Чӣ тавр дар ҳаёти оилавӣ хушбахт будан мумкин аст?

Муҳаббат калиди хушбахтии оила аст (Эфсӯсиён 5:33).

Худо талаб мекунад, ки ҳамсарӣ танҳо байни як марду як зан бошад.

Шавҳари меҳрубон бо занаш бо мулоимӣ ва ҳамдардӣ муносибат мекунад.

Ба зан лозим аст, ки шавҳарашро дастгирӣ кунад.

Фарзандон бояд ба падару модари худ итоат кунанд.

Меҳрубону вафодор бошед, на ин ки бераҳму бевафо (Қӯлассиён 3:5, 8–10).

Дар Каломи Худо гуфта мешавад, ки шавҳар бояд занашро мисли худаш дӯст дорад ва зан бояд ба шавҳари худ эҳтироми чуқур дошта бошад.

Алоқаи ҷинсии бо дигар кас, ғайр аз ҳамсари худ гуноҳ аст. Бисёрзанӣ ҳам гуноҳ аст.

Каломи Яҳува оилаҳоро таълим медиҳад, ки чӣ тавр онҳо хушбахт буда метавонанд.