٢٦ وَٱلْآنَ يَا سَيِّدِي، حَيٌّ هُوَ يَهْوَهُ + وَحَيَّةٌ هِيَ نَفْسُكَ، + إِنَّ يَهْوَهَ قَدْ مَنَعَكَ + أَنْ تُذْنِبَ بِسَفْكِ ٱلدَّمِ + وَتُخَلِّصَ نَفْسَكَ بِيَدِكَ. + فَلْيَكُنِ ٱلْآنَ أَعْدَاؤُكَ وَٱلَّذِينَ يَطْلُبُونَ ٱلْأَذَى لِسَيِّدِي مِثْلَ نَابَالَ. +