Sekoj neka ja čue vistinata

1. Od den za den živeevme, po temen pat čekorevme,

no Jehova razbi mrak — vo životot ni blesna zrak!

Vistinata ja doznavme, ko Tatko go zapoznavme.

Nemu čest mu dolžime — vo služba verno da prodolžime.

Ni malku trud ne žalime i sè što može pravime

kaj sekoj drug što e vo mrak vistinata da pušti zrak.

Nasekade svedočime, ne mislime da zapreme

dur’ Jehova ne reče: „Što barav, potpolno srabotivte“.