2 เธสะโลนิกา
1 ข้าพเจ้าเปาโลและซีละวานุส*กับติโมเธียว เขียนถึงประชาคมเทสซาโลนิเกซึ่งเป็นอันหนึ่งอันเดียวกับพระเจ้าผู้ทรงเป็นพระบิดาของเราและพระเยซูคริสต์เจ้า
2 ขอให้พระกรุณาอันใหญ่หลวงและสันติสุขจากพระเจ้าผู้ทรงเป็นพระบิดาและพระเยซูคริสต์เจ้าจงมีแก่ท่านทั้งหลาย.
3 พี่น้องทั้งหลาย เราต้องขอบพระคุณพระเจ้าเพราะพวกท่านเสมอ เนื่องจากพวกท่านมีความเชื่อเพิ่มขึ้นมากและพวกท่านแต่ละคนรักกันมากขึ้น. 4 ดังนั้น เราจึงอวดพวกท่านแก่ประชาคมต่าง ๆ ของพระเจ้าด้วยความภูมิใจ เพราะความเพียรอดทนและความเชื่อของพวกท่านในยามที่ถูกข่มเหงสารพัดอย่างและในยามที่พวกท่านทนทุกข์ลำบากอยู่นี้. 5 นี่เป็นข้อพิสูจน์ว่าพระเจ้าทรงพิพากษาอย่างชอบธรรม จึงทำให้พวกท่านคู่ควรกับราชอาณาจักรของพระเจ้า ซึ่งพวกท่านกำลังทนทุกข์เพื่อราชอาณาจักรนั้น.
6 ที่จริง เป็นการชอบธรรมที่พระเจ้าจะทรงก่อความทุกข์ลำบากแก่คนที่ทำให้พวกท่านทุกข์ลำบากเป็นการตอบแทน 7 ส่วนพวกท่านที่ทนทุกข์ลำบากก็จะได้รับการบรรเทาด้วยกันกับเราในคราวที่พระเยซูเจ้าทรงปรากฏจากสวรรค์พร้อมด้วยเหล่าทูตสวรรค์ผู้มีฤทธิ์ของพระองค์ 8 ในเปลวไฟ และทรงสนองโทษคนที่ไม่รู้จักพระเจ้าและคนที่ไม่เชื่อฟังข่าวดีเรื่องพระเยซูเจ้าของเรา. 9 คนเหล่านั้นจะถูกลงโทษให้พินาศตลอดไปและพ้นไปจากพระพักตร์ขององค์พระผู้เป็นเจ้าและจากฤทธิ์ยิ่งใหญ่ของพระองค์ 10 ในคราวที่พระองค์เสด็จมารับพระเกียรติเนื่องด้วยเหล่าผู้บริสุทธิ์ของพระองค์และในวันนั้นทุกคนที่แสดงความเชื่อจะอัศจรรย์ใจ เพราะพวกท่านเชื่อพยานหลักฐานที่เราให้ไว้.
11 ฉะนั้น เราจึงอธิษฐานเพื่อพวกท่านเสมอ เพื่อขอให้พระเจ้าของเราทรงถือว่าพวกท่านคู่ควรกับการที่พระองค์ทรงเรียกและทรงทำการดีทั้งปวงที่พระองค์พอพระทัยให้สำเร็จและทรงให้การงานที่พวกท่านทำด้วยความเชื่อนั้นสำเร็จด้วยฤทธิ์ของพระองค์ 12 เพื่อพระนามของพระเยซูเจ้าของเราจะได้รับเกียรติเพราะพวกท่าน และพวกท่านจะได้รับเกียรติร่วมกับพระองค์เนื่องด้วยพระกรุณาอันใหญ่หลวงของพระเจ้าของเราและของพระเยซูคริสต์เจ้า.