பாடல் 109
ஊக்கமாக அன்பு காட்டுங்கள்
1. தூய்-மை-யா-ன அன்-பு-ட-னே,
தோ-ளில் சு-மந்-து தா-யெ-ன,
தாங்-கும் யெ-கோ-வா போ-ல-வே,
நா-மும் ந-டப்-போ-மே.
பா-சம் காட்-டும் நெஞ்-சம்-தா-னே,
நட்-பு ம-ல-ரச் செய்-யு-மே!
தன்-ன-லம் இல்-லா அன்-பி-லே,
வே-ரூன்-றி நிற்-கு-மே!
உண்-மை நட்-பு என்-றா-லே,
உள்-ளம் பு-ரிந்-தி-ட வேண்-டு-மே.
நண்-பர் சோர்ந்-து போ-னா-லே,
தாங்-கி நிற்-க வேண்-டு-மே!
தே-வன் அன்-பை பூ-மி-யி-லே,
ஏ-சு-வின் வாழ்-வில் கண்-டோ-மே!
அன்-பை உ-ணர்ந்-து கொண்-டோ-மே!
ஊக்-க-மா-ன அன்-பி-லே!
செல்-வோம் அ-வர் வ-ழி-யே!
(பாருங்கள்: 1 பே. 2:17; 3:8; 4:8; 1 யோ. 3:11.)