„Wszystko ma swój czas” — również praca i odpoczynek

1. Jakie podejście do pracy ma wielu ludzi?

JAKIE podejście do pracy mają ludzie tam, gdzie mieszkasz? W wielu krajach ludzie pracują obecnie dłużej i ciężej niż kiedykolwiek wcześniej. Przepracowane osoby są często zbyt zajęte, żeby odpocząć, spędzić czas z rodziną czy zadbać o swoje potrzeby duchowe (Kazn. 2:23). Z drugiej strony są też tacy, którzy nie lubią pracować i szukają wymówek, żeby tego nie robić (Prz. 26:13, 14).

2, 3. Jaki przykład dali nam Jehowa i Jezus, jeśli chodzi o podejście do pracy?

² Tak więc wielu ludzi pracuje albo za dużo, albo za mało. A jakie podejście do pracy mają Jehowa i Jezus? Nie ulega wątpliwości, że Jehowa jest pracowity. Wyraźnie wskazują na to słowa Jezusa: „Mój Ojciec cały czas działa, więc i ja działam” (Jana 5:17). Pomyśl o ogromie pracy, którą wykonał Bóg, stwarzając niezliczone istoty duchowe i wszechświat. Mnóstwo wspaniałych rzeczy, które stworzył, widzimy też na ziemi. Psalmista miał rację, kiedy powiedział: „Jehowo, jak liczne są Twoje dzieła! Wszystkie je uczyniłeś mądrze. Ziemia jest ich pełna” (Ps. 104:24).

³ Jezus naśladował Ojca. Pomagał, gdy Bóg „przygotowywał niebiosa”. Towarzyszył Mu jako „mistrzowski wykonawca” (Prz. 8:27-31). Dużo później, kiedy był na ziemi, również wykonał mnóstwo pracy. Była ona dla niego jak pokarm. Rezultaty tej pracy dowodziły, że posłał go Bóg (Jana 4:34; 5:36; 14:10).

4. Czego możemy się nauczyć od Jehowy i Jezusa na temat odpoczynku?

⁴ Jehowa i Jezus dają nam więc przykład pracowitości. Czy oznacza to, że nie powinniśmy odpoczywać? W żadnym razie. Jehowa nigdy się nie męczy, ale w Biblii powiedziano, że po tym, jak stworzył niebo i ziemię, „zaczął odpoczywać” (Wyjścia 31:17). Najwyraźniej oznacza to, że Jehowa przerwał stwarzanie i poświęcił czas na cieszenie się tym, co zrobił. A Jezus, chociaż ciężko pracował, znajdował czas na odpoczynek i posiłki z przyjaciółmi (Mat. 14:13; Łuk. 7:34).

5. Co może nam sprawiać trudność?

⁵ W Biblii zachęcono sług Bożych do pracowitości i do wystrzegania się lenistwa (Prz. 15:19). Możliwe, że pracujesz na utrzymanie rodziny. Wszyscy uczniowie Chrystusa biorą też udział w głoszeniu dobrej nowiny. Jednak potrzebujesz również czasu na odpoczynek. Czy zachowanie równowagi między pracą, służbą i wypoczynkiem sprawia ci niekiedy trudność? Jak ustalić, ile czasu poświęcać na pracę, a ile na odpoczynek?

ZACHOWYWANIE RÓWNOWAGI

6. Jak Marka 6:30-34 wskazuje, że Jezus zachowywał równowagę między pracą a odpoczynkiem?

⁶ O tym, jak ważne jest zachowywanie równowagi, wiedział król Salomon, który napisał pod natchnieniem: „Wszystko ma swój czas, jest pora na każde zajęcie”. Następnie wspomniał o sadzeniu, budowaniu, płaczu, śmiechu, tańcu i innych zajęciach (Kazn. 3:1-8). Nie ulega wątpliwości, że praca i wypoczynek odgrywają w naszym życiu ważną rolę. Jezus miał do nich zrównoważone podejście. Pewnego razu po powrocie z podróży ewangelizacyjnej apostołowie dalej byli tak zajęci, że „nie mieli nawet kiedy zjeść posiłku”. Jezus powiedział wtedy: „Chodźcie, udajmy się sami na odludne miejsce, żebyście trochę odpoczęli” (odczytaj Marka 6:30-34). Jezus zdawał sobie sprawę, że on i jego uczniowie potrzebowali odpoczynku, chociaż nie zawsze mieli na to tyle czasu, ile by chcieli.

7. W czym nam pomoże zastanowienie się nad prawem dotyczącym szabatu?

⁷ Czasami naprawdę potrzebujemy odpoczynku albo jakiejś odmiany. Wyraźnie wskazuje na to postanowienie wprowadzone w starożytności przez Boga — cotygodniowy szabat, który obowiązywał Izraelitów. Nie podlegamy Prawu Mojżeszowemu, ale możemy odnieść korzyść z przeanalizowania tego, co mówiło ono o szabacie. Pomoże nam to ocenić swoje podejście do pracy i odpoczynku.

SZABAT — CZAS NA ODPOCZYNEK I WIELBIENIE BOGA

8. Czemu służył szabat w myśl Wyjścia 31:12-15?

⁸ Słowo Boże mówi, że po sześciu „dniach” Bóg przestał stwarzać rzeczy na ziemi (Rodz. 2:2). Ale Jehowa uwielbia pracować i jeśli chodzi o inne sprawy, „cały czas działa” (Jana 5:17). Do Bożego „dnia” odpoczynku opisanego w Księdze Rodzaju nawiązuje przykazanie dotyczące cotygodniowego szabatu. Jehowa powiedział, że szabat będzie znakiem między Nim a Izraelitami. Był on „dniem całkowitego odpoczynku” i „czymś świętym dla Jehowy” (odczytaj Wyjścia 31:12-15). Zakaz pracy dotyczył wszystkich, łącznie z dziećmi, niewolnikami i zwierzętami domowymi (Wyjścia 20:10). Pozwalało to Izraelitom poświęcić więcej uwagi sprawom duchowym.

9. Jakie błędne poglądy na temat szabatu mieli niektórzy ludzie w czasach Jezusa?

⁹ Cotygodniowy szabat był dla Izraelitów czymś dobrym. Jednak w czasach Jezusa przywódcy religijni mieli skrajne poglądy na temat przestrzegania szabatu. Za złamanie Prawa uważali nawet zerwanie kilku kłosów albo uzdrowienie chorego (Marka 2:23-27; 3:2-5). Ale ich podejście nie było zgodne z zamysłem Boga. Jezus jasno dawał to do zrozumienia tym, którzy chcieli go słuchać.

10. Czego o podejściu Jezusa do szabatu uczymy się z Mateusza 12:9-12?

¹⁰ Jezus i jego naśladowcy pochodzenia żydowskiego podlegali Prawu Mojżeszowemu i przestrzegali szabatub. Ale Jezus powiedział i zrobił wiele rzeczy, które pokazały, że nie ma nic złego w pomaganiu innym i okazywaniu im życzliwości w tym dniu. Oświadczył: „Wolno w szabat zrobić coś dobrego” (odczytaj Mateusza 12:9-12). Nie uważał życzliwego pomagania innym w szabat za wykroczenie. Swoim postępowaniem podkreślił doniosły powód, dla którego Bóg ustanowił to prawo: Ponieważ Izraelici odpoczywali od codziennych zajęć, mogli się skupić na sprawach duchowych. Jezus wychował się w rodzinie, w której dzień szabatu poświęcano na przybliżanie się do Boga. Wiemy o tym, bo kiedy odwiedził Nazaret, z którego pochodził, „w szabat zgodnie ze swoim zwyczajem wszedł do synagogi i stanął, żeby czytać” (Łuk. 4:15-19).

JAKIE MASZ PODEJŚCIE DO PRACY?

11. Kto dał Jezusowi przykład właściwego podejścia do pracy?

¹¹ Jezus z pewnością nauczył się od Józefa nie tylko zawodu cieśli, ale też takiego podejścia do pracy, jakie ma Bóg (Mat. 13:55, 56). Widział, jak Józef dzień po dniu ciężko pracuje, żeby utrzymać swoją dużą rodzinę. Co ciekawe, później powiedział uczniom: „Pracownik zasługuje na zapłatę” (Łuk. 10:7). Jezus wiedział, czym jest ciężka praca.

12. Które wersety wskazują na to, jakie podejście do pracy miał apostoł Paweł?

¹² Podobnie było z apostołem Pawłem. Jego głównym zajęciem było głoszenie o Jezusie. Ale oprócz tego Paweł pracował na swoje utrzymanie. Tesaloniczanie zdawali sobie sprawę, że ‛ciężko pracował i trudził się dniem i nocą’, żeby nikogo „nie obciążać kosztami” (2 Tes. 3:8; Dzieje 20:34, 35). Możliwe, że pisząc o swojej pracy, Paweł miał na myśli wytwarzanie namiotów. Kiedy był w Koryncie, zatrzymał się u Akwilasa i Pryscylli i pracował z nimi, „ponieważ tak samo jak oni zajmował się wytwarzaniem namiotów”. Ale to, że pracował „dniem i nocą”, nie oznacza, że był zajęty wyłącznie pracą zarobkową. Odrywał się od niej na przykład w szabat. Głosił wtedy Żydom, którzy w tym dniu też nie pracowali (Dzieje 13:14-16, 42-44; 16:13; 18:1-4).

13. Czego możemy się nauczyć z przykładu Pawła?

¹³ Apostoł Paweł dał nam dobry przykład. Musiał wykonywać pracę świecką, ale dbał, żeby regularnie ‛głosić dobrą nowinę od Boga’ (Rzym. 15:16; 2 Kor. 11:23). Zachęcał do tego również innych. Akwilasa i Pryscyllę nazwał „współpracownikami w służbie dla Chrystusa Jezusa” (Rzym. 12:11; 16:3). W 2 Liście do Tesaloniczan 3:10 Paweł napisał: „Kto nie chce pracować, niech też nie je”. Ale pod natchnieniem napisał też Koryntianom, żeby byli „bardzo zajęci dziełem Pańskim” (1 Kor. 15:58; 2 Kor. 9:8).

14. Co miał na myśli Jezus, kiedy wypowiedział słowa zapisane w Jana 14:12?

¹⁴ Najważniejszą pracą w tych dniach końca jest głoszenie i pozyskiwanie uczniów. Jezus zapowiedział, że jego naśladowcy dokonają rzeczy większych niż on (odczytaj Jana 14:12). Nie chodziło mu o dokonywanie cudów. Jego naśladowcy mieli głosić i nauczać na o wiele większym obszarze, docierać do większej liczby ludzi i robić to dłużej niż on.

15. Jakie pytania powinniśmy sobie zadać i dlaczego?

¹⁵ Jeśli pracujesz zawodowo, zastanów się: „Czy jestem znany z pracowitości? Czy kończę zadania na czas i wykonuję je najlepiej, jak potrafię?”. Jeśli tak, to prawdopodobnie twój pracodawca będzie ci ufał, a twoi współpracownicy mogą być bardziej chętni, żeby wysłuchać dobrej nowiny. Z kolei w związku z głoszeniem i nauczaniem zadaj sobie pytania: „Czy jestem sumienny? Czy dobrze przygotowuję się do rozpoczynania rozmów? Czy szybko odwiedzam osoby, które okazały zainteresowanie? Czy regularnie biorę udział w różnych dziedzinach służby?”. Jeśli odpowiedź jest twierdząca, to służba będzie ci sprawiać radość.

JAKIE MASZ PODEJŚCIE DO ODPOCZYNKU?

16. Czym różni się podejście, jakie do odpoczynku mieli Jezus i apostołowie, od podejścia wielu ludzi obecnie?

¹⁶ Jezus wiedział, że on i apostołowie potrzebują czasem odpocząć. Jednak wielu ludzi w tamtych czasach — podobnie jak wielu żyjących obecnie — przypominało bogatego człowieka z przykładu Jezusa. Człowiek ten postanowił, że będzie ‛odpoczywał, jadł, pił i się cieszył’ (Łuk. 12:19; 2 Tym. 3:4). Uważał, że najważniejszy jest odpoczynek i rozrywka. W przeciwieństwie do niego Jezus i apostołowie nie skupiali się na przyjemnościach.

17. Jak korzystamy z czasu wolnego od pracy?

¹⁷ Obecnie staramy się naśladować Jezusa i wykorzystywać czas wolny od pracy nie tylko na odpoczynek, ale też na głoszenie i zebrania. Te zajęcia związane ze służeniem Jehowie są dla nas tak ważne, że robimy wszystko, co możemy, żeby regularnie brać w nich udział (Hebr. 10:24, 25). Dobrych zwyczajów duchowych trzymamy się nawet podczas urlopu. Gdziekolwiek jesteśmy, chodzimy na zebrania i szukamy okazji do rozmów z napotykanymi ludźmi (2 Tym. 4:2).

18. Czego oczekuje od nas nasz Król, Jezus?

¹⁸ Bardzo się cieszymy, że nasz Król, Jezus Chrystus, jest rozsądny i pomaga nam zachowywać zrównoważone podejście do pracy i odpoczynku (Hebr. 4:15). Chce, żebyśmy wypoczywali, kiedy tego potrzebujemy. Chce też, żebyśmy przykładali się do pracy na własne utrzymanie i mieli radość z udziału w dziele czynienia uczniów. W kolejnym artykule omówimy, co Jezus zrobił, żeby wyzwolić nas z pewnej formy niewoli.