15 adhan pinbu, naatthaan thannudaiya vīttukku pōnaar.

uriyaavin manaivi dhaavīdhukku petra aan kulandhaiyai yegōvaa thaakkinaar; adhu nōivaaippattadhu.

19 ūliyargal kisukisuvendru pēsikkolvadhai paartthu, kulandhai irandhuvittadhendru dhaavīdhu purindhukondaar. “kulandhai irandhuvittadhaa?” endru kēttaar; adharku avargal, “aamaam” endru sonnaargal.

10 appōdhu amnōn thaamaaridam, “rottiyai padukkaiyaraikku konduvaa, naan un kaiyaal saappida aasaippadugirēn” endru sonnaan. adhanaal, thaamaar thaan sutta rottigalai edutthukkondu amnōnin padukkaiyaraikku pōnaal. 11 rottigalai pakkatthil kondupōnapōdhu avan avalai piditthilutthu, “en thangaiyē vaa, ennōdu vandhu padu” endru sonnaan. 12 adharku aval, “vēndaam annaa! ennai sīralitthuvidaadhīrgal. ippadippatta kaariyatthai isravēlil yaarum seiya maattaargal.+ indha kēvalamaana kaariyatthai seiyaadhīrgal.+ 13 kaalam muluvadhum indha avamaanatthōdu naan eppadi vaalvēn? isravēlil ulla kēvalamaana aatkalil oruvaraaga ungalaiyum ninaitthuviduvaargalē. dhayavuseidhu raajaavidam pēsungal. avar kandippaaga ennai ungalukku koduppaar” endru sonnaal. 14 aanaal, avan edhaiyum kaadhil vaangikkollavē illai. balavandhamaaga piditthu avalai kedutthaan. 15 adhan pinbu, avalai rombavē verukka aarambitthaan; avalmīdhu endhalavukku aasai vaitthirundhaanō adhaivida adhigamaaga verukka aarambitthaan. avalidam, “elundhu, veliyē pō” endru sonnaan.

14 udanē dhaavīdhu erusalēmil thannudan irundha ūliyargal ellaaridamum, “elundhirungal, ingirundhu ōdividalaam.+ illaavittaal absalōmidamirundhu oruvarkūda thappikka mudiyaadhu! udanē kilambungal, avan sīkkiramaaga nammai thuratthi piditthu kondruviduvaan. nagaratthil irukkiravargalai vetti saaitthuviduvaan!”+ endru sonnaar.