Jan

4 Kan lo Ségnèr la rann ali kont ké bann farizien lavé fini par konèt ké li té fé é ké li té batiz plis disip ké Jan, 2 mèm si an vré Jézu li mèm té batiz pa pèrsone li, mé té son bann disip té batiz, 3 li la kit la Judé é li la arpati dann Galilé. 4 Mé té falé li té pas par Samari pou sa. 5 Donk, li la ariv Sichar, in vil Samari, koté in térin Jakob lavé done Jozèf son garson. 6 Lété, atèr la mèm, ké lavé lo pui Jakob. Jézu, fatigé èk lo voyaj li té sort fé, té asiz sur lo bor lo pui. Té dann lèr midi. 7 Lèr la in fanm Samari la ni pou charoy dolo. Jézu la di aèl: « Done amoin in pé d’lo. » 8 (An vré son bann disip lavé parti an vil pou achté manjé.) 9 Alor la fanm Samaritin la di ali : « Koman sasfé, aou in Juif, ou domand amoin d’lo pou boir, amoin in fanm Samaritin ? » (Parské bann Juif té i manj pa in grin sèl èk bann Samaritin.) 10 Jézu la répond aèl : « Si ou té koné lo kado gratuit Bondié é lo moun i di aou : «  Done amoin in pé d’lo », sé ou noré domand ali in pé d’lo, é sé dolo k’i fé viv li noré done aou. » 11 Èl la di ali : Mésié, in so ou na poin pou trap dolo, èk sa, lo pui lé kré. Ousa ou sa tir so lo i fé viv ou la? 12 Sé nout zansèt Jakob la done anou pui-la, é li mèm, son bann garson èk son bann zanimo la boir laddan. Ou kroi aou méyèr ké li ou la ? 13 Jézu la répond aèl : « Tout sak i boir dolo-la nora ankor soif. 14 Mé sak va boir dolo ké ma done ali nora pu soif dutou, jamé. Parské dolo ké moin va done ali, va ni anddan li, in sours dolo k’i koul toultan, é va fé viv ali pou toultan. 15 La fanm la di ali :« Mésié, done amoin dolo-la, komsa mi nora pu soif é pu bézoin ni charoy toultan dolo tèr la. » 16 Li la di aèl : « Alé kri out mari, é arvien azot atèr la. » 17 Lo madam la répond ali : « Amoin, moin na poin mari moin. » Jézu la di aèl : « Ou na bien rézon di : “ moin na poin mari moin.” 18 Parské ou navé sink mari, é lo bononm ou néna astèr lé pa out mari. Lé vré sak ou di. » 19 Madam-la, la répond ali : « Mésié mi oi ké ou lé in profèt. 20 Anou nout bann zansèt la ador su montagn-la, mé azot zot i di ké sé laba Jéruzalèm k’i fo alé pou adoré. » 21 Jézu la di aèl : « Fanm kroi amoin, lèr va ni ousa sra pa, ni su la montagn-la ni Jéruzalèm ké zot va ador lo Papa. 22 Azot, zot i ador sak zot i koné pa, anou nou ador sak nou koné, parské sé par bann Juif ké Bondié la komans sov domoun. 23 Mé lèr i vien, é sé dépi koméla mèm, ousa sak i ador lo bon fason va ansèrv lèspri èk la vérité pou ador lo Papa ; é lé vré, sé bann domoun komsa la ké lo Papa i rod pou ador ali. 24 Bondié lé in Lèspri, é sak i ador ali i doi fé sa èk lèspri é la vérité. » 25 Lo madam la di ali : « Mi koné lo Mési i doi ni, sak i apèl lo Kris. É kan li va ni, li va bien fé konpran anou tousa la. » 26 Jézu la di aèl : « Moin mèm sa, sak la pou koz èk ou la. » 27 Kan li té pou di sa, son bann disip té ariv osi an mèm tan, é zot la rès bèt oir ké li té pou koz èk in madam. Mé na poin inn la oz domand ali : « Kosa ou rod ? » oubien : « Poukosa ou koz èk èl ? » 28 Alor lo madam la larg son jar la mèm, é li la parti di tout domoun an vil : 29 « Vien oir, na in bononm ké la di amoin tout sak moin la fé. É si té li lo Kris ? » 30 Alor tout banna la kit la vil é la ni oir ali. 31 Pandan s’ tan-la bann disip té arèt pa di ali : « Lamontrèr manj. » 32 Mé li la di azot : « Moin néna in nafèr pou moin manjé, ké zot i koné pa. » 33 Bann disip la di ant zot : « Pèrsone la pa amèn rien pou li manjé, pa vré ! » 34 Jézu la di azot : « Moin mon manjé, sé fé la volonté sak la anvoy amoin é fini son travay. 35 Zot i di ké néna ankor kat moi avan komans rékolté ? Alor, mi di azot, lèv zot zié é gard lo bann plantasion : zot lé mur, bon pou èt ramasé. 36 Sak i rékol i gingn in pèy dépi koméla mèm é li ramas son rékol pou viv pou toultan, komsa sak i sèm é sak i rékol lé dé ansanm lé kontan. 37 Kom i di : “Sé inn i sèm é sé in not i rékol”, é sa lé vré sa. 38 Moin la anvoy azot fé in rékol, mé sé pa zot la travay dur pou sa, mé sé dot ké la travay dur é azot zot i profit lo travay banna. » 39 In bonpé Samaritin la vil-la la mèt zot foi an Jézu kan madam-la la rakont sak lavé èspasé. Èl lavé di azot : « Li la di amoin tout zafèr moin la fé. » 40 Alor, kan bann Samaritin la ni oir ali pou domand ali rès èk zot, li la rès èk banna dé jour. 41 Lèr-la, na plis ankor la fini par kroir sak Jézu té i di, 42 é zot la di lo madam : « La pa sèlman akoz sak ou la di ké nou kroi, mé parské nou la antandu par nou mèm, é astèr nou lé sur ké sé bononm-la ké va sov lo monn. » 43 Kan dé jour-la té fine pasé, li la kit tèr la pou alé dann Galilé laba. 44 Pourtan sé Jézu li mèm lavé di in profèt i gingn pa lonèr dan son prop péi. 45 Alor kan li la ariv dann Galilé, bann domoun laba la akèy ali parské, kom zot lavé parti Jéruzalèm pou la fèt, zot lavé vu tout sak Jézu lavé fé laba. 46 Aprésa, Jézu la arni Kana dann Galilé, ousa li lavé fé ni d’lo an vin. Lavé in fonksionèr lo roi té rès Kafarnaom, é son garson lété malad. 47 Kan bononm-la, la konèt ké Jézu, lavé sort la Judé, é ké li lété dann Galilé, li la ni oir Jézu, pou domand ali, vien géri son garson, ké té i tard pa té sa mor. 48 Mé Jézu la di ali : « Si lé pa bann mirak ou bann zafèr inkroiyab, jamé zot va kroir. » 49 Lo fonksionèr lo roi la di ali : « Ségnèr, vien èk moin avan mon marmay i mor. » 50 Jézu la di ali : « Rant out kaz ; out marmay lé vivan. » Lo bononm la kroir sak Jézu la di ali é li la artourné. 51 É lèrk li té pou rotourn son kaz, son bann sèrvitèr la ni oir ali pou di ali ké son garson lété bien. 52 Alor li la domand azot kèl lèr lété kan son garson la arni bien. Zot la répond ali: « Sé yèr aprémidi dann lèr inèr ké la fièv la kit ali. » 53 É lo papa la konpri ké té lèr-la mèm té i lé kan Jézu lavé di ali : « Out marmay lé vivan ». Alor, ali èk son famiy la kroir an Jézu. 54 Sa lété lo dézièm mirak ké Jézu la fé, kan li la sort la Judé pou ni dann Galilé.