“யெகோவாதான் உங்களை பிரான்சுக்கு கூட்டிட்டு வந்திருக்கார்”

சிறு வயதில், ஆன்துவான் ஸ்கெல்கி எப்போதும் ஒரு குதிரையோடுதான் இருப்பார். ஆன்துவானுடைய அப்பா ஒரு நிலக்கரி சுரங்கத்தில் வேலை செய்துகொண்டு இருந்தார். ஒருநாள் அந்த சுரங்கம் சரிந்துவிழுந்ததால் அவருடைய அப்பாவுக்கு அடிப்பட்டது. அதனால், ஆன்துவான் சின்ன வயதிலேயே நிலக்கரி சுரங்கத்தில் வேலை செய்ய வேண்டியிருந்தது. அந்த சுரங்கம், பூமிக்கு அடியில் 1,600 அடி (500 மீட்டர்) கீழே இருந்தது. சுரங்கத்தில் இருந்த மங்கலான வெளிச்சத்தில்தான், ஆன்துவான் அவருடைய குதிரையில் நிலக்கரியை கொண்டுபோவார். ஒவ்வொரு நாளும் அவர் 9 மணி நேரம் கடுமையாக உழைத்தார். ஒருசமயம், ஒரு பெரிய விபத்தில் ஆன்துவானுடைய உயிரே போயிருக்கும்!

முதல் உலகப் போருக்குப் பிறகு, போலந்துக்கு சுதந்திரம் கிடைத்தது. அந்த சமயத்தில், போலந்தில் மக்கள்தொகை அதிகமாக இருந்தது. அதோடு, பிரான்சிலும் முதல் உலகப் போரில் 10 லட்சத்துக்கும் அதிகமான ஆண்கள் இறந்துவிட்டார்கள். பிரான்சில் இருந்த நிலக்கரி சுரங்கத்தில் வேலை செய்வதற்கு ஆட்களே இல்லாமல் போய்விட்டார்கள். அதனால், போலந்திலிருந்து மக்கள் பிரான்சுக்கு குடிமாறி வரலாம் என்று பிரான்சு மற்றும் போலந்து அரசாங்கங்கள், செப்டம்பர் 1919-ல் ஒரு ஒப்பந்தம் செய்தார்கள். 1920-லிருந்து 1940-குள், போலந்தில் இருந்து நிறைய பேர் பிரான்சுக்கு குடிமாறி வந்தார்கள். அப்படி குடிமாறி வந்தவர்களில் ஆன்துவானுடைய அம்மா அப்பாவும் இருந்தார்கள். அதனால், ஆன்துவான் பிரான்சில் பிறந்தார். 1931-குள் பிரான்சில் 5,07,800 போலந்து நாட்டு மக்கள் இருந்தார்கள். இவர்கள் எல்லாரும் பிரான்சின் நிலக்கரி சுரங்கம் இருந்த இடங்களில் வாழ்ந்தார்கள்.

போலந்து மக்கள் பிரான்சுக்கு குடிமாறி வந்தாலும் அவர்களுடைய கலாச்சாரத்தை மறக்கவே இல்லை. அதோடு, கடவுள் பக்தி உள்ளவர்களாகவும் இருந்தார்கள். “என் தாத்தா ஜோசஃபுக்கு அவரோட அப்பா மாதிரியே பைபிள் மேல ரொம்ப மதிப்பும் மரியாதையும் இருந்தது” என்று சொல்கிறார் 90 வயது ஆன்துவான். போலந்து மக்கள் அவர்களுடைய நாட்டில் இருக்கும்போது, ஞாயிற்றுக்கிழமைகளில் நல்ல உடை உடுத்திக்கொண்டு சர்ச்சுக்கு போவார்கள். பிரான்சுக்கு வந்த பிறகும் அப்படியே செய்தார்கள். மதத்தில் ஆர்வமே இல்லாத சில பிரான்சு நாட்டு மக்கள் இவர்களை ஏளனமாக பார்த்தாலும் இந்தப் பழக்கத்தை இவர்கள் விட்டுவிடவில்லை.

பிரான்சில் இருக்கும் நார்-பாத்-கலே என்ற இடத்தில்தான் போலந்து மக்களுக்கு நற்செய்தி கிடைத்தது. 1904-லிருந்து பைபிள் மாணாக்கர்கள் நற்செய்தியை அங்கு ஆர்வமாக சொல்லி வந்தார்கள். 1915-லிருந்து ஒவ்வொரு மாதமும் காவற்கோபுர பத்திரிகை போலிஷ் மொழியில் வெளிவர ஆரம்பித்தது. 1925-ல் த கோல்டன் ஏஜ் பத்திரிகையும் (இப்போது விழித்தெழு! ) போலிஷ் மொழியில் வெளிவர ஆரம்பித்தது. இந்தப் பத்திரிகைகளையும் போலிஷ் மொழியில் இருந்த கடவுளின் சுரமண்டலம் என்ற புத்தகத்தையும் நிறைய குடும்பங்கள் ஆர்வமாகப் படித்தார்கள்.

1924-ல் ஆன்துவானுடைய மாமா, பைபிள் மாணாக்கர்கள் நடத்திய கூட்டத்துக்கு முதல் முறையாகப் போனார். இவர் மூலமாகத்தான் ஆன்துவானுடைய குடும்பம் பைபிளை பற்றிய உண்மைகளைத் தெரிந்துகொண்டார்கள். பிரான்சில் இருக்கும் ப்ருயே-ஆன்-ஆர்துவா என்ற இடத்தில் அதே வருடம் பைபிள் மாணாக்கர்கள், முதல் முதலில் போலிஷ் மொழியில் ஒரு மாநாடு நடத்தினார்கள். கொஞ்ச நாட்களிலேயே அங்கு இன்னொரு கூட்டம் நடந்தது. அதற்கு, சகோதரர் ரதர்ஃபோர்ட் வந்தார். அந்தக் கூட்டத்தில் 2,000 பேர் கலந்துகொண்டார்கள். அவர்களில் நிறைய பேர் போலந்து மக்கள். “பைபிளை பத்தி தெரிஞ்சுக்க யெகோவாதான் உங்களை பிரான்சுக்கு கூட்டிட்டு வந்திருக்கார். பிரான்சு மக்களுக்கு நீங்களும் உங்க பிள்ளைகளும்தான் பைபிளை பத்தி சொல்லி கொடுக்கணும். இங்க இன்னும் நிறைய ஊழியம் செய்ய வேண்டியிருக்கு. இதுக்கு யெகோவா நிறைய ஆட்களை ஏற்பாடு செய்வார்” என்று ரதர்ஃபோர்ட் அவர்களிடம் சொன்னார்.

கிறிஸ்தவர்கள், நிலக்கரி சுரங்கத்தில் கடினமாக உழைத்தது போலவே பிரசங்க வேலையிலும் சுறுசுறுப்பாக ஈடுபட்டார்கள். நற்செய்தியை சொல்வதற்காகவே சிலர் போலந்துக்கு திரும்பி போனார்கள். தெயோஃபில் பியாஸ்கோவ்ஸ்கி, ஷட்பான் கோஸிக் மற்றும் யான் ஸபூதா போன்றவர்கள் போலந்தில் இருக்கிற நிறைய இடங்களில் பைபிளை பற்றி சொன்னார்கள். ரதர்ஃபோர்ட் சொன்னது போலவே, நற்செய்தியைப் பற்றி சொல்ல யெகோவா நிறைய ஆட்களை ஏற்பாடு செய்தார்!

நிறைய போலிஷ் மொழி பேசும் கிறிஸ்தவர்கள் போலந்துக்கு திரும்பி போகாமல் பிரான்சிலேயே இருந்தார்கள். அங்குள்ள சகோதரர்களோடு சேர்ந்து நற்செய்தியை சொன்னார்கள். 1926-ல், சென்-ல-நோப்ல என்ற இடத்தில் ஒரு மாநாடு நடந்தது. 1,000 பேர் போலிஷ் மொழியிலும் 300 பேர் பிரென்ச் மொழியிலும் அந்த மாநாட்டைக் கேட்டார்கள். “அந்த வருடம் 332 போலிஷ் பேசும் சகோதரர்கள் ஞானஸ்நானம் எடுத்தார்கள்” என்று இயர்புக் 1929 சொல்கிறது. இரண்டாம் உலகப் போருக்கு முன் பிரான்சில் 84 சபைகள் இருந்தன. அதில் 32 சபைகள் போலிஷ் மொழி பேசும் சபைகள்.

‘போலந்துக்கு திரும்பி வர விரும்புகிறவர்கள் எல்லாரும் வரலாம்’ என்று போலந்து அரசாங்கம் 1947-ல் சொன்னது. அதனால், நிறைய யெகோவாவின் சாட்சிகள் போலந்துக்கு திரும்பி போனார்கள். அவர்கள் போன பிறகும், பிரான்சில் அவர்கள் செய்த ஊழியத்துக்கும் பிரான்சு நாட்டு சகோதரர்கள் செய்த ஊழியத்துக்கும் நல்ல பலன் கிடைத்தது. அந்த வருடத்தில், பிரஸ்தாபிகளுடைய எண்ணிக்கையில் 10% அதிகரிப்பு இருந்தது. 1948-லிருந்து 1950-குள் பிரஸ்தாபிகளுடைய எண்ணிக்கை 20%, 23%, 40% அதிகரித்தது. இந்தப் பிரஸ்தாபிகளுக்குப் பயிற்சி கொடுக்க பிரான்சு நாட்டு கிளை அலுவலகம் 1948-ல் முதல் முறையாக வட்டாரக் கண்காணிகளை நியமித்தது. நியமிக்கப்பட்ட 5 பேரில் 4 பேர் போலந்தை சேர்ந்தவர்கள். அவர்களில் ஆன்துவானும் ஒருவர்.

போலந்து மக்களுடைய வாரிசுகள் பிரான்சிலேயே இருக்கிறார்கள். இவர்கள் தங்கள் பிள்ளைகளுக்குப் பெயர் வைக்கும்போது, போலிஷ் குடும்ப பெயரையும் சேர்த்து வைக்கிறார்கள். மற்ற நாடுகளிலிருந்து பிரான்சுக்கு குடிமாறி வருபவர்கள் இன்றும் பைபிளைப் பற்றி கற்றுக்கொள்கிறார்கள். மற்ற நாடுகளில் இருந்து வந்த மக்கள் அவர்களுடைய நாட்டுக்குத் திரும்பி போனாலும் சரி, குடிமாறி வந்த நாட்டிலேயே இருந்தாலும் சரி, நற்செய்தியை அவர்கள் ஆர்வமாகவும் சுறுசுறுப்பாகவும் பிரசங்கிக்கிறார்கள்.—பிரான்சிலுள்ள வரலாற்றுச் சுவடுகளிலிருந்து.