34 «Në fund të asaj kohe,+ unë, Nabukodonosori, i ngrita sytë drejt qiejve dhe m’u kthye arsyeja; lëvdova Më të Lartin, i dhashë lavdi e nderim Atij që rron në jetë të jetëve, sepse sovraniteti i tij është i përjetshëm dhe mbretëria e tij vazhdon brez pas brezi.+ 35 Gjithë banorët e tokës s’janë asgjë para tij, dhe ai bën si të dojë me ushtrinë e qiejve e me banorët e tokës. E nuk ka njeri që ta pengojë*+ a t’i thotë: ‘Ç’ke bërë?’+