kadavuludaiya sattangalukku kīlppadiyaamal pōnaal prachinaigaldhaan minjum

mīgaa thannudaiya ammaavin panatthai thirudinaan (nyaa 17:1, 2)

mīgaa silaigalai vananginaan. vanakkatthukkaaga yegōvaa seidha ērpaattaiyum avan madhikkavillai (nyaa 17:4, 5, 12; it-2-E pa. 390-391)

kadaisiyil mīgaa ellaavatraiyum ilandhuvittaan (nyaa 18:24-26; it-2-E pa. 391 paaraa 2)

ungalaiyē kēttukkollungal: ‘yegōvaavukku kīlppadinju nadandhappō enakku ennenna nanmaigal kidaichudhu?’