“வீடு வீடாக”

1. வீ-டு வீ-டாய் அ-றி-விப்-போம்,

தே-வன் நல் வார்த்-தை-யே;

தே-வ ஆ-டு அ-னைத்-து-மே

ஊட்-டம் பெற்-றி-டு-மே.

மூத்-தோர், இ-ளை-யோர் செய்-வோ-மே

ஏ-சு-வின் வே-லை-யே;

ராஜ்-ய செய்-தி நாம் சொல்-வோ-மே

பூ-லோ-க-மெங்-கு-மே!

2. வீ-டு வீ-டாய் தட்-டிச் சொல்-வோம்,

மீட்-பின் நற்-செய்-தி-யே;

யெ-கோ-வா-வை வேண்-டு-வோ-ரே

மீட்-பு பெ-று-வா-ரே.

அ-வர் பே-ரை அ-றி-யா-தோர்

எவ்-வா-று வேண்-டு-வார்?

ஆ-க, மா-பே-ரைச் சொல்-வோ-மே

வீ-டு வீ-டா-க-வே!

3. வா-சல் வா-சல் சென்-று சொல்-வோம்,

ராஜ்-யத்-தின் செய்-தி-யே;

ம-றுப்-ப-தோ நம்-பு-வ-தோ

மக்-கள் வி-ருப்-ப-மே.

ஆ-னா-லும் சொல்-வோம் நா-ளு-மே,

யெ-கோ-வா நா-ம-மே;

ஆம், வீ-டு வீ-டாய் செல்-வோ-மே,

நல்-லோ-ரைக் காண்-போ-மே!