-
ēdhēn thōttam—mudhal manidhan vaalndha idamaa?Kaavarkōburam—2011 | janavari 1
-
-
ēdhēn thōttam—mudhal manidhan vaalndha idamaa?
nagaratthin iraichal illaadha amaidhiyaana idam. parandhuvirindha alagaana pūnjōlai. manadhil kavalai illai, udambil nōinodi illai. alagu konjum andha thōttatthai paartthu rasippadharku thadaigalē illai.
kangalai parikkum vanna vanna malargal. sūriya oliyil minuminukkum nīrōdai. pasumaiyaana pulveli. pachai niratthin pala vannangalai pōrtthiya ilaithalaigal. nammai menmaiyaaga varudichellum thendral kaatru. adhil kalandhuvarum malargalin iniya vaasanai. ondrōdu ondru urasikkollum ilaigalin sarasarappu. paaraigalmēl kudhitthu ōdum aruvigalin aarpparippu. paravaigalin innisai paadalgal. surusuruppaana vandugalin rīngaaram. aahaa.. evvalavu arumaiyaana idam! ingē vaala yaarukkutthaan aasai irukkaadhu?!
idhupōndra oru idatthildhaan mudhal manidhanum manushiyum vaalndhadhaaga niraiya pēr nambugiraargal. kadavul aadhaamaiyum ēvaalaiyum ēdhēn thōttatthil vaala vaitthaar endru yūdhargalum kristhavargalum muslīmgalum kaalamkaalamaaga nambivarugiraargal. aadhaamum ēvaalum nimmadhiyaagavum sandhōshamaagavum vaalndhadhaaga baibil solgiradhu. avargalukku idaiyil samaadhaanam irundhadhu, mirugangalkūda avargalukku thīngu seiyavillai. kadavulōdu avargalukku oru nalla bandham irundhadhu. andha alagu konjum thōttatthil endrendrum vaalum vaaippai kadavul avargalukku kodutthaar.—aadhiyaagamam 2:15-24.
manidhargal orukaalatthil pūnjōlaiyil vaalndhadhaaga indhukkalum nambugiraargal. buttha madhatthinarkūda, ulagam pūnjōlaiyaaga irundha porkaalangalildhaan aanmīga paadhaiyai kaattum perum thalaivargal thōndriyadhaaga nambugiraargal. niraiya aapprikka madhangal sollittharum kadhaigalum, aadhaam ēvaal kadhaiyai pōlavē irukkindrana.
ippadi, aadhi kaalatthil oru pūnjōlai irundhadhu endra nambikkai niraiya madhangalilum paarambariyangalilum ūduruviyirukkiradhu. “bayamurutthalō kavalaigalō sandai sacharavugalō illaadha arumaiyaana oru pūnjōlai mudhalil irundhadhaaga niraiya naagarigangalai sērndha makkal ninaitthaargal. angē sandhōshamum samaadhaanamum sudhandharamum niraindhirundhadhaaga avargal nambinaargal. adhanaal, ilandhupōna pūnjōlaikkaaga ēnginaargal, eppadiyaavadhu andha vaalkkaiyai adaiya thuditthaargal” endru oru elutthaalar sonnaar.
oruvēlai, indha ellaa kadhaigalum paarambariya nambikkaigalum orē idatthilirundhu thōndriyirukkumō? idhellaam nijam enbadhaaldhaan pala kalaachaarangalai sērndha makkalin ninaivilum padhindhuvittadhō? appadiyendraal, aarambatthil oru ēdhēn thōttam irundhadhu nijamdhaanaa? aadhaamum ēvaalum angu vaalndhadhu unmaidhaanaa?
idhaiyellaam nambuvadhu muttaalthanam endrum, idhellaam verum kattukkadhai endrum niraiya pēr ninaikkiraargal. niraiya madha thalaivargalkūda ēdhēn thōttam irundhadhai nambuvadhillai. namakku oru nalla paadatthai sollittharuvadharkaaga uruvaakkappatta karpanai kadhaidhaan alladhu nīdhi kadhaidhaan adhu endru avargal solgiraargal.
baibilil nīdhi kadhaigal iruppadhu unmaidhaan. yēsuvumkūda ulaga pugalpetra pala nīdhi kadhaigalai solliyirukkiraar. aanaal, ēdhēn thōttatthil nadandha sambavangalellaam nijam endru baibil solgiradhu. andha sambavangal unmaiyil nadakkavē illai endraal, baibil sollum matra vishayangalai naam eppadi namba mudiyum? ēdhēn thōttam irundhadhai ēn silar nambuvadhillai endru naam paarkkalaam. adhōdu, andha padhivai patri naam therindhukolvadhu ēn mukkiyam endrum paarkkalaam.
-
-
ēdhēn thōttam unmaiyil irundhadhaa?Kaavarkōburam—2011 | janavari 1
-
-
ēdhēn thōttam unmaiyil irundhadhaa?
ēdhēn thōttatthil aadhaam ēvaal vaalndha kadhai ungalukku theriyumaa? ulagatthil niraiya pērukku adhu theriyum. nīngalum adhai therindhukollalaam. baibilil aadhiyaagamam 1:6-3:24-il adhu kodukkappattirukkiradhu. andha kadhaiyin surukkam idhudhaan:
yegōvaaa dhēvan manidhanai mannilirundhu uruvaakki, avanukku aadhaam endru peyar vaitthaar. ēdhēn endra idatthilirundha oru thōttatthil avanai kudivaitthaar. kadavuldhaan andha thōttatthai amaitthaar. angē niraiya thannīr paaindhōdiyadhu. marangalil palangal kaaitthu kulungina. andha thōttatthin naduvil ‘nanmai thīmai arivadharkaana maram’ irundhadhu. andha maratthin palatthai saappida kūdaadhu endru kadavul sonnaar. appadi saappittaal setthuppōividuvaargal endrum sonnaar. aadhaamudaiya oru vilaa elumbai edutthu mudhal manushiyaana ēvaalai kadavul padaitthaar. avalai aadhaamukku thunaiyaaga kodutthaar. thōttatthai gavanitthukkollum vēlaiyai avargalukku kodutthaar. adhōdu, pillaigalai petru būmiyai nirappumpadi sonnaar.
ēvaal thaniyaaga irundhapōdhu oru paambu avalidam pēsiyadhu. kadavul saappida kūdaadhendru solliyirundha palatthai saappida solli adhu aasaikaattiyadhu. kadavul poi sonnadhaagavum, andha palatthai saappittaal aval kadavulaippōl aagividuvaal endrum sonnadhu. aval adhai nambi andha palatthai saappittuvittaal. piragu, aadhaamum adhai saappittaan. ippadi, avargal kadavulukku kīlppadiyaamal pōnaargal. adhanaal, aadhaam ēvaalukkum andha paambukkum yegōvaa dhandanai thīrppai kodutthaar. aadhaamaiyum ēvaalaiyum andha thōttatthilirundhu thuratthivittu, adhan vaasalil irandu dhēvathūdhargalai kaavalukku nirutthinaar.
baibilil aadhiyaagama butthagatthil sollappatta ellaamē unmai endrudhaan orukaalatthil pala arinyargal nambinaargal. aanaal indru niraiya pēr, adhellaam unmaidhaanaa endru sandhēgappadugiraargal. adharku enna kaaranam? naangu kaaranangalai ippōdhu paarkkalaam.
1. ēdhēn thōttam irundhadhu nijamaa?
ēdhēn thōttam irundhadhaaga ēn silar nambuvadhillai? thatthuvangal adharku oru kaaranamaaga irukkalaam. kadavul amaittha thōttam innamum engēyō irukkiradhu endrudhaan pala nūtraandugalaaga charch thalaivargal nambikkondu irundhaargal. adhan piragu, plaattō, aristaattil pōndra grēkka thatthuvanyaanigalin karutthugalai charch ētrukkolla aarambitthadhu. būmiyil irukkum edhuvumē paribūranamaaga irukka mudiyaadhu, paralōgatthildhaan ellaamē paribūranamaaga irukkum endru andha thatthuvanyaanigal sonnaargal. adhanaal, aarambatthilirundha thōttamum paralōgatthukku pakkatthildhaan irundhirukka vēndumendru sonnaargal.b indha sīrketta būmiyin baadhippu illaadha oru idatthil, adhaavadhu romba romba uyaramaana oru malaiyin uchiyil, andha thōttam irundhadhaaga silar sonnaargal. innum silar, adhu vada dhuruvatthilō then dhuruvatthilō irundhadhaaga sonnaargal. matravargal, adhu nilavilō nilavukku pakkatthilō irundhadhaaga sonnaargal. idhupōl pala karutthugal irundhadhaal, ēdhēn thōttam nijamaana idam illai endru makkal ninaikka aarambitthuvittaargal. ēdhēn thōttam amaindhirundha idatthai patri baibil solvadhai nambavē mudiyaadhu endrum, adhanaal ēdhēn thōttam endra ondru illavē illai endrum indru sila arinyargal solgiraargal.
aanaal baibil, ēdhēn thōttatthai patriya niraiya vivarangalai tharugiradhu. aadhiyaagamam 2:8-14-ai paarungal. ēdhēn endra idatthin kilakku pagudhiyil andha thōttam irundhadhu. andha thōttatthil oru aaru paaindhōdiyadhu. adhu naangu aarugalaaga pirindhadhu. andha ovvondrin peyaraiyum baibil solgiradhu. avai endha dhisaiyil ōdina endrum surukkamaaga solgiradhu. indha vivarangalai vaitthu ēdhēn thōttam amaindhirundha idatthai kandupidikka baibil nibunargal muyarchi seidhirukkiraargal, aanaal avargalaal mudiyavillai. adharkaaga, ēdhēn thōttam endra ondru illavē illai ena solla mudiyumaa?
idhai konjam yōsitthu paarungal: ēdhēn thōttatthil andha sambavangalellaam nadandhu kittatthatta 6000 varushangal aagivittana. ivvalavu kaalamaaga niraiya vishayangal maariyirukkum. udhaaranatthukku, andha aarugal paaindhōdum dhisai maariyirukkum. adhōdu, andha pagudhi niraiya nilanadukkangal ērpadum pagudhiyaaga iruppadhaal adhan nila amaippum maariyirukkum. nōvaa kaalatthil vandha peruvellatthinaalum angē niraiya maatrangal ērpattirukkum.c adhanaal, ēdhēn thōttam engē amaindhirundhadhu enbadhai nammaal thulliyamaaga solla mudiyaadhu. andha thōttatthai patri mōsē eludhiyapōdhu andha thōttamē illai enbadhaiyum marandhuvidaadhīrgal.
aanaal, ēdhēn thōttatthai patriya sila vivarangal namakku theriyum. adhu nijamaana oru idam endru aadhiyaagama butthagam solgiradhu. ēdhēnil ōdiya naangu aarugalil irandu, adhaavadhu yūpratis matrum taigirīs (idhekkēl), indruvarai ōdugindrana. avai uruvaagum idangalum pakkatthu pakkatthildhaan irukkindrana. andha aarugal endha idangal valiyaaga ōdina endrum, angē enna iyarkai valangal kidaitthana endrum baibil solgiradhu. andrirundha isravēlargalukku indha vivarangal nandraaga purindhirukkum.
kattukkadhaigalilum karpanai kadhaigalilum idhupōndra vivarangal irukkumaa? “oru kaalatthil, oru ūril” endrellaamdhaan karpanai kadhaigalil varum. aanaal, saritthira padhivugalil thulliyamaana vivarangal kodukkappattirukkum. ēdhēn thōttatthai patriya baibil padhivum appadippatta vivarangalaitthaan tharugiradhu.
2. aadhaamai mannilirundhum, ēvaalai aadhaamin vilaa elumbilirundhum kadavul padaitthaar enbadhai namba mudiyumaa?
mannil irukkum haidrajan, aaksijan, kaarban pōndra pala thanimangal manidha udalilum iruppadhaaga vinnyaanigal kandupiditthirukkiraargal. aanaal, andha thanimangalellaam sērndhu oru manidhanaaga uruvaanadhu eppadi?
uyir thaanaaga uruvaanadhu endru niraiya vinnyaanigal nambugiraargal. rombavum elimaiyaana uyir vagaigalilirundhu rombavum sikkalaana uyir vagaigal padippadiyaaga uruvaanadhaagavum, adharku latchakkanakkaana varushangal edutthadhaagavum solgiraargal. aanaal, “elimai” endra vaartthaiyai avargal solvadhē sariyaanadhu kidaiyaadhu. ēnendraal, ellaa uyirinangalukkum, sollappōnaal nunnōkkiyil theriyum otrai sel uyirigalukkumkūda, rombavē sikkalaana vadivamaippudhaan irukkiradhu. oru uyirinam thaanaaga uruvaanadhu enbadharkō, thaanaaga uruvaaga mudiyum enbadharkō endha vidhamaana atthaatchiyum kidaiyaadhu. unmaiyil, nammaivida pala madangu arivulla oruvardhaan ellaa uyirinangalaiyum uruvaakkiyirukkiraar enbadharku balamaana atthaatchi irukkiradhu.d—rōmar 1:20.
konjam yōsitthu paarungal: nīngal inimaiyaana ōr isaiyai kēttu mayangugirīrgal… ōr alagaana ōviyatthai paartthu rasikkirīrgal… sikkalaana oru iyandhiratthai paartthu aachariyappadugirīrgal… indha isaiyum ōviyamum iyandhiramum thaanaagavē vandhuvittadhu endru solvīrgalaa? kandippaaga solla maattīrgal! manidhan uruvaakkiya idhellaam adhisayamaanadhudhaan, aanaal ivai ellaavatraiyumvida pala madangu adhisayamaanadhudhaan manidhanin udalamaippu. appadiyirukkumpōdhu, adhu eppadi thaanaaga vandhirukka mudiyum? adhōdu, būmiyil etthanaiyō uyirinangal irundhaalum manidhargalaal mattumdhaan isaiyaiyum, kalaivēlaippaadugalaiyum, tholilnutpatthaiyum uruvaakka mudigiradhu. ēnendraal, manidhargal mattumdhaan kadavuludaiya saayalil padaikkappattadhaaga aadhiyaagama butthagam solgiradhu. (aadhiyaagamam 1:26) kadavuludaiya saayalil irukkum manidhanaalēyē idhaiyellaam uruvaakka mudigiradhu endraal, kadavulaal innum evvalavu periya vishayangalai uruvaakka mudiyum!
appadiyendraal, manidhanudaiya oru vilaa elumbai edutthu oru pennai uruvaakkuvadhu kadavulukku oru periya vishayamē kidaiyaadhu.e pennai vēru vidhatthilumkūda kadavulaal uruvaakkiyirukka mudiyum. aanaal, indha vidhatthil uruvaakkiyadharku oru alagaana arttham irundhadhu. aanum pennum kalyaanam seidhukondu, ‘orē udalaaga’ irukka vēndumendru kadavul virumbinaar. (aadhiyaagamam 2:24) avargal oruvarukku oruvar otthaasaiyaaga irundhu, nerukkamaana bandhatthai anubavikkum vidhatthil kadavul avargalai padaitthadhu, avar evvalavu anbaanavar, nyaanamullavar enbadhai kaattugiradhu, illaiyaa?
orē manidha jōdiyilirundhudhaan ellaa manidhargalum vandhadhaaga niraiya nibunargalkūda nambugiraargal. appadiyendraal, padaippai patri baibil solvadhai naam dhaaraalamaaga nambalaam.
3. nanmai thīmai arivadharkaana maratthaiyum vaalvukkaana maratthaiyum patri baibil solvadhu verum kadhaidhaan.
andha marangalukku ēdhō visēsha sakthi irundhadhaaga aadhiyaagama butthagam solvadhillai. aanaal, andha irandu marangalum irandu mukkiyamaana vishayangalukku adaiyaalamaaga irundhana.
idhai purindhukolvadharku oru udhaaranatthai edutthukkollalaam. oruvarmēl nīdhimandra avamadhippu valakku pōdappadugiradhu endraal, avar nīdhimandratthil irukkum suvargalaiyum porulgalaiyum avamadhitthadhaaga artthamaa? illai! andha nīdhimandram edharku adaiyaalamaaga irukkiradhō adhaitthaan, adhaavadhu nīdhitthuraiyaitthaan, avar avamadhitthadhaaga arttham. adhēpōl, oruvarudaiya simmaasanam alladhu krīdam paripōivittadhu endru sonnaal, avarudaiya adhigaaram paripōivittadhu endrudhaan arttham.
appadiyendraal, andha irandu marangal edharku adaiyaalamaaga irundhana? idhai patri palar pala vidhamaaga solgiraargal. aanaal, unmai elimaiyaanadhu, adhai therindhukolvadhu romba mukkiyamaanadhu. nanmai thīmai arivadharkaana maram, kadavulukku mattumē irukkum oru urimaikku adaiyaalamaaga irundhadhu. adhaavadhu, nalladhu edhu kettadhu edhu endru thīrmaanikkum urimaikku adaiyaalamaaga irundhadhu. (erēmiyaa 10:23) aadhaam ēvaal andha maratthin palatthai saappittapōdhu thangalukku urimai illaadha ondrai seidhaargal. adhanaaldhaan adhu oru periya kutramaaga irundhadhu! vaalvukkaana maram, kadavulai thavira vēru yaarum kodukka mudiyaadha ōr anbalippukku, adhaavadhu mudivillaadha vaalvukku, adaiyaalamaaga irundhadhu.—rōmar 6:23.
4. oru paambu pēsuvadhellaam nambugira maadhiri illai.
paambu pēsiyadhai patri padikkumpōdhu mudhalil namakku kulappamaaga irukkalaam. aanaal, baibilin matra pagudhigalai padikkumpōdhu ēdhēn thōttatthil unmaiyilēyē enna nadandhadhendru purindhukolla mudiyum.
paambu pēsiyadhaaga sollappaduvadhai purindhukolvadhu andru irundha isravēlargalukku kashtamaaga irundhirukkaadhu. ēnendraal, idhēpōndra matra sambavangalai patri avargalukku therindhirundhadhu. udhaaranatthukku, oru dhēvathūdhar pilēyaamin kaludhaiyai pēsa vaitthadhai patri mōsē eludhiyirundhaar. adhanaal, mirugangal pēsuvadhupōl dhēvathūdhargalaal seiya mudiyum enbadhu isravēlargalukku therindhirundhadhu.—ennaagamam 22:26-31; 2 pēdhuru 2:15, 16.
kadavuludaiya edhirigalaana ketta dhēvathūdhargalaalumkūda idhupōndra arpudhangalai seiya mudiyumaa? mōsēyai pōlavē egipthilirundha mandhiravaadhigalum sila arpudhangalai seidhadhaaga baibil solgiradhu. udhaaranatthukku, avargal oru kōlai paambaaga maatrinaargal. andha arpudhatthai seiyum sakthiyai avargalukku kodutthadhu ketta dhēvathūdhargaldhaan.—yaatthiraagamam 7:8-12.
idhaiyellaam eludhiya mōsēdhaan baibilil irukkum yōbu butthagatthaiyum eludhiyadhaaga therigiradhu. kadavuludaiya mukkiya edhiriyaana saatthaanai patri andha butthagatthil niraiya therindhukolgirōm. kadavuludaiya makkal avarukku eppōdhum kīlppadivaargalaa endru avan kēlvi eluppiyadhai patri adhil sollappattirukkiradhu. (yōbu 1:6-11; 2:4, 5) adhanaal, ēvaalai kadavulukku kīlppadiyaamalpōga vaippadharkaaga saatthaandhaan paambai payanpadutthi pēsiyiruppaan endru andrirundha isravēlargal ninaitthiruppaargalaa? adharku vaaippu irukkiradhu.
unmaiyilēyē saatthaandhaan paambai payanpadutthi pēsiyiruppaanaa? avan “poiyanum poikku thagappanumaaga irukkiraan” endru yēsu sonnaar. (yōvaan 8:44) ‘poikku thagappandhaan’ mudhalmudhalil poi solliyiruppaan, illaiyaa? ēvaalidam paambu sonnadhudhaan mudhal poi. oru maratthin palatthai saappittaal avargal setthuppōividuvaargal endru kadavul solliyirundhum paambu adharku nērmaaraaga sonnadhu. “nīngal kandippaaga setthuppōga maattīrgal” endru sonnadhu. (aadhiyaagamam 3:4) andha paambukku pinnaalirundhu pēsiyadhu saatthaandhaan enbadhu yēsuvukku nandraaga theriyum. appōsthalan yōvaanukku yēsu velippadutthiya vishayam idhai urudhi seigiradhu. adhil saatthaanai ‘palaiya paambu’ endru avar kurippittaar.—velippadutthudhal 1:1; 12:9.
konjam yōsitthu paarungal. oru bommai pēsuvadhupōl therivadharkaaga adhan pinnaalirundhu sila kalainyargal pēsugiraargal. manidhargalaalēyē ippadi seiya mudigiradhu endraal, sakthiyulla oru dhēvathūdhanaal oru paambukku pinnaalirundhu pēsiyirukka mudiyaadhaa?
marukka mudiyaadha atthaatchi
aadhiyaagama butthagatthil iruppadhellaam unmai enbadharku marukka mudiyaadha atthaatchi irukkiradhu.
yēsu kristhuvai “nambagamaana, unmaiyaana saatchi” endru baibil solgiradhu. (velippadutthudhal 3:14) paribūrana manidharaaga irundhadhaal avar poi sonnadhum illai, unmaiyai thiritthu sonnadhum illai. adhumattumalla, būmikku varuvadharku romba kaalatthukku munbē avar paralōgatthil vaalndhadhaaga sonnaar. adhuvum, ‘ulagam undaavadharku munbē’ than thagappanaagiya yegōvaavōdu paralōgatthil vaalndhadhaaga sonnaar. (yōvaan 17:5) adhanaal, būmiyil manidhargal padaikkappattapōdhu avar ērkenavē paralōgatthil vaalndhukondirundhaar. avarē enna solliyirukkiraar endru paarkkalaam.
thirumana ērpaattai patri yēsu pēsiyapōdhu, aadhaamaiyum ēvaalaiyum karpanai kadhaapaatthirangalaaga ninaitthu avar pēsavillai, nijamaana aatkalaaga ninaitthutthaan pēsinaar. (matthēyu 19:3-6) aadhaam ēvaalum ēdhēn thōttamum unmaiyē illaiyendraal, yēsu ēmaandhuvittaar endru arttham alladhu avar poi sonnaar endru arttham. aanaal, indha irandukkumē vaaippu illai! ēdhēn thōttatthil nadandha ellaavatraiyum yēsu paralōgatthilirundhu paartthukkondirundhaar. avar solvadhaivida nambagamaana atthaatchi vērenna irukka mudiyum!
unmaiyil, ēdhēn thōttatthai patri aadhiyaagama butthagam solvadhai naam nambavillai endraal, yēsu mīdhē namakku visuvaasam illaadhadhupōl aagividum. adhumattumalla, baibilil irukkum romba mukkiyamaana vishayangalaiyum vaakkurudhigalaiyum purindhukolla mudiyaamal pōividum. eppadi endru paarkkalaam.
[adikkurippugal]
a kadavuludaiya peyar yegōvaa endru baibil solgiradhu.
b baibil appadi solvadhillai. kadavul padaittha ellaamē paribūranamaaga irundhadhu endrum, pirpaadudhaan nilaimai maariyadhu endrum baibil solgiradhu. (ubaagamam 32:4, 5) būmiyilulla ellaavatraiyum yegōvaa padaittha piragu “ellaamē migavum nandraaga irundhana” endru adhu solgiradhu.—aadhiyaagamam 1:31.
c anēgamaaga, kadavul konduvandha peruvellam ēdhēn thōttatthai thudaitthalitthirukkum. yēsu thōndriyadharku kittatthatta 600 varushangalukku munbē ‘ēdhēnin marangal’ illai enbadhai esēkkiyēl 31:18 kaattugiradhu. adhanaal, ēdhēn thōttatthai kandupidikka muyarchi seidhavargalukku thōlvidhaan minjiyadhu.
d yegōvaavin saatchigal veliyittirukkum uyirin thōtram—sindhikka aindhu kēlvigal endra siru butthagatthai paarungal.
e matra elumbugalukku illaadha visēsha thiran vilaa elumbukku iruppadhaaga vinnyaanigal kandupiditthirukkiraargal. adhaavadhu, oru vilaa elumbai edutthuvittaal andha idatthil pudhidhaaga oru vilaa elumbu valara mudiyum endru solgiraargal.
-
-
ēdhēn thōttatthai patri nīngal therindhukolvadhu ēn mukkiyam?Kaavarkōburam—2011 | janavari 1
-
-
ēdhēn thōttatthai patri nīngal therindhukolvadhu ēn mukkiyam?
ēdhēn thōttam irundhadhai sila nibunargal nambuvadhillai. ēnendraal, aadhiyaagamatthin orusila adhigaarangalai thavira baibilil vēru engum adhai patri illai endru solgiraargal. udhaaranatthukku, paal maaris endra iraiyiyal pēraasiriyar, “ēdhēn kadhaiyai patri baibilil vēru engumē nēradiyaaga sollappadavillai” endru eludhinaar. niraiya pēr avar solvadhai ētrukkollalaam.
aanaal, aadhiyaagama padhivil iruppadhai poi endru solvadhu saadhaarana vishayam kidaiyaadhu. ēnendraal, unmai vēru vidhamaaga irukkiradhu. ēdhēn thōttatthaiyum aadhaam ēvaalaiyum paambaiyum patri baibilil matra niraiya idangalil sollappattirukkiradhu.a adhanaal aadhiyaagama padhivai unmai illai endru yaarum solla mudiyaadhu. appadi sollum madha thalaivargalum baibil vimarsagargalum mulu baibilaiyumē poi endru solvadhaagatthaan arttham. adhu eppadi?
baibilil irukkum matra vishayangalai purindhukolvadharku ēdhēn thōttatthil nadandha sambavangalai purindhukolvadhu romba mukkiyam. udhaaranatthukku, manidhargalin manadhai kudaiyum pala mukkiyamaana kēlvigalukku baibil tharum badhilgal, ēdhēn thōttatthil nadandha sambavangalōdu sambandhappattirukkindrana. appadippatta sila kēlvigalai gavaniyungal.
● namakku ēn vayadhaagiradhu, naam ēn saagirōm? aadhaamum ēvaalum yegōvaavukku kīlppadindhirundhaal saavē illaamal endrendrum uyirōdu vaalndhirukka mudiyum. aanaal, avargal yegōvaavukku kīlppadiyaamal pōivittaargal. adhanaal vayadhaagi irandhupōnaargal. (aadhiyaagamam 2:16, 17; 3:19) avargal paribūranatthai ilandhuvittadhaal avargalukku pirandha pillaigalum paribūranamaaga pirakkaamal paava iyalbōdu pirandhaargal. adhanaaldhaan, “orē manidhanaal paavamum paavatthinaal maranamum indha ulagatthil vandhadhu. ippadi, ellaa manidhargalum paavam seidhadhaal maranam ellaa manidhargalukkum paraviyadhu” endru baibil solgiradhu.—rōmar 5:12.
● ketta vishayangalai kadavul ēn vittuvaitthirukkiraar? kadavul poi solgiravar endrum, manidhargalukku nalladhu seiyaadhavar endrum ēdhēn thōttatthil saatthaan sonnaan. (aadhiyaagamam 3:3-5) ippadi, yegōvaa oru nalla aatchiyaalar kidaiyaadhu endru maraimugamaaga sonnaan. aadhaamum ēvaalum yegōvaavin aatchiyai odhukkitthallivittu saatthaanin pakkam sērndhuvittaargal. nalladhu edhu, kettadhu edhu endru avargalē mudivu seidhukolla ninaitthaargal. yegōvaa nyaayamum nyaanamum ullavaraaga iruppadhaal, thanmēl sumatthappatta kutrachaattai poi endru nirūbippadharku kaalam kodukka vēndumendru avarukku theriyum. adhanaaldhaan, manidhargal thangalai thaangalē aatchi seidhukolla vittuvittaar. kadavul ippadi kaalatthai anumadhitthadhaal oru vishayam thelivaaga therigiradhu. adhaavadhu, saatthaanudaiya aadhikkatthinkīl irukkum manidhargalaal thangalai thaangalē nallapadiyaaga aatchi seiya mudiyaadhu endru therigiradhu.—erēmiyaa 10:23.
● kadavul ēn indha būmiyai padaitthaar? indha mulu būmiyum eppadi irukka vēndumendru yegōvaa aasaippattaarō appaditthaan ēdhēn thōttatthai uruvaakkinaar. adhanpin aadhaam ēvaalidam, pillaigalai petredutthu būmiyai nirappi adhai ‘panpaduttha’ vēndumendru sonnaar. ēnendraal, indha mulu būmiyum ēdhēn thōttampōl alagu konjum idamaaga maara vēndumendru ninaitthaar. (aadhiyaagamam 1:28) appadiyendraal, oru pūnjōlai būmiyil aadhaam ēvaalin paribūranamaana pillaigal ellaarumē orē kudumbamaaga… sandhōshamaaga… vaala vēndumendrudhaan yegōvaa virumbinaar. ippōdhu naam baibilil padikkum kittatthatta ellaamē, yegōvaa eppadi idhai niraivētruvaar endra vishayatthōdudhaan sambandhappattirukkindrana.
● yēsu kristhu ēn būmikku vandhaar? ēdhēn thōttatthil aadhaamum ēvaalum kīlppadiyaamal pōnadhaal, avargalukkum avargaludaiya vamsatthukkum saavu vandhadhu. aanaalum, kadavul manidhargalai kaivittuvidavillai. avarukku nammēl anbu iruppadhaal, namakkaaga mītpuvilaiyai kodukka than maganaiyē indha būmikku anuppinaar. (matthēyu 20:28) mītpuvilai endraal ennavendru ippōdhu paarkkalaam. baibil yēsuvai “kadaisi aadhaam” endru solgiradhu. aanaal, avar aadhaamai pōl illaamal, kadaisivarai kadavulukku kīlppadindhu nadandhaar. than uyiraiyē namakkaaga thyaagam seidhaar. ippadi, paavangalukku mannippu kidaippadharkum, edhirkaalatthil ēdhēn thōttatthai pōndra oru būmiyil vaalvadharkum namakku vaaippai thirandhu vaitthaar. (1 korindhiyar 15:22, 45; yōvaan 3:16) yēsu than uyirai thyaagam seidhadhaal, yegōvaa aasaippattadhu pōlavē indha būmi ēdhēnaippōl oru pūnjōlaiyaaga maarum enbadhil naam urudhiyaaga irukkalaam.b
ēdhēn thōttam irundhadhu unmai, angē mirugangalum manidhargalum vaalndhadhum unmai. adhēpōl, edhirkaalatthai patri kadavul thandhirukkum vaakkurudhigalum nūtrukku nūru unmai! avai kandippaaga niraivērum! avai niraivēruvadhai paarkka nīngal aasaippadugirīrgalaa? adhu ungal kaiyildhaan irukkiradhu! ungalukku mattumalla, ellaarukkumē indha vaaippai kadavul kodukkiraar. sollappōnaal, kettavargalkūda indha vaaippai payanpadutthikkolla vēndumendru avar virumbugiraar.—1 thīmōtthēyu 2:3, 4.
yēsu irakkum samayatthil avarukku pakkatthil oru kutravaaliyum mara kambatthil araiyappattirundhaan. thanakku marana dhandanai kidaitthadhu saridhaan endru avanukku theriyum. aanaalum, thanakku karunai kaattumpadi yēsuvidam kēttaan. appōdhu yēsu enna sonnaar? “nī ennōdu pūnjōlaiyil iruppaai” endru sonnaar. (lūkkaa 23:43) oru kutravaaliyē thirumbavum uyirōdu vandhu pūnjōlaiyil vaala vēndumendru yēsu aasaippattaar endraal, nīngal angē vaala vēndumendru aasaippada maattaaraa? kandippaaga aasaippaduvaar! avar mattumalla, avarudaiya appaa yegōvaavum aasaippadugiraar! nīngal andha pūnjōlaiyil vaala vēndumendraal, ēdhēn thōttatthai uruvaakkiya kadavulai patri therindhukolla ellaa muyarchiyum edungal!
[adikkurippu]
a udhaaranatthukku, indha vasanangalai paarungal: aadhiyaagamam 13:10; ubaagamam 32:8; 2 saamuvēl 7:14; 1 naalaagamam 1:1; ēsaayaa 51:3; esēkkiyēl 28:13; 31:8, 9; lūkkaa 3:38; rōmar 5:12-14; 1 korindhiyar 15:22, 45; 2 korindhiyar 11:3; 1 thīmōtthēyu 2:13, 14; velippadutthudhal 12:9.
b yēsu thandha mītpuvilaiyai patri adhigamaaga therindhukolla, yegōvaavin saatchigal veliyittirukkum baibil unmaiyilēyē enna karpikkiradhu? endra butthagatthil 5-aam adhigaaratthai paarungal.
[petti]
baibilin matra pagudhigalai purindhukolla udhavum oru thīrkkadharisanam
“unakkum [adhaavadhu, paambukkum] pennukkum un sandhadhikkum aval sandhadhikkum pagai undaakkuvēn. avar un thalaiyai nasukkuvaar, nī avar kudhingaalai nasukkuvaai.”—aadhiyaagamam 3:15.
ēdhēn thōttatthil kadavul sonna indha vaartthaigaldhaan baibilil irukkum mudhal thīrkkadharisanam. idhil sollappattirukkum pennum, aval sandhadhiyum, paambum, adhan sandhadhiyum yaar? endha vidhatthil ivargalukku idaiyil “pagai” undaagum?
paambu
pisaasaagiya saatthaan.—velippadutthudhal 12:9.
pen
dhēvathūdhargalai konda yegōvaavin paralōga amaippu. (galaatthiyar 4:26, 27) indha pen adaiyaala artthamulla oru dhēsatthukku thaayaaga aavaal endru ēsaayaa munkūttiyē sonnaar.—ēsaayaa 54:1; 66:8.
paambin sandhadhi
saatthaanudaiya ishtappadi nadakkiravargal.—yōvaan 8:44.
pennin sandhadhi
yegōvaavudaiya amaippin paralōga paagatthai sērndha yēsu kristhuvai idhu mukkiyamaaga kurikkiradhu. adhumattumalla, yēsu kristhuvōdu paralōgatthil aatchi seigiravargalaiyum indha “sandhadhi” kurikkiradhu. ivargal adaiyaala artthamulla oru dhēsamaaga, adhaavadhu ‘kadavuludaiya isravēlargalaaga’ irukkiraargal.—galaatthiyar 3:16, 29; 6:16; aadhiyaagamam 22:18.
kudhingaal nasukkappaduvadhu
mēsiyaa kadumaiyaaga thaakkappattaar, aanaal avarukku nirandharamaana baadhippu varavillai. adhaavadhu, indha būmiyil yēsuvai saatthaan kolai seidhaan, aanaal yegōvaa avarai uyirōdu eluppivittaar.
thalai nasukkappaduvadhu
saatthaanukku vilum marana adi. adhaavadhu, saatthaanai yēsu nirandharamaaga alikkappōgiraar. adharkumun, saatthaanaal vandhirukkum ellaa prachinaigalaiyum sariseidhuviduvaar.—1 yōvaan 3:8; velippadutthudhal 20:10.
baibilin mukkiya seidhiyai patri surukkamaaga therindhukolla, yegōvaavin saatchigal veliyittirukkum baibil oru kannōttam endra siru butthagatthai paarungal.
[padam]
paavam seidhadhaal vandha padumōsamaana vilaivugalai aadhaamum ēvaalum anubavitthaargal
-