8 Kush i vuri pritë me porta detit,+

kur doli vrullshëm nga burimi i tij,*

11 kur i thashë: ‘Deri këtu mund të vish e jo më tutje;

këtu do të ndalen dallgët e tua krenare.’+

 6 E mbështolle me ujëra të thella si me një rrobë;+

ujërat mbulonin majat e maleve.

 7 Sapo ngrite zërin, ato ia mbathën;+

nga gjëmimi i bubullimës sate ia dhanë vrapit në panik

 8 —malet u ngritën,+ luginat u ulën—

deri në vendin që ti kishe caktuar për to.

 9 Një kufi u vure, të cilin nuk duhej ta kalonin,+

që të mos e mbulonin tokën më kurrë.

 6 Ai e shpalosi tokën sipër ujërave,+

se dashuria e tij besnike zgjat përjetë.