18 Por izraelitët nuk i sulmuan, sepse prijësit e asamblesë u ishin betuar për Jehovain,+ Perëndinë e Izraelit. Atëherë tërë asambleja nisi të murmuriste kundër prijësve. 19 Kur panë këtë, të gjithë prijësit i thanë asamblesë: «Meqë iu betuam atyre për Jehovain, Perëndinë e Izraelit, nuk na lejohet t’u bëjmë keq. 20 Ja çfarë do të bëjmë me ta: do t’i lëmë gjallë, që indinjata e Perëndisë të mos bjerë mbi ne për betimin që iu bëmë.»+

34 Në fund Jefteu mbërriti në shtëpinë e tij, në Mizpah,+ dhe ja, përpara i doli e bija duke i rënë dajres e duke kërcyer. Ishte i vetmi fëmijë që kishte. Përveç saj, nuk kishte as djalë, as vajzë. 35 Kur e pa, Jefteu shqeu rrobat e tha: «Oh jo, bija ime! Ç’ma copëtove zemrën!* Po të përzë me duart e mia! Kam bërë një betim* para Jehovait, e nuk mund ta kthej pas.»+

33 Përsëri, ju keni dëgjuar se të lashtëve u ishte thënë: ‘Mos u beto më kot,+ por mbaji zotimet që ke marrë para Jehovait.’*+