrócić skutki zła, które wyrządził w Edenie (1 Jana 3:8). Ale najpierw Szatan miał „zranić” to potomstwo, czyli doprowadzić do jego śmierci. Jehowa wiedział, że będzie z tego powodu odczuwać ogromny ból. Ale zdecydował się na to, bo chciał, żeby ludzie mogli zostać uwolnieni od grzechu i śmierci.

DZIĘKI CZEMU GRZESZNI LUDZIE Z CZASÓW BIBLIJNYCH MOGLI ZYSKAĆ UZNANIE JEHOWY

6. Co robili wierni ludzie tacy jak Abel i Noe, żeby zbliżyć się do Jehowy?

⁶ Przez kolejne stulecia Jehowa stopniowo wyjawiał, jak grzeszni ludzie mogą się do Niego zbliżyć. Pierwszym człowiekiem, który po buncie w Edenie Mu ufał, był Abel, drugi syn Adama i Ewy. Kochał Jehowę i chciał Mu się podobać, dlatego postanowił złożyć Mu ofiarę. Był pasterzem, więc ofiarował niektóre ze swoich młodych owiec. Jak Jehowa na to zareagował? „Spojrzał przychylnie na Abla i jego ofiarę” (Rodz. 4:4). Jehowa cenił też ofiary składane przez innych ludzi, którzy Go kochali i Mu ufali, takich jak Noe (Rodz. 8:20, 21). Przyjmując je, pokazał, że grzeszni ludzie mogą zdobyć Jego przychylność i się do Niego zbliżyćb.

7. Czego uczymy się z tego, że Abraham był gotowy złożyć w ofierze swojego syna?

⁷ Jehowa poprosił Abrahama, człowieka wielkiej wiary, żeby zrobił coś bardzo trudnego — żeby złożył w ofierze swojego syna Izaaka. Na pewno była to dla Abrahama najbardziej bolesna próba w życiu. Mimo wszystko był gotowy to zrobić. Bóg w ostatniej chwili go powstrzymał. Jednak przykład Abrahama zapowiadał coś bardzo ważnego — że w przyszłości Jehowa złoży w ofierze swojego ukochanego Syna. On naprawdę bardzo kocha ludzi (Rodz. 22:1-18).

8. Na co wskazywały wymagane przez Prawo ofiary? (Kapłańska 4:27-29; 17:11).

⁸ Wieki później Prawo dane Izraelitom wymagało od nich składania wielu ofiar za grzechy (odczytaj Kapłańską 4:27-29; 17:11). Wskazywały one na większą ofiarę, która miała całkowicie uwolnić ludzkość od grzechu. Prorocy pod natchnieniem wyjaśnili, że obiecane potomstwo — którym okazał się pierworodny Syn Boga — będzie cierpieć i poniesie śmierć. Miał on przypominać składaną w ofierze owcę (Izaj. 53:1-12). Pomyśl tylko: Jehowa postanowił, że Jego ukochany Syn zostanie złożony w ofierze, by wybawić od grzechu i śmierci całą ludzkość — w tym również ciebie!

CO JEZUS ZROBIŁ, ŻEBY NAS WYBAWIĆ

9. Co Jan Chrzciciel powiedział o Jezusie? (Hebrajczyków 9:22; 10:1-4, 12).

⁹ W I wieku n.e. Jan Chrzciciel powiedział o Jezusie z Nazaretu: „Oto Baranek Boży, który usuwa grzech świata!” (Jana 1:29). Te natchnione słowa wskazywały, że Jezus jest obiecanym potomstwem. Zgodnie z zapowiedzią Jehowy miał ofiarować swoje życie. Nadzieja na pokonanie grzechu zajaśniała pełnym blaskiem! (odczytaj Hebrajczyków 9:22; 10:1-4, 12).

10. Jak Jezus pokazał, że przyszedł ‛wezwać grzeszników’?

¹⁰ Jezus poświęcał najwięcej uwagi ludziom, którzy byli przytłoczeni swoim grzesznym stanem, i zachęcał ich, żeby zostali jego naśladowcami. Wiedział, że grzech jest przyczyną wszystkich problemów ludzkości. Dlatego starał się pomagać osobom, które były znane z grzesznego postępowania. Pewnego razu powiedział: „Zdrowi nie potrzebują lekarza, tylko chorzy”. Dodał też: „Nie przyszedłem wezwać prawych, tylko grzeszników” (Mat. 9:12, 13). Jezus postępował zgodnie z tym, czego uczył. Kiedy pewna kobieta umyła mu stopy swoimi łzami, łagodnie się do niej odezwał i przebaczył jej grzechy (Łuk. 7:37-50). Przekazał ważne prawdy Samarytance przy studni, chociaż wiedział, że prowadzi się ona niemoralnie (Jana 4:7, 17-19, 25, 26). Bóg dał nawet Jezusowi moc odwracania najgorszego skutku grzechu, czyli śmierci. Potrafił on wskrzeszać ludzi — mężczyzn i kobiety, dzieci oraz dorosłych (Mat. 11:5).

11. Dlaczego grzeszni ludzie lgnęli do Jezusa?

¹¹ Nic dziwnego, że nawet ludzie, którzy robili bardzo złe rzeczy, lgnęli do Jezusa. Okazywał im on współczucie i empatię. Sprawiał, że czuli się przy nim swobodnie (Łuk. 15:1, 2). Chwalił ich za to, że w niego wierzyli, i traktował ich życzliwie (Łuk. 19:1-10). W doskonały sposób odzwierciedlał współczucie i miłosierdzie swojego Ojca (Jana 14:9). Słowem i czynem pokazywał, że Jehowa kocha ludzi i pragnie pomóc każdemu wygrać walkę z grzechem. Jezus sprawiał, że grzeszni ludzie chcieli się zmienić i go naśladować (Łuk. 5:27, 28).

12. Co Jezus mówił o swojej śmierci?

¹² Jezus wiedział, co go czeka. Wielokrotnie mówił swoim naśladowcom, że zostanie zdradzony i stracony na palu (Mat. 17:22; 20:18, 19). Rozumiał, że jego ofiara usunie grzech świata, tak jak to oznajmił Jan i zapowiedzieli prorocy. Oświadczył również, że po swojej śmierci ‛pociągnie do siebie najróżniejszych ludzi’ (Jana 12:32). Grzeszni ludzie mogli zyskać uznanie Jehowy, jeśli uwierzyli w Jezusa i starali się go naśladować. Dzięki temu w końcu mieli zostać „uwolnieni od grzechu” (Rzym. 6:14, 18, 22; Jana 8:32). Dlatego Jezus okazał odwagę i był gotowy ponieść męczeńską śmierć, żeby nas wybawić (Jana 10:17, 18).

13. W jaki sposób Jezus umarł i czego jego śmierć uczy nas o Jehowie? (Zobacz też ilustrację).

¹³ Jezus został zdradzony przez przyjaciela. Potem wrogowie go aresztowali, obrażali i oskarżali o rzeczy, których nie zrobił. Skazali go na śmierć i torturowali. Żołnierze zaprowadzili go na miejsce egzekucji i przybili do pala. Chociaż wszystko to wiązało się dla Jezusa z ogromnym cierpieniem, to Jehowa cierpiał z tego powodu jeszcze bardziej. Mimo to nie użył swojej mocy i nie zainterweniował. Dlaczego? Co sprawiło, że kochający Ojciec zachował się w taki sposób? Jednym słowem — miłość. Jezus powiedział: „Bóg tak bardzo kocha ludzi, że dał swojego jednorodzonego Syna, żeby nikt, kto w niego wierzy, nie zginął, ale mógł żyć wiecznie” (Jana 3:16).

14. Czego uczy cię ofiara okupu?

¹⁴ Złożona przez Jezusa ofiara okupu to największy dowód na to, że Jehowa kocha potomków Adama i Ewy. Pokazuje ona również, jak bardzo Jehowa kocha ciebie. Chociaż wiązała się dla Niego z niewyobrażalnym bólem, zdobył się na nią, żeby wybawić cię od grzechu i śmierci (1 Jana 4:9, 10). On chce wspierać każdego z nas w walce z grzechem, a w przyszłości pomoże nam odnieść całkowite zwycięstwo!

15. Co musimy robić, żeby odnieść korzyść z Bożego daru okupu?

¹⁵ Dar okupu złożony przez jednorodzonego Syna Bożego umożliwia nam przebaczenie grzechów. Ale żeby Bóg nam przebaczył, musimy coś zrobić. Co takiego? Odpowiedź na to pytanie podał Jan Chrzciciel, a później też sam Jezus Chrystus: „Okażcie skruchę, bo przybliżyło się Królestwo Niebios” (Mat. 3:1, 2; 4:17). Tak więc skrucha jest kluczowa, jeśli naprawdę chcemy walczyć z grzechem i mieć bliską więź z Jehową. Ale co obejmuje okazanie skruchy i jak pomaga nam to walczyć z grzesznym stanem? Dowiemy się tego z następnego artykułu.