padippu katturai 7
paattu 15 yegōvaavin mudhal maganai pugalndhu paadungal!
yegōvaavin mannippu—ungalukku enna nanmai?
“nīngal manadhaara mannikkirīrgal.”—sang. 130:4.
enna katrukkolvōm?
yegōvaa nammai eppadi mannikkiraar enbadhai purindhukolla baibilil irukkira sila alagaana sollōviyangal, adhaavadhu udhaaranangal udhavum. yegōvaa tharugira mannippukku innum nandriyōdu irukka indha katturai udhavum.
1. manidhargal nammai mannippadhaaga sollumpōdhu adharkupin eppadi niraiya artthangal irukkalaam?
“naan unnai mannitthuvittēn!” indha vaartthaigalai kētkumpōdhu namakku evvalavu aarudhalaaga irukkum! adhuvum naam yaaraiyaavadhu kaayappadutthiyirundhaal, avar indha vaartthaigalai sollumpōdhu unmaiyilēyē nam manasukku nimmadhiyaaga irukkum. aanaal, “naan unnai mannitthuvittēn” endru sollumpōdhu avar unmaiyilēyē edhai artthappadutthugiraar? ‘inimēlum naam nalla frendsaaga irukkalaam’ endru solla varugiraaraa? alladhu, ‘indha prachinaiyai patri inimēl pēsa vēndaam, idhai vittuvidalaam; aanaal munbu pōl naam frendsaaga irukka mudiyaadhu’ endru solla varugiraaraa? unmaiyai solla vēndumendraal, manidhargal nammai mannippadhaaga sollumpōdhu adharkupin niraiya artthangal irukkalaam.
2. yegōvaavin mannippai patri baibil eppadi vivarikkiradhu? (adikkurippaiyum paarungal.)
2 yegōvaa nammai mannikkira vidhamum, naam oruvarai oruvar mannikkira vidhamum romba vitthiyaasamaanadhu. yegōvaavai maadhiri yaaraalumē mannikka mudiyaadhu. adhai patri oru sangīdhakkaarar ippadi sonnaar: “nīngal manadhaara mannikkirīrgal. adhanaal ungalmēl bayabakthi undaagiradhu.”a (sang. 130:4) unmaiyilēyē mannippadhu endraal enna endru yegōvaadhaan namakku kaattiyirukkiraar. sila baibil elutthaalargal, yegōvaa mannikkira vidhatthai vivarikkira ebireya vaartthaiyai, manidhargal mannikkira vidhatthai vivarippadharku payanpadutthavillai.
3. yegōvaa mannikkira vidham eppadi vitthiyaasappattirukkiradhu? (ēsaayaa 55:6, 7)
3 yegōvaa oruvarai mannikkumpōdhu avarudaiya paavatthai mulumaiyaaga thudaitthalikkiraar. andha nabaraal yegōvaavōdu marubadiyum nerukkamaana oru bandhatthai anubavikka mudiyum. indha maadhiri yegōvaa mulumaiyaaga nammai marubadiyum marubadiyum mannikkiraar. idhai ninaikkumpōdhu namakku evvalavu sandhōshamaaga irukkiradhu!—ēsaayaa 55:6, 7-ai vaasiyungal.
4. unmaiyaana mannippai purindhukolvadharku yegōvaa namakku eppadi udhavi seidhirukkiraar?
4 naam mannikkira vidhatthukkum yegōvaa mannikkira vidhatthukkum vitthiyaasam irukkiradhu endraal, naam eppadi avar kaattugira unmaiyaana mannippai purindhukolvadhu? adharkaagatthaan yegōvaa baibilil niraiya udhaaranangalai kodutthirukkiraar. adhil silavatrai indha katturaiyil paarppōm. andha udhaaranangal, yegōvaa nammudaiya paavangalai eppadi edutthuppōdugiraar endrum, avarudaiya nanbargalaaga nammai eppadi marubadiyum ētrukkolgiraar endrum kaattum. andha udhaaranangalai padikkumpōdhu, avar nammai mannippadhai eppadi vitthiyaasamaana vidhangalil vivarikkiraar enbadhaiyum purindhukolvōm. appōdhu, avarmēl irukkira anbum nandriyum innum adhigamaagum.
yegōvaa paavangalai edutthuppōdugiraar
5. yegōvaa nammudaiya paavangalai enna seigiraar?
5 paavangalai baaramaana sumaigalukku baibil oppittu pēsugiradhu. dhaavīdhu raajaa thaan seidha paavangalai patri ippadi sonnaar: “ennudaiya kutrangal en thalaikkumēl kuvindhirukkindrana. baaramaana sumaipōl ennai alutthugindrana. ennaal thaangikkollavē mudiyavillai.” (sang. 38:4) aanaal, manam thirundhugiravargaludaiya paavangalai yegōvaa mannikkiraar. (sang. 25:18; 32:5) “mannikkiraar” endru payanpadutthappattirukkira ebireya vaartthai “thūkkuvadhai” alladhu, “sumappadhai” artthappadutthugiradhu. yegōvaavai oru balasaaliyaaga nīngal karpanai seidhukollalaam. oru balasaali eppadi oru sumaiyai thūkkikkondu pōvaarō, andhamaadhiri yegōvaa nam thōlmēl irukkira paavam endra sumaiyai thūkkikkondu pōgiraar.
“mannitthīrgal” (sang. 32:5)
6. evvalavu dhūratthukku yegōvaa nammudaiya paavangalai thūkkikkondu pōgiraar?
6 yegōvaa nammudaiya paavangalai evvalavu dhūratthukku thūkkikkondu pōgiraar? idhai purindhukolla innoru udhaaranatthai paarkkalaam. sangīdham 103:12 ippadi solgiradhu: “kilakkukkum mērkukkum evvalavu dhūramō, avvalavu dhūratthukku nammudaiya kutrangalai avar thūkkiyerindhirukkiraar.” kilakkukkum mērkukkum idaiyil irukkira dhūram romba romba adhigam. sollappōnaal, avai irandum sandhikkavē sandhikkaadhu. vēru vaartthaigalil sonnaal, naam karpanaikūda seidhupaarkka mudiyaadha dhūratthukku yegōvaa nammudaiya paavangalai edutthukkondu pōgiraar. yegōvaavudaiya mannippu nam manasukku evvalavu idhamaaga irukkiradhu!
“kilakkukkum mērkukkum evvalavu dhūramō” (sang. 103:12)
7. yegōvaa nammudaiya paavangalai enna seivadhaaga baibil solgiradhu? (mīgaa 7:18, 19)
7 yegōvaa nammudaiya paavangalai thūkkikkolgiraardhaan; adharkaaga, avar thūkki vaitthukkondē irukkiraaraa? illai. idhai patri esēkkiyaa raajaa enna solgiraar endru paarkkalaam. “ennudaiya paavangalaiyellaam ungal mudhugukku pinnaal thūkki erindhīrgal” endru sonnaar. (ēsaa. 38:9, 17) appadiyendraal, manam thirundhugiravargaludaiya paavangalai yegōvaa kannukku theriyaadha idatthil thūkki erindhuvidugiraar. oruvēlai, esēkkiyaavin vaartthaigalai vēru vidhamaaga sonnaal, “naan paavamē seiyaadha maadhiri nīngal ennai paarkkirīrgal” endru sollalaam. nammudaiya paavangalai yegōvaa evvalavu dhūratthukku thūkkippōdugiraar enbadhai purindhukolla mīgaa 7:18, 19-il (vaasiyungal) innoru udhaaranam irukkiradhu. adhil, yegōvaa nammudaiya paavangalai aalkadalil thūkkippōduvadhaaga sollappattirukkiradhu. andha kaalatthil, aalkadalil thūkkippōdappatta oru porulai yaaraalum thirumba edukkavē mudiyaadhu. avvalavu dhūratthukku yegōvaa nammudaiya paavangalai thūkkippōdugiraar.
“ennudaiya paavangalaiyellaam ungal mudhugukku pinnaal thūkki erindhīrgal” (ēsaa. 38:17)
“nammudaiya ellaa paavangalaiyum aalkadalukkul pōttuviduvaar” (mī. 7:19)
8. ivvalavu nēram naam enna katrukkondōm?
8 ivvalavu nēram paarttha udhaaranangalilirundhu enna katrukkondōm? yegōvaa nammai mannikkumpōdhu, paavam endra sumaiyai thūkkippōttuvidugiraar. yegōvaa andha sumaiyai thūkkiya piragu kutra unarchiyaal naam kashtappada vēndiya avasiyam illai. dhaavīdhu sonna maadhiriyē, “yaarudaiya akkiramangal mannikkappattadhō, yaarudaiya paavangal mūdappattadhō avargal sandhōshamaanavargal. endha manidharudaiya paavatthai yegōvaa orupōdhum kanakkil edutthukkolla maattaarō avar sandhōshamaanavar.” (rō. 4:6-8) idhudhaan yegōvaa tharugira unmaiyaana mannippu!
yegōvaa paavangalai thudaitthalikkiraar
9. thaan endhalavukku mannikkiraar enbadhai kaatta yegōvaa enna udhaaranangalai payanpadutthiyirukkiraar?
9 mītpuvilaiyin adippadaiyil, manam thirundhugira oruvarudaiya paavatthai yegōvaa eppadi mannikkiraar enbadhai kaatta avar innum sila udhaaranangalai solgiraar. oru thuniyai thuvaitthu alasi pōdumpōdhu adhu eppadi sutthamaagiradhō, andhamaadhiri yegōvaa nammudaiya paavangalai kaluvi nammai sutthappadutthugiraar. (sang. 51:7; ēsaa. 4:4; erē. 33:8) idhai patri avar ippadi vivarikkiraar: “ungaludaiya paavangal ratthampōl sivappaaga irundhaalum, panipōl venmaiyaagum. sekkachevēl endru irundhaalum, vellaivelēr endru aagum.” (ēsaa. 1:18) podhuvaaga, sivappu niratthil irukkira oru saayamō karaiyō thuniyil pattaal adhai eduppadhu romba kashtam. indha udhaaranatthin mūlam, nammudaiya paavangal eppadippattadhaaga irundhaalum adhan suvadē theriyaadha alavukku adhai thudaitthalikka mudiyum endra nambikkaiyai yegōvaa kodukkiraar.
“ungaludaiya paavangal ratthampōl sivappaaga irundhaalum, panipōl venmaiyaagum” (ēsaa. 1:18)
10. yegōvaa nammudaiya paavangalai dhaaraalamaaga mannikkiraar enbadhai endha udhaaranam kaattugiradhu?
10 mundhina katturaiyil paarttha maadhiri, paavangalai ‘kadangalukkum’ oppittu baibil pēsugiradhu. (mat. 6:12; lū. 11:4) ovvoru dhadavai naam yegōvaavukku edhiraaga paavam seiyumpōdhu nammudaiya kadan adhigamaagikkondē pōgiradhu. sollappōnaal, oru periya thogaiyai avaridam naam thirumba kodukka vēndiyadhu pōl aagividugiradhu. aanaal, yegōvaa nammai mannikkumpōdhu, ottumotthamaaga nam kadangalai ratthu seivadhu pōl irukkiradhu. ērkenavē mannikkappatta paavangalukku avar nammidam kanakku kētpadhillai. indha udhaaranatthai ninaitthu paarkkumpōdhu unmaiyilēyē namakku evvalavu aarudhalaaga irukkiradhu!
“engal kadangalai engalukku manniyungal” (mat. 6:12)
11. nammudaiya paavangal “thudaitthalikkappadum” endru baibil solvadharku arttham enna? (appōsthalar 3:19)
11 yegōvaa nammudaiya kadangalai, adhaavadhu paavangalai, ratthu seivadhu mattumalla, adhai mulumaiyaaga thudaitthalikkiraar. (appōsthalar 3:19-ai vaasiyungal.) podhuvaaga, oru kadanai ratthu seiyumpōdhu, andha thogaiyai aditthuviduvaargal. adhaavadhu, adhanmēl oru kōdu (/) alladhu irandu kōdugal (×) pōduvaargal. aanaal appadi kōdu pōtta piragum, kadan thogaiyai nammaal paarkka mudiyum. thudaitthalippadhu enbadhu appadi kidaiyaadhu. idhai purindhukolvadharku baibil kaalangalil enna maadhiriyaana maiyai payanpadutthinaargal endru yōsitthu paarkka vēndum. andru payanpadutthappatta mai, kaarban, pasai matrum thannīrai kalandhu seiyappattadhu. adhanaal, elutthukkalai īramaana thuniyai vaitthu thudaitthuvida mudiyum. appadiyendraal, oru kadanai ‘thudaitthalikkumpōdhu’ adhu mulumaiyaaga illaamal pōividum. enna eludhappattirundhadhu endrukūda nam kannukku theriyaadhu. adhu appadiyē suvadu theriyaamal alindhupōividugiradhu. yegōvaa nammudaiya paavangalai ratthu seivadhu mattumalla, adhai mulumaiyaaga thudaitthalikkiraar endru therindhukollumpōdhu nam manasukku evvalavu nimmadhiyaaga irukkiradhu!—sang. 51:9.
“ungaludaiya paavangal thudaitthalikkappadum” (ap. 3:19)
12. irunda mēgatthai patriya udhaaranatthilirundhu naam enna katrukkollalaam?
12 yegōvaa nammudaiya paavangalai eppadi thudaitthalikkiraar enbadharku innoru udhaaranatthai solgiraar. “nī seidha kutrangalaiyellaam mēgatthaal maraitthuviduvēn. unnudaiya paavangalaiyellaam irunda mēgatthaal mūdividuvēn. ennidam thirumbi vaa, naan unnai viduvippēn” endru solgiraar. (ēsaa. 44:22) appadiyendraal, yegōvaa nammudaiya paavangalai mannikkumpōdhu adhai oru irunda mēgatthaal mūdugira maadhiri irukkiradhu. avarum adhai paarppadhillai, nammudaiya paarvaiyilirundhum adhai mulumaiyaaga maraitthuvidugiraar.
“nī seidha kutrangalaiyellaam mēgatthaal maraitthuviduvēn” (ēsaa. 44:22)
13. yegōvaa nammai mannittha piragum naam eppadi unara thēvaiyillai?
13 idhilirundhu enna therigiradhu? yegōvaa nammai mannittha piragum, naam vaalnaal mulukka kutra unarchiyil thavikka vēndiya avasiyam illai. yēsu kristhuvin ratthatthin adippadaiyil yegōvaa nammudaiya kadangalai, adhaavadhu paavangalai, mulumaiyaaga ratthu seigiraar. oru vidhatthil, andha paavatthai naam seiyaadha maadhiri paarkkiraar. naam manam thirundhumpōdhu ippaditthaan yegōvaa nammai mulumaiyaaga mannikkiraar.
yegōvaa nammai nanbargalaaga marubadiyum ētrukkolgiraar
yegōvaa nammai mannippadhaal nammaal marubadiyum avarudaiya nanbargalaaga aaga mudigiradhu (paaraa 14)
14. yegōvaa nammai mulumaiyaaga mannippaar endru naam ēn nambalaam? (padangalaiyum paarungal.)
14 yegōvaa nammai mannikkumpōdhu nammai marubadiyum avarudaiya nanbaraaga ētrukkolgiraar. adhanaal, naam thēvaiyillaamal kutra unarchiyil thavikka vēndiyadhillai. yegōvaa than manasukkul kōbatthai vaitthukkondē iruppadhaagavum, eppōdhu nammai dhandikkalaam endru vaaippu thēdikkondiruppadhaagavum ninaitthu naam bayappada thēvaiyillai. ēnendraal, appadi avar seiyavē maattaar. yegōvaa nammai mannippadhaaga solvadhai naam ēn mulumaiyaaga nambalaam? erēmiyaa thīrkkadharisi mūlamaaga avar ippadi solgiraar: “naan avargaludaiya kutratthai mannippēn. avargaludaiya paavatthai iniyum ninaitthu paarkka maattēn.” (erē. 31:34) indha vasanatthai appōsthalan pavulum mērkōl kaatti pēsinaar. “avargaludaiya paavangalai iniyum ninaitthu paarkka maattēn” endru eludhinaar. (ebi. 8:12) aanaal, idhan arttham enna?
“avargaludaiya paavatthai iniyum ninaitthu paarkka maattēn” (erē. 31:34)
15. endha artthatthil yegōvaa nammudaiya paavangalai ninaitthu paarppadhillai?
15 baibilil, ‘ninaitthu paarppadhu’ endra vaartthai ellaa samayatthilum nyaabagatthukku kondu varuvadhai alladhu yōsitthu paarppadhai mattumē artthappadutthuvadhillai. adharku badhilaaga, oruvar ēdhōvoru vishayatthai seivadhaikkūda adhu kurikkalaam. yēsuvukku pakkatthil araiyappattirundha andha kutravaali, “yēsuvē, nīngal aatchikku varumpōdhu ennai ninaitthukkollungal” endru kēttaan. (lū. 23:42, 43) yēsu thannudaiya arasaangatthil avanai patri summaa ninaitthu paarkka vēndum endru avan kētkavillai; oru vishayatthai seiya solli avan kēttaan endru therigiradhu. yēsuvin badhilai paarkkumpōdhu, avar avanai thirumba uyirōdu kondu varappōvadhai patri sonnadhaaga therigiradhu. appadiyendraal, yegōvaa nammudaiya paavangalai ninaitthu paarkka maattaar endru sollumpōdhu, andha paavangalai manadhil vaitthu avar nammai edhuvum seiya maattaar, adhaavadhu edhirkaalatthil nammai dhandikka maattaar endru arttham.
16. mannikkappaduvadhaal kidaikkum vidudhalaiyai patri baibil eppadi vivarikkiradhu?
16 baibil innoru udhaaranatthaiyum solgiradhu. yegōvaa nammai mannikkumpōdhu namakku eppadi vidudhalai kidaikkiradhu endru purindhukolla adhu udhavugiradhu. nam ellaarukkum paava iyalbu iruppadhaal, naam “paavatthukku adimaigalaaga” irukkirōm. aanaal, yegōvaa nammai mannikkumpōdhu naam “paavatthilirundhu vidudhalai” aagirōm. (rō. 6:17, 18; veli. 1:5) oru adimaikku vidudhalai kidaikkumpōdhu, avar evvalavu sandhōshappaduvaarō adhēmaadhiri yegōvaa nammai mannikkumpōdhu naam sandhōshappadugirōm.
‘nīngal paavatthilirundhu vidudhalai seiyappattirukkirīrgal’ (rō. 6:18)
17. yegōvaa nammai mannikkumpōdhu naam eppadi gunamaagirōm? (ēsaayaa 53:5)
17 ēsaayaa 53:5-ai vaasiyungal. kadaisiyaaga oru udhaaranatthai paarkkalaam. namakkul paavam iruppadhaal, mōsamaana nōyaal baadhikkappatta oruvarai pōl irukkirōm. aanaal, yegōvaa thannudaiya magan mūlamaaga koduttha mītpuvilaiyaal naam gunamaagiyirukkirōm. (1 pē. 2:24) naam paavam seiyumpōdhu aanmīga vidhatthil nōyaaligalaagirōm. adhaavadhu, yegōvaavōdu irukkira bandham baadhikkappadugiradhu. aanaal, mītpuvilaiyin adippadaiyil yegōvaa nammai mannikkiraar. namakkum avarukkum irukkira bandhatthai sariseidhu, nammai thannudaiya nanbaraaga aakkikkolgiraar. mōsamaana oru nōyil irundhu oruvar gunamaanaal avar romba sandhōshappaduvaar. adhēmaadhiri, aanmīga vidhatthil gunamaagi yegōvaavudaiya angīgaaram namakku marubadiyum kidaikkumpōdhu naam romba sandhōshappadugirōm.
“avarudaiya kaayangalaaldhaan naam gunamaanōm” (ēsaa. 53:5)
yegōvaavin mannippaal kidaikkum nanmai
18. idhuvarai paarttha udhaaranangalilirundhu naam enna katrukkondōm? (“yegōvaa nammai eppadi mannikkiraar?” endra pettiyaiyum paarungal.)
18 yegōvaavin mannippai patri baibilil sollappattirukkira udhaaranangalilirundhu naam enna katrukkondōm? yegōvaa nammai mannikkumpōdhu nammai mulumaiyaaga mannikkiraar, nirandharamaaga mannikkiraar. adhanaal, nammudaiya paralōga appaavōdu nammaal oru nalla bandhatthai vaitthukkolla mudigiradhu. adhēsamayatthil, oru vishayatthai naam marandhuvida kūdaadhu. yegōvaavidamirundhu mannippai peruvadharku manidhargalukku thagudhiyō, urimaiyō illai. irundhaalum, yegōvaa avarudaiya anbaalum alavatra karunaiyaalum nammai mannikkiraar. adhu avaridamirundhu kidaikkira oru anbalippu!—rō. 3:24.
19. (a) naam edharkaaga nandriyōdu irukka vēndum? (rōmar 4:8) (b) aduttha katturaiyil edhai patri paarkkappōgirōm?
19 rōmar 4:8-ai vaasiyungal. yegōvaa ‘manadhaara mannippadhaal’ naam ovvoruvarum avarukku evvalavu nandriyōdu irukka vēndum! (sang. 130:4) aanaal, yegōvaa nammai mannikka vēndumendraal naam oru vishayatthai seiya vēndum. adhai patri yēsu ippadi sonnaar: “matravargaludaiya kutrangalai nīngal mannikkaavittaal, ungal thagappanum ungal kutrangalai mannikka maattaar.” (mat. 6:14, 15) appadiyendraal, yegōvaa maadhiriyē naamum matravargalai mannippadhu romba mukkiyam. aanaal, adhai eppadi seiyalaam? aduttha katturaiyil adhai patri paarkkalaam.
paattu 46 yegōvaavē, nandri!
a “manadhaara mannikkirīrgal” endru molipeyarkkappattirukkira ebireya vaartthaigal, yegōvaa mattumē kaattugira unmaiyaana mannippai kurikkiradhu. yegōvaa mannikkira vidhatthukkum, matravargal mannikkira vidhatthukkum niraiya vitthiyaasam irukkiradhu.