உன் நெஞ்சம் துள்ளாதோ?

1. ஆ-னந்-தக் காட்-டில்-தான்

துள்-ளிச்-செல்-லும் மான் நான்-தான்.

நல்-ல செய்-தி நான் சொல்-ல  

என் நெஞ்-சம் துள்-ளா-தோ?

மண்-ணி-லே கால் வைத்-து

வி-தை நீ-யும் தூ-விச் செல்.

நல்-ல நெஞ்-சில் வேர் வைக்-கும்,

தே-வ-னின் கை-யா-லே! 

2. நீ சொல்-லும் சொல்-லா-லே

மொட்-டு-கள் பூ ஆ-கா-தோ?

அந்-தப் பூக்-கள் பார்க்-கத்-தான்

உன் நெஞ்-சம் துள்-ளா-தோ?

உன் சொல்-லைக் கேட்-கா-மல்

சி-ல நெஞ்-சம் கல்-லா-கும்,

அ-வை போ-னால் போ-கட்-டும்

சந்-தோ-ஷம் போ-கா-தே!

3. நாம் செய்-யும் வே-லைக்-கு 

மு-த-லா-ளி தே-வன்-தான்,

அ-வ-ரோ-டு கை-கோக்-க

உன் நெஞ்-சம் துள்-ளா-தோ?

நல்-ல-வர் நெஞ்-சைத்-தான்

நல்-ல செய்-தி தீண்-டத்-தான்

தென்-றல் வீ-சும் காற்-றைப் போல்

சொல்-லி-ட வேண்-டா-மா?