14 adhanaal, yegōvaavukku bayangara kōbam vandhadhu. avar mōsēyidam, “unakkutthaan lēviyanaagiya un annan aarōn+ irukkiraanē. avan nandraaga pēsuvaan endru enakku theriyum. unnai paarkka avan vandhukondirukkiraan. unnai paarkkumpōdhu avan sandhōshappaduvaan.+ 15 naan unakku sonna ellaavatraiyum nī avanidam solla vēndum.+ nī pēsumpōdhu naan unnōdu iruppēn, avanōdum iruppēn.+ nīngal enna seiya vēndum endru naan sollikkoduppēn. 16 avan unnudaiya saarbil janangalidam pēsuvaan, nī kadavuludaiya saarbil avanidam pēsuvaai.*+

30 yegōvaa mōsēyidam pēsiya ellaavatraiyum aarōn avargalidam sonnaar. janangaludaiya kan munnaal avar arpudhangalai seidhaar.+

20 aarōnin sagōdhariyum thīrkkadharisanam solgiravalumaana miriyaam kanjiraavai kaiyil edutthukkondaal. matra ellaa pengalumkūda kanjiraavai edutthukkondu avalukku pinnaal pōi nadanam aadinaargal.

30 nyaayatthīrppu maarppadhakkatthil ūrīmaiyum thummīmaiyum*+ nī vaikka vēndum. yegōvaavin munnilaiyil aarōn varumpōdhu avai avar nenjukku mēlē irukka vēndum. isravēlargalukku thīrppu solvadharkaaga aarōn avatrai yegōvaavin munnaal eppōdhum than nenjukku mēlē sumakka vēndum.