ගීතිකා අංක 107
ප්‍රේමයේ උතුම්ම ආදර්ශය
1. ආ-දර්-ශ-යක් වේ යෙ-හෝ-වා දෙ-වි-යන්
ප්‍රේ-ම-යේ, ප්‍රේ-ම-යේ
පෙන්-නු-වා ඔ-හු සෑ-ම දෙ-ය-කින්-ම
ප්‍රේ-මේ මාර්-ගේ සැ-ම-ට-ම
ඔ-හු ආ-ද-රේ ක-ළ පු-ත්‍ර-යා-ව
දෙව් කැ-ප ක-ළේ අ-පේ පව් නි-සා-මයි
එ-වන් ප්‍රේ-ම-යක් ත-වත් නෑ මේ ලෝ-කේ
දෙව් ප්‍රේ-ම-යයි, සැ-බෑ ප්‍රේ-ම-යයි
2. දෙව්-ගේ ම-ඟෙ-හි අ-ප පා න-ඟද්-දී
ප්‍රේ-ම-ය, ස-ත්‍යය වේ
ප්‍රේ-මේ පෙන්-ව-මු අ-පි සැ-ම-ට-ම
සී-මා නො-වී මි-තු-රන්-ට
වෛ-ර ක-ර-මින් අ-පේ සො-යු-රන්-ට
ක-ළ නො-හැ-කියි ප්‍රේ-මේ දෙ-වි-යන්-ට
සො-යු-රන් අ-තින් ව-ර-දක් වු-ණා-ම
ස-මා-ව දී ප්‍රේ-මේ පෙන්-ව-මු
3. දෙ-වි මෙන් අ-පත් පෙන්-වයි නම් ප්‍රේ-ම-ය
එක්-සත් වේ පවු-ලක් සේ
සැ-බෑ සා-ම-ය අද්-ද-කින්-න-ට දෙව්
අ-ඬ-ග-සයි සැ-ම-ට-ම
දෙව්-ගේ බ-ල-යෙන්, ව-ද-නින් පෝ-ෂ-ණේ
වෙ-මු-ය අ-පි දෙව්-ගේ සෙ-න-ඟ සේ
අ-පේ සො-යු-රන් කි-යා දේ අ-ප-ට
දෙව් ප්‍රේ-ම-යයි, සැ-බෑ ප්‍රේ-ම-යයි
(රෝම 12:10; එෆී. 4:3; 2 පේතෘ. 1:7 බලන්න.)