ilainyargal kētkum kēlvigal
nekattiv ennangalai viratta...
nīngal eppadippattavar?
nambikkaiyaana mananilaiyōdu iruppavar
“eppōdhumē sandhōshamaaga irukka vēndum, ellaavatraiyumē īsiyaaga edutthukkolla vēndum endrudhaan naan ninaikkirēn. eppōdhumē siritthukkondē jaaliyaaga vaalvadhil enna thappu irukkiradhu!”—vēlari.
ellaavatraiyum sandhēgatthōdu paarppavar
“ēdhaavadhu oru nalla vishayam nadandhaal, idhu kandippaa unmaiyaaga irukkaadhu endrudhaan en manasu udanē sollum.”—rebēkkaa.
ellaavatraiyum edhaartthamaaga paarppavar
“nambikkaiyaana mananilaiyōdu iruppavar, thaan ninaikkira maadhiri kaariyangal nadakkavillai endraal ēmaandhu pōividuvaar. ellaavatraiyum sandhēgatthōdu paarppavarukku, sandhōsham sutthamaagavē irukkaadhu. naan ellaavatraiyum edhaartthamaaga paarppadhaal oru vishayam unmaiyilēyē eppadi irukkiradhō adhai appadiyē ennaal paarkka mudigiradhu.”—annaa.
idhu ēn mukkiyam?
“idhayatthil sandhōshamaaga iruppavanukku eppōdhum virundhu kondaattamdhaan” endru baibil solgiradhu. (nīdhimoligal 15:15) nekattivaana vishayangalai odhukkivittu vaalkkaiyai paasittivaaga paarkkiravargal matravargalidam eppōdhumē nalladhai paarppaargal, sandhōshamaagavum iruppaargal. appadippattavargalukku niraiya frends kidaikkalaam. eppōdhu paartthaalum mugatthai thūkki vaitthukkondu ummendru irukkiravargalōdu frendaaga vēndum endru yaardhaan aasaippaduvaargal!
nīngal ellaavatraiyumē paasittivaaga paartthaal kūda vaalkkaiyin sila edhaartthangalaiyum sandhitthudhaan aaga vēndum. udhaaranatthukku,
engē thirumbinaalum pōr, thīviravaadham, kutracheyal patriya seidhigalai kēlvippadalaam
ungal kudumbatthil sila prachinaigalai samaalikka vēndiyirukkalaam
nīngal sila vishayangalai sodhappividalaam, illaiyendraal sila balavīnangalōdu pōraadikkondu irukkalaam
oru frendu ungal manadhai kashtappadutthalaam
pūnai kannai mūdikkondaal ulagamē irunduvittadhaaga ninaippadhupōl ‘idhellaam oru prachinaiyē illai’ endru ninaikkaadhīrgal. adhēsamayatthil, ‘aiyō! ivvalavu prachinaiyaa!’ endru ninaitthu andha prachinaiyilēyē mūlgi pōividaadhīrgal. adharku badhilaaga, ellaavatraiyumē edhaartthamaaga paarppadharku trai pannungal. appōdhudhaan ungalaal romba nekattivaaga yōsikkaamal irukka mudiyum. adhēsamayatthil, vaalkkaiyil enna nadandhaalum adhai paartthu alavukkumīri sōrndhupōgaamalum irukka mudiyum.
puyalukku pinbu pū pūkkum endra nambikkaiyōdu vaalkkaiyil evvalavu periya puyalaiyum ungalaal samaalikka mudiyum.
nīngal enna seiyalaam
ungal thavarugalai būdhakkannaadi vaitthu paarkkaadhīrgal.
baibil ippadi solgiradhu: “paavamē seiyaamal eppoludhum nalladhaiyē seidhukondirukkira manidhan būmiyil oruvanum illai.” (prasangi 7:20, ERV) manushargal endraalē thavaru seivaargal, sila vishayangalai sodhappividuvaargal. adhanaal nīngal edhaiyaavadhu sodhappivittīrgal endraal ‘naan edharkum laayakkillai’ endru ninaitthukkollaadhīrgal.
edhaartthamaaga iruppadhu eppadi: nīngal edhai sodhappinīrgalō adhai innum eppadi nandraaga seiyalaam endru yōsiyungal. adhēsamayam nīngal ellaavatraiyumē ‘pakkaavaaga’ seiya mudiyaadhu enbadhaiyum nyaabagam vaitthukkollungal. kēlab endra oru ilainyar ippadi solgiraar: “seidha thappai patriyē eppōdhum yōsitthukkondu irukka kūdaadhu endru mudivu pannivittēn. adharku badhilaaga, andha thappil irundhu paadam katrukkondu, aduttha dhadavai adhai eppadi sūpparaaga seiyalaam endru yōsikka trai pannugirēn.”
matravargalōdu oppittu paarkkaadhīrgal.
baibil ippadi solgiradhu: “varattu gauravam paarkkaamalum, oruvarukkoruvar pōtti pōdaamalum, oruvarmēl oruvar vayitrerichal padaamalum iruppōmaaga.” (galaatthiyar 5:26) ungalai kūppidaadha paarttiyil eduttha fōttōkkalai sōshiyal mīdiyaavil paarkkirīrgal. appadi paarkkumpōdhu ungal frendsmēl romba kōbamum erichalum varum. ungaludaiya uyir nanbargal kūda parama virōdhigal maadhiri therivaargal.
edhaartthamaaga iruppadhu eppadi: ellaa paarttikkum ellaarumē ungalai kūppida maattaargal. adhudhaan edhaarttham. adhumattumalla, yaarumē thangal vaalkkaiyil nadakkira ellaavatraiyumē sōshiyal mīdiyaavil pōst panna maattaargal. alaksis endra tīnējar ippadi solgiraar: “sōshiyal mīdiyaavil oruvarudaiya vaalkkaiyil nadakkira speshalaana vishayangalai romba ‘bildap’ panni perusaaga kaattuvaargal. saadhaaranamaaga nadakkira vishayangalai pōst pannavē maattaargal.”
samaadhaanamaaga irungal—mukkiyamaaga kudumbatthil.
baibil ippadi solgiradhu: “kūdumaanaal, ungalaal mudindhavarai ellaarōdum samaadhaanamaaga irungal.” (rōmar 12:18) matravargal eppadi nadandhukolgiraargal enbadhai ungalaal kattuppaduttha mudiyaadhu. aanaal nīngal eppadi nadandhukolgirīrgal enbadhai ungalaal kattuppaduttha mudiyum. samaadhaanamaaga irukka vēndum endru nīngal ninaitthaal ungalaal mudiyum.
edhaartthamaaga iruppadhu eppadi: ungal kudumbatthil prachinai varumpōdhu erigira neruppil ennei ūtrugira maadhiri nadandhukollaadhīrgal. ungal nanbargalidam nīngal eppadi samaadhaanamaaga pōvīrgalō adhē maadhiri kudumbatthilum samaadhaanamaaga pōngal. melindaa endra tīnējar ippadi selgiraal: “indha ulagatthil yaarumē perfekt kidaiyaadhu. silasamayam matravargal manasai naamum kashtappadutthividuvōm. adhanaal naam eppadi nadandhukolvōm—sandai pōduvōmaa alladhu samaadhaanamaaga pōvōmaa—enbadhu nam kaiyildhaan irukkiradhu!”
nandri kaatta katrukkollungal.
baibil ippadi solgiradhu: “nandriyullavargalaaga iruppadhai kaattungal.” (kolōseyar 3:15) nīngal nandriyullavargalaaga irundhaal ungal vaalkkaiyil nadakkira ovvoru ketta vishayangalai patriyum yōsitthu kondirukka maattīrgal. adharku badhilaaga nalla vishayangalinmēl gavanam selutthuvīrgal.
edhaartthamaaga iruppadhu eppadi: ungal vaalkkaiyil prachinaigal irundhaalum nalla vishayangalum irukkiradhu enbadhai otthukkollungal. “en vaalkkaiyil nadakkira nalla vishayangalai dhinamum ennudaiya dairiyil eludhi vaitthukkolgirēn. appadi seivadhaal, en vaalkkaiyil prachinaigal irundhaalum nalla vishayangalum irukkiradhu enbadhai naan nyaabagappadutthikkolgirēn” endru rebakkaa endra ilam pen solgiraal.
ungal frends yaar endru yōsitthu paarungal.
baibil ippadi solgiradhu: “ketta sagavaasam nalla palakkavalakkangalai kedutthuvidum.” (1 korindhiyar 15:33) ungal frends eppōdhum kurai kandupiditthu kondirundhaal... ellaavatraiyum patri nekattivaagavē pēsikkondirundhaal... andha manappaanmai ungalaiyum thotrikkollum.
edhaartthamaaga iruppadhu eppadi: ungal nanbargaludaiya vaalkkaiyilum avvappōdhu kashtamaana kaalangal varatthaan seiyum. andha samayatthil avargal romba sōrndhupōi iruppaargal. appōdhu avargalai thaangi pidiyungal. adharkaaga avargal prachinaigalai ungal thalaiyil pōttukkollaadhīrgal. mishel endra oru ilam pen ippadi solgiraal: “kanakkil irandu nekattiv nambargalai kūttinaal adhaivida periya nekattiv nambardhaan varum. adhanaal nekattivaaga yōsikkira aatkalōdu mattumē palaginaal nīngalum nekattivaagavē yōsippīrgal.”
paasittiv ennangalai balappaduttha udhavum vishayangalai padiyungal
‘samaalikka mudiyaadha alavukku nilaimai padumōsamaaga irukkira’ kaalatthil naam vaalgirōm endru baibil solgiradhu. (2 thīmōtthēyu 3:1) nammai sutri ivvalavu prachinaigal iruppadhaal paasittivaana mananilaiyai valartthukkolvadhu ungalukku kashtamaaga irukkiradhaa? appadiyendraal, “kashtangal endraikkaavadhu thīrumaa?” endra katturaiyai vaasiyungal.