வேண்டாம் பயமே!

1. வேண்-டாம் ப-யம், என் மக்-க-ளே,

ப-ர-ம எ-தி-ரிக்-கே;

தைர்-ய-மா-கச் சொல்-வீ-ரே,

ராஜ்-யத்-தின் நற்-செய்-தி-யே.

வான் போ-ரில் எந்-தன் ம-க-னே

எ-தி-ரி-யை வென்-றா-ரே;

சீக்-கி-ரம் அ-வன் கை விட்-டே

மீட்-பா-ரே நல்-லோ-ரை-யே!

2. சத்-ருக்-கள் தி-ரண்-டா-லு-மே,

தூற்-றிப் பே-சி-னா-லு-மே,

மோ-சம்-போக்-கி-னா-லு-மே,

அச்-சு-றுத்-தி-னா-லு-மே,

வேண்-டாம் ப-யம் என் வீ-ர-ரே,

துன்-பு-றுத்-த-லைக் கண்-டே;

உண்-மை-யுள்-ளோ-ரைக் காப்-பே-னே,

என் உள்-ளங்-கை-யில் வைத்-தே!

3. தீ-ய-வர் எ-திர்த்-தா-லு-மே,

நா-னே உம் கே-ட-ய-மே;

எ-தி-ரி கொன்-றா-லு-மே,

என் நி-னை-வில் நிற்-பீ-ரே;

வேண்-டாம் ப-யம் என் வீ-ர-ரே,

ம-றந்-தி-ட மாட்-டே-னே.

நித்-ய வாழ்-வு த-ரு-வே-னே,

உண்-மை-யாய் நி-லைப்-பீ-ரே!