Job

2 Aprésa lo jour la arivé ousa bann garson lo vré Bondié la rantré pou mèt azot dovan Jéova, é Satan osi la rantré an parmi zot pou mèt ali dovan Jéova. 2 Alor Jéova la di èk Satan : « Ousa ou sort ? » Satan la répond Jéova : « Mi té sort fé in tour su la tèr é oir kosa i èspas. » 3 Aprésa Jéova la di èk Satan : « Èské ou la romark mon sèrvitèr Job ? Na poin pèrsone kom li su la tèr. Sé in moun fidèl é droit, ké néna in gran rèspé pou Bondié é li rojèt lo mal. Li la kontinié rès fidèl, mèm si ou èséy pous amoin détrui ali san rézon. » 4 Mé Satan la répond Jéova : « Po pou po ! Tout sak in moun néna, li va done sa pou échanj kont son vi. 5 Pou chanjé, alonj out min pou fé mal son zo é son chèr, é riskab, li va modi aou an fas. » 6 Alor Jéova la di èk Satan : Agard ! Li lé dan out min ! Sèlman, anlèv pa son vi ! » 7 Alor Satan la sort dovan Jéova é la fé sort bann gro bouton k’i fé mal su Job, dépi son tèt juska son dosou d’pié. 8 Job la asiz dan la sann é li la pran in morso vèr boutèy pou grat ali. 9 An plis ké sa, son madam la di èk li : « Èské ou kontinié rès fidèl ? Modi Bondié é mor aou ! » 10 Mé li di ali : « Ou koz pou rien di. Èské nou doi aksèp rienk sak lé bon k’i vien lo vré Bondié ? Èské nou doi pa aksèp sak lé mové osi ? » Malgré tout la mizèr li la viv, Job la pa fé d’péché dan son kozé.