Przyswajaj sobie sposób myślenia Jehowy i Jezusa

1, 2. Co obejmuje miłość do Jehowy i jak Jezus jej dowiódł?

JEZUS, zapytany o to, które przykazanie w Prawie Mojżeszowym jest najważniejsze, odpowiedział: „Masz kochać Jehowę, swojego Boga, całym sercem, całą duszą, całą siłą i całym umysłem” (Łuk. 10:27). Okazujemy miłość Jehowie wszystkim, co mamy, oraz tym, jacy jesteśmy. Obejmuje to nasze serce, czyli pragnienia, uczucia i emocje. Jesteśmy Mu też oddani całą duszą i siłą. Ale miłość do Jehowy wiąże się też z umysłem — między innymi z naszym sposobem myślenia. Staramy się myśleć tak jak On. Oczywiście nigdy w pełni nie zrozumiemy sposobu myślenia Jehowy. Ale możemy lepiej go poznać, analizując „umysł Chrystusowy”. Jezus doskonale odzwierciedlał sposób myślenia swojego Ojca (1 Kor. 2:16 oraz komentarz „my mamy umysł Chrystusowy” w Biblii do studium).

² Jezus kochał Jehowę całym umysłem. Wiedział, jaka jest względem niego wola Boża. Był zdecydowany ją wypełnić, chociaż miało się to wiązać z cierpieniami. Chciał się podobać swojemu Ojcu i nie pozwolił, by cokolwiek go rozproszyło.

3. Czego Piotr nauczył się od Jezusa i do czego zachęcił współchrześcijan? (1 Piotra 4:1).

³ Piotr i inni apostołowie mieli zaszczyt osobiście spędzać czas z Jezusem i uczyć się jego sposobu myślenia. W swoim pierwszym natchnionym liście Piotr zachęcił chrześcijan, by ‛przyswoili sobie to samo nastawienie umysłu’, jakie miał Chrystus (odczytaj 1 Piotra 4:1). Użył tutaj określenia, które dosłownie znaczy „uzbrójcie się” i odnosi się do żołnierza, który przygotowuje sobie broń do bitwy. Jeśli więc będziemy naśladować sposób myślenia Jezusa, zyskamy potężną broń do walki z grzesznymi skłonnościami i światem rządzonym przez Szatana (2 Kor. 10:3-5; Efez. 6:12).

4. Co omówimy w tym artykule?

⁴ Przeanalizujemy teraz sposób myślenia Jezusa i zastanowimy się, jak możemy go sobie przyswoić. Dowiemy się, 1) jak uczyć się sposobu myślenia Jehowy, 2) jak okazywać pokorę i 3) jak przejawiać trzeźwość umysłu.

UCZ SIĘ SPOSOBU MYŚLENIA JEHOWY

5. Jak w pewnej sytuacji Piotrowi nie udało się spojrzeć na sprawy z punktu widzenia Jehowy?

⁵ Pomyślmy o sytuacji, w której Piotr nie patrzył na sprawy tak jak Jehowa. Jezus powiedział apostołom, że musi pójść do Jerozolimy i będzie tam oddany w ręce przywódców religijnych, torturowany, a w końcu zabity (Mat. 16:21). Piotrowi mogło być ciężko się z tym pogodzić. Wiedział, że Jezus jest obiecanym Mesjaszem i ma wybawić lud Boży. Dlatego nie potrafił sobie wyobrazić, że Jehowa dopuściłby do jego śmierci (Mat. 16:16). Wziął więc Jezusa na bok i powiedział: „Zlituj się nad sobą, Panie. Wcale cię to nie spotka” (Mat. 16:22). Piotr patrzył na to inaczej niż Jezus, bo nie przyswoił sobie sposobu myślenia Jehowy.

6. Jak Jezus pokazał, że myśli tak jak Jehowa?

⁶ Jezus myślał w taki sam sposób, jak jego niebiański Ojciec. Odpowiedział Piotrowi: „Zejdź mi z oczu, szatanie! Jesteś przeszkodą na mojej drodze, bo nie myślisz po Bożemu, tylko po ludzku” (Mat. 16:23). Piotr zapewne miał dobre intencje, ale Jezus odrzucił jego radę. Litowanie się nad sobą nie było tym, czego Jehowa oczekiwał od Jezusa. Piotr nauczył się wtedy, że powinien dostosować się do sposobu myślenia Jehowy. To ważna lekcja również dla nas.

7. Jak Piotr pokazał, że przyswoił sobie sposób myślenia Jehowy? (Zobacz ilustrację).

⁷ Z czasem Piotr pokazał, że przyswoił sobie sposób myślenia Jehowy. Kiedy nadeszła pora, by do chrześcijan przyłączyli się ludzie z innych narodów, Piotr otrzymał zadanie, by głosić Korneliuszowi. Żydzi nie utrzymywali kontaktów z poganami, więc żeby wywiązać się z tego zadania, Piotr musiał zmienić sposób myślenia. Gdy zrozumiał, jaka jest wola Boża, „bez wahania” poszedł tam, gdzie go posłano (Dzieje 10:28, 29). Dał świadectwo Korneliuszowi i jego domownikom i zostali oni ochrzczeni (Dzieje 10:21-23, 34, 35, 44-48).

8. Jak możemy pokazywać, że dostosowaliśmy się do sposobu myślenia Jehowy? (1 Piotra 3:8).

⁸ Lata później Piotr zachęcił współwyznawców: „Bądźcie jednomyślni” (odczytaj 1 Piotra 3:8). Jest to możliwe, gdy odzwierciedlamy sposób myślenia Jehowy, którego uczymy się z Biblii. Na przykład Jezus zachęcał swoich naśladowców, żeby stawiali sprawy Królestwa na pierwszym miejscu (Mat. 6:33). W związku z tym jakiś brat lub siostra może zdecydować, że podejmie służbę pełnoczasową. Zamiast sugerować takiej osobie, żeby się oszczędzała, powinniśmy wypowiadać się o tym celu pozytywnie i zaoferować jej swoją pomoc.

OKAZUJ POKORĘ

9, 10. Jak Jezus okazał wyjątkową pokorę?

⁹ W noc przed swoją śmiercią Jezus udzielił Piotrowi i innym uczniom ważnej lekcji pokory. Wcześniej wysłał Piotra i Jana, żeby przygotowali ostatni posiłek, jaki miał z nimi zjeść. Prawdopodobnie musieli oni zadbać między innymi o misę i ręczniki, żeby gościom można było umyć stopy. Ale kto miałby się później zająć tym podrzędnym zadaniem?

¹⁰ Jezus bez wahania okazał wyjątkową pokorę. Zrobił coś, co wprawiło apostołów w zdumienie — coś, czym normalnie zająłby się zwykły sługa. Zdjął wierzchnią szatę, przepasał się ręcznikiem, napełnił misę wodą i zaczął myć apostołom stopy (Jana 13:4, 5). Umycie stóp 12 osobom — w tym Judaszowi, który go później zdradził — musiało trochę potrwać. Ale Jezus pokornie dokończył to zadanie. Następnie cierpliwie wyjaśnił: „Czy rozumiecie, co dla was zrobiłem? Zwracacie się do mnie: ‚Nauczycielu’ oraz ‚Panie’ — i słusznie, bo jestem Panem i Nauczycielem. Jeśli więc ja, Pan i Nauczyciel, umyłem wam nogi, to wy też powinniście myć nogi jeden drugiemu” (Jana 13:12-14).

11. Jak Piotr pokazał, że nauczył się pokory? (1 Piotra 5:5). (Zobacz też ilustrację).

¹¹ Piotr wziął sobie przykład pokory Jezusa do serca. Po tym, jak Jezus wrócił do nieba, Piotr dokonał cudu i uzdrowił człowieka kalekiego od urodzenia (Dzieje 1:8, 9; 3:2, 6-8). Oczywiście takie wydarzenie zwróciło uwagę tłumów (Dzieje 3:11). Piotr wychowywał się w kulturze, w której ludzie przykładali do pozycji społecznej dużą wagę. Czy więc będzie się upajał tą chwilą chwały? Nie. Pokornie odwrócił uwagę od siebie i oddał chwałę Jehowie i Jezusowi, mówiąc: „Dzięki jego [Jezusa] imieniu i naszej wierze w jego imię ten człowiek, którego widzicie i znacie, odzyskał siłę w nogach” (Dzieje 3:12-16). W swoim późniejszym liście Piotr wspomniał o potrzebie zachowywania pokory. Użył wtedy słów nawiązujących do tego, jak Jezus przepasał się ręcznikiem, by umyć apostołom stopy (odczytaj 1 Piotra 5:5 i przypis).

12. Jak wzorem Piotra możemy uczyć się pokory?

¹² Bierzmy przykład z Piotra i też uczmy się pokory. Pamiętajmy, że prawdziwa pokora obejmuje coś więcej niż słowa. Sformułowanie, którego użył Piotr, ma związek z naszymi najgłębszymi myślami — z „uniżeniem umysłu”. Robimy coś dla innych dlatego, że kochamy Jehowę i ludzi, a nie dlatego, że kochamy być podziwiani. Jeśli z radością służymy Jehowie i usługujemy braciom w takim zakresie, w jakim tylko możemy — niezależnie od tego, czy ktoś to dostrzega — dowodzimy, że jesteśmy pokorni (Mat. 6:1-4).

MIEJ „TRZEŹWY UMYSŁ”

13. Co to znaczy mieć „trzeźwy umysł”?

¹³ Co to znaczy mieć „trzeźwy umysł”? (1 Piotra 4:7). Chrześcijanin, który się nim odznacza, robi, co może, by podejmować decyzje zgodne ze sposobem myślenia Jehowy. Ktoś taki wie, że nie ma w życiu nic ważniejszego niż utrzymywanie z Nim więzi. Ma zrównoważony pogląd na samego siebie — zdaje sobie sprawę, że nie wie wszystkiego. Pokazuje, że polega na Bogu, często zwracając się do Niego w modlitwiea.

14. Jak w pewnej sytuacji Piotrowi zabrakło polegania na Jehowie?

¹⁴ Krótko przed swoją śmiercią Jezus powiedział do uczniów: „Tej nocy wszyscy potkniecie się w związku z tym, co mnie spotka”. Piotr z przekonaniem odpowiedział: „Choćby w związku z tobą potknęli się wszyscy inni, ja nigdy się nie potknę!”. Tej samej nocy Jezus poradził uczniom: „Stale czuwajcie i wciąż się módlcie” (Mat. 26:31, 33, 41). Gdyby Piotr posłuchał tej rady, być może miałby później odwagę przyznać się do znajomości z Jezusem. Niestety, wyparł się swojego Mistrza, czego później gorzko żałował (Mat. 26:69-75).

15. Dzięki czemu ostatniej nocy przed śmiercią Jezus zachował trzeźwy umysł?

¹⁵ Jezus całkowicie polegał na Jehowie. Chociaż był doskonały, ostatniej nocy przed śmiercią wielokrotnie się modlił. Dzięki temu miał odwagę, żeby postąpić zgodnie z wolą Jehowy (Mat. 26:39, 42, 44; Jana 18:4, 5). Podejście Jezusa do modlitwy musiało wywrzeć na Piotrze niezatarte wrażenie.

16. Jak Piotr pokazał, że nabrał trzeźwości umysłu? (1 Piotra 4:7).

¹⁶ Z czasem Piotr nauczył się bardziej polegać na Jehowie. Zmartwychwstały Jezus zapewnił Piotra i innych apostołów, że otrzymają ducha świętego, by mogli wywiązać się z zadania głoszenia. Polecił im jednak, żeby poczekali na to w Jerozolimie (Łuk. 24:49; Dzieje 1:4, 5). Co w tym czasie robił Piotr? Razem z innymi chrześcijanami ‛spędzał czas na modlitwie’ (Dzieje 1:13, 14). Później w swoim pierwszym liście zachęcał współwyznawców, żeby przejawiali trzeźwy umysł i nie zaniedbywali modlitw (odczytaj 1 Piotra 4:7). Piotr nauczył się polegać na Jehowie i stał się filarem zboru (Gal. 2:9).

17. O czym zawsze powinniśmy pamiętać? (Zobacz też ilustrację).

¹⁷ Żeby zachowywać trzeźwość umysłu, musimy często się modlić. Powinniśmy to robić, nawet jeśli wydaje się nam, że poradzilibyśmy sobie z czymś sami. Modlitwy są szczególnie potrzebne, gdy stoimy przed jakąś ważną decyzją. Prośmy wtedy Jehowę o kierownictwo i ufajmy, że On wie, co jest dla nas najlepsze.

18. Na co jesteśmy zdecydowani?

¹⁸ Jesteśmy wdzięczni Jehowie, że stworzył nas tak, byśmy mogli odzwierciedlać Jego przymioty (Rodz. 1:26). Oczywiście nie jesteśmy w stanie naśladować Go w sposób doskonały (Izaj. 55:9). Ale podobnie jak Piotr możemy przyswajać sobie Jego sposób myślenia. Dalej więc się go uczmy, okazujmy pokorę i zachowujmy trzeźwy umysł.