١١ عُدْتُ أَتَأَمَّلُ تَحْتَ ٱلشَّمْسِ أَنْ لَيْسَ ٱلسَّرِيعُونَ يَفُوزُونَ فِي ٱلسِّبَاقِ،‏ + وَلَا ٱلْجَبَابِرَةُ فِي ٱلْمَعْرَكَةِ،‏ + وَلَا ٱلْحُكَمَاءُ يَفُوزُونَ بِٱلطَّعَامِ،‏ + وَلَا ٱلْفُهَمَاءُ بِٱلْغِنَى،‏ + وَلَا حَتَّى ذَوُو ٱلْمَعْرِفَةِ بِٱلْحُظْوَةِ؛‏ + لِأَنَّ ٱلْوَقْتَ وَٱلْحَوَادِثَ غَيْرَ ٱلْمُتَوَقَّعَةِ تُصِيبُهُمْ كَافَّةً.‏ +