baibil enna solgiradhu?
“vaanamum būmiyum padaikkappatta kaalatthil . . . nadandhavatrai patriya padhivu idhudhaan.” (aadhiyaagamam 2:4) indha būmi eppadi uruvaanadhu enbadhai patriya baibil padhivu mēlē sollappatta vaartthaigalōdu mudigiradhu. baibil solgira vishayangal ariviyalōdu otthuppōgiradhaa? idhō sila udhaaranangal:
aarambatthil: kangalukku therigira vaanamum, būmiyum padaikkappattana
indha prabanjatthukku aarambamē illaiyaa?
aadhiyaagamam 1:1 ippadi solgiradhu: “aarambatthil kadavul vaanatthaiyum būmiyaiyum padaitthaar.”
indha prabanjatthukku aarambam illai, adhu kaalam kaalamaaga irundhuvarugiradhu endru kittatthatta 1950-kku munbuvarai vinnyaanigal nambikkondu irundhaargal. aanaal, samībatthil kandupidikkappatta vishayangalai vaitthu indha prabanjatthukku kandippaaga oru aarambam irundhirukka vēndum endru niraiya vinnyaanigal otthukkolgiraargal.
aarambatthil būmi paarppadharku eppadi irundhadhu?
aadhiyaagamam 1:2, 9-il, indha būmi padaikkappatta samayatthil “olungillaamal verumaiyaaga irundhadhu” endrum engu paartthaalum thannīrdhaan irundhadhu endrum sollappattirukkiradhu.
baibil solvadhai vinnyaanigalum otthukkolgiraargal. būmi uruvaana samayatthil ‘valimandalatthil aaksijanē illai . . . paarkkavē vinōdhamaaga irundhirukkum’ endru uyiriyal vinnyaani paatrik shish solgiraar. “konjamkūda nilamē theriyaadha alavukku būmi mulukka thannīraal niraindhirundhadhu endru samība aaraaichigal” kaattuvadhaaga astraanami patthirikai solgiradhu.
kaalangal pōgappōga valimandalam eppadi maariyadhu?
aarambatthil, valimandalatthukkul mangalaana velicham nulaiya aarambitthadhu. aanaal andha samayatthil, būmiyin nilapparappilirundhu sūriyanō chandhiranō theriyavillai endru aadhiyaagamam 1:3-5-lirundhu purindhukolgirōm. ēnendraal, valimandalam adartthiyaaga irundhadhu. konja kaalatthukku piragudhaan avai thelivaaga theriya aarambitthirukkum.—aadhiyaagamam 1:14-18.
24 maninēram konda aaru naatkalil, būmiyil irukkira ellaa uyirgalum padaikkappattadhaaga baibil solvadhillai.
smithsōniyan sutruchūlal aaraaichi nilaiyam idhai patri sollumpōdhu, aarambatthil valimandalatthai thaandi mangalaana olidhaan būmiyin mēl pattadhu endru solgiradhu. adhōdu, “būmi uruvaana samayatthil būmiyai sutri mītthēn thuligal panimūttampōl padarndhirundhadhu” endrum, kaalam pōgappōga indha “mītthēn thuligal vilaga aarambitthu vaanam nīla niratthil theriya aarambitthadhu” endrum solgiradhu.
uyirinangal endha varisaiyinpadi uruvaayina?
aadhiyaagamam 1:20-27-il sollappadugira varisai idhudhaan: mīngal, paravaigal, nilatthil vaalgira mirugangal, kadaisiyaaga manidhargal! mudhal paalūtti uruvaavadharku pala varushangalukku munbē mudhal mīn thōndriyirukka vēndum endrum, romba kaalam kalitthudhaan manidhargal thōndriyirukka vēndum endrum vinnyaanigal nambugiraargal.
kaalam pōgappōga uyirinangalil endha maatramum ērpadaadhu endru baibil solvadhillai
baibil enna solvadhillai?
vinnyaanatthōdu baibil otthuppōvadhillai endru silar ninaippadharku kaaranam, avargal baibilai sariyaaga purindhukollaadhadhudhaan!
indha prabanjamō būmiyō aaraayiram varushangalukku munbudhaan uruvaanadhu endru baibil solvadhillai. prabanjamum būmiyum “aarambatthil” padaikkappattana endrudhaan adhu solgiradhē thavira, evvalavu kaalatthukku munbu endru thittavattamaaga adhu solvadhillai.—aadhiyaagamam 1:1.
24 maninēram konda aaru naatkalil, būmiyil irukkira ellaa uyirgalum padaikkappattadhaaga baibil solvadhillai. adharku badhilaaga, ‘naal’ endra vaartthai kaalappagudhigalai kurikka payanpadutthappattirukkiradhu. idhai eppadi purindhukolvadhu? ‘būmiyaiyum vaanatthaiyum’ padaippadharku kadavul oru naal edutthukkondadhaaga baibil solgiradhu. (aadhiyaagamam 2:4) indha ‘oru naalil’ aadhiyaagamam 1-aam adhigaaratthil sollappattirukkira aaru padaippu naatkalum adangum. appadiyendraal, uyirgal vaalvadharku ētrapadi indha būmiyai vadivamaippadharkum uyirgalai padaippadharkum kadavul edutthukkonda aaru naatkal, verumanē 24 maninēram konda naatkal alla, adhu oru nīnda kaalappagudhiyaaga irundhirukka vēndum endru therigiradhu.
kaalam pōgappōga uyirinangalil endha maatramum ērpadaadhu endru baibil solvadhillai. aadhiyaagamam butthagatthil mirugangal “andhandha inatthinpadi” uruvaanadhaaga sollappattirukkiradhu. (aadhiyaagamam 1:24, 25) ‘inam’ endra vaartthaiyai vinnyaanigal endha artthatthil payanpadutthugiraargalō adhē artthatthil baibil payanpadutthuvadhillai. virivaana oru artthatthildhaan baibil adhai payanpadutthugiradhu. appadiyendraal, baibilil sollappattirukkum oru ‘inatthukkul’, pala sitrinangalum pala ragangalum irukkum endru therigiradhu. oru kurippitta ‘inatthai’ sērndha uyirinangal, orē pagudhiyil vaalumpōdhu kaalangal pōgappōga avatrukkul vitthiyaasangalum maatrangalum ērpada vaaippu irukkiradhu enbadhai baibilil payanpadutthappattirukkum vaartthai kaattugiradhu.
nīngal enna ninaikkirīrgal?
indha prabanjam, būmi, uyirgal aagiyavai eppadi uruvaayina enbadhai patri baibil elimaiyaagavum romba sariyaagavum solgiradhu endru paartthōm. idhaiyellaam thulliyamaaga solgira baibil, idhai padaitthavarai patriyum thulliyamaaga sollumdhaanē? “manidhargalaivida sakthivaaindha ēdhōvondrilirundhu uyir vandhirukka vēndum endra karutthu, indraikku irukkira vinnyaana kandupidippugalōdu otthuppōgiradhu” endru ensaiklōpīdiyaa brittaanikkaa solgiradhu.a
a uyir padaikkappattadhu endra karutthai ensaiklōpīdiyaa brittaanikkaa aadharippadhillai.