5 peyōrin magan pilēyaamai+ kūttikkondu varuvadharkaaga baalaak thannudaiya thūdhuvargalai anuppinaan. pilēyaamudaiya dhēsatthin aatrukku* pakkatthil irukkira petthūrukku avargalai anuppi, “egipthilirundhu oru periya kūttamē vandhirukkiradhu. dhēsamengum avargal paraviyirukkiraargal,+ en edhirilēyē kudiyirukkiraargal. 6 avargal ennaivida balasaaligal. adhanaal, dhayavuseidhu nīngal vandhu enakkaaga avargalai sabiyungal.+ appōdhu oruvēlai naan avargalai thōrkaditthu, indha dhēsatthaivittu thuratthiyadikka mudiyum. ēnendraal, nīngal yaarai aasīrvadhikkirīrgalō avargal aasīrvadhikkappaduvaargal, yaarai sabikkirīrgalō avargal sabikkappaduvaargal enbadhu enakku nandraaga theriyum” endru solla sonnaan.

7 appōdhu avan,

avarukkaaga yaakkōbai sabikka sonnaar.

isravēlai kandanam seiya sonnaar.+

11 baalaak idhai kēttadhum pilēyaamidam, “enna kaariyam seidhirukkiraai! ennudaiya edhirigalai sabikka sollitthaanē unnai kūttikkondu vandhēn. aanaal nī avargalai aasīrvadhitthuvittaayē”+ endraan.

10 appōdhu pilēyaamin mēl baalaak bayangaramaaga kōbappattaan. pinbu, ēlanamaaga than kaigalai thatti, “ennudaiya edhirigalai sabikka solli unnai kūttikkondu vandhēn.+ aanaal indha mūndru dhadavaiyum nī avargalai aasīrvadhitthuvittaai.