Kobiety w Biblii — czego się od nich uczymy?

Biblijna odpowiedź

Biblia mówi o wielu kobietach, z których przeżyć możemy się dużo nauczyć (Rzymian 15:4; 2 Tymoteusza 3:16, 17). Ten artykuł przybliża krótko tylko niektóre. Jedne z nich warto naśladować, a inne są dla nas ostrzegawczym przykładem (1 Koryntian 10:11; Hebrajczyków 6:12).

Abigail

Kim była? Była to żona bogatego, ale złego człowieka o imieniu Nabal. Sama jednak była rozsądna i skromna. Jej uroda szła w parze z pięknym wnętrzem (1 Samuela 25:3).

Co zrobiła? Wykazała się mądrością i rozeznaniem, żeby zapobiec nieszczęściu. Razem z Nabalem mieszkała w regionie, gdzie jako zbieg ukrywał się Dawid, przyszły król Izraela. Kiedy on i jego ludzie przebywali w tamtej okolicy, bronili przed złodziejami stad owiec należących do Nabala. Ale gdy posłańcy Dawida poprosili Nabala o trochę jedzenia, ten bezczelnie im odmówił. Dawid bardzo się rozzłościł! Wziął ze sobą ludzi i wyruszył, żeby zabić Nabala i wszystkich mężczyzn w jego domu (1 Samuela 25:10-12, 22).

Abigail usłyszała, co zrobił jej mąż, i natychmiast zaczęła działać. Zaopatrzyła swoich sług w jedzenie, żeby zanieśli je Dawidowi i jego ludziom, a sama poszła za nimi błagać go o litość (1 Samuela 25:14-19, 24-31). Kiedy Dawid zobaczył jej dary, zauważył jej pokorę i usłyszał jej mądrą radę, zrozumiał, że to Bóg się nią posłużył, żeby zapobiec tragedii (1 Samuela 25:32, 33). Niedługo potem Nabal umarł i Abigail została żoną Dawida (1 Samuela 25:37-41).

Czego się od niej uczymy? Mimo że była piękna i bogata, nie myślała o sobie za dużo. Żeby zachować pokój, była gotowa przeprosić za coś, w czym w ogóle nie było jej winy. W napiętej sytuacji wykazała się spokojem, taktem, odwagą i pomysłowością.

▸ Więcej informacji na temat Abigail można znaleźć w artykule „Kobieta, która działała roztropnie”.

Anna

Kim była? Była to żona Elkany i matka Samuela, znaczącego izraelskiego proroka (1 Samuela 1:1, 2, 4-7).

Co zrobiła? Gdy długo pozostawała bezdzietna, szukała pocieszenia w modlitwie. Jej mąż miał jeszcze drugą żonę, Peninnę, która doczekała się dzieci i okrutnie szydziła z Anny. Ale Anna modliła się do Boga o pomoc. Złożyła Mu ślub, że jeśli da jej syna, to potem ona odda go na służbę w przybytku — przenośnym namiocie, w którym Izraelici wielbili Boga (1 Samuela 1:11).

Bóg wysłuchał modlitwy Anny i sprawił, że urodziła Samuela. A ona dotrzymała słowa i kiedy chłopiec był jeszcze mały, przyprowadziła go na służbę do przybytku (1 Samuela 1:27, 28). Rok po roku robiła dla niego płaszcz bez rękawów i mu go zanosiła. Po pewnym czasie Bóg pobłogosławił Annie i urodziła jeszcze pięcioro dzieci — trzech synów i dwie córki (1 Samuela 2:18-21).

Czego się od niej uczymy? Anna zanosiła do Boga płynące z serca modlitwy, które pomogły jej przetrwać próby. W pełnej wdzięczności modlitwie zanotowanej w 1 Samuela 2:1-10 dała wyraz swojej głębokiej wierze.

▸ Więcej informacji na temat Anny można znaleźć w artykule „Otworzyła swe serce przed Bogiem”.
▸ O tym, dlaczego Bóg tolerował wśród swoich starożytnych sług wielożeństwo, można się dowiedzieć z artykułu „Czy Bóg akceptuje poligamię?”.

Dalila

Kim była? Była to kobieta, w której zakochał się izraelski sędzia Samson (Sędziów 16:4, 5).

Co zrobiła? Przyjęła łapówkę od filistyńskich władców i wydała im Samsona, za pośrednictwem którego Bóg wybawiał Izraelitów z rąk Filistynów. Filistyni nie byli w stanie go pokonać, bo miał nadzwyczajną siłę fizyczną (Sędziów 13:5). Właśnie dlatego zwrócili się o pomoc do Dalili.

Przekupili ją, żeby się dowiedziała, w czym tkwi sekret ogromnej siły Samsona. Dalila wzięła pieniądze i po kilku próbach w końcu udało jej się odkryć jego tajemnicę (Sędziów 16:15-17). Przekazała ją Filistynom, a oni schwytali i uwięzili Samsona (Sędziów 16:18-21).

Czego się od niej uczymy? Dalila jest dla nas ostrzegawczym przykładem. Przez swoją chciwość zachowała się podstępnie, nielojalnie i samolubnie wobec sługi Jehowy Boga.

Debora

Kim była? Była to prorokini, przez którą Jehowa, Bóg Izraela, przekazywał ludowi swoją wolę. Posługiwał się nią również do rozstrzygania problemów wśród Izraelitów (Sędziów 4:4, 5).

Co zrobiła? Odważnie wspierała czcicieli Boga. Zgodnie z Jego wskazówkami wezwała Baraka, żeby poprowadził armię Izraelitów przeciwko kananejskim ciemięzcom (Sędziów 4:6, 7). Kiedy Barak poprosił, żeby z nim poszła, nie uległa strachowi, ale chętnie zgodziła się mu towarzyszyć (Sędziów 4:8, 9).

Po tym, jak Bóg dał Izraelitom ostateczne zwycięstwo, Debora zaśpiewała razem z Barakiem pieśń relacjonującą to wydarzenie, którą przynajmniej częściowo sama skomponowała. Wspomniała w niej o roli, jaką w pokonaniu Kananejczyków odegrała Jael, inna nieustraszona kobieta (Sędziów, rozdział 5).

Czego się od niej uczymy? Debora była odważna i gotowa na poświęcenia. Zachęcała innych, żeby robili to, co podoba się Bogu, a gdy to robili, nie szczędziła im słów uznania.

▸ Więcej informacji na temat Debory można znaleźć w artykule „Nowy wódz i dwie odważne kobiety”.

Estera

Kim była? Była to Żydówka, którą perski król Aswerus wybrał sobie na żonę i na królową.

Co zrobiła? Jako królowa użyła swoich wpływów, żeby zapobiec zagładzie swojego narodu. Odkryła, że został wydany dekret nakazujący zabicie w konkretnym dniu wszystkich Żydów w imperium perskim. Ten okrutny plan uknuł Haman, pierwszy minister w kraju (Estery 3:13-15; 4:1, 5). Estera, ryzykując życie, z pomocą starszego kuzyna, Mardocheusza, wyjawiła intrygę mężowi, królowi Aswerusowi (Estery 4:10-16; 7:1-10). Aswerus pozwolił im wtedy wydać inny dekret, który przyznawał Żydom prawo do obrony. W rezultacie całkowicie pokonali swoich wrogów (Estery 8:5-11; 9:16, 17).

Czego się od niej uczymy? Królowa Estera jest wybitnym przykładem odwagi, pokory i skromności (Psalm 31:24; Filipian 2:3). Chociaż miała urodę i pozycję, nie była zbyt dumna, żeby poprosić o radę lub pomoc. Okazywała mężowi takt i szacunek, ale też śmiało zabierała przy nim głos. A kiedy Żydom zagroziło poważne niebezpieczeństwo, odważnie się z nimi utożsamiła.

▸ Więcej informacji na temat Estery można znaleźć w artykułach „Stanęła w obronie ludu Bożego” oraz „Mądra, odważna i niesamolubna”.

Ewa

Kim była? Była to pierwsza kobieta na ziemi i pierwsza kobieta, o której wspomniano w Biblii.

Co zrobiła? Złamała wyraźny nakaz Boga. Podobnie jak jej mąż, Adam, została stworzona jako doskonała, z wolną wolą i zdolnością rozwijania w sobie Bożych cech, takich jak miłość i mądrość (Rodzaju 1:27). Wiedziała, co Bóg powiedział do Adama — że jeśli zjedzą owoc z pewnego drzewa, to umrą. Mimo to dała się zwieść Szatanowi i uwierzyła, że nie umrze. Tak naprawdę Szatan jej wmówił, że jeśli nie posłucha Boga, będzie prowadzić lepsze życie. W rezultacie zjadła zakazany owoc, a potem namówiła też do tego swojego męża (Rodzaju 3:1-6; 1 Tymoteusza 2:14).

Czego się od niej uczymy? Ewa jest ostrzegawczym przykładem, jak niebezpieczne może być podsycanie złych pragnień. Pomimo wyraźnego nakazu Boga opanowało ją tak silne pragnienie, że wzięła coś, co do niej nie należało (Rodzaju 3:6; 1 Jana 2:16).

Jael

Kim była? Była to żona Chebera, nie-Izraelity. Odważnie pomogła ludowi Bożemu.

Co zrobiła? Podjęła zdecydowane działania, kiedy w jej obozie pojawił się Sysera, przywódca kananejskiej armii. Przegrał on bitwę z Izraelitami i teraz szukał bezpiecznego schronienia. Jael zaprosiła go do namiotu, żeby się ukrył i odpoczął. A gdy zasnął, zabiła go (Sędziów 4:17-21).

W ten sposób spełniła proroctwo wypowiedziane przez Deborę: „Jehowa wyda Syserę w ręce kobiety” (Sędziów 4:9). I z tego powodu została nazwana „wielce błogosławioną wśród kobiet” (Sędziów 5:24).

Czego się od niej uczymy? Jael przejawiała inicjatywę i była odważna. Jej przeżycia pokazują, jak Bóg potrafi pokierować sprawami, żeby proroctwo się spełniło.

Jezebel

Kim była? Była to żona izraelskiego króla Achaba. Sama nie była Izraelitką i nie służyła Jehowie. Oddawała cześć kananejskiemu bogu Baalowi.

Co zrobiła? Jako królowa była despotyczna, bezwzględna i brutalna. Krzewiła kult Baala i związaną z tym niemoralność. Jednocześnie próbowała położyć kres wielbieniu prawdziwego Boga, Jehowy (1 Królów 18:4, 13; 19:1-3).

Uciekła się też do kłamstw i morderstwa, żeby zaspokoić swoje samolubne zachcianki (1 Królów 21:8-16). Zgodnie z zapowiedzią Boga umarła gwałtowną śmiercią i nawet nie została pochowana (1 Królów 21:23; 2 Królów 9:10, 32-37).

Czego się od niej uczymy? Jezebel jest dla nas ostrzegawczym przykładem. Ponieważ była tak zepsuta pod względem moralnym i zupełnie pozbawiona skrupułów, jej imię stało się symbolem bezwstydnej, niemoralnej i nieokiełznanej kobiety.

Lea

Kim była? Była to pierwsza żona patriarchy Jakuba. Jej młodsza siostra, Rachela, była jego drugą żoną (Rodzaju 29:20-29).

Co zrobiła? Urodziła Jakubowi sześciu synów (Rut 4:11). Jakub zamierzał poślubić Rachelę, nie Leę. Jednak ojciec dziewczyn, Laban, tak zaaranżował sytuację, że zamiast z Rachelą Jakub ożenił się z Leą. Kiedy się zorientował, że został oszukany, ostro wyrzucił to Labanowi. Ten jednak stwierdził, że zgodnie z tradycją młodsza córka nie może wyjść za mąż przed starszą. I dopiero tydzień później Jakub poślubił Rachelę (Rodzaju 29:26-28).

Kochał ją bardziej niż Leę (Rodzaju 29:30). W rezultacie Lea zazdrośnie konkurowała z siostrą o miłość męża. Bóg wziął pod uwagę jej uczucia i jej pobłogosławił, tak iż urodziła siedmioro dzieci — sześciu synów i jedną córkę (Rodzaju 29:31).

Czego się od niej uczymy? Lea polegała na Bogu i się do Niego modliła, a przygnębiająca sytuacja rodzinna nie przysłoniła jej dowodów na to, że On ją wspiera (Rodzaju 29:32-35; 30:20). Sprawozdanie z jej życia realistycznie pokazuje, że wielożeństwo — które Bóg przez jakiś czas tolerował — kompletnie się nie sprawdziło. Uznany przez Niego wzór małżeństwa to jeden mąż i jedna żona (Mateusza 19:4-6).

▸ Więcej informacji na temat Lei można znaleźć w artykule „Nieszczęśliwe siostry, które ‚zbudowały dom Izraela’”.
▸ O tym, dlaczego przez jakiś czas Bóg tolerował wśród swoich starożytnych sług wielożeństwo, można się dowiedzieć z artykułu „Czy Bóg akceptuje poligamię?”.

Maria (matka Jezusa)

Kim była? Była to młoda Żydówka, dziewica, która za sprawą cudu zaszła w ciążę i urodziła Jezusa, Syna Bożego.

Co zrobiła? Pokornie spełniła wolę Bożą. Była zaręczona z Józefem, kiedy ukazał się jej anioł i zapowiedział, że zajdzie w ciążę i urodzi długo wyczekiwanego Mesjasza (Łukasza 1:26-33). Chętnie przyjęła to zadanie. Potem Maria i Józef mieli razem jeszcze czterech synów i przynajmniej dwie córki. Tak więc Maria nie pozostała dziewicą (Mateusza 13:55, 56). Mimo że dostąpiła niezwykłego zaszczytu, nigdy nie chciała, żeby ją wychwalano albo traktowano w jakiś wyjątkowy sposób — ani w czasie służby Jezusa, ani potem w zborze wczesnochrześcijańskim.

Czego się od niej uczymy? Maria była wierną Bogu kobietą, która chętnie przyjęła na siebie poważną odpowiedzialność. Miała gruntowną wiedzę z Pism. Według pewnych obliczeń w swojej wypowiedzi zawartej w Łukasza 1:46-55 powołała się na Pisma jakieś 20 razy.

▸ Więcej informacji na temat Marii można znaleźć w artykule „Oto niewolnica Jehowy!”.

Maria (siostra Marty i Łazarza)

Kim była? Razem z bratem, Łazarzem, i siostrą, Martą, blisko przyjaźniła się z Jezusem.

Co zrobiła? Wielokrotnie pokazała, że ceni Jezusa jako Syna Bożego. Wyraziła przekonanie, że mógł on zapobiec śmierci jej brata, Łazarza, i była obecna, kiedy go wskrzesił. Jednego razu jej siostra, Marta, skrytykowała ją za to, że zamiast jej pomóc w domowych obowiązkach, siedzi i słucha Jezusa. Ale on pochwalił Marię, że sprawy duchowe uznała za najważniejsze (Łukasza 10:38-42).

Przy innej okazji Maria zdobyła się na wyjątkową hojność — wylała na głowę i nogi Jezusa „drogi, pachnący olejek” (Mateusza 26:6, 7). Obserwatorzy stwierdzili, że to marnotrawstwo. Ale Jezus stanął w obronie Marii. Powiedział: „Gdziekolwiek na świecie będzie głoszona dobra nowina [o Królestwie Bożym], tam będzie też opowiadane, co zrobiła ta kobieta — dla upamiętnienia jej gestu” (Mateusza 24:14; 26:8-13).

Czego się od niej uczymy? Maria miała głęboką wiarę. Wielbienie Boga stawiała wyżej niż sprawy przyziemne. A do tego pokornie uhonorowała Jezusa, choć był to dla niej ogromny wydatek.

Maria Magdalena

Kim była? Była to lojalna uczennica Jezusa.

Co zrobiła? W gronie innych kobiet podróżowała z Jezusem i jego uczniami. Hojnie wykorzystywała swoje fundusze, żeby pomagać w dbaniu o ich potrzeby (Łukasza 8:1-3). Robiła to aż do końca jego służby i była w pobliżu, kiedy został stracony. Jako jedna z pierwszych osób miała zaszczyt zobaczyć go po zmartwychwstaniu (Jana 20:11-18).

Czego się od niej uczymy? Maria Magdalena hojnie wspierała służbę Jezusa i pozostała jego oddaną uczennicą.

Marta

Kim była? Była to siostra Łazarza i Marii. Mieszkała razem z nimi blisko Jerozolimy, w wiosce o nazwie Betania.

Co zrobiła? Blisko przyjaźniła się z Jezusem, o którym powiedziano, że „kochał Martę, jej siostrę i Łazarza” (Jana 11:5). Była gościnna. Pewnego razu, gdy Jezus ich odwiedził, Maria usiadła, żeby go posłuchać, a Marta zajęła się obowiązkami domowymi. Poskarżyła się Jezusowi, że siostra jej nie pomaga, a on delikatnie skorygował jej punkt widzenia (Łukasza 10:38-42).

Kiedy Łazarz zachorował, Marta i jej siostra posłały po Jezusa, przekonane, że może uleczyć ich brata (Jana 11:3, 21). Ale Łazarz umarł. W rozmowie z Jezusem Marta pokazała, że wierzy w biblijną obietnicę zmartwychwstania oraz w to, że potrafi on przywrócić jej bratu życie (Jana 11:20-27).

Czego się od niej uczymy? Marta ciężko pracowała, żeby okazać innym gościnność. Chętnie przyjmowała rady. Otwarcie mówiła o swoich uczuciach i wierze.

▸ Więcej informacji na temat Marty można znaleźć w artykule „Ja uwierzyłam”.

Miriam

Kim była? Była to siostra Mojżesza i Aarona, pierwsza kobieta nazwana prorokinią.

Co zrobiła? Jako prorokini miała za zadanie przekazywać wiadomości od Boga. Cieszyła się w Izraelu znaczącą pozycją i po tym, jak Bóg zniszczył wojska Egipcjan w Morzu Czerwonym, zaśpiewała razem z mężczyznami pieśń zwycięstwa (Wyjścia 15:1, 20, 21).

Jakiś czas później Miriam i Aaron zaczęli krytykować Mojżesza. Wyraźnie kierowała nimi duma i zazdrość. Bóg „tego słuchał” i stanowczo ich napomniał (Liczb 12:1-9). Następnie poraził Miriam trądem, najwyraźniej dlatego, że to ona była inicjatorką tej krytycznej mowy. Ale kiedy Mojżesz wstawił się za nią do Boga, On ją uzdrowił. Po siedmiodniowej kwarantannie mogła wrócić do izraelskiego obozu (Liczb 12:10-15).

Biblia wskazuje, że Miriam przyjęła skarcenie. Po wiekach Bóg nawiązał do wyjątkowego zaszczytu, jaki ją spotkał, kiedy przypomniał Izraelowi: „Posłałem przed tobą Mojżesza, Aarona i Miriam” (Micheasza 6:4).

Czego się od niej uczymy? Historia Miriam wyjawia, że Bóg zwraca uwagę na to, co Jego słudzy mówią do siebie nawzajem i co mówią o innych. Uczymy się z niej również tego, że chcąc się podobać Bogu, musimy unikać niewłaściwej dumy i zazdrości — cech, przez które moglibyśmy zniszczyć komuś reputację.

Rachab

Kim była? Była to prostytutka z kananejskiego miasta Jerycho, która później zaczęła czcić Boga Jehowę.

Co zrobiła? Ukryła dwóch Izraelitów, którzy przyszli przeszpiegować okolicę. Zrobiła to, bo słyszała, jak Bóg Izraela, Jehowa, wyprowadził swój lud z Egiptu, a potem wybawił go z rąk ludu zwanego Amorytami.

Rachab pomogła zwiadowcom i błagała ich, żeby oszczędzili ją i jej rodzinę, kiedy Izraelici przyjdą zniszczyć Jerycho. Przystali na to, ale pod pewnymi warunkami: miała utrzymać ich misję w tajemnicy, a w czasie ataku Izraelitów pozostać z rodziną w domu i wywiesić w oknie szkarłatny sznur, żeby można było rozpoznać ten dom. Rachab zastosowała się do wszystkich instrukcji i kiedy Izraelici zdobyli Jerycho, razem z rodziną przeżyła.

Później poślubiła Izraelitę i weszła w skład linii rodowej króla Dawida i Jezusa Chrystusa (Jozuego 2:1-24; 6:25; Mateusza 1:5, 6, 16).

Czego się od niej uczymy? Biblia mówi o Rachab jako o wyjątkowym przykładzie wiary (Hebrajczyków 11:30, 31; Jakuba 2:25). Jej historia pokazuje, że Bóg wyrozumiale przebacza i że jest bezstronny — błogosławi tym, którzy Mu ufają, niezależnie od ich pochodzenia.

▸ Więcej informacji na temat Rachab można znaleźć w artykule „Rachab ukrywa zwiadowców”.

Rachela

Kim była? Była to córka Labana i ukochana żona patriarchy Jakuba.

Co zrobiła? Poślubiła Jakuba i urodziła mu dwóch synów, którzy razem z innymi jego synami stali się przodkami 12 plemion starożytnego Izraela. Przyszłego męża poznała wtedy, kiedy doglądała owiec swojego ojca (Rodzaju 29:9, 10). W porównaniu ze swoją starszą siostrą, Leą, była „bardzo atrakcyjna” (Rodzaju 29:17).

Jakub zakochał się w Racheli i zgodził się pracować przez siedem lat, żeby tylko móc ją poślubić (Rodzaju 29:18). Ale Laban oszukał Jakuba i ten ożenił się najpierw z Leą, a dopiero potem mógł się ożenić z Rachelą (Rodzaju 29:25-27).

Jakub kochał Rachelę i jej dwóch synów bardziej niż Leę i jej dzieci (Rodzaju 37:3; 44:20, 27-29). W rezultacie obie kobiety rywalizowały ze sobą (Rodzaju 29:30; 30:1, 15).

Czego się od niej uczymy? Rachela znosiła trudną sytuację rodzinną, nie tracąc nadziei, że Bóg wysłucha jej modlitw (Rodzaju 30:22-24). Jej przeżycia świadczą o tym, że wielożeństwo powoduje w rodzinie napięcia. Pokazują też, jakiej mądrości Bóg dowiódł, gdy ustanowił wzór małżeństwa: dla jednego mężczyzny jedna żona (Mateusza 19:4-6).

▸ Więcej informacji na temat Racheli można znaleźć w artykule „Nieszczęśliwe siostry, które ‚zbudowały dom Izraela’”.
▸ O tym, dlaczego przez jakiś czas Bóg tolerował wśród swoich starożytnych sług wielożeństwo, można się dowiedzieć z artykułu „Czy Bóg akceptuje poligamię?”.

Rebeka

Kim była? Była to żona Izaaka i matka bliźniaków, Jakuba i Ezawa.

Co zrobiła? Spełniała wolę Bożą nawet wtedy, kiedy było to trudne. Gdy jednego razu nabierała wodę ze studni, pewien mężczyzna poprosił ją, żeby dała mu się napić. Rebeka szybko dała mu wody i zaproponowała, że naczerpie jej również dla jego wielbłądów (Rodzaju 24:15-20). Ten człowiek był sługą Abrahama i pokonał daleką drogę, żeby znaleźć żonę dla Izaaka, syna Abrahama (Rodzaju 24:2-4). Prosił przy tym Boga o błogosławieństwo. Kiedy zobaczył pracowitość i gościnność Rebeki, zrozumiał, że Bóg odpowiedział na jego modlitwę — pokazał mu, że to ją wybrał dla Izaaka (Rodzaju 24:10-14, 21, 27).

Gdy Rebeka dowiedziała się, po co on przyszedł, zgodziła się z nim wrócić i zostać żoną Izaaka (Rodzaju 24:57-59). Z czasem urodziła bliźniaków. Bóg jej wyjawił, że starszy syn, Ezaw, będzie służył młodszemu, Jakubowi (Rodzaju 25:23). Dlatego zgodnie z tą wolą Bożą zrobiła, co mogła, żeby błogosławieństwo zarezerwowane dla pierworodnego otrzymał Jakub, choć Izaak chciał je dać Ezawowi (Rodzaju 27:1-17).

Czego się od niej uczymy? Rebeka była skromna, pracowita i gościnna, a dzięki tym cechom sprawdziła się jako żona, matka i jako osoba oddana prawdziwemu Bogu.

▸ Więcej informacji na temat Rebeki można znaleźć w filmie „Naśladujmy ich wiarę: Rebeka”.

Rut

Kim była? Była to Moabitka, która opuściła swoich bogów i ojczyznę, żeby służyć Jehowie w ziemi Izraela.

Co zrobiła? Okazała niezwykłą miłość Noemi, swojej teściowej. Noemi razem z mężem i dwoma synami uciekła do Moabu, kiedy w Izraelu nastała klęska głodu. Synowie ożenili się z Moabitkami — Rut i Orpą. Jednak po czasie jej mąż i synowie zmarli, zostawiając po sobie trzy wdowy.

Gdy w Izraelu skończyła się susza, Noemi zdecydowała się tam wrócić. Rut i Orpa postanowiły, że pójdą razem z nią. Ale Noemi poprosiła, żeby wróciły do swoich krewnych. I Orpa tak zrobiła (Rut 1:1-6, 15). Natomiast Rut lojalnie została z teściową. Kochała ją i chciała służyć jej Bogu, Jehowie (Rut 1:16, 17; 2:11).

Była oddaną synową i bardzo pracowitą kobietą, dlatego w krótkim czasie w Betlejem, rodzinnym mieście Noemi, zyskała sobie szacunek. Bogaty właściciel ziemski o imieniu Boaz był pod takim wrażeniem Rut, że hojnie zaopatrywał ją i Noemi w jedzenie (Rut 2:5-7, 20). Później Rut wyszła za Boaza i znalazła się w linii rodowej króla Dawida i Jezusa Chrystusa (Mateusza 1:5, 6, 16).

Czego się od niej uczymy? Z miłości do Noemi i Jehowy Rut chętnie opuściła swój dom i rodzinę. Była pracowita, oddana i lojalna, pomimo wielu przeciwności.

▸ Więcej informacji na temat Rut można znaleźć w artykułach „Gdzie ty pójdziesz — ja pójdę” oraz „Wspaniała niewiasta”.

Sara

Kim była? Była to żona Abrahama i matka Izaaka.

Co zrobiła? Zrezygnowała z wygodnego życia w zamożnym mieście Ur, bo wierzyła w Bożą obietnicę daną jej mężowi, Abrahamowi. Bóg powiedział Abrahamowi, żeby opuścił Ur i poszedł do ziemi Kanaan. Obiecał mu pobłogosławić i utworzyć z niego wielki naród (Rodzaju 12:1-5). Sara mogła mieć wtedy 60 lat. Od tego czasu oboje z mężem prowadzili życie nomadów, mieszkając w namiotach.

Chociaż koczowniczy styl życia narażał Sarę na niebezpieczeństwa, wspierała Abrahama w trzymaniu się Bożych wskazówek (Rodzaju 12:10, 15). Przez wiele lat była bezdzietna, co bardzo ją smuciło. Ale już wcześniej Bóg obiecał Abrahamowi potomstwo (Rodzaju 12:7; 13:15; 15:18; 16:1, 2, 15). A po jakimś czasie zapewnił, że to Sara urodzi Abrahamowi dziecko. I tak się stało — choć już dawno przekroczyła wiek, w którym kobiety mogą rodzić dzieci. Miała wtedy 90 lat, a jej mąż 100 (Rodzaju 17:17; 21:2-5). Nadali dziecku imię Izaak.

Czego się od niej uczymy? Przeżycia Sary pokazują, że na Bogu naprawdę możemy polegać — że On zawsze spełnia swoje obietnice, nawet te, które wydają się niemożliwe! (Hebrajczyków 11:11). A jej przykład jako żony podkreśla, jak ważne jest okazywanie w małżeństwie szacunku (1 Piotra 3:5, 6).

▸ Więcej informacji na temat Sary można znaleźć w artykułach „Abraham i Sara byli posłuszni Bogu” oraz „Długo oczekiwany syn!”.

Szulamitka

Kim była? Była to piękna wiejska dziewczyna, bohaterka biblijnej księgi nazwanej Pieśnią nad Pieśniami. Biblia nie podaje jej imienia.

Co zrobiła? Pozostała lojalna wobec pasterza, którego kochała (Pieśń 2:16). Jej wyjątkowa uroda przykuła uwagę bogatego króla Salomona, który próbował zdobyć jej serce (Pieśń 7:6). Choć inni ją namawiali, żeby wybrała Salomona, ona odmówiła. Kochała skromnego pasterza i była wobec niego lojalna (Pieśń 3:5; 7:10; 8:6).

Czego się od niej uczymy? Mimo że była piękna i przyciągała uwagę mężczyzn, pozostała skromna. Była stała w uczuciach i nie pozwoliła, żeby się to zmieniło pod wpływem presji otoczenia czy obietnicy bogactwa i prestiżu. Miała pod kontrolą swoje emocje i zachowała czystość moralną.

Żona Lota

Kim była? Biblia nie wspomina jej imienia. Ale mówi, że miała dwie córki i że razem z rodziną mieszkała w Sodomie (Rodzaju 19:1, 15).

Co zrobiła? Nie zastosowała się do polecenia Bożego. Bóg postanowił zniszczyć Sodomę i sąsiadujące z nią miasta z powodu rażącej niemoralności, jaka się w nich szerzyła. Ponieważ kochał prawego Lota i jego rodzinę, wysłał do Sodomy dwóch aniołów, żeby wyprowadzili ich w bezpieczne miejsce (Rodzaju 18:20; 19:1, 12, 13).

Aniołowie polecili im stamtąd uciekać, nie oglądając się za siebie, bo w przeciwnym razie zginą (Rodzaju 19:17). Niestety, żona Lota „zaczęła się oglądać za siebie i zamieniła się w słup soli” (Rodzaju 19:26).

Czego się od niej uczymy? Jej historia podkreśla, jakie to niebezpieczne, gdy ktoś kocha rzeczy materialne do tego stopnia, że przestaje słuchać Boga. Jezus przytoczył jej przykład jako ostrzeżenie. Powiedział: „Pamiętajcie, co spotkało żonę Lota” (Łukasza 17:32).