ivargaludaiya visuvaasatthai pinpatrungal | yōbu
“ennudaiya utthamatthai vida maattēn”
uchanthalaiyilirundhu ullangaalvarai koppulangalaal niraindha oruvar tharaiyil utkaarndhirukkiraar. avarudaiya thalai kunindhum thōlgal sarindhum irukkindrana. thanimaiyil avar vaadugiraar. thannai sutri moikkum īkkalai virattuvadharkukkūda avaridam thembillai. thannudaiya dhukkatthai velippadutthuvadharkaaga avar saambalil utkaarndhirukkiraar. udaindha oru ōttai vaitthu thannudaiya udambai surandikkondirukkiraar. avar ilandhadhu konjananjam kidaiyaadhu! avarudaiya madhippumariyaadhaiyum pōivittadhu!! nanbargal, akkampakkatthaar, sondhakkaarargal endru ellaarum avarai kaivittuvittaargal. makkal avarai kindal seidhaargal; pillaigalkūda avarai vittuvaikkavillai. thannudaiya kadavulaana yegōvaavum thannai kaivittuvittadhaaga avar ninaitthaar. aanaal, avar ninaitthadhu unmai illai.—yōbu 2:8; 19:18, 22.
yōbudhaan andha manidhar! “būmiyil avanai pōl yaarumē illai” endru avarai patri yegōvaa sonnaar. (yōbu 1:8) pala nūtraandugalukku piragumkūda, yōbuvai nīdhimaangalil oruvaraaga yegōvaa karudhinaar.—esēkkiyēl 14:14, 20.
kashtangalum edhirpaaraadha vēdhanaigalum ungalai idiyaai thaakkugindranavaa? appadiyendraal, yōbuvin vaalkkai varalaaru ungalukku aarudhalaaga irukkum. adhōdu, kadavuludaiya unmai ūliyargal ovvoruvarukkum irukka vēndiya oru gunatthai patriyum adhu sollum. utthamamdhaan andha gunam! adutthadutthu kashtangal vandhaalum mulu bakthiyōdu kadavulukku piditthadhai thodarndhu seiyumpōdhu naam utthamamaaga irukkirōm endru arttham. yōbuvidamirundhu naam ippōdhu niraiya katrukkollalaam.
yōbuvukku theriyaadha vishayangal
unmaiyulla manidhanaana mōsē, yōbuvin vaalkkai varalaarai eludhinaar. anēgamaaga, yōbu irandhu konja kaalatthukku piragu avar adhai eludhiyirukkalaam. būmiyil nadandha vishayangalai mattumalla, paralōgatthil nadandha sila vishayangalaiyum kadavuludaiya thūndudhalaal mōsē eludhinaar.
yōbuvin kadhai sandhōshamaaga aarambikkiradhu. ūths dhēsatthil (anēgamaaga, vada arēbiyaavil) avar selva sīmaanaaga irundhaar. ellaarudaiya madhippumariyaadhaiyaiyum sambaadhitthirundhaar. ēlaigalukku avar dhaaraalamaaga udhavinaar. aadharavu illaadhavargalukku adaikkalam kodutthaar. avarukku patthu pillaigal irundhaargal. ellaavatraiyumvida, yegōvaavidam oru nalla bandham avarukku irundhadhu. thannudaiya dhūratthu sondhangalaana aabiragaam, īsaakku, yaakkōbu, yōsēppu aagiyavargalai pōlavē yegōvaavai sandhōshappadutthuvadhudhaan avarudaiya mukkiya kurikkōlaaga irundhadhu. indha mūdhaadhaigalai pōlavē thannudaiya kudumbatthukku yōbu guruvaaga seyalpattaar. thannudaiya pillaigalukkaaga thavaraamal baligalai selutthivandhaar.—yōbu 1:1-5; 31:16-22.
ippōdhu, kaatchi paralōgatthin pakkamaaga thirumbugiradhu. yegōvaavin unmaiyulla dhēvathūdhargal avarukku munbaaga ondrukūdi irukkiraargal. andha samayatthil, pollaadha thūdhanaana saatthaan ullē nulaigiraan. nīdhimaanaana yōbuvai saatthaanukku sutthamaaga pidikkaadhu enbadhu yegōvaavukku therindhirundhadhu. adhanaal, yōbuvin utthamatthai patri saatthaanidam yegōvaa mechi pēsinaar. appōdhu saatthaan, “yōbu summaavaa ungalukku bayandhu nadakkiraan? nīngaldhaan avanaiyum avan vīttaiyum avanidam irukkira ellaavatraiyum sutri vēlipōttu avanai paadhugaakkirīrgalē” endru sonnaan. evvalavu thunichal irundhirundhaal avan ippadi solliyiruppaan! yegōvaavukku utthamamaaga irukkiravargal, saatthaan evvalavu periya dhrōgi enbadhai velichampōttu kaattugiraargal. adhanaal, utthamamaaga irukkira ovvoruvaraiyum saatthaan verukkiraan. suyanalatthukkaagatthaan yōbu yegōvaavukku sēvai seigiraar endru sonnaan. oruvēlai yōbu ellaavatraiyum ilandhuvittaal, yegōvaavai sabippaar endru avan sonnaan.—yōbu 1:6-11.
paralōgatthil nadandha endha vishayangalum yōbuvukku theriyaadhu. aanaal, saatthaan sonnadhellaam suttha poi endru nirūbikkum arumaiyaana vaaippai yegōvaa avarukku kodutthaar. yōbuvukku kashtangalai koduppadharku saatthaanukku avar anumadhi kodutthaar. aanaal, yōbuvin mēl kai vaikka kūdaadhu endru sonnaar. ippōdhu, thannudaiya kodūramaana seyalgalai aarambippadharkaaga saatthaan kilambugiraan. orē naalil, yōbuvukku kashtatthukkumēl kashtatthai kodukkiraan. mudhalil, thannudaiya maadugalaiyum kaludhaigalaiyum yōbu ilakkiraar. piragu, aadugalai ilakkiraar. adharku piragu, thannidam irundha ottagangalaiyum ilandhuvidugiraar. idhaivida kodumaiyaana vishayam ennavendraal, indha vilangugalai ellaam gavanitthukkondirundha vēlaikkaarargalum kollappadugiraargal. avargalil oruvan mattum thappitthu vandhu, “kadavul . . . neruppai anuppi” ellaavatraiyum kondruvittaar endru yōbuvidam solgiraan. (adhu oruvēlai minnalaaga irukkalaam.) ivatraiyellaam jīranippadharkullaagavē innoru seidhi yōbuvai idipōl thaakkugiradhu. avarudaiya mūttha maganin vīttil avarudaiya ellaa pillaigalum virundhu saappittu kondirundhapōdhu, sūraavali kaatru andha vīttai thaakkiyadhaal, yōbuvin pillaigalmēl adhu idindhu vilundhadhu. adhil, avarudaiya patthu pillaigalum baliyaanaargal!—yōbu 1:12-19.
yōbu evvalavu idindhupōyiruppaar enbadhai nammaal karpanaikūda seidhupaarkka mudiyaadhu! thannudaiya udaigalai avar kilitthukkondaar... mudiyai vettikkondaar... nilaikulaindhupōi appadiyē utkaarndhuvittaar. kadavul kodutthadhai kadavulē edutthukkondaar endra mudivukku vandhuvittaar. sollappōnaal, indha kashtangalaiyellaam kadavuldhaan kodutthaar endru yōbu ninaikka vēndum enbadharkaaga saatthaan thiramaiyaaga kaaigalai nagartthinaan. aanaal, avanudaiya thittam palikkavillai. kadavulai sabitthu yōbu pēsavē illai. adharku badhilaaga, “yegōvaavin peyarukku endrum pugal sērattum” endrudhaan sonnaar.—yōbu 1:20-22.
kadavulukku munbu saatthaan kutramsaattiya vishayam yōbuvukku theriyaadhu.
“avan ungalai thitti thīrppaan”
ivvalavu nadandhum yōbu utthamamaaga iruppadhai paartthu saatthaanukku innum veri adhigamaanadhu. paralōgatthil dhēvathūdhargal ellaarum ondraaga kūdi irukkum samayatthil saatthaanum yegōvaavukku munbaaga vandhu nindraan. yōbuvin mīdhu saatthaan ivvalavu thaakkudhal nadatthiyum avar utthamamaaga iruppadhai paartthu yegōvaa avarai marubadiyum pugalndhu pēsinaar. adharku saatthaan kōbamaaga, “oru manushan endha uyiraiyumvida thannudaiya uyiraitthaan peridhaaga ninaippaan. adhai kaappaatrikkolla edhai vēndumaanaalum ilakka thayaaraayiruppaan. adhanaal, nīngal avanudaiya elumbaiyum sadhaiyaiyum thottu paarungal. kandippaaga ungal mugatthukku nēraagavē ungalai thitti thīrppaan” endru sonnaan. yōbuvukku ēdhaavadhu nōi vandhaal avar than utthamatthai vittuviduvaar endru ninaitthaan. aanaal, yōbuvai yegōvaa nambinaar. nōyai kodutthu yōbuvai sōdhippadharku saatthaanukku anumadhi kodutthaar. aanaal, avarudaiya uyirai mattum edukka kūdaadhu endru sonnaar.—yōbu 2:1-6.
ippōdhu, yōbuvin udalil saatthaan kai vaikkiraan. mudhal paaraavil paarttha nilaimaikku yōbu vandhuvidugiraar. avarudaiya manaiviyin paridhaabamaana nilaimaiyai konjam yōsitthuppaarungal. patthu pillaigalai ilandha dhukkatthil aval ērkenavē thaviyaai thavitthukkondirundhaal. adhupōdhaadhendru, thannudaiya kanavar anubavikkum vēdhanaigalai paartthu avaludaiya idhayamē pilandhupōyirukkum. thannaal edhaiyumē seiya mudiyavillaiyē endru ninaitthu aval rombavē varutthappattiruppaal. vēdhanai thaanga mudiyaamal, “innumaa kadavul kadavul endru sollikkondirukkirīrgal? avarai thitti thīrtthuvittu setthuppōngal” endru sonnaal. podhuvaaga, aval ippadi pēsum oru nabar kidaiyaadhu. adhanaal, aval yōsikkaamal pēsuvadhaaga yōbu sonnaar. ivvalavu nadandhum kadavulai yōbu thittavē illai. thannudaiya vaayaal paavamum seiyavillai.—yōbu 2:7-10.
yōbuvin indha sōga kadhaikkum ungalukkum ēdhaavadhu sambandham irukkiradhaa? saatthaan enna sonnaan endru paarungal. “manushan . . . thannudaiya uyirai . . . kaappaatrikkolla edhai vēndumaanaalum ilakka thayaaraayiruppaan” endru sonnaan. idhilirundhu, yōbuvin mīdhu mattumalla manidhargal ellaarmīdhum indha kutrachaattai avan sumatthiyirukkiraan endru therigiradhu. adhaavadhu, ‘manushangalaala utthamamaa irukka mudiyaadhu’ endru avan solgiraan. ungalukku kadavulmēl unmaiyilēyē anbu illai endru avan solgiraan. ungal uyirai kaappaatrikkolvadharkaaga nīngal kadavulai vittukkodutthu viduvīrgal endrum avan solgiraan. ippadi, avanai pōlavē naamum suyanalavaadhigal endru solgiraan. avan solvadhu suttha poi endru nirūbikka virumbugirīrgalaa? adhai seivadharkaana vaaippu nam ellaarukkumē irukkiradhu. (nīdhimoligal 27:11) yōbuvai avan eppadiyellaam marubadiyum sōdhitthaan enbadhai ippōdhu paarkkalaam.
aarudhal endra peyaril yōbuvin manadhai kutthi kilitthavargal
yōbuvukku nandraaga palakkamaana mūndru pēr, avar patta kashtangalai ellaam kēlvippattu, aarudhal solvadharkaaga payanam seidhu vandhaargal. ivargalai yōbuvin nanbargal endru baibil solgiradhu. dhūratthilirundhu paartthapōdhu avargalaal yōbuvai adaiyaalam kandupidikka mudiyavillai. nōyaal avarudaiya udambellaam karutthuppōi irundhadhu. sutthamaaga adaiyaalam theriyaadha alavukku avar maariyirundhaar. elippaas, pildhaath, sōppaardhaan andha mūndru nanbargal. ivargal yōbuvai paartthu vēdhanaippaduvadhupōl kaattikkondaargal. mannai vaari thalaiyil pōttukkondu satthamaaga oppaari vaitthaargal. oru vaaram muluvadhum raatthiri pagalaaga, ondrumē pēsaamal yōbuvin pakkatthil utkaarndhirundhaargal. aarudhalpadutthuvadharkaaga avargal appadi utkaarndhukondirukkavillai. ēnendraal, avarudaiya sūlnilaiyai patri therindhukolvadharku avargal endha muyarchiyum edukkavillai. verumanē avar valiyil thuditthukkondirundhadhu mattumdhaan avargalukku therindhirundhadhu.—yōbu 2:11-13; 30:30.
oruvaliyaaga, yōbuvē pēsa aarambikkiraar. vali thaanga mudiyaamal thaan pirandha naalai sabikkiraar. (yōbu 3:1) thannudaiya kashtangalukku kadavuldhaan kaaranam endru avar ninaitthuvittaar. (yōbu 6:4) aanaalum, avar visuvaasatthai ilandhuvidavillai. avarukku thēvaippattadhellaam aarudhalaana vaartthaigaldhaan! ippōdhu, avargaludaiya nanbargal pēsa aarambikkiraargal. avargal pēsa aarambittha piragudhaan, avargal maunamaaga irundhirundhaalē nandraaga irundhirukkum endru yōbu ninaikkiraar.—yōbu 13:5.
ippōdhu, elippaas pēsa aarambikkiraar. matra irandu pēraiyumvida ivar vayadhil mūtthavaraaga irundhirukkalaam. ēn, yōbuvaivida romba mūtthavaraaga irundhirukkalaam. adharku piragu, matra irandu pērum pēsa aarambikkiraargal. sollappōnaal, elippaas pēsiyadhupōl ivargalum muttaalthanamaaga pēsinaargal. kadavul romba unnadhamaanavar, kettavargalai avar dhandikkiraar, nallavargalukku palan kodukkiraar endru sonnaargal. mēlōttamaaga paartthaal avargal pēsiyadhil endha thavarum illai endru thōndralaam. aanaal, aarambatthilirundhē avargal anbillaamaldhaan pēsinaargal. kadavul nallavar endrum kettavargalai dhandikkiravar endrum elippaas sonnaar. yōbu ippōdhu kashtappaduvadhaal, avar kandippaaga ēdhaavadhu thavaru seidhiruppaar endru sollaamal sonnaar. idhaiyellaam vaitthuppaarkkumpōdhu, avar ēdhō nyaayamaaga pēsuvadhupōl theriyalaam. aanaal, mukkiyamaana unmaigalai avar marandhuvittaar.—yōbu 4:1, 7, 8; 5:3-6.
elippaas sonna kutrachaattugalai yōbu ētrukkollavillai. (yōbu 6:25) yōbu ēdhō thappu seidhuvittu adhai mūdi maraikkiraar endru mūndru pērum ninaitthaargal. avar seidha thavarugalukkutthaan dhandanaiyai anubavikkiraar endrum sonnaargal. yōbu agangaaram piditthavar, kettavar, kadavul bakthiyillaadhavar endru elippaas kutramsaattinaar. (yōbu 15:4, 7-9, 20-24; 22:6-11) ketta butthiyai maatrikkolla solliyum, paavam seivadhai vittuvida solliyum sōppaar sonnaar. (yōbu 11:2, 3, 14; 20:5, 12, 13) aanaal pildhaath sonnadhu, ivargal irandu pērum sonnadhaivida kodumaiyaaga irundhadhu. adhaavadhu, yōbuvin pillaigal paavam seidhadhaaldhaan setthuppōnaargal endru sonnaar.—yōbu 8:4, 13.
aarudhal tharugirōm endra peyaril yōbuvin nanbargal avarudaiya vēdhanaiyai adhigamaakkinaargal.
utthamam kēlvikkullaanadhu!
indha mūndru pērum innum mōsamaana vishayangalai pēsinaargal. adhaavadhu, yōbuvin utthamatthai patri mattum kēlvi eluppavillai. utthamamaaga iruppadharku muyarchi seivadhil endha prayōjanamum illai endrum sonnaargal. elippaas pēsa aarambitthapōdhu, ēdhōvoru uruvatthai paartthadhaagavum, adhai paartthu kulainadungippōnadhaagavum sonnaar. andha uruvam pēsiyadhai vaitthu elippaas indha mudivukku vandhaar: “kadavul thannudaiya ūliyargalai nambuvadhē illai. thannudaiya thūdhargalidamē kurai kandupidikkiraar.” elippaas ninaitthadhu mattum unmaiyaaga irundhirundhaal, saadhaarana manidhargalaal kadavulai sandhōshappadutthavē mudiyaadhu! piragu, yōbu utthamamaaga irukkiraaraa illaiyaa enbadhai patriyellaam kadavulukku akkarai illaiyendrum, avarudaiya paarvaiyil yōbu oru chinna pulu maadhiridhaan irukkiraar endrum pildhaath sonnaar.—yōbu 4:12-18; 15:15; 22:2, 3; 25:4-6.
vēdhanaiyil mūlgi iruppavargalai aarudhalpaduttha nīngal muyarchi seidhirukkirīrgalaa? adhu avvalavu sulabam illai enbadhu ungalukku purindhirukkum. appadiyendraal, avargalidam enna solla kūdaadhu enbadhai yōbuvin mūndru nanbargalidamirundhu katrukkollalaam. butthisaalitthanamaagavum, nyaayamaagavum pēsiyadhaaga avargal ninaitthirukkalaam. aanaal, yōbuvai avargal karisanaiyōdu nadatthavillai. peyar sollikkūda avarai kūppidavillai. kaayampatta avarudaiya nenjatthai menmaiyaana vaartthaigalaal aatra vēndum endra ennam thulikūda avargalukku irukkavillai.a namakku enna paadam? yaaraavadhu oruvar vēdhanaiyil thuvandupōyirundhaal avargalidam idhamaaga, anbaaga, akkaraiyaaga pēsungal. avargaludaiya visuvaasatthaiyum dhairiyatthaiyum adhigamaakkungal. kadavulmīdhu nambikkai vaikka avargalukku udhavungal. adhumattumalla, kadavul anbaanavar, irakkamaanavar, nīdhiyaanavar enbadhai nambuvadharku udhavungal. thannudaiya mūndru nanbargaludaiya idatthil irundhirundhaal yōbu idhaitthaan seidhiruppaar. (yōbu 16:4, 5) andha mūndru pērum yōbuvin utthamatthai kurivaitthu thodarndhu thaakkiyapōdhu avar enna seidhaar?
yōbu urudhiyaaga irukkiraar
thannudaiya nanbargal pēsa aarambippadharku munbē yōbu nondhupōyirundhaar. aarambatthilirundhē ‘ēdhēdhō pēsivittadhaagavum’ ‘virakthiyil pēsivittadhaagavum’ yōbu sonnaar. (yōbu 6:3, 26) dhukkam thaangaamaldhaan avar appadi pēsinaar enbadhai nammaal purindhukolla mudigiradhu. adhōdu, indha prachinaikku pinnaal irundha mulu vivarangalum yōbuvukku therindhirukkavillai. thannaiyum thannudaiya kudumbatthaiyum thidīrendru prachinaigal thaakkiyadhaalum, andha prachinaigalukku iyarkai sakthigal kaaranamaaga irukkalaam endru avar ninaitthadhaalum, yegōvaadhaan idharku pinnaal irundhirukka vēndum endra mudivukku vandhuvittaar. aanaal, yōbuvukku theriyaadha sila mukkiyamaana vishayangal idhil adangiyirundhana. idhellaam yōbuvukku theriyaadhu! adhanaal, avar thavaraana mudivukku vandhuvittaar.
ivvalavu nadandhum yōbuvin visuvaasam aattankaanavē illai. avar pēsiya vaartthaigalilirundhu idhu therigiradhu. andha vaartthaigal unmaiyaanavai, alagaanavai, indruvarai nammai urchaagappadutthubavai. padaippugalil irukkum arpudhangalai patri pēsi avar kadavulai magimaippadutthinaar. kadavuludaiya udhaviyillaamal endha manidhanaalumē avatrai patriyellaam solliyirukka mudiyaadhu! udhaaranatthukku, yegōvaa “būmiyai andharatthil thongavittaar” endru avar sonnaar. indha unmaiyai pala nūtraandugalukku piragudhaan vinnyaanigal kandupiditthaargal.b (yōbu 26:7) thannudaiya edhirkaala nambikkaiyai patri pēsiyapōdhu, thannudaiya munnōrgalukku irundha adhē nambikkai thanakku irundhadhai avar kaattinaar. oruvēlai thaan irandhuvittaal kadavul thannai nyaabagam vaitthiruppaar endrum, thannai paarppadharku avar ēnguvaar endrum, orunaal kandippaaga thannai uyirōdu eluppuvaar endrum yōbu nambinaar.—yōbu 14:13-15; ebi. 11:17-19, 35.
manidhan utthamamaaga iruppadhai kadavul peridhaaga ninaippadhillai endru elippaasum avarudaiya irandu nanbargalum sonnaargal. avargaludaiya karutthai yōbu odhukkitthallinaar. manidhan utthamamaaga iruppadhai kadavul uyarvaaga madhikkiraar endru sonnaar. “naan utthaman endru [yegōvaa] purindhukolvaar” endru nambikkaiyōdu sonnaar. (yōbu 31:6) thannudaiya utthamatthai thannudaiya nanbargal kēlvikkullaakkiyadhai yōbu purindhukondaar. adhanaal, than pakkam irundha nyaayatthai nēram edutthu avargalidam sonnaar. idhan mūlam avargaludaiya vaayai adaitthaar.
utthamam enbadhu andraada vaalkkaiyil kaatta vēndiya oru gunam enbadhu yōbuvukku therindhirundhadhu. adhanaal, thaan vaalndha vidhatthai thannudaiya nanbargalidam vilakkinaar. udhaaranatthukku, silai valipaadu sambandhappatta ellaavatraiyum avar odhukkitthallinaar. matravargalai anbaaga, mariyaadhaiyaaga nadatthinaar. karpukkarasanaaga irundhaar. thirumana bandhatthai uyarvaaga madhitthaar. ellaavatrukkum mēlaaga, orē unmai kadavulaagiya yegōvaavukku mulu bakthi kaattinaar. adhanaaldhaan, “saagumvarai naan ennudaiya utthamatthai vida maattēn” endru mulu idhayatthōdu avaraal solla mudindhadhu.—yōbu 27:5; 31:1, 2, 9-11, 16-18, 26-28.
thannudaiya utthamatthai yōbu vittukkodukkavē illai.
yōbuvin visuvaasatthai pinpatrungal
utthamamaaga iruppadhai nīngalum mukkiyamaaga ninaikkirīrgalaa? utthamamaaga iruppadhaaga verum vaayalavil sonnaal mattum pōdhaadhu enbadhaiyum, adhai seyalil kaattuvadhu mukkiyam enbadhaiyum yōbu purindhuvaitthirundhaar. evvalavu prachinaigal vandhaalum yegōvaavukku kīlppadivadhan mūlamaagavum avarudaiya paarvaiyil sariyaanadhai seivadhan mūlamaagavum avarukku naam mulu bakthiyai kaattalaam. appadi kaattinaal, pala nūtraandugalukku munbu yōbu seidhadhai pōlavē nammaalum yegōvaavai nichayam sandhōshappaduttha mudiyum. saatthaanukku badhiladi kodukkalaam. yōbu maadhiriyē visuvaasatthai kaattuvadharku idhaivida vēru ēdhaavadhu vali irukka mudiyumaa?
yōbuvin kadhai idhōdu mudindhuvidavillai. silasamayangalil avar sariyaaga yōsikkavillai. mukkiyamaana vishayangalai marandhuvittu thaan nīdhimaan endru nirūbippadhilēyē kuriyaaga irundhaar. adhanaal avar thannai thirutthikkolla vēndiyirundhadhu. ellaa vishayatthaiyum kadavul paarppadhupōl paarkka vēndiyirundhadhu. innoru pakkam, thaanga mudiyaadha valiyaiyum vēdhanaiyaiyum anubavitthadhaal unmaiyaana aarudhalum avarukku thēvaippattadhu. appadiyendraal, visuvaasatthōdum utthamatthōdum irundha yōbuvukku yegōvaa eppadi udhavinaar? idharkaana badhilai indha thodar katturaiyin aduttha katturaiyil paarkkalaam.
a thaanum thannudaiya nanbargalum kuralai uyartthi pēsaadhadhaal, thaangal menmaiyaaga pēsiyadhaaga elippaas ninaitthukkondaar. (yōbu 15:11) aanaal, medhuvaaga pēsugira vaartthaigalkūda matravargaludaiya idhayatthai kilippadharku vaaippirukkiradhu.
b namakku therindhavarai, kittatthatta 3000 varushangalukku piragudhaan, endha porulum būmiyai thaangippidikka vēndiya avasiyam illai endra unmaiyai vinnyaanigal kandupiditthaargal. vinvelikku pōi būmiyai pugaippadam eduttha piragudhaan yōbuvin vaartthaigal evvalavu unmai enbadhai manidhargal purindhukondaargal.