vaatchtavar aanlain laibrari
vaatchtavar
aanlain laibrari
Thamil (Rōman)
  • baibil
  • prasurangal
  • kūttangal
  • mwbr23 navambar pak. 1-14
  • “vaalkkaiyum ūliyamum kūttatthukku” thayaarikka thēvaiyaana thagavalgal

idharku vīdiyō illai.

mannikkavum, indha vīdiyōvai iyakka mudiyavillai.

  • “vaalkkaiyum ūliyamum kūttatthukku” thayaarikka thēvaiyaana thagavalgal
  • vaalkkeiyum ūliyamum kūttatthukku thayaarikka thēveiyaana thagavalgal—2023
  • thunai thalaippugal
  • navambar 6-12
  • navambar 13-19
  • navambar 20-26
  • navambar 27–disambar 3
  • disambar 4-10
  • disambar 11-17
  • disambar 18-24
  • disambar 25-31
vaalkkeiyum ūliyamum kūttatthukku thayaarikka thēveiyaana thagavalgal—2023
mwbr23 navambar pak. 1-14

vaalkkaiyum ūliyamum kūttatthukku thayaarikka thēvaiyaana thagavalgal

© 2023 Watch Tower Bible and Tract Society of Pennsylvania

navambar 6-12

baibilil irukkum pudhaiyalgal | yōbu 13-14

“manushan settha pinbu marubadiyum uyirōdu vara mudiyumaa?”

w99 10/15 3 ¶1-3

thīrkkaayusudan vaala thīraa aasai

idhu 3,500 varushangalukku munbu eludhappattadhu. aanaalum, manidharin kurugiya kaala vaalkkaiyai patriya indha karutthai maruppōr indrumkūda orusilarē. maanpōla thulli kudhikkum paruvam viraivil maayamaaga maraindhuvidugiradhu, pinbu thallaadum vayadhu, thadukki vilundhaal kuli—savakkuli. idhudhaan manidha vaalkkai. idhai ariyaadhōr illai. aagavē, thīrkkaayusudan vaalvadharkaana valimuraigal manidha saritthiram muluvadhilum mandikkidandhadhil aachariyamillai.

yōbuvin kaalatthil egipthiyar ilamai thirumba vīnaana muyarchiyil mirugangalin viraigalai saappittaargal. idainilai kaalatthiya rasavaadhatthin mukkiya nōkkangalil ondru thīrkkaayusudan vaala valinadatthum jīvaamirthatthai thayaarippadhaagum. thangabaspam saavaamaiyai tharum, aagavē adhai thanga thattilirundhu saappittaal saavillaa vaalvu kittum ena anēga rasavaadhigal nambinaargal. dhyaanam, svaasa payirchi, unavu kattuppaadugal pōndra nutpangalai payanpadutthinaal udalin vēdhiyiyal amaippai maatri saavaamaiyai adaiya mudiyum ena pūrva sīna thaavō madhatthavargal karudhinaargal.

spaaniya aaivu payani jvaan paants dē līyōn enbavar ilamai ūtrin manandhalaraadha aaraaichikku pēr petravar. ilam kanni pengalai ilavēnirkaalatthil oru siriya araiyil adaitthu vaitthu, avargal velividum svaasatthai baattilgalil sērtthu aayul kaalatthai nīdikka vaikkum arumarundhaaga payanpadutthalaam ena hermibas retivivas endra butthagatthil parindhurai seidhaar 18-aam nūtraandai sērndha oru marutthuvar. indha valimuraigalil edhuvum palanalikkavillai enbadhai solli theriya vēndiyadhillai.

w15 4/15 32 ¶1-2

vettappatta maram marubadiyum thulirkkumaa?

lebanaanil gambīramaaga nirkum kēdhuru maratthirku munbu valaindhu nelindhu nirkum oliva maram (aaliv maram) avvalavu alagaaga theriyaadhudhaan. irundhaalum malai, veyil, varatchi endru eppadippatta sūlnilaiyilum indha maram thaakkuppiditthu nirkum. 1,000 varudangal palamaiyaana oliva marangal indrumkūda appadiyē irukkindrana. oliva maratthin vērgal aalamaaga parandhu, virindhu iruppadhaal adhai adiyōdu vettinaalum adhu marubadiyum valarum. vērgal uyirōdu irundhaal mattum pōdhum, andha maram marubadiyum thulirkkum.

irandhupōnaalum kadavul thannai marubadiyum uyirōdu eluppuvaar endru yōbu urudhiyaaga nambinaar. (yōbu 14:13-15) kadavulmīdhu avarukku irundha nambikkaiyai velippadutthuvadharku oru maratthai patri sonnaar. oruvēlai avar oliva maratthai patri solliyirukkalaam. “oru maratthai kuritthaavadhu nambikkaiyundu; adhu vettippōdappattaalum thirumba thalaikkum” endru avar sonnaar. vettappatta oru oliva maratthin adimaram varatchiyinaal kaaindhu pōyirundhaalum malai peiyumpōdhu andha adimaram marubadiyum thulirkkum. adhu “ilamarampōla kilaividum.”—yōbu 14:7-9.

w11 7/1 10 ¶5

“nīr ēngugirīr”

yōbu sonna vaartthaigalilirundhu yegōvaa evvalavu kanivaanavar enbadhai naam katrukkolgirōm. yōbuvai pōlavē anēgar thangalai yegōvaavin kaiyil oppadaitthu, avarukku piditthamaana vidhatthil thangalai sedhukki sīraakka anumadhitthirukkiraargal; appadippattavargalmīdhu avarukku thani paasam ulladhu. (ēsaayaa 64:8) thammudaiya unmaiyulla vanakkatthaarai yegōvaa vilaimadhippulla pokkishamaai karudhugiraar. thamakku visuvaasamaai irundhu irandhupōnavargalai paarkka avar ‘migavum ēngugiraar.’ ingē, ‘ēngugiraar’ enbadharkaana ebireya vaartthaiyai patri ōr arinyar ippadi solgiraar: ‘oruvarukku irukkira alavukadandha ēkkatthai indha vaartthai miga thathrūbamaaga velippadutthugiradhu enbadhil sandhēgamē illai.” aam, thammai valipadugiravargalai yegōvaa ninaivukūrugiraar, avargalukku mīndum uyiralikkavum ēngugiraar.

pudhaiyalgalai thōndi edungal

it-1-E 191

saambal

madhippillaadhadhai, mukkiyatthuvam illaadhadhai, kurippadharkaagavum saambal payanpadutthappattadhu. udhaaranamaaga, aabiragaam yegōvaavidam thannai patri sollumpōdhu, “naan verum dhūsidhaan, saambaldhaan“ endru sonnaar. (aadhi. 18:27; ivatraiyum paarungal: ēsaa. 44:20; yōbu 30:19) yōbuvum thannudaiya pōli nanbargalin vaartthaigalai, “ungaludaiya thatthuvangal, verum saambaldhaan” endru sonnaar.—yōbu 13:12.

navambar 13-19

baibilil irukkum pudhaiyalgal | yōbu 15-17

“aarudhal sollumpōdhu elippaasai pōla nadandhukollaadhīrgal”

w05 9/15 26 ¶4-5

thavaraana sindhanaiyai aravē thavirtthidungal!

kadavul nammidam alavukkadhigamaaga edhirpaarppadhaal naam ennadhaan seidhaalum avar thirupthiyadaiya pōvadhillai endra karutthaiyē elippaas mūndru murai pēsiyapōdhum velippadutthinaar. “kēlum, avar [kadavul] thammudaiya panividaikkaararidatthil nambikkai vaippadhillai; thammudaiya thūdharinmēlum paliyai sumatthugiraarē” ena yōbuvidam sonnaar. (yōbu 4:18, NW) piragu elippaas kadavulai patri sonnapōdhu, “idhō, thammudaiya parisutthavaangalaiyum avar nambugiradhillai; vaanangalum avar paarvaikku sutthamaanavaigal alla” endraar. (yōbu 15:15) mēlumaaga, “nīr nīdhimaanaayiruppadhanaal sarvavallavarukku nanmaiyundaagumō?” ena yōbuvidam kēttaar. (yōbu 22:3) bilthaatthumkūda indha karutthai aamōdhitthu, “chandhiranai annaandhu paarum, adhuvum pragaasiyaamalirukkiradhu; natchatthirangalum avar paarvaikku sutthamaanavaigal alla” endru kūrinaar.—yōbu 25:5.

ippadippatta sindhanaigal nammīdhu selvaakku selutthaadhapadikku naam jaakkiradhaiyaaga irukka vēndum. kadavul nammidam alavukkadhigamaaga edhirpaarkkiraar endra ennatthai adhu nam manadhil vidhaitthuvidum. yegōvaavidamulla nam uravirkē adhu bangam vilaivitthuvidum. adhumattumalla, ippadippatta ennatthirku idam kodutthuvittaal namakku sitchai kodukkappadumpōdhu, naam evvaaru nadandhukolvōm? nammudaiya irudhayam manatthaalmaiyudan sitchaiyai ētrukkolvadharku badhilaaga, “karttharukku virōdhamaai thaangaladaiyum [adhaavadhu, sinangkollum].” adhōdu, avarmīdhu veruppu vandhuvidum. (nīdhimoligal 19:3) kadavulidamulla nam uravirku eppērppatta bangam!

w15 2/15 9 ¶16

yēsuvai pōl manatthaalmaiyaaga, kanivaaga irungal

16 kanivaaga pēsungal. namakku kanivum karisanaiyum irundhaal ‘sōgamaayirukkiravargalidam aarudhalaaga pēsuvōm.’ (1 the. 5:14) eppadi aarudhalaaga pēsalaam? avargalmīdhu namakku evvalavu akkarai irukkiradhu endru avargalidam sollalaam. avargalidam irukkira nalla gunangalukkaagavum thiramaigalukkaagavum avargalai paaraattalaam. yegōvaa avargalai romba nēsippadhaaldhaan thammudaiya makkalil oruvaraaga avargalai thērndhedutthirukkiraar endru solli avargalai urchaagappadutthalaam. (yōvaa. 6:44) ‘norungunda irudhayamullavargalai’ yegōvaa orunaalum kaivida maattaar endra nambikkaiyai kodukkalaam. (sang. 34:18) sōgamaaga iruppavargalidam naam ippadi kanivaaga pēsumpōdhu avargalukku romba thembaagavum aarudhalaagavum irukkum.—nīdhi. 16:24.

pudhaiyalgalai thōndi edungal

w06 3/15 14 ¶11

yōbu butthagatthilirundhu sirappu kurippugal

7:9, 10; 10:21; 16:22—uyirttheludhalil yōbuvukku nambikkai illaiyena indha vasanangal kaattugindranavaa? thanakku vegu sīkkiratthil sambavikkappōvadhai patriyē yōbu indha vasanangalil solgiraar. appadiyaanaal, avar edhai artthappadutthinaar? ondru, thaan marikka vēndiyirundhaal than kaalatthai sērndhavar yaaraalumē thannai paarkka mudiyaadhena artthappadutthiyirukkalaam. avargaludaiya kannōttatthil, kadavuludaiya kurikkappatta kaalam varumvarai avar ini vīttirku thirumbi varappōvadhumillai, avarai patri yaarum kavalaippada pōvadhumillai. irandaavadhu, yaarumē shiyōlilirundhu thaanaaga thirumbi varamudiyaadhu ena artthappadutthiyirukkalaam. eppadiyaanaalum, uyirttheludhalil yōbuvukku nambikkai irundhadhai yōbu 14:13-15 thelivaaga kaattugiradhu.

navambar 20-26

baibilil irukkum pudhaiyalgal | yōbu 18-19

“nam sagōdhara sagōdharigalai orupōdhum kaividaadhīrgal”

w22.01 16 ¶9

yēsu sindhiya kannīr—namakku enna paadam?

9 dhukkatthil thavitthu kondiruppavargalukku aadharavaaga irungal. maartthaal, mariyaalōdu sērndhu yēsu aludhadhu mattumallaamal avargal sonnadhai gavanamaaga kēttaar, avargalidam aarudhalaaga pēsinaar. dhukkatthil thavippavargalidam yēsuvai pōlavē naamum aarudhalaaga pēsalaam. aasthirēliyaavil irukkira daan endra mūppar ippadi solgiraar: “en manaivi irandhappa, andha sūlnilaiya samaalikka matthavangalōda udhavi enakku thēvaippattuchu. niraiya thambadhigal, raatthiri pagalnu paakkaama naan eppa pēsunaalum kaadhukodutthu kēttaanga. en manasila irukkaradha ellaam kottunappa porumaiyaa kēttaanga. naan alaradha avanga dharmasangadamaa ninaikkala. enakku niraiya udhavi senjaanga. kaar kaluvuradhu, maligai saamaan vaangaradhu, samaikkiradhu, idhellaam ennaala seiya mudiyaadhappa avanga senju kodutthaanga. adikkadi enkūda sērndhu jebam pannunaanga. avanga enakku unmaiyaana nanbargalaavum ‘kashta kaalangalil udhavuvadharkaaga pirandha sagōdharargalaagavum’ irundhaanga.”—nīdhi. 17:17.

w21.09 30 ¶16

paasatthukkuriya oruvar yegōvaavaivittu vilagumpōdhu

16 sabainīkkam seiyappattavarudaiya kudumbatthaarukku thodarndhu aadharavu kaattungal. ungaludaiya anbum aarudhalum ippōdhu avargalukku rombavē thēvai. (ebi. 10:24, 25) sila samayangalil, avargalaiyum sabainīkkam seiyappattavargalai pōl nadattha vaaippirukkiradhu. dhayavuseidhu appadi seiyaadhīrgal! petrōrgal yegōvaavaivittu vilaginaalum, sila pillaigal satthiyatthil urudhiyaaga irukkiraargal. adhupōndra ilam pillaigalai naam manadhaara paaraatta vēndum. eppōdhumē avargalukku aadharavaaga irukka vēndum. ippōdhu, mariyaa endra sagōdhariyai patri paarkkalaam. avarudaiya kanavar sabainīkkam seiyappattaar, kudumbatthaivittum pōivittaar. “sagōdhara sagōdharigal silar ennōda vīttukku vandhu enakku samaiyal senju kodutthaanga. en pillaingalōda sērndhu kudumba valipaadu senjaanga. ennōda valiyai purinjukka avanga muyarchi pannunaanga. ennōda sērndhu aludhaanga. ennai patthi matthavanga thappaana vishayangala pēsinappa, enakkaaga avanga pēsunaanga. idinjupōi ukkaandhirundha ennai thūkki nirutthunaanga!” endru avar solgiraar.—rō. 12:13, 15.

w90 9/1 22 ¶20

nīngal thagudhipera naadugirīrgalaa?

20 avar thaanaagavē andha silaakkiyatthai vittukodutthaalum, vilakkappadumpōdhu, oru munnaal kangaani alladhu udhavi ūliyar mīdhu kavalaiyin aluttham varalaam enbadhai mūppar kulu unara vēndum. avar sabai nīkkam seiyappadavillaiyendraalum, aanaal andha sagōdharar manachōrvudan iruppadhai mūppargal gavanitthaal, avargal anbaana aavikkuriya udhaviyai kattaayamaaga kodukka vēndum. (1 thesalōnikkēyar 5:14) avar sabaiyil thēvaippadugiraar enbadhai unara avarukku avargal udhavipuriya vēndum. aalōsanai valanguvadhu thēvaippattaalum, manatthaalmaiyum nandriyumulla oru manidhan marubadiyumaaga sabaiyil kūdudhalaana ūliya silaakkiyangalai pera avvalavu nīnda kaalam aagaadhu.

pudhaiyalgalai thōndi edungal

w94 10/1 32

dhayavaana oru vaartthaiyin vallamai

endrapōdhilum, yōbuvukkē ūkkuvippu thēvaippattapōdhu, elippaasum avanudaiya thōlargalum dhayavaana vaartthaigalai sollavillai. avarudaiya thunbatthukku yōbai kuraikūri ragasiyamaaga ēdhōvoru thavatrai avar seidhirukkavēndum endru avargal maraimugamaaga sonnaargal. (yōbu 4:8) intarprattars baibil ivvaaru kurippu solgiradhu: “yōbuvukku thēvaiyaayiruppadhu manidha idhayatthin irakkamē. avar petrukkolvadhō thodarchiyaaga mutrilum ‘meiyaana’ matrum mutrilum alagaaga irukkum madhasambandhamaaga valangi alutthuppōna sotrodargalum nanneri vetruraigalumē.” elippaas matrum avan thōlargalin pēchai kēttapōdhu adhu yōbuvai atthanai kulappamadaiya seidhadhaal, avar pinvarumaaru kūkkuralida kattaayappadutthappattaar: “nīngal endhamattum en aatthumaavai varutthappadutthi, vaartthaigalinaal ennai norukkuvīrgal?”—yōbu 19:2.

nammudaiya yōsanaiyillaadha dhayavatra vaartthaigalinaal kadavuludaiya udan ūliyan oruvar thuyaratthil kūkkuralida naam orupōdhum kaaranaraayirukka maattōm. (ubaagamam 24:15-ai oppidavum.) baibil nīdhimoli ondru echarikkiradhu: ‘nīngal solvadhu uyirai paadhugaakkakkūdum alladhu adhai alitthidakkūdum; aagavē ungal vaartthaigalin pinvilaivugalai nīngal ētrukkolla vēndum.’—nīdhimoligal 18:21, TEV.

navambar 27–disambar 3

baibilil irukkum pudhaiyalgal | yōbu 20-21

“nīdhimaan yaarendru panam thīrmaanikkaadhu”

w07 8/1 29 ¶12

nīngal ‘dhēvanidatthil aisuvariyavaangalaai’ irukkirīrgalaa?

12 yēsu kūriya vaakkiyatthil, dhēvanidam aisuvariyavaanaai iruppadhum thanakkaagavē pokkishangalai sērtthuvaippadhum vērupadutthi kaattappattulladhu. aam, porul selvangalai sērtthu vaippadhum nammidam ulla porulgalai magilndhu anubavippadhumē nam vaalkkaiyin mukkiya nōkkamaaga irukkakkūdaadhu enbadhai yēsu valiyurutthinaar. maaraaga, yegōvaavidamulla nam uravai balappadutthum vidhatthil andha sotthukkalai naam payanpaduttha vēndum. appadi seigaiyil, yegōvaavidamirundhu naam niraiya aasīrvaadhangalai petru avaridatthil aisuvariyavaangalaai aavōm enbadhil sandhēgamēyillai. “karttharin aasīrvaadhamē aisvariyatthai tharum; adhanōdē avar vēdhanaiyai kūttaar” endru baibil solgiradhu.—nīdhimoligal 10:22.

pudhaiyalgalai thōndi edungal

w95 1/1 9 ¶19

saatthaanmīdhum avan seyalgalmīdhum vetriperudhal

19 kadavuludaiya ūliyaraagiya yōbu, elippaas matrum sōppaarin mūlamaaga saatthaan alittha ‘manangalanga seiyum ennangalōdu’ pōraada vēndiyirundhadhenbadhu gavanatthai thūnduvadhaaga ulladhu. (yōbu 4:13-18, NW; 20:2, 3) ivvaaru yōbu ‘sanjalatthai’ anubavitthaar, idhu avarudaiya manadhai thunburutthina ‘bayangarangalai’ patri ‘solthadumaari’ thanpōkkil pēsuvadhil vilaivadaindhadhu. (yōbu 6:2-4; 30:15, 16) yōbu solvadhai eligū amaidhiyaai kēttukkondirundhu, kaariyangalai patriyadhil yegōvaavin sarvanyaana karutthai kaanumpadi avarukku ullappūrvamaai udhaviseidhaar. avvaarē indru, thelindhunarvulla mūppargal thunbappadugiravargalukku mēlumaaga ‘thollaiyai’ kūttaamal, avargalukkaaga kavalaiyullōraaga irukkindranarendru kaattugindranar. maaraaga, eligūvaippōl, avargal porumaiyudan avargalukku sevikodutthu kēttu pinbu kadavuludaiya vaartthaiyaagiya saanthappadutthum enneiyai payanpadutthugindranar. (yōbu 33:1-3, 7; yaakkōbu 5:13-15) ivvaaru, unmaiyaana alladhu karpanaiyaana unarvadhirchigalaal than unarchivēgangal thollaippadutthappadubavaraaga irukkum oruvar, alladhu yōbu irundhadhupōl ‘soppanangalaalum dharisanangalaalum dhigiladaindhiruppavar,’ saanthappadutthum vēdhappūrva aarudhalai sabaikkul kandadaiyalaam.—yōbu 7:14; yaakkōbu 4:7.

disambar 4-10

baibilil irukkum pudhaiyalgal | yōbu 22-24

“manushanaal kadavulukku ēdhaavadhu prayōjanam irukkiradhaa?”

w05 9/15 27 ¶1-3

thavaraana sindhanaiyai aravē thavirtthidungal!

kadavul nammidamirundhu alavukkadhigamaaga edhirppaarkkiraar endra karutthōdu nerungiya thodarbudaiya matroru karutthu, manidhargal kadavulukku prayōjanamatravargal enbadhē. elippaas mūndraavadhu murai pēsiyapōdhu indha kēlviyai kēttaar: “oru manushan vivēgiyaayirundhu, thanakkutthaan prayōjanamaayirukkiradhinaal dhēvanukku prayōjanamaayiruppaanō?” (yōbu 22:2) indha vasanatthil manidhan kadavulukku prayōjanamatravan endru elippaas sollaamal sonnaar. bilthaatthum adhai otthukkondu, “manushan dhēvanukku munbaaga nīdhimaanaayiruppadhu eppadi? sthrīyinidatthil pirandhavan sutthamaayiruppadhu eppadi?” endru vivaadhitthaar. (yōbu 25:4) enavē, ivargaludaiya sindhanaiyinpadi: pōyumpōyum oru saadhaarana manidhanaana yōbu, thunindhu kadavulukku mun nīdhimaanaaga irukka mudiyumaa?

indru silar thangalai patriyē thavaraana ennangalai valartthukkondu thavikkiraargal. kudumba sūlal, vaalkkaiyin alutthangal, ina veriyin baadhippugal pōndravai adharku kaaranigalaaga irukkalaam. aanaal, saatthaanum avanudaiya pēigalumkūda manidhanai avvaaru unara vaippadhil perumagilchi adaigiraargal. enavē, naam ennadhaan seidhaalum sarvavallamaiyulla kadavul thirupthiyadaiya pōvadhillai endra sindhanaiyai nam manadhil nulaikka paarkkiraargal. avargaludaiya indha valaiyil naam sikkivittaal avvalavudhaan. naam sīkkiramaagavē sōrvadaindhuviduvōm. pirakenna, kaalam sellasella jīvanulla dhēvanidamirundhu valuvi sendru kadaisiyil orēyadiyaagavē vilagi pōividuvōm.—ebireyar 2:1; 3:12.

vyaadhi, mudhumai pōndravai nam balatthai urinjividugindrana. enavē, raajya prasanga vēlaiyil munbu seidhadhaivida—adhaavadhu vaaliba vayadhil aarōkkiyamaaga, valuvaaga irundhapōdhu seidhadhaivida—ippōdhu miga kuraivaagavē seiya mudigiradhu endru naam ninaikkalaam. aanaal naam evvalavudhaan seidhaalum kadavul thirupthiyadaiya pōvadhillai endra sindhanai namakku varavēndumena saatthaanum avanudaiya pēigalum virumbugiraargal. idhai naam ninaivil vaippadhu rombavum mukkiyam! ippadippatta sindhanaiyai naam aravē thavirtthida vēndum.

w95 2/15 27 ¶6

prachinaigalai evvaaru kaiyaaluvadhu enbadhil oru paadam

dheivīga nyaanatthukku badhilaaga thanippatta abippraayangalai velippadutthuvadhan mūlam yōbuvin mūndru thōlargalum avarai mēlumaaga sōrvadaiya seidhanar. ‘kadavul thammudaiya ūliyargalidatthil nambikkai vaippadhillai,’ endrum yōbu nīdhimaanaaga irundhaaraa illaiyaa enbadhu yegōvaavukku unmaiyil mukkiyatthuvam vaaindhadhillai endrumkūda sollum alavukku elippaas sendraan. (yōbu 4:18; 22:2, 3) adhaivida adhiga sōrvutharum—alladhu adhiga unmaiyatra—oru kurippai karpanaiseivadhu kadinamaaga irukkiradhu! indha thūshanatthukkaaga yegōvaa elippaasaiyum avanudaiya thōlargalaiyum pinnaal kadindhukondadhu aachariyamaayillai. “nīngal ennaikkuritthu unmaiyai pēsavillai,” endru avar sonnaar. (yōbu 42:7, NW) aanaal migavum thīnguseiyum varpurutthalaana karutthukkal innum varavirundhana.

w03 4/15 14-15 ¶10-12

yegōvaavin irudhayatthai sandhōshappadutthum ilainyargal

10 baibil padhivil kaattappattullapadi, yōbuvin utthamatthai mattumalla, kadavulai sēvikkum matra ellaarudaiya utthamatthaiyum saatthaan kēlvikkuriyaakkinaan. idharku nīngalum vidhivilakkalla. sollappōnaal, manidhavarkkatthai patri pēsiyapōdhu yegōvaavidam saatthaan ippadi sonnaan: “than jīvanukku badhilaaga thanakku undaana ellaavatraiyum manushan [yōbu mattumalla, endha manushanum] kodutthuviduvaan.” (yōbu 2:4) indha mukkiya vivaadhatthil ungal pangu enna endru therigiradhaa? yegōvaavirku nīngal ondrai thara mudiyum endru avarē nīdhimoligal 27:11-il suttikkaattugiraar; adhaavadhu, avarai nindhikkum saatthaanukku uttharavu koduppadharkaana oru adippadaiyai thara mudiyum endru suttikkaattugiraar. idhai yōsitthu paarungal: vivaadhangalilēyē miga periya vivaadhatthai thīrppadhil pangu kollumpadi sarvalōga pērarasar ungalai alaikkiraar. eppērppatta malaikka vaikkum poruppum baakkiyamum ungalukku kodukkappattirukkiradhu! yegōvaa ungalidam kētpadhai nīngal tharuvīrgalaa? yōbu thandhaar. (yōbu 2:9, 10) yēsuvum, ilainyargal utpada matra ennatravargalum avvaarē seidhaargal. (pilippiyar 2:8; velippadutthudhal 6:9) nīngalum avvaarē seiyalaam. endraalum, indha vishayatthil idaippatta nilai edhuvumē illai enbadhai orupōdhum marandhuvidaadhīrgal. saatthaanin nindhai, yegōvaavin badhil aagiya irandil ondrai ungal nadatthai aadharikkum. aaga, nīngal edhai aadharippīrgal?

yegōvaa ungalmēl akkaraiyaaga irukkiraar!

11 nīngal edhai aadharikka thīrmaanikkirīrgal enbadhu unmaiyilēyē yegōvaavirku mukkiyamaa? saatthaanukku pōdhiyalavu badhil sollum vidhatthil ērkenavē niraiya pēr kadavulukku utthamamaaga nilaitthirukkiraargal allavaa? yaarumē yegōvaavai anbinaal sēvippadhillai endra saatthaanin kutrachaattu ērkenavē poiyaaga nirūbikkappattuvittadhu unmaidhaan. irundhaalum, thanippatta vidhamaaga ungalmīdhu yegōvaa akkarai ullavaraaga iruppadhaal pērarasurimai saarndha vivaadhatthil tham pakkam nīngal nirka vēndum endru virumbugiraar. “indha siriyaril oruvanaagilum kettuppōvadhu paralōgatthilirukkira ungal pidhaavin sitthamalla” endru yēsuvum sonnaar.—matthēyu 18:14.

12 nīngal enna therivai seigirīrgal enbadhil yegōvaa akkaraiyullavaraaga iruppadhu thelivaaga therigiradhu. adhaivida mukkiyamaaga, ungal therivu avarai baadhikkiradhu. yegōvaavirku aalndha unarchigal undu endrum manidhargalin nalla nadatthai alladhu thīya nadatthai avaradhu unarchigalai baadhikkiradhu endrum baibil thelivaaga kaattugiradhu. udhaaranatthirku isravēlargal marubadiyum marubadiyumaaga kalagam seidhapōdhu yegōvaa ‘vēdhanaippattaar.’ (sangīdham 78:40, 41, NW) nōvaavin naalil jalappralayam varuvadharku munbu ‘manidhanudaiya akkiramam perugiyirundhapōdhu,’ adhu yegōvaavin “irudhayatthukku visanamaayirundhadhu.” (aadhiyaagamam 6:5, 6) idhan artthatthai satru yōsitthu paarungal. nīngal thavaraana paadhaiyil sendraal ungal padaippaalarin manadhirku vēdhanaiyalippīrgal. kadavul balavīnaraaga irukkiraar endrō unarchigalukku adimaiyaayirukkiraar endrō idhu artthappadutthuvadhillai. maaraaga, avar ungalai nēsikkiraar endrum ungal nalanil akkaraiyaaga irukkiraar endrumē artthappadutthugiradhu. marupatchatthil, nīngal sariyaanadhai seiyumpōdhu yegōvaavin irudhayam sandhōshappadugiradhu. saatthaanukku mēlum badhilalikka mudiyum enbadhaal mattum alla, ungalukku palan alikka mudiyum enbadhaalum avar sandhōshappadugiraar. palan alikkavē avar kaatthirukkiraar. (ebireyar 11:6) yegōvaa dhēvan eppadippatta anbaana thagappan!

pudhaiyalgalai thōndi edungal

w04 7/15 21-22

aanmīga ilakkugalaal ungal padaippaalarukku magimai sērungal

yegōvaa indha prabanjatthai eppadi padaitthaar enbadhai gavaniyungal. “saayangaalamum vidiyarkaalamumaagi” endra vaartthaigalil padaippin adutthaduttha kaalappagudhiyai yegōvaa thittamaaga varaiyarutthaar. (aadhiyaagamam 1:5, 8, 13, 19, 23, 31) padaippin ovvoru kaalappagudhiyin aarambatthilum andha naalukkaana tham ilakkai alladhu kurikkōlai avar nangu arindhirundhaar. ellaavatraiyum padaikkum tham nōkkatthai kadavul niraivētrinaar. (velippadutthudhal 4:11) “edhai avar [yegōvaa] virumbugiraarō adhai avar seigiraar” ena kōtthira pidhaavaagiya yōbu sonnaar. (yōbu 23:13, podhu molipeyarppu) “thaam undaakkina ellaavatraiyum” paartthu adhu “migavum nandraayirundhadhu” ena yegōvaa arivitthapōdhu adhu avarukku evvalavu thirupthi alitthirukka vēndum!—aadhiyaagamam 1:31.

namadhu ilakkugal nijamaavadharku, avatrai adaiya vēndumendra balamaana aasaiyum namakku vēndum. atthagaiya ullaana aasaiyai valartthukkolla edhu namakku udhavum? būmi urupperaamal verumaiyaai irundha samayatthilēyē, adhu vinveliyil alagiya manikkallaai jolitthu thamakku magimaiyaiyum ganatthaiyum sērkkumena yegōvaavaal kaana mudindhadhu. adhēpōl, naam vaitthulla ilakkai ettuvadhaal kidaikka pōgum palangalaiyum nanmaigalaiyum kuritthu dhyaanippadhan mūlam adhai adaivadharkaana aasaiyai naam valartthu kolla mudiyum. adhuvē 19 vayadhu tōniyin anubavamumkūda. mērku airōppaavilulla yegōvaavin saatchigaludaiya oru kilai aluvalagatthirku mudhanmudhalaaga sendru paartthapōdhu adhu avanudaiya manadhil nīngaadha mutthiraiyai padhitthadhu. appōdhilirundhu avanadhu manadhil eppoludhum elundha kēlvi, ‘adhupōndra ōr idatthil irundhu sēvai seivadhu eppadi irukkum?’ enbadhē. adharkaana vaaippai kuritthu avan sindhitthu kondē irundhaan, adhai ettuvadharku thodarndhu paadupattaan. pala aandugalukku piragu betthēlil sēvai seivadharkaana avanudaiya vinnappam ētrukkollappattapōdhu avan evvalavaai sandhōshappattaan!

disambar 11-17

baibilil irukkum pudhaiyalgal | yōbu 25-27

“utthamatthai kaattuvadharku paribūranaraaga irukka vēndiya avasiyamillai”

it-1 1210 ¶4

utthamatthanmai

yōbu. yōbu yōsēppu irappadharkum mōsē pirappadharkum idaiyē irundha kaalatthil vaalndhavar. “avar kadavulukku bayandhu nadandhaar, nērmaiyaanavaraagavum utthamaraagavum irundhaar, kettadhai verutthu odhukkinaar” endru baibil avarai patri solgiradhu. (yōbu 1:1) yōbu kadavulai thappaana ulnōkkatthōdudhaan vananguvadhaaga saatthaan sonnaan. kadavulmēl ulla bakthiyaal alla, avar kodukkira nalla kaariyangalukkaagatthaan yōbu avarai vanangugiraan endru kutramsaattinaan. idhanmūlam, yōbu unmaiyaagavē kadavulukku utthamamaaga irukkiraaraa endru saatthaan kēlvi eluppinaan. avarudaiya ēraalamaana sotthugalai sūraiyaadavum, avarudaiya pillaigaludaiya uyirai parikkavum saatthaanai yegōvaa anumadhitthaar, aanaalum yōbuvudaiya utthamatthanmaiyai saatthaanaal murikka mudiyavillai. (yōbu 1:6–2:3) yōbu thannudaiya uyirai kaappaatrikkolvadharkaaga edhai vēndumaanaalum ilakka thayaaraaga iruppadhaaga saatthaan sonnaan. (yōbu 2:4, 5) adhanpin, avar vali niraindha kodiya nōyaal baadhikkappattaar. avarudaiya manaiviyē avaridam, utthamatthai vittuvidumpadi sonnaal. adhumattumalla, kadavuludaiya sattangalaiyum nōkkangalaiyum madhikkaadha nanbargaludaiya kutthalaana pēchukkum kēlikkum aalaanaar. (yōbu 2:6-13; 22:1, 5-11) aanaalum yōbu thannudaiya utthamatthai vida kūdaadhu enbadhil thīrmaanamaaga irundhaar. “saagumvarai naan ennudaiya utthamatthai vida maattēn. naan eppōdhum nīdhiyaaga nadandhukolvēn, orupōdhum aniyaayam seiya maattēn. uyirōdu irukkumvarai en ullam ennai urutthaadhu” endru sonnaar. (yōbu 27:5, 6) yōbu ippadi utthamamaaga nadandhu, saatthaanai oru poiyan endru nirūbitthaar.

w19.02 3 ¶3-5

ungal utthamatthai kaatthukkollungal!

3 mulumanadhōdu yegōvaamīdhu anbu kaattuvadhum, avarōdu murikkamudiyaadha oru bandhatthai vaitthukkolvadhum, eppōdhum avarukku piriyamaanadhai seivadhumdhaan utthamam! ippadi seivadhan mūlam kadavuludaiya ūliyargal utthamatthai kaattugiraargal. ippōdhu, utthamam endra vaartthai baibilil eppadi payanpadutthappattirukkiradhu endru paarkkalaam. “utthamam” endru molipeyarkkappattirukkum ebireya vaartthai, niraivaana, kuraiyillaadha alladhu mulumaiyaana ondrai kurikkiradhu. udhaaranatthukku, isravēlargal yegōvaavukku miruga baligalai selutthumpōdhu, avai kuraiyillaadhavaiyaaga irukka vēndum endru thiruchattam sonnadhu. (adikkurippai paarungal.) (lēvi. 22:21, 22) kaalō kaadhō kannō illaadha oru mirugatthai alladhu nōi pidittha oru mirugatthai avargal bali seluttha mudiyaadhu. andha mirugam mulumaiyaanadhaagavum nōyillaadhadhaagavum irukka vēndum endru yegōvaa edhirpaartthaar; adhai avar romba mukkiyamaanadhaaga ninaitthaar. (mal. 1:6-9) yegōvaa ēn ippadi edhirpaartthaar enbadhai nammaal purindhukolla mudigiradhu. idhai yōsitthuppaarungal. alugippōna palatthaiyō, sila pakkangal illaadha butthagatthaiyō, sila paagangal illaadha karuviyaiyō naam vaanguvōmaa? nichayam vaanga maattōm. naam vaangugira porulgal niraivaanavaiyaaga, kuraiyillaadhavaiyaaga alladhu mulumaiyaanavaiyaaga irukka vēndum endru naam edhirpaarppōm. nammudaiya anbaiyum unmaitthanmaiyaiyum porutthavarai yegōvaavum adhaitthaan edhirpaarkkiraar. adhu niraivaanadhaaga, kuraiyillaadhadhaaga alladhu mulumaiyaanadhaaga irukka vēndum!

4 naam paribūranargalaaga irundhaaldhaan utthamamaaga irukka mudiyumaa? oruvēlai, nammidam niraiya kuraigal irukkindrana endrum, naam niraiya thavarugalai seidhuvidugirōm endrum ninaikkalaam. aanaal, adhai ninaitthu bayappada vēndiya avasiyam illai. ēn? mudhalaavadhaaga, nammudaiya thavarugalai patriyē yegōvaa yōsitthukkondiruppadhu kidaiyaadhu. “‘yaa’vē, nīngal kutrangalai gavanikka aarambitthaal, yegōvaavē, yaar ungal munnaal nirka mudiyum?” endru avarudaiya vaartthai solgiradhu. (sang. 130:3) naam paava iyalbullavargalaaga iruppadhaal avar nammai dhaaraalamaaga mannikkiraar. (sang. 86:5) irandaavadhaaga, nammudaiya varambugalai patri avarukku nandraaga theriyum. nammaal mudiyaadhadhai avar edhirpaarppadhu kidaiyaadhu. (sangīdham 103:12-14-ai vaasiyungal.) appadiyendraal, yegōvaavin paarvaiyil, endha artthatthil naam niraivaanavargalaaga, kuraiyillaadhavargalaaga alladhu mulumaiyaanavargalaaga irukka mudiyum?

5 yegōvaavin ūliyargalaaga, utthamatthai kaatthukkolla anbu romba mukkiyam. kadavulmīdhu irukkum anbum, paralōga thandhaiyaana avarmīdhu naam vaitthirukkum unmaiyaana bakthiyum, niraivaanadhaaga, kuraiyillaadhadhaaga alladhu mulumaiyaanadhaaga irukka vēndum. sōdhanaigal varumpōdhum nammudaiya anbu maaraamal irundhaal, naam utthamamaaga irukkirōm endru arttham. (1 naa. 28:9; mat. 22:37) aarambatthil paarttha yegōvaavin saatchigal mūndru pērudaiya vishayatthai gavanikkalaam. avargal ēn appadi nadandhukondaargal? palliyil jaaliyaaga iruppadhu andha ilam pennukku pidikkavillaiyaa? kēli kindalukku aalaaga vēndum endru andha ilainyar aasaippattaaraa? than vēlaiyai parikodukka vēndum endru andha kudumba thalaivar ninaitthaaraa? kandippaaga illai! yegōvaavukkendru sila nīdhiyaana tharaadharangal irukkindrana enbadhu avargalukku theriyum. thangaludaiya paralōga thandhaikku edhu pidikkum enbadhai patriyē avargal yōsitthaargal. avargal avarai andhalavu nēsitthadhaal, avarai manadhil vaitthudhaan ellaa mudivugalaiyum edutthaargal. ippadi, utthamamaaga iruppadhai seyalil kaattinaargal.

pudhaiyalgalai thōndi edungal

w16.11 9 ¶3

baibilin adippadaiyil olungamaikkappattirutthal

3 yegōvaa padaitthiruppavatrai paarkkumpōdhu, avar olungin kadavul enbadhu thelivaaga therigiradhu. avar, “nyaanatthinaalē būmiyai asthibaarappadutthi, butthiyinaalē vaanangalai sthaabitthaar.” (nīdhi. 3:19) yegōvaavin ellaa padaippugalai patriyum namakku theriyaadhu. sollappōnaal, ‘avaraikkuritthu naam kēttadhu konjamdhaan.’ (yōbu 26:14) irundhaalum, nammudaiya prabanjatthai avar evvalavu arumaiyaaga olungamaitthirukkiraar enbadhai nammaal paarkka mudigiradhu. (sang. 8:3, 4) vinveliyil, kōdikkanakkaana natchatthirangal olungaaga payanam seigindrana. adhōdu, sūriya kudumbatthil irukkum kōlgal, sūriyanai sutrivarum vidhatthai paarkkumpōdhu namakku evvalavu bramippaaga irukkiradhu! natchatthirangalum kōlgalum eppadi sutrivara vēndum enbadhai yegōvaa olungamaitthirukkiraar. adhanaaldhaan, avai olungaaga iyangugindrana. avar, ‘vaanangalaiyum būmiyaiyum nyaanamaaga undaakkiyiruppadhai’ paarkkumpōdhu avarai pugalavum, vanangavum, avarukku unmaiyaaga irukkavum naam thūndappadugirōm.—sang. 136:1, 5-9.

disambar 18-24

baibilil irukkum pudhaiyalgal | yōbu 28-29

“yōbuvaippōl nīngalum nalla peyar edutthirukkirīrgalaa?”

w02 5/15 22 ¶19

thēvaippaduvōrukku anbulla dhayavai kaattungal

19 suyamaaga thīrtthukkolla mudiyaadha kuraipaattil thavippavargalukku anbulla dhayavu kaatta vēndum endra unmaiyaiyum naam kalandhaaraaindha baibil sambavangal valiyurutthugindrana. than kudumba vamsaavali thalaikka aabiragaamukku betthuvēlin otthulaippu thēvaippattadhu. than udalai kaanaan dhēsatthirku edutthu sella yaakkōbukku yōsēppin udhavi thēvaippattadhu. oru vaarisai uruvaakka, nagōmikku rūtthin udhavi thēvaippattadhu. aabiragaam, yaakkōbu, nagōmi ivargalil yaaraalum thangaladhu thēvaigalai piraradhu udhaviyindri pūrtthi seidhukolla mudiyavillai. adhupōlavē indru anbulla dhayavaiyum, thēvaippaduvōrukku mukkiyamaaga kaatta vēndum. (nīdhimoligal 19:17) murpidhaa yōbuvai naam pinpatra vēndum; ‘kettuppōga irundhavanai’ gavanitthadhudan, “muraiyidugira ēlaiyaiyum, thikkatra pillaiyaiyum, udhaviyatravanaiyum” avar gavanitthaar. mēlum yōbu, ‘vidhavaiyin irudhayatthai kembīrikka panninaar,’ ‘kurudanukku kannum, sappaanikku kaalumaai’ irundhaar.—yōbu 29:12-15.

it-1 655 pa. 10

udai

baibil kaalangalil, udai enbadhu adikkadi oru nabarai patriyum avarudaiya seyalgal patriyum kurippiduvadharku adaiyaala artthatthil payanpadutthappattadhu. udhaaranamaaga, oruvarudaiya sīrudai alladhu visēsha udaiyai vaitthu avar oru kurippitta thogudhiyai sērndhavar, oru iyakkatthai aadharippavar endru sollividalaam. adhēpōl, oru nabar ondrai aadharikkiraar, adharku isaivaaga seyalpadugiraar enbadhai oruvarudaiya udai suttikkaattalaam. thirumana nigalchikku porutthamaana udaiyai patri yēsu sonna udhaaranatthilirundhu therindhukolgirōm.—mat. 22:11, 12; veli. 16:14, 15.

w09 2/1 15 ¶3-4

naam eppadippatta peyar edukkirōm enbadhu mukkiyamaa?

naam pirandhavudan namakku enna peyar vaippaargal enbadhai naam thīrmaanikka mudiyaadhu, aanaal eppadippatta peyarai eduppōm enbadhai nammaal thīrmaanikka mudiyum. (nīdhi. 20:11) ippadi yōsitthu paarungal: yēsuvidamō appōsthalargalidamō ennai patri kēttaal enna solvaargal? ennidam palichendru therigira gunatthaiyō naan sambaadhitthirukkira peyarai patriyō eppadi vivarippaargal?

indha kēlvigalai patri naam aalamaaga yōsitthu paarkka vēndum. ēnendraal, “niraiya sotthugalai sambaadhippadhaivida nalla peyarai sambaadhippadhu sirandhadhu. thangatthaiyum velliyaiyum sambaadhippadhaivida mariyaadhaiyai sambaadhippadhu sirandhadhu” endru nyaaniyaana saalomōn raajaa sonnaar. (nīdhi. 22:1) manidhargalidam nalla peyar eduppadhu mukkiyamdhaan. aanaal, kadavulidam nalla peyar eduppadhu adhaivida mukkiyam. ēnendraal, andha peyar endrendrum nilaitthirukkum. ēn appadi solgirōm? thanakku bayandhu nadakkiravargalin peyargalai avarudaiya ‘ninaivu butthagatthil’ eludhi vaippadhaagavum avargalukku mudivillaadha vaalkkaiyai koduppadhaagavum vaakku kodutthirukkiraar. —mal. 3:16; veli. 3:5; 20:12-15.

pudhaiyalgalai thōndi edungal

g00 7/8 11 ¶3

punnagai—purivīr! putthunarchi adaivīr!

punnagaikku ivvalavu sakthiyaa? yaarō oruvar ungalai paartthu punnagaitthadhaal nimmadhiyadaindhadhu alladhu sandhōshappattadhu nyaabagamirukkiradhaa? alladhu oruvar punnagaikkaadhapōdhu bayandhupōnadhu alladhu manam nondhupōnadhu nyaabagamirukkiradhaa? aam, punnagaikku sakthi undu. adhu punnagai puribavaraiyum avar yaarai paartthu punnagaikkiraarō avaraiyum sandhōshappadutthugiradhu. pandaiya kaalatthil vaalndha yōbu thannudaiya satthurukkalai patri ivvaaru sonnaar: “avargalai paartthu naan punmuruval pūtthapōdhu, ‘atthagaiya pēru namakku kidaitthadhō’ ena aiyutranar, en mugatthōtratthin oliyai pera ēngi kidandhanar.” (yōbu 29:24, katthōlikka baibil.) yōbuvin mugatthil vīsiya “oli” nambikkaiyai alladhu urchaagatthai parappiyadhu.

disambar 25-31

baibilil irukkum pudhaiyalgal | yōbu 30-31

“olukkamaaga nadakka yōbu enna seidhaar?”

w10 4/15 21 ¶8

vīnaanavatrai paarkkaadhapadi kangalai thiruppikkollungal!

8 kangalin ichaikkum udalin ichaikkum unmai kristhavargalkūda silasamayam adipanindhuvidalaam. aagavē, naam edhai paarkkirōm, edharku ēngugirōm endra vishayatthil suyakkattuppaattōdu irukkumpadi kadavuludaiya vaartthai nammai ūkkappadutthugiradhu. (1 ko. 9:25, 27; 1 yōvaan 2:15-17-ai vaasiyungal.) paarppadharkum ichippadharkum idaiyē ulla nerukkamaana thodarbai nīdhimaanaagiya yōbu unarndhirundhaar. “en kangalōdē udanpadikkai pannina naan oru kannigaiyinmēl ninaippaayiruppadheppadi?” ena avar sonnaar. (yōbu 31:1) yōbu endhavoru pennaiyum ketta ennatthōdu thodaamal irundhadhu mattumallaamal, appadippatta ennatthirkukkūda than manadhil idangkodukkavillai. nam manadhil olukkakkēdaana ennangal vara kūdaadhendra kurippai valiyuruttha yēsuvumkūda ivvaaru sonnaar: “kaama unarvōdu oru pennai paartthukkondē irukkum evanum avaludan ērkenavē than irudhayatthil thavaraana uravukonduvidugiraan.”—mat. 5:28.

w08 10/1 31 ¶4

“mudivai” yōsitthu paarungal

appadippatta aabatthaana paadhaiyil adiyedutthu vaippadharku munbu, “indha paadhai engē pōi mudiyum?” endru ungalaiyē kēttukkollungal. ‘mudivu’ ennavaayirukkum enbadhai satru yōsitthu paartthaal, vibarīdha vilaivugalukku valinadatthum paadhaiyai thērndhedukka maattōm. echarikkai palagaigalai asattai seidhu thavaraana paadhaiyil sella thīrmaanitthiruppavargal aids, paalvinai nōigal, muraiyatra garppangal, karuchidhaivu, kanavan manaivi uravil virisalgal, kutra unarvu pōndra padukuligalai sandhikka vēndiyirukkum. olukkanketta nadatthaiyullavargal sellum paadhaiyin mudivai appōsthalan pavul miga thelivaaga sonnaar: avargal “dhēvanudaiya raajyatthai sudhandharippadhillai.”—1 korindhiyar 6:9, 10.

w10 11/15 5-6 ¶15-16

ilainyargalē—kadavuludaiya vaartthaiyai pinpatrungal

15 ungaludaiya utthamatthanmai eppōdhu adhigamaaga sōdhikkappadum—matravargalōdu irukkumpōdhaa, thanimaiyil irukkumpōdhaa? palliyilō vēlai seiyum idatthilō aanmīga rīdhiyil nīngal urudhiyaaga irukkalaam. appōdhu, ennenna sōdhanaigal varalaam enbadhil nīngal gavanamaaga iruppīrgal. aanaal, nīngal thanimaiyil irukkumpōdhum jaakkiradhaiyaaga illaadhapōdhum olukka sutthatthai kaatthukkolvadhu kashtamaagi vidalaam.

16 thanimaiyil irukkumpōdhukūda nīngal ēn yegōvaavukku kīlppadiya vēndum? nīngal yegōvaavin manadhai visanappadutthavō sandhōshappadutthavō mudiyum enbadhai manadhil vaiyungal. (aadhi. 6:5, 6; nīdhi. 27:11) yegōvaa “ungalmīdhu akkaraiyaaga iruppadhaal” ungaludaiya seyalgal avarai baadhikkum. (1 pē. 5:7) ungaludaiya nanmaikkaaga nīngal avarukku sevikodukka vēndumendru virumbugiraar. (ēsaa. 48:17, 18) pūrva isravēlil irundha yegōvaavin ūliyargal silar avar koduttha arivuraiyai purakkanitthadhu avaradhu manadhukku visanamaayirundhadhu. (sang. 78:40, 41) maaraaga, dhaaniyēl thīrkkadharisimīdhu avarukku alavatra anbu irundhadhu; oru dhēvathūdhar avarai “piriyamaana purushanaagiya dhaaniyēlē” endru alaitthadhilirundhu idhu therigiradhu. (dhaani. 10:11) ēn appadi alaitthaar? matravargalukkumun mattumalla, thanimaiyil irukkumpōdhum yegōvaavukku dhaaniyēl unmaiyudan irundhaar.—dhaaniyēl 6:10-ai vaasiyungal.

pudhaiyalgalai thōndi edungal

w05 11/15 11 ¶3

anbōdu gavanitthu kētpadhu oru kalai

yōbuvin nanbargal kuraindhadhu patthu muraiyaavadhu avar pēsiyadhai kēttiruppaargal. irundhaalum, “aa, en valakkai kētkiravan oruvan irundhaal nalamaayirukkum” endru yōbu pulambinaar. (yōbu 31:35) ēn? ēnenil avargal kēttadhu avarukku aarudhalai alikkavillai. avargalukku yōbuvin mīdhu akkaraiyum irukkavillai, avarudaiya unarchigalai purindhukolla viruppamum irukkavillai. anudhaabatthōdu kūrndhu kētkum gunam avargalukku thuliyum irukkavillai. ‘nīngalellaarum orumanappattavargalum, irakkamullavargalum [adhaavadhu, anudhaabamullavargalum], sagōdhara sinēgamullavargalum, mana urukkamullavargalum, inakkamullavargalumaayirukka vēndum’ endru appōsthalan pavul arivurutthinaar. (1 pēdhuru 3:8) naam eppadi nammudaiya anudhaabatthai kaattalaam? adhai kaattuvadharku oru vali matravargaludaiya unarchigalil akkarai kaanbitthu, adhai purindhukolla muyarchippadhudhaan. “adhu ungalai rombavē baadhitthirukkum endru ninaikkirēn” alladhu “ungalai thavaraaga edaipōttuvittaargalē endru varutthappattiruppīrgal illaiyaa” endrellaam irakkatthōdu solvadhu naam matravargalmīdhu akkarai kaattuvadharkaana oru valiyaagum. matroru vali andha nabar solvadhai nammudaiya sondha vaartthaigalil thirumba solvadhu. ippadi seivadhu naam avarai purindhukondirukkirōm enbadhai artthappadutthum. anbōdu gavanitthu kētpadhenpadhu verum vaartthaigalukku mattumalla, velikkaattappadaadha avargaludaiya unarchigalukkum sevi koduppadhaagum.

    Thamil prasurangal (1993-2025)
    veliyēravum
    ulnulaiyavum
    • Thamil (Rōman)
    • pagiravum
    • viruppangal
    • Copyright © 2025 Watch Tower Bible and Tract Society of Pennsylvania
    • vidhimuraigal
    • thaniyurimai
    • praivasi setting
    • JW.ORG
    • ulnulaiyavum
    pagiravum