2 Pièr

3 I fo zot i koné ké dann bann dèrnié jour nora bann domoun èk zot bann nargaj, zot va fé sak zot la anvi 4 é zot va di: « Li la fé lo promès ké li sré la, ousa li lé ? Dépi lo tan nou bann zansèt fine mor, tout zafèr la rès parèy kom dann promié débu la kréasion ! » 5 Parské banna i fé komsi zot i koné pa sa : lontan lavé in sièl é in tèr solid ké té an déor dolo é dann milié dolo gras la parol Bondié ; 6 é sé avèk bann zafèr la ké la détrui lo monn lontan, kan li té kouvèr èk dolo. 7 É gras lo mèm parol, lo sièl èk la tèr koméla lé rézèrvé pou dofé, zot lé bien gardé juska lo jour lo jujman é lo dèstruksion bann domoun ké na poin rèspé pou Bondié. 8 Sèlman, azot ké mi èm bien, néna in zafèr ké zot i doi pa oublié : pou Jéova, in jour lé kom mil zané, é mil zané lé kom in jour. 9 Jéova i amuz pa pou réaliz son promès, kom désèrtin i pans, mé li lé pasian avèk zot, parské li vé pa pèrsone i mor, mé li vé ké tout domoun i gingn ropanti azot. 10 Mé lo jour Jéova va ariv kom in volèr, é jour la, lo sièl va disparèt dan in gro dézord, mé bann zafèr ké lé cho va fond, é la tèr èk tout sak néna desi sra dékouvèr. 11 Kom tout bann zafèr-la i doi disparèt, réfléchi kèl kalité domoun zot i doi èt, bann domoun sin dan zot konduit k’i fé mont ké zot i èm Bondié dan zot manièr d’viv, 12 fé mont sa lo tan zot pou atand lo jour Jéova i ariv, é kontinié gard jour-la toultan dan zot lèspri, lèr-la lo sièl sra détrui dan bann flam dofé é tout son bann zéléman va fond si tèlman lo chalèr dofé i poik for ! 13 Mé dapré son promès, nou atand in nouvo sièl é in nouvo tèr é ladan nora la justis. 14 Sé pousa, azot ké mi èm bien, kom zot i atand bann zafèr la, fé tout sak zot i pé, pou ké finalman i trouv azot san tach, san défo é dan la pé.