၁၀၃ နှုတ်တော်ထွက်စကားဟာ ကျွန်တော့်ခံတွင်းထဲမှာ ချိုမြိန်လိုက်တာ။

ပါးစပ်ထဲမှာ ပျားရည်ထက်တောင် ချိုမြပါတယ်။+

၃ အဲဒီနောက် သူက “လူသား၊ မင်းရှေ့က စာလိပ်ကို စားလိုက်ပါ။ စားပြီးရင် အစ္စရေးအမျိုးကို သွားပြောပါ”+ လို့ ကျွန်တော့်ကို ပြောတယ်။

၂ ဒါနဲ့ ကျွန်တော် ပါးစပ်ဟလိုက်တဲ့အခါ သူ အဲဒီစာလိပ်ကို ကျွေးတယ်။ ၃ ပြီးတော့ “လူသား၊ ငါပေးတဲ့ စာလိပ်ကို စားပြီး ဗိုက်ဖြည့်ပါ” လို့ ပြောတယ်။ ကျွန်တော်လည်း စာလိပ်ကို စားလိုက်တဲ့အခါ ပါးစပ်ထဲမှာ ပျားရည်လို ချိုတယ်။+