Pokładaj ufność w naszym Wodzu — Chrystusie

1, 2. Z jakimi wyzwaniami zetknął się Jozue po śmierci Mojżesza?

JOZUEMU nadal brzmiały w uszach słowa Jehowy: „Mojżesz, mój sługa, umarł; teraz więc wstań, przepraw się przez ten Jordan, ty i cały ten lud, do ziemi, którą daję im” (Joz. 1:1, 2). Dla Jozuego, który prawie 40 lat był pomocnikiem Mojżesza, była to wielka życiowa zmiana.

² Ponieważ Mojżesz tak długo przewodził Izraelowi, Jozue mógł się zastanawiać, czy ludzie go zaakceptują jako wodza (Powt. Pr. 34:8, 10-12). W pewnym opracowaniu biblijnym w odniesieniu do słów z Jozuego 1:1, 2 powiedziano: „Jedną z najgroźniejszych sytuacji dla bezpieczeństwa państwa jest zmiana przywódcy — tak było w czasach starożytnych i tak jest obecnie” (J. Walton, Zondervan Illustrated Bible Backgrounds Commentary).

3, 4. Skąd wiemy, że Jozue słusznie ufał Bogu, i jakie pytanie może nam się nasuwać?

³ Obawy Jozuego nie były nieuzasadnione. Mimo wszystko w ciągu kilku dni zaczął on zdecydowanie działać (Joz. 1:9-11). Ufał Bogu i się nie zawiódł. Jak wskazuje relacja biblijna, żeby pokierować Jozuem i swoim ludem Jehowa posłużył się aniołem. Prawdopodobnie był to Słowo — pierworodny Syn Boga (Wyjścia 23:20-23; Jana 1:1).

⁴ Jehowa pomógł Izraelitom przystosować się do zmian wynikających z tego, że Jozue został ich nowym przywódcą. Obecnie my również żyjemy w okresie historycznych zmian. Może w związku z tym zastanawiamy się: „Organizacja Boża bardzo szybko posuwa się naprzód i wprowadza wiele zmian. Czy mamy podstawy ufać naszemu Wodzowi, Jezusowi?” (odczytaj Mateusza 23:10). Żeby odpowiedzieć na to pytanie, rozważmy, jak w przeszłości Jehowa zapewniał godne zaufania przewodnictwo w okresach przemian.

WPROWADZENIE LUDU BOŻEGO DO KANAANU

5. Kogo spotkał Jozue, kiedy był blisko Jerycha? (Zobacz ilustrację tytułową).

⁵ Wkrótce po tym, jak Izrael przeprawił się przez Jordan, Jozue miał niespodziewane spotkanie. Kiedy był niedaleko Jerycha, spotkał mężczyznę z dobytym mieczem. Nie wiedząc kto to, Jozue zapytał: „Czy jesteś po naszej stronie, czy po stronie naszych wrogów?”. Jozue był bardzo zaskoczony, kiedy wojownik wyjawił, że jest „księciem wojska Jehowy” — aniołem gotowym, żeby chronić sług Bożych (odczytaj Jozuego 5:13-15). Chociaż w innych miejscach powiedziano, że Jehowa rozmawiał z Jozuem bezpośrednio, Bóg niewątpliwie posłużył się swoim anielskim przedstawicielem, tak jak to wielokrotnie robił w przeszłości (Wyjścia 3:2-4; Joz. 4:1, 15; 5:2, 9; Dzieje 7:38; Gal. 3:19).

6-8. (a) Dlaczego niektóre wskazówki Jehowy mogły się wydawać zaskakujące? (b) Co dowodzi, że te wskazówki były mądre i że podano je w odpowiednim czasie? (Zobacz też przypis).

⁶ Jozue już wcześniej otrzymał jasne wskazówki co do tego, jak przygotować się do zdobycia Jerycha. Na początku może nie wyglądało to na dobrą strategię. Na przykład Jehowa polecił, żeby wszyscy mężczyźni zostali obrzezani, co oznaczało, że przez kilka dni nie będą mogli walczyć. Czy rzeczywiście był to dobry moment na obrzezywanie tych wojowników? (Rodz. 34:24, 25; Joz. 5:2, 8).

⁷ Pewnie żołnierze izraelscy zastanawiali się, jak ochronią swoje rodziny, jeśli ich obóz zaatakują wrogowie. I nagle dotarła do nich wiadomość, że Jerycho zostało „szczelnie zamknięte z powodu synów Izraela” (Joz. 6:1). Taki niespodziewany obrót spraw musiał umocnić ich zaufanie do kierownictwa Bożego.

⁸ Ponadto Izraelici otrzymali rozkaz, żeby nie atakować Jerycha, ale okrążać je raz dziennie przez sześć dni i siedem razy siódmego dnia. Może niektórzy żołnierze myśleli „Co za strata czasu i sił!”. Jednak niewidoczny Wódz Izraela, Jehowa, doskonale wiedział, co robi. Jego strategia nie tylko umocniła wiarę Izraelitów, ale też oszczędziła im bezpośredniej konfrontacji z groźnymi wojownikami Jerycha (Joz. 6:2-5; Hebr. 11:30)a.

9. Dlaczego powinniśmy postępować zgodnie ze wskazówkami od organizacji? Podaj przykład.

⁹ Czego się uczymy z tego sprawozdania? Może czasem nie w pełni rozumiemy powody nowych przedsięwzięć w organizacji. Na przykład może na początku kwestionowaliśmy posługiwanie się urządzeniami elektronicznymi podczas studium osobistego, w służbie i na zebraniach. Ale pewnie teraz widzimy korzyści. Pomimo wątpliwości, jakie mogliśmy początkowo mieć, kiedy obserwujemy pozytywne rezultaty takich usprawnień, nasza wiara się umacnia i jesteśmy jeszcze bardziej zjednoczeni z naszymi braćmi i siostrami.

JAK CHRYSTUS PRZEWODZIŁ W I WIEKU

10. Kto sprawił, że w Jerozolimie zorganizowano ważne spotkanie ciała kierowniczego?

¹⁰ Około 13 lat po nawróceniu Korneliusza niektórzy chrześcijanie pochodzenia żydowskiego nadal propagowali obrzezanie (Dzieje 15:1, 2). Kiedy w Antiochii pojawiły się związane z tym tarcia, wyznaczono apostoła Pawła, żeby przedstawił sprawę ciału kierowniczemu w Jerozolimie. Kto tak pokierował sprawami? Paweł napisał: „Udałem się tam w wyniku objawienia”. Najwyraźniej to Chrystus tak pokierował sytuacją, żeby spór rozstrzygnęło ciało kierownicze (Gal. 2:1-3).

11. (a) Jaki pogląd co do obrzezania utrzymywał się wśród braci pochodzenia żydowskiego? (b) W jaki sposób chęć Pawła do wspierania starszych została poddana próbie? (Zobacz też przypis).

¹¹ Dzięki kierownictwu Chrystusa ciało kierownicze wyraźnie poinformowało, że chrześcijanie pochodzenia pogańskiego nie muszą być obrzezywani (Dzieje 15:19, 20). Ale lata po zapadnięciu i ogłoszeniu tej decyzji wielu braci pochodzenia żydowskiego nadal obrzezywało swoich synów. Kiedy starsi w Jerozolimie usłyszeli krążące na temat Pawła pogłoski, że lekceważy on Prawo Mojżeszowe, dali mu niespodziewane polecenieb (Dzieje 21:20-26). Miał przyprowadzić do świątyni czterech mężczyzn i pokazać ludziom, że jednak przestrzega Prawa. Apostoł mógł zakwestionować usłyszane polecenie i powiedzieć, że prawdziwym problemem jest to, że bracia pochodzenia żydowskiego nie rozumieją kwestii obrzezania. Jednak Paweł popierał starania starszych o jedność wśród braci i pokornie zastosował się do tego, co usłyszał. Ale możemy się zastanawiać: „Dlaczego Jezus dopuścił, żeby ten problem tak długo pozostawał nierozwiązany, skoro jego śmierć zniosła Prawo Mojżeszowe?” (Kol. 2:13, 14).

12. Z jakiego powodu Chrystus mógł pozwolić, żeby upłynął pewien czas, zanim zupełnie rozwiązał kwestię obrzezania?

¹² Przyjęcie nowego zrozumienia może trochę potrwać. Niektórzy chrześcijanie pochodzenia żydowskiego potrzebowali czasu, żeby zmienić swój sposób myślenia (Jana 16:12). Niektórym trudno było zaakceptować fakt, że obrzezanie nie jest już znakiem szczególnej więzi z Bogiem (Rodz. 17:9-12). Inni w obawie przed prześladowaniami nie chcieli się wyróżniać w społeczeństwie żydowskim (Gal. 6:12). Jednak z czasem Chrystus zapewnił dalsze wskazówki zapisane w natchnionych listach Pawła (Rzym. 2:28, 29; Gal. 3:23-25).

CHRYSTUS NADAL KIERUJE ZBOREM

13. Co nam pomoże cenić kierownictwo Chrystusa w dzisiejszych czasach?

¹³ Kiedy nie w pełni rozumiemy powody jakichś zmian organizacyjnych, powinniśmy rozmyślać o tym, jak Chrystus sprawował przewodnictwo w przeszłości. Czy to w czasach Jozuego, czy w I wieku n.e. Chrystus zawsze mądrze przewodził ludowi Bożemu — ochraniał go jako całość, wzmacniał wiarę sług Bożych i utrzymywał wśród nich jedność (Hebr. 13:8).

14-16. W jaki sposób troska Chrystusa o nasze duchowe dobro jest wyraźnie widoczna w kierownictwie zapewnianym przez „niewolnika wiernego i roztropnego”?

¹⁴ Troska Jezusa o nasze duchowe dobro jest wyraźnie widoczna we wskazówkach, które w odpowiednim czasie dostajemy od „niewolnika wiernego i roztropnego” (Mat. 24:45). Marc, ojciec czworga dzieci, mówi: „Szatan stara się osłabić zbory, dlatego atakuje rodziny. Jesteśmy zachęcani, żeby co tydzień organizować rodzinne wielbienie, więc przesłanie dla głów rodzin jest jasne — chrońcie swoich bliskich!”.

¹⁵ Kiedy dostrzegamy kierownictwo Chrystusa, czujemy, że on bardzo się interesuje naszymi postępami duchowymi. Patrick, który usługuje jako starszy zboru, zauważa: „Na początku organizowanie służby w weekend w małych grupach było dla niektórych zniechęcające. Ale w tej zmianie wyraźnie widać jeden z głównych przymiotów Jezusa — jego zainteresowanie ludźmi z pozoru niewiele znaczącymi. Osoby skromne albo mniej aktywne poczuły się docenione i przydatne, a w rezultacie rozwinęły się pod względem duchowym”.

¹⁶ Poza dbaniem o nasze duchowe potrzeby Chrystus pomaga nam się skupiać na najważniejszej wykonywanej obecnie pracy (odczytaj Marka 13:10). André, nowo zamianowany starszy, zawsze starał się nadążać za zmianami w organizacji Bożej. Mówi: „Redukcja personelu w Biurach Oddziałów przypomina nam, jak niewiele czasu pozostało i że swoje wysiłki trzeba skupić na głoszeniu”.

JAK MOŻEMY POPIERAĆ KIEROWNICTWO CHRYSTUSA

17, 18. Dlaczego warto rozmyślać o korzyściach wynikających z dostosowania się do ostatnich zmian?

¹⁷ Kierownictwo Jezusa Chrystusa, naszego panującego już Króla, pokazuje, że patrzy on w przyszłość. Dlatego cieszmy się z korzyści, jakie przyniosły ostatnie zmiany. Podczas rodzinnego wielbienia moglibyście porozmawiać o tym, jaki pozytywny wpływ na waszą rodzinę wywarły zmiany wprowadzone w cotygodniowych zebraniach i służbie.

¹⁸ Jeśli rozumiemy ducha wskazówek udzielanych przez organizację Jehowy i widzimy ich dobry wpływ na nas, zapewne będziemy je z radością stosować. Cieszymy się, że zmniejszenie ilości drukowanej literatury i używanie nowych technologii pozwala oszczędzać środki, a to umożliwia docieranie z dobrą nowiną do większej liczby ludzi. Czy mógłbyś w większym stopniu korzystać z publikacji elektronicznych oraz materiałów audio i wideo? To jeden ze sposobów popierania Chrystusa, który chce, żebyśmy ze środków organizacji korzystali mądrze.

19. Dlaczego powinniśmy popierać kierownictwo Chrystusa?

¹⁹ Kiedy popieramy kierownictwo Chrystusa, umacniamy wiarę współwyznawców i przyczyniamy się do jedności. W odniesieniu do zmniejszenia ogólnoświatowej rodziny Betel André zauważa: „Piękna postawa byłych betelczyków, którzy przystosowali się do nowych warunków, wzbudza we mnie szacunek do nich, a także zaufanie do przewodnictwa Chrystusa. Dotrzymują oni kroku rydwanowi Jehowy i znajdują radość w każdym zadaniu, jakie dostają”.

POKŁADAJ WIARĘ I UFNOŚĆ W NASZYM WODZU

20, 21. (a) Dlaczego możemy ufać naszemu Wodzowi, Chrystusowi? (b) Na jakie pytanie odpowiemy w następnym artykule?

²⁰ Już wkrótce nasz Wódz, Jezus Chrystus, ‛dopełni swego zwycięstwa’ i dokona „rzeczy napawających lękiem” (Obj. 6:2; Ps. 45:4). Ale już teraz przygotowuje lud Boży do życia w nowym świecie, kiedy każdy z nas będzie brał udział w wielkim dziele nauczania i budowania, które się rozpocznie po zmartwychwstaniu.

²¹ Jeśli bez względu na to, co się stanie, będziemy bezgranicznie ufać naszemu Wodzowi i Królowi, on wprowadzi nas do nowego świata (odczytaj Psalm 46:1-3). Jednak obecnie czasem trudno jest nam dostosować się do zmian, zwłaszcza kiedy następują nagle. Jak wtedy zachować spokój wewnętrzny i silną wiarę w Jehowę? Na to pytanie odpowiemy w następnym artykule.