ēsaayaa
12 andha naalil nīngal ovvoruvarum,
“yegōvaavē, ungalukku nandri!
ennidam nīngal kōbamaaga irundhaalum,
ungal kōbam konjam konjamaaga thanindhadhu.
nīngal ennai aarudhalpadutthinīrgal.+
2 idhō, kadavuldhaan en mītpar.+
naan edharkum bayappadaamal nambikkaiyōdu iruppēn.+
yaa* yegōvaadhaan en balam, en kōttai.
avar en mītparaanaar”+ endru nichayamaagavē solvīrgal.
3 mītpin nīrūtrugalilirundhu
nīngal sandhōshamaaga thannīrai mondukolvīrgal.+
4 andha naalil nīngal ippadi solvīrgal:
“yegōvaavukku nandri sollungal, avarudaiya peyarai solli vēndikkollungal.
avarudaiya seyalgalai ellaarukkum sollungal!+
avarudaiya peyarē uyarndhadhu endru ariviyungal.+
5 maaberum adhisayangalai seidha yegōvaavai pugalndhu paadungal.+
avar seidha arpudhangalai būmiyilulla ellaarukkum theriyappadutthungal.
6 sīyōnil kudiyirukkiravargalē, sandhōshamaaga mulangungal.
ungal naduvil irukkira parisutthamaana kadavul magatthaanavar.”