35 avar avalai paartthavudan thannudaiya udaiyai kilitthukkondu, “aiyō, en magalē! en idhayatthai norukkivittaayē! unnaiyē naan anuppa vēndiyadhaagivittadhē! naan vaai thirandhu yegōvaavidam sollivittēn, adhai ennaal maatra mudiyaadhē”+ endraar.

24 isravēl vīrargal andraikku migavum kalaitthuppōnaargal. ēnendraal savul avargalidam, “naan ennudaiya edhirigalai palivaangi thīrumvarai porutthirukkaamal saayangaalatthukku munbē unavu saappidugira evanum sabikkappattavan!” endru aanaiyittu solliyirundhaar. adhanaal, vīrargalil yaarum edhuvum saappidavillai.+

33 adhōdu, ‘nī satthiyam seidhaal adhai niraivētraamal irukka kūdaadhu;+ yegōvaavidam* nērndhukondadhai nī seluttha vēndum’+ endru andha kaalatthu makkalukku sollappattadhai nīngal kēlvippattirukkirīrgal.