ulavaaligalai raagaab olitthu vaikkiraal

isravēlai sērndha ulavaaligal, erigō nagaratthukku pōi raagaab endra pennin vīttil thanginaargal. erigōvin raajaavukku indha vishayam therindhuvittadhu. adhanaal, raagaabin vīttukku vīrargalai anuppinaan. udanē, raagaab andha irandu ulavaaligalaiyum thannudaiya vīttin mottaimaadiyil olindhukolla sollivittu, vīrargalai vēru pakkamaaga anuppivittaal. piragu andha ulavaaligalidam, ‘yegōvaa ungalukku thunaiyaaga irukkiraar endrum, nīngal indha dhēsatthai piditthuviduvīrgal endrum enakku theriyum. adhanaal naan kandippaaga ungalukku udhavi seivēn. nīngal en kudumbatthai kaappaatruvīrgal endru dhayavuseidhu enakku satthiyam seidhu kodungal’ endru kēttaal.

adharku andha ulavaaligal, ‘ungal vīttil irukkira yaarukkumē endha aabatthum varaadhu’ endru satthiyam seidhu kodutthaargal. adhōdu, ‘ungal vīttu jannalil oru sivappu kayitrai katti thongavidungal. appōdhu ungal vīttil irukkira ellaarum kaappaatrappaduvaargal’ endrum sonnaargal.

raagaab thannudaiya vīttu jannalil oru kayitrai katti andha ulavaaligalai irakkivittaal. avargal malaippagudhikku pōi mūndru naatkal olindhukondaargal. piragu, yōsuvaavidam pōnaargal. adharku piragu, isravēlargal yōrdhaan aatrai kadandhu andha dhēsatthai pidikka thayaaraanaargal. erigōdhaan avargal pidittha mudhal nagaram. dhinamum andha nagaratthai oru dhadavai sutri vara vēndum, ippadi aaru naatkalukku seiya vēndum endru yegōvaa avargalidam sonnaar. ēlaavadhu naalil, avargal ēlu dhadavai andha nagaratthai sutri vandhaargal. piragu, gurumaargal ekkaalangalai ūdhinaargal. isravēl vīrargal bayangaramaaga katthinaargal. udanē, erigōvin madhilsuvar idindhu vilundhadhu! aanaal, madhilsuvarin mēl irundha raagaabin vīdu mattum idindhu vilaamal appadiyē irundhadhu. raagaab yegōvaamēl nambikkai vaitthadhaal, avalum avaludaiya vīttil irundhavargalum kaappaatrappattaargal.