பாடல் 134
புதிய பூமியில் வாழ்க்கை
1. ஆ-ஹா! இ-தோ, பா-ருங்-க-ளே!
புத்-தம்-பு-து பூ-மி கண் முன்-னா-லே;
சந்-தோ-ஷம்-தான் த-தும்-பு-தே,
சு-தந்-தி-ரக் காற்-று வீ-சு-தே.
தீ-யோர் ஆட்-சி ஒ-ழிந்-த-தே,
தே-வாட்-சி வெற்-றி சி-றக்-கு-தே;
பூஞ்-சோ-லை-யே பூத்-துக் கு-லுங்-கி-டு-தே,
பூ-ரிப்-பில் இ-த-யம் பு-கழ் பா-டி-டு-தே:
(பல்லவி)
“யெ-கோ-வா ரா-ஜா, எல்-லாம் அ-ரு-மை!
உம் ம-கன் ஆட்-சி-யி-லே பு-து-மை!
எம் இ-த-ய-மெல்-லாம் கீ-தத்-தால் பொங்-கு-தே!
உம் மாண்-பு, மாட்-சி, மா-பு-கழ் மே-லோங்-கு-தே!”
2. ஆ-ஹா! இங்-கே, பா-ருங்-க-ளே!
நாம் எல்-லோ-ரும் பு-து பூ-மி-யி-லே;
அச்-ச-மெல்-லாம் ப-றந்-த-தே,
அ-மை-தி ஆ-றா-கப் பா-யு-தே.
தே-வன் ஆ-சி பொ-ழி-யு-தே,
தே-வ வாக்-கு நி-ஜ-மா-ன-தே;
மாண்-டோர் உ-யிர் பெற்-று வந்-தி-டு-வ-ரே,
நம்-மோ-டு நன்-றி பொங்-க பா-டி-டு-வ-ரே:
(பல்லவி)
“யெ-கோ-வா ரா-ஜா, எல்-லாம் அ-ரு-மை!
உம் ம-கன் ஆட்-சி-யி-லே பு-து-மை!
எம் இ-த-ய-மெல்-லாம் கீ-தத்-தால் பொங்-கு-தே!
உம் மாண்-பு, மாட்-சி, மா-பு-கழ் மே-லோங்-கு-தே!”
(காண்க: சங். 37:10, 11; ஏசா. 65:17; யோவா. 5:28; 2 பே. 3:13.)