ketta raanikku dhandanai

aagaab raajaavin aranmanai yesrayēlil irundhadhu. andha aranmanaiyin jannal valiyaaga paartthaal, naabōth enbavarin dhraatchai thōttam theriyum. aagaab raajaa andha thōttatthai vaanga aasaippattaar. adhanaal, adhai thannidam vitruvidumpadi naabōtthidam kēttaar. aanaal naabōth mudiyaadhu endru sollivittaar. ēnendraal parambarai sotthai virka kūdaadhu enbadhu yegōvaavin sattam. kadavulukku kīlppadindhu nadandhadharkaaga naabōtthai aagaab madhitthaaraa? illai. aagaabukku bayangara kōbam vandhadhu. avar mugatthai thūkki vaitthukkondu than padukkai araikku pōi padutthukkondaar, veliyē varavē illai. saappaadum vēndaam endru sollivittaar.

aagaabin manaivi yēsabēl oru pollaadha raani. aval aagaabidam, ‘nīngal isravēlin raajaa. aasaippatta edhai vēndumaanaalum nīngal edutthukkollalaam. naan andha nilatthai ungalukku vaangi tharugirēn’ endru sonnaal. piragu, nagaratthilirundha periyōrgalukku aval kadidhangalai eludhinaal. kadavulai palitthu pēsiyadhaaga naabōthmēl palipōttu, avarai kallaal aditthu kollumpadi adhil eludhiyirundhaal. yēsabēl sonnapadiyē andha periyōrgal seidhaargal. adharku piragu aval aagaabidam, ‘naabōth setthuvittaan. dhraatchai thōttam ini ungalukkutthaan’ endru sonnaal.

appaaviyaaga irundha naabōtthai mattumē yēsabēl kolai seiyavillai. yegōvaamēl anbu kaattiya innum niraiya pērai kolai seidhirukkiraal. aval poi kadavulgalai vananginaal, niraiya ketta kaariyangalai seidhaal. adhaiyellaam yegōvaa paartthaar. avalai avar enna seivaar?

aagaab irandha piragu, avarudaiya magan yōraam raajaavaaga aanaar. yēsabēlaiyum avaludaiya kudumbatthaiyum dhandippadharku yegū enbavarai yegōvaa anuppinaar.

yēsabēl irundha yesrayēl nagaratthukku yegū thannudaiya radhatthai ōttikkondu vandhaar. yōraamum yegūvai paarkka thannudaiya radhatthil vandhaar. avar yegūvidam, ‘unakkum enakkum samaadhaanamdhaanē?’ endru kēttaar. adharku yegū, ‘unnudaiya ammaa yēsabēl ivvalavu ketta kaariyangalai seiyumpōdhu eppadi samaadhaanam irukkum?’ endru kēttaar. yōraam thannudaiya radhatthai thiruppikkondu thappikka paartthaar. appōdhu yegū yōraaminmēl ambai erindhaar. yōraam setthuppōnaar.

piragu, yēsabēlin aranmanaikku yegū pōnaar. avar varuvadhu therindhadhum yēsabēl thalaiyai vaarikkondu thannai alagupadutthikkondaal. piragu, maadiyil jannal pakkatthil kaatthukkondirundhaal. yegū vandhavudan avaridam kōbamaaga pēsinaal. avalukku pakkatthil nindrukondirundha aatkalidam, “avalai kīlē thallungal!” endru yegū katthinaar. avargal jannal valiyaaga avalai thallivittaargal. aval kīlē vilundhu setthuppōnaal.

piragu, aagaabin 70 magangalai yegū kondrupōttaar. paagaal vanakkatthaiyum dhēsatthilirundhu olitthukkattinaar. indha paadatthilirundhu enna katrukkondaai? yegōvaavukku ellaamē theriyum. avar sariyaana nēratthil kettavargalai alitthuviduvaar.