būmiyai sondhamaakkikkolla nīngal thayaaraa?
“saanthamaaga iruppavargal sandhōshamaanavargal, ēnendraal būmi avargalukku sondhamaagum” endru yēsu sonnaar. (mat. 5:5) idhu niraivēra naam aasaiyaaga kaatthirukkirōm. paralōga nambikkaiyullavargal būmiyai eppadi sondhamaakkikkolvaargal? yēsuvōdu sērndhu raajaakkalaaga būmiyai aatchi seivadhan mūlamaaga! (veli. 5:10; 20:6) matra unmai kristhavargal indha būmiyai eppadi sondhamaakkikkolvaargal? endha kuraiyum illaamal samaadhaanamaaga, sandhōshamaaga endrendrum indha būmiyil vaalvadhan mūlamaagatthaan! appadi vaalumpōdhu, būmiyai panpadutthuvadhu... uyirōdu eluppappadugiravargalai gavanitthukkolvadhu... avargalukku sollittharuvadhu... pōndra mukkiyamaana niraiya vēlaigalai avargal seivaargal. adhaiyellaam seiya naam aasaiyaaga irukkirōm enbadhai ippōdhē kaatta mudiyum. eppadi?
būmiyai panpaduttha nīngal thayaaraa?
“būmiyai nirappungal, adhai panpadutthungal” endra kattalaiyai yegōvaa aadhaam ēvaalukku kodutthaar. appadiyendraal, indha mulu būmiyum oru alagaana pūnjōlaiyaaga aaga vēndum enbadhudhaan avarudaiya manadhil irundhadhu endru therigiradhu. (aadhi. 1:28) avar koduttha kattalai, endrendrum būmiyil vaalappōgiravargalukkum porundhum. aadhaam ēvaalukku ēdhēn thōttam irundhadhu. adhai avargal konjam konjamaaga peridhupadutthiyirundhaal pōdhum. aanaal, armagedhōnil thappitthu pōgiravargalukku, andha maadhiri thōttam edhuvum irukkaadhu. adhanaal, būmiyai pūnjōlaiyaaga maatrugira vēlaiyai avargal mudhalilirundhu seiya vēndiyirukkum. armagedhōn mudindha kaiyōdu, alindhum sidhaindhum kidaikkira ellaa idangalaiyum avargal sutthappaduttha vēndiyirukkum. appadiyendraal, avargalukku ekkachakkamaana vēlai irukkum.
baabilōnilirundhu sondha naattukku thirumbi vandha isravēlargalukkum idhē sūlnilaidhaan irundhadhu. avargaludaiya naadu 70 varushangalukku manidha nadamaattamē illaamal verum kaadaaga kidandhadhu. aanaal, “[yegōvaa] angē ulla vanaandharatthai ēdhēn thōttampōl aakkuvaar. angē irukkira paalainilatthai yegōvaavin thōttampōl maatruvaar” endru ēsaayaa thīrkkadharisanamaaga solliyirundhaar. (ēsaa. 51:3) yegōvaavin udhaviyōdu isravēlargal thangal naattai palaiya nilaimaikku konduvandhaargal. edhirkaalatthil būmiyai sondhamaakkikkolla pōgiravargalum yegōvaavin udhaviyōdu adhai oru alagaana pūnjōlaiyaaga maatruvaargal. andha vēlaiyai seiya ungalukkum aasai irukkiradhu enbadhai nīngal ippōdhē kaatta mudiyum.
adharku oru vali, ungaludaiya vīttaiyum sutri irukkira idatthaiyum sutthamaagavum nīttaagavum vaitthukkolla vēndum, akkampakkatthil iruppavargal eppadi irundhaalum sari! ungaludaiya raajya mandratthaiyum maanaattu mandratthaiyumkūda sutthamaakkuvadharkum paraamarippadharkum nīngal udhavalaam. ungaludaiya sūlnilai anumadhitthaal, vaalantiyargalaaga nivaarana vēlaiyai seivadharkum nīngal vinnappikkalaam. thēvaippadugirapōdhu ungal sagōdhara sagōdharigalukku udhava thayaaraaga irukkirīrgal enbadhai idhu kaattum. ‘pūnjōlai būmila vaalradhukku vaaippu kidaichaa, anga payanpadutthuradhukku thēvaiyaana thiramaigala ennaala ippavē valartthukka mudiyumaa?’ endru ungalaiyē kēttukkollungal.
uyirōdu eluppappadugiravargalai gavanitthukkolla nīngal thayaaraa?
yavīruvin magalai uyirōdu eluppiya udanē avalukku ēdhaavadhu saappida kodukka solli yēsu sonnaar. (maar. 5:42, 43) uyirōdu vandha andha 12 vayadhu siru pennai gavanitthukkolvadhu avvalavu periya vēlaiyaaga irundhirukkaadhu. aanaal, “ninaivu kallaraigalil irukkira ellaarum [manidhakumaaranin] kuralai kēttu veliyē varuvaargal” endru yēsu koduttha vaakkurudhi niraivērumpōdhu namakku evvalavu vēlai irukkum! (yōvaa. 5:28, 29) andha vēlaigalai patriya vivaram baibilil illaiyendraalum, uyirōdu eluppappadugiravargalukku saappaadum thunimaniyum vīdum kandippaaga thēvaippadum. avargalukku udhava ungalukku aasai irukkiradhu enbadhai ippōdhē ungalaal kaatta mudiyum. eppadi?
būmiyai sondhamaakkikkolla nīngal ippōdhē thayaaraaga irukkirīrgal enbadhai eppadi kaattalaam?
vattaara kangaani ungal sabaiyai sandhikkappōvadhaaga arivippu seiyappadumpōdhu avarai ubasarippadharku ungal peyarai kodukkirīrgalaa? betthēl ūliyargalukkō vattaara kangaanigalukkō niyamippu maarumpōdhu, ungalaal avargalukku oru vīttai thēditthara mudiyumaa? nīngal irukkira idatthil mandala maanaadō visēsha maanaadō nadandhaal, maanaattukku munbum pinbum ungalaal vaalantiyaraaga sēvai seiya mudiyumaa? illaiyendraal, maanaattukku varubavargalai ungalaal varavērka mudiyumaa?
uyirōdu eluppappadugiravargalukku sollitthara nīngal thayaaraa?
appōsthalar 24:15 solvadhai vaitthu paarkkumpōdhu, kōdikkanakkaanavargal uyirōdu varuvaargal endru naam edhirpaarkkalaam. adhil niraiya pērukku yegōvaavai patri therindhukolla vaaippē kidaitthirukkaadhu. avargal uyirōdu vandha piragudhaan andha vaaippu avargalukku kidaikkum.a kadavulukku romba kaalamaaga unmaiyaaga sēvai seidhukondu varugiravargal avarai patri avargalukku sollittharuvaargal. (ēsaa. 11:9) shaarlet endra sagōdhari andha vēlaiyai seiya aasaiyaaga kaatthukkondirukkiraar. avar airōppaa, then amerikkaa, aapprikkaa pōndra idangalil ūliyam seidhirukkiraar. “uyirōda varravangalukku sollikkodukkura kaalam eppō varumnu naan romba aasaiyaa irukkēn. yegōvaava patthi therinjukkaama irandhupōnavangala patthi padikkurappō, ‘avangalukku mattum yegōvaava patthi therinjirundhaa avanga vaalkkaiyē vēra maadhiri irundhirukkum’nu adikkadi yōsichirukkēn. yegōvaavukku sēvai senjaa vaalkkai evlō nallaa irukkumnu uyirōda varravangalukku solla naan thudichittu irukkēn” endru avar sandhōshamaaga solgiraar.
yēsu būmikku varuvadharku munbu vaalndha yegōvaavin ūliyargalukkumkūda niraiya vishayangalai naam sollitthara vēndiyirukkum. udhaaranatthukku, dhaaniyēl eludhiya thīrkkadharisanangal eppadi niraivērina endru avarukkē vilakki solvadhu evvalavu svaarasyamaaga irukkum endru yōsitthu paarungal. (dhaani. 12:8) adhēpōl, rūtthidamum nagōmiyidamum avargaludaiya vamsaavaliyildhaan mēsiyaa vandhaar endru solvadhu evvalavu sandhōshamaaga irukkum, illaiyaa? indha maadhiri oru brammaandamaana vēlaiyil namakkum oru pangu kidaippadhu unmaiyilēyē oru periya baakkiyamaaga irukkum. adhuvum, indraikku irukkira endha pikkal pidungalum illaamal andha vēlaiyai seivadhu namakku romba nimmadhiyaagavum sandhōshamaagavum irukkum.
uyirōdu varugiravargalukku katrukkodukka nīngal aasaiyaaga kaatthirukkirīrgal enbadhai ippōdhē eppadi kaattalaam? katrukkodukkira thiramaigalai nīngal valartthukkollalaam. adhōdu, thavaraamal prasanga vēlaiyai seiyalaam. (mat. 24:14) vayadhaanadhaalō vēru ēdhaavadhu kaaranatthaalō munbupōl ungalaal niraiya seiya mudiyavillai endraalum mudindhalavukku seiya nīngal muyarchi edukkalaam. appadi seiyumpōdhu, uyirōdu varugiravargalukku sollitthara nīngal aasaiyaaga irukkirīrgal enbadhai kaatta mudiyum.
ippōdhu kēlvi ennavendraal, būmiyai sondhamaakkikkolla nīngal unmaiyilēyē virumbugirīrgalaa? būmiyai panpaduttha... uyirōdu eluppappadugiravargalai gavanitthukkolla... avargalukku sollitthara... nīngal aasaiyaaga irukkirīrgalaa? appadiyendraal, adharku nīngal thayaaraaga irukkirīrgal enbadhai ippōdhē kaattungal. būmiyai sondhamaakkikkollumpōdhu seiyappōgira vēlaigalai pōlavē ippōdhum vēlaigal irukkindrana. avatraiyellaam seivadharku kidaikkira endha vaaippaiyum naluva vidaadhīrgal!
a septambar 2022 kaavarkōburatthil vandhirukkira, “palarai nīdhiyin valikku konduvarum vēlai” endra katturaiyai paarungal.