Онҳоро таълим диҳед, ки ҳамеша ба Яҳува хизмат кунанд

Агар воизони навро аз аввал таълим диҳанд, ки доимо дар хизмат бо ҷидду ҷаҳд иштирок кунанд, онҳо воизони хуб мешаванд (Мс 22:6; Фп 3:16). Дар поён якчанд маслиҳате оварда шудааст, ки шумо барои воизи бомаҳорат шудани омӯзандаатон ёрӣ дода метавонед:

• Ҳамин ки омӯзандаатон воиз шуд, ба ӯ ёрдам доданро сар кунед (km 8.15. саҳ. 1). Ба ӯ фаҳмонед, ки ҳар ҳафта дар хизмат иштирок кардан муҳим аст (Фп 1:10). Оиди хизмат дар минтақаатон бо шавқу завқ нақл кунед (Фп 4:8). Ӯро барангезед, ки бо нозири гурӯҳи хизматӣ ва дигар воизони ботаҷриба ҳамкорӣ кунад (Мс 1:5; km 10.12. саҳ. 6, сарх. 3).

• Пас аз таъмид гирифтан ҳам, бо омӯзандаатон хизмат карда, ӯро таълим диҳед ва рӯҳбаланд кунед, хусусан, агар бо вай китоби «Муҳаббати Худо»-ро омӯхта истода бошед (km 12.13. саҳ. 11).

• Вақте бо воизи нав хизмат мекунед, пешниҳоди одиро истифода баред. Пас аз шунидани пешниҳодаш ӯро самимона таъриф кунед. Маслиҳатҳое диҳед, ки ба ӯ барои воизи бомаҳорат шудан кӯмак мекунанд (km 5.10. саҳ. 7).