١١ قُلْ لَهُمْ: ‹«حَيٌّ أَنَا»، يَقُولُ ٱلسَّيِّدُ ٱلرَّبُّ يَهْوَهُ، «لَيْسَتْ مَسَرَّتِي بِمَوْتِ ٱلشِّرِّيرِ، + بَلْ بِأَنْ يَرْجِعَ + ٱلشِّرِّيرُ عَنْ طَرِيقِهِ وَيَحْيَا. + اِرْجِعُوا، ٱرْجِعُوا عَنْ طُرُقِكُمُ ٱلرَّدِيئَةِ، + فَلِمَاذَا تَمُوتُونَ يَا بَيْتَ إِسْرَائِيلَ؟»›. +