การเพ่งดูโลก
ประเทศแรกในเอเชียที่ปราศจากป่าไม้กำลังจะมีขึ้น
ประเทศฟิลิปปินส์กำลังเผชิญกับการถูกตัดไม้จนหมดป่า เป็นคำเตือนของโครงการพัฒนาแห่งสหประชาชาติ (UNDP). ในฟิลิปปินส์ “ความกดดันจากประชากรและกิจการตัดไม้จนป่าไม่อาจทนรับได้” กำลังทำลายพื้นที่ที่ปกคลุมด้วยต้นไม้มากเข้าไปทุกที. ก่อนสงครามโลกครั้งที่สอง 60 ถึง 70 เปอร์เซ็นต์ของประเทศนั้นปกคลุมด้วยป่าไม้. ปัจจุบันมีเพียง 15 เปอร์เซ็นต์. อัพเดทจดหมายข่าวของ UNDP รายงานว่า “พอถึงปี 2000 ฟิลิปปินส์อาจกลายเป็นประเทศแรกในเอเชียที่สูญเสียป่าไม้และร่มไม้ทั้งหมด.
ดีเอ็นเอและม้วนหนังสือทะเลตาย
การถอดความจากม้วนหนังสือโบราณแห่งทะเลตายเริ่มขึ้นไม่นานหลังจากได้ถูกค้นพบในทะเลทรายยูเดียเมื่อปี 1947. จนถึงเดี๋ยวนี้ประมาณ 15 ม้วนได้รับการแปล. ที่ยังเหลืออยู่คือชิ้นส่วนขนาดเท่าเล็บนิ้วมือราว ๆ 10,000 ชิ้นจากม้วนหนังสืออื่น ๆ หลายร้อยม้วน. การต่อชิ้นส่วนเป็นเรื่องที่ข้องขัดใจ. ขอบของชิ้นส่วนเหล่านี้เปื่อยมากจนไม่อาจต่อกันสนิทเหมือนภาพต่อ และเนื่องจากแต่ละชิ้นมีอักษรเพียงไม่กี่ตัว จึงไม่สามารถเชื่อมต่อกันทางความหมาย. บัดนี้ตามรายงานของหนังสือพิมพ์อินเตอร์แนชันแนล เฮรัลด์ ทริบูน วิทยาศาสตร์ยื่นมือเข้ามาช่วย. อย่างไร? การเขียนนั้นทำบนหนังสัตว์ ดังนั้นการแยกประเภทดีเอ็นเอสามารถระบุพันธุ์, ฝูง, และสัตว์แต่ละตัวซึ่งเป็นที่มาของแต่ละชิ้นส่วน. ผู้คงแก่เรียนหวังว่าสิ่งนี้จะทำให้ง่ายขึ้นที่จะแยกจำพวกและต่อชิ้นส่วนให้เข้ากันได้.
การเสื่อมของครอบครัวมีดาษดื่น
“ตลอดทั่วโลกทั้งในประเทศร่ำรวยและยากจน โครงสร้างของชีวิตครอบครัวกำลังเปลี่ยนแบบหน้ามือเป็นหลังมือ” หนังสือพิมพ์เดอะ นิวยอร์ก ไทมส์แถลงความเห็นเกี่ยวกับรายงานหนึ่งที่เขียนขึ้นไม่นานมานี้. “การเปลี่ยนแปลงอย่างขนานใหญ่ในครอบครัวไม่ได้จำกัดอยู่ที่ชนชั้นหรือประเทศใด ๆ.” รายงานนี้ ซึ่งอาศัยการศึกษาวิจัยโดยคณะกรรมาธิการประชากรในหลายสิบประเทศ ชี้ถึงแนวโน้มต่าง ๆ เช่น อัตราการหย่าที่เพิ่มขึ้นและจำนวนมารดาที่ไม่ได้สมรสที่มีมากขึ้น. “ความคิดที่ว่าครอบครัวเป็นหน่วยที่มั่นคงและแนบแน่นซึ่งบิดาทำหน้าที่เป็นผู้จัดหาทางเศรษฐกิจ และมารดาทำหน้าที่เป็นผู้ให้การเอาใจใส่ทางอารมณ์เป็นนิยายที่แต่งขึ้น” เป็นคำกล่าวของ จูดิท บรูส หนึ่งในผู้ทำการวิจัยนี้. การสิ้นสุดของสายสมรส ไม่ว่าจะโดยการแยกกันอยู่, การทิ้งคู่, หรือการหย่า กำลังเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว, และมารดาที่ไม่ได้สมรสกลายเป็นเรื่องธรรมดาเกือบทุกหนแห่ง. เพื่อเป็นตัวอย่าง เด็กที่คลอดโดยมารดาที่ไม่ได้สมรสในยุโรปแถบเหนือมีถึงหนึ่งในสาม. ผู้ทำการวิจัยชี้ถึง “การปลดปล่อยผู้หญิง” ซึ่งพัวพันถึงฐานะทางเศรษฐกิจและบทบาทที่มีมากขึ้นในกำลังแรงงานว่า เป็นปัจจัยหลักสำหรับการเปลี่ยนแปลงหลายอย่างในครอบครัว. ข้อยกเว้นที่น่าสังเกตในเรื่องแนวโน้มทั่วไปคือญี่ปุ่น ที่ซึ่งมารดาที่ไม่ได้สมรสและครอบครัวที่มีบิดาหรือมารดาฝ่ายเดียวยังมีค่อนข้างน้อย. อย่างไรก็ตาม ในประเทศนั้นสามในสี่ของบิดาที่หย่าไม่จ่ายค่าเลี้ยงดูบุตร.
ความบาปของบิดา
กระทรวงการศาสนาแห่งอิสราเอลยอมรับว่ามีการเก็บบัญชีดำลับ ๆ เกี่ยวกับชาวยิวเป็นพัน ๆ คน ผู้ซึ่งถูกห้ามไม่ให้สมรสกับคนยิวด้วยกันเพราะเป็นลูกหลานที่เกิดจากสายสัมพันธ์ต้องห้าม. บางคู่ที่คิดจะสมรสอ้างว่า เขามาทราบเรื่องนี้ก็ต่อเมื่อแผนการสมรสของตนใกล้จะเสร็จ. คณะรับบีออร์โทด็อกซ์จะทำการตัดสินขั้นสุดท้าย. เมื่อโชชานา หะดัด และ มาสัด โกเฮน พยายามขอจดทะเบียนลูกชายอายุสี่ขวบ ณ กระทรวงมหาดไทย เขาพบว่าการสมรสของเขาในปี 1982 เป็นโมฆะ “เพราะความบาปที่ครอบครัวฝ่ายภรรยาได้ทำประมาณ 2,500 ปีที่แล้ว” หนังสือพิมพ์ไทมส์ ยูเนียนแห่งแอลบานี, นิวยอร์กรายงาน. หนังสือพิมพ์นั้นเสริมว่า “การตัดสินนั้นอาศัยเรื่องเล่าทางประวัติศาสตร์. พวกรับบีเชื่อว่าบรรพบุรุษแต่เก่าก่อนคนหนึ่งของหะดัด . . . ประมาณปี 580 ก.ส.ศ. ได้สมรสอย่างไม่ถูกต้องตามกฎหมาย กับหญิงที่ถูกหย่า” ตั้งแต่นั้นมา ไม่มีใครในครอบครัวของหะดัดได้รับอนุญาตให้สมรสกับคนใดที่มีนามโคเฮน. ถือกันว่าพวกโคเฮนเป็นผู้สืบสกุลมาจากปุโรหิตดั้งเดิมในพระวิหารและต้องถือข้อจำกัดเฉพาะ. “หากทวดคนหนึ่งได้ทำอะไรในช่วงเวลาของพระวิหารหลังแรก พวกเราต้องรับทุกข์จนถึงวันนี้ทีเดียวหรือ?” โชชานาถาม. กระทรวงการศาสนากล่าวว่า คู่นี้อาจถูกตั้งข้อหาทางอาญาด้วย ซึ่งถือว่าหลอกรับบีที่ประกอบพิธีสมรสให้เขา.
ความหวังสำหรับเหยื่อหัวใจวาย
“เมื่อก่อนคิดกันว่า การเกิดหัวใจวายไม่อาจหลีกเลี่ยงได้หลังจากหัวใจได้รับความเสียหายขนานใหญ่ แต่การทำให้กลับคืนดีเป็นไปได้โดยออกกำลังกาย” เป็นคำอ้างของนายแพทย์ปีเตอร์ ลิว ผู้อำนวยการการศึกษาค้นคว้าหทัยวิทยา ณ โรงพยาบาลโตรอนโต. หลังจากการวิจัยกับหนูซึ่งให้ผลดี คลินิกตรวจสอบหัวใจแห่งโรงพยาบาลนั้นให้ผู้ป่วยโรคหัวใจ “เดินในระยะทางที่เพิ่มขึ้นทุกวัน” หนังสือพิมพ์เดอะ โกลบ แอนด์ เมล์รายงาน. “ผลขั้นต้นแสดงว่า การเดินอย่างน้อยหนึ่งกิโลเมตรต่อวันสามารถเปลี่ยนทิศทางของ ‘แนวโน้ม’ ไปสู่หัวใจวายในมนุษย์ได้เช่นกัน.” แต่อัตราการเดินควรค่อนข้างเร็วและอยู่ภายใต้การดูแล นายแพทย์ลิว กล่าว.
เหยื่อสงครามวัยเยาว์
ครั้งหนึ่งผู้ตกเป็นเหยื่อสงครามส่วนใหญ่เป็นทหาร. ไม่เป็นเช่นนั้นอีกแล้ว. ระหว่างสิบปีที่ผ่านไป สงครามต่าง ๆ ได้สังหารและทำให้เด็กพิการมากกว่าทหารมากนัก. เด็กประมาณสองล้านคนเสียชีวิตในสงครามตลอดช่วงสิบปีที่ผ่านไป ตามการแถลงของสถานภาพแห่งเด็กของโลก 1995 ซึ่งเป็นรายงานของกองทุนเด็กแห่งสหประชาชาติ. นอกจากนั้นมีเด็ก 4 ถึง 5 ล้านคนได้รับบาดเจ็บ, มากกว่า 5 ล้านคนต้องอยู่ในค่ายลี้ภัย และกว่า 12 ล้านคนไร้ที่อยู่อาศัย. รายงานนั้นแจ้งว่า “เหล่านี้เป็นสถิติแห่งความอับอาย. และสิ่งเหล่านี้ทอดเงาแห่งความทุกข์อันยาวไกลไปยังคนรุ่นต่อไปในอนาคต และการดิ้นรนของพวกเขาเพื่อเสถียรภาพและความเป็นปึกแผ่นในสังคม.”
ช่างเสริมสวยสำหรับช้าง
ช้างในรัฐเกราลาทางใต้ของอินเดียบรรทุกของหนัก บ่อยครั้งบนงาอันยาวของมัน. แต่ช้างหลายเชือกก็ถูกใช้ในขบวนแห่ของวิหารและในเทศกาลทางศาสนา. ก่อนถึงโอกาสดังกล่าว ช่างเสริมสวยมืออาชีพจะไม่แต่งหน้า แต่แต่งงา. ผู้เดียวในเกราลาที่ทำงานอันละเอียดอ่อนนี้คือ พี.เค. สะซีดฮารัน เขาได้ความชำนาญจากคุณปู่. เขาจะตัดสินอย่างไรว่าจะตัดแต่งมากน้อยแค่ไหน? รายละเอียด—ซึ่งอาศัยความสูง, ขนาด, และลักษณะของตัวช้าง—เป็นความลับที่ครอบครัวหวงแหนนัก. หากช้างร่วมมือ การเสริมสวยใช้เวลาประมาณสามชั่วโมง แต่ช้างเจ้าอารมณ์เป็นอันตราย อาจต้องใช้เวลานานกว่า. นอกจากเหตุผลด้านความงามแล้ว งาของช้างงานต้องได้รับการตัดแต่งทุกสองปีเพื่อมีความยาวที่สะดวกต่อการขนของ.
เคล็ดลับแห่งความสุข
แม้ว่าชาวอังกฤษมีสุขภาพดีกว่าและร่ำรวยกว่าเมื่อเทียบกับ 25 ปีที่แล้ว แต่โดยทั่วไปพวกเขามีความสุขน้อยกว่า ตามการสำรวจรายหนึ่งซึ่งมีรายงานไว้ในหนังสือพิมพ์เดอะ เดลี เทเลกราฟแห่งลอนดอน. นักสังคมวิทยาชาวอเมริกันคนหนึ่ง ซึ่งเห็นด้วยกับการค้นพบของรายงานว่าด้วยแนวโน้มสังคมจากสำนักงานสถิติกลาง ยืนยันว่า ความสุขแท้มาจากการมี “ชีวิตที่มีความหมาย” รวมทั้ง “การมุ่งติดตามเป้าประสงค์ที่คุ้มค่า.” หลังจากการสัมภาษณ์เกือบ 400 คน นักวิจัยชาวนิวซีแลนด์สองคนก็ได้ข้อสรุปที่คล้ายกัน—คือคนส่วนใหญ่ถือว่าความสุขอยู่ที่ “การตระหนักถึงระเบียบและจุดมุ่งหมายของการมีชีวิตอยู่.” คนที่สมรสและผู้ที่มีความเชื่อมั่นทางศาสนามีทางเป็นไปได้มากกว่าที่จะประสบความพอใจ. เมื่อพิจารณาถึงการเสื่อมในชีวิตสมรสและความเชื่อทางศาสนาในบริเตน หนังสือพิมพ์นั้นสรุปว่า “ในฐานะเป็นชาติ พวกเราจะยิ่งไม่มีความสุขต่อ ๆ ไป.”
“ผู้ที่ได้รับพรคือพยานพระยะโฮวา”
เช่นเดียวกันกับประเทศอื่น เรื่องอื้อฉาวเกี่ยวกับเลือดเกิดขึ้นในอิตาลี. อ้างกันว่า เลือดจำนวนหลายพันลิตรถูกส่งไปตามศูนย์ถ่ายเลือดโดยไม่มีการตรวจอย่างเพียงพอ หรือโดยปราศจากการระวังอันตรายอย่างเหมาะสม ด้วยเหตุนี้ ทำให้หลายพันคนตกอยู่ในภาวะเสี่ยงต่อการติดโรค เช่น เอดส์และตับอักเสบ. ในการออกความเห็นเกี่ยวกับสถานการณ์ที่น่าตกใจซึ่งให้ความสำคัญแก่กำไรมากกว่าสุขภาพส่วนตัว ลุยจี ปินโตร์ บรรณาธิการของหนังสือพิมพ์แห่งอิตาลีอิล มานีเฟสโต ขึ้นต้นบทความของเขาด้วยถ้อยคำเหล่านี้: “ผู้ที่ได้รับพรคือพยานพระยะโฮวา ซึ่ง . . . ปฏิเสธการถ่ายเลือดด้วยเหตุผลทางศาสนา. เมื่อพวกเขาอ่านหนังสือพิมพ์ทุกวันนี้ พวกเขาจะเป็นพวกเดียวที่ไม่ต้องเป็นห่วงเกี่ยวกับสิ่งที่กำลังเกิดขึ้น . . . ในอุตสาหกรรมเลือดและคลินิกต่าง ๆ ที่ขายและจัดการให้มีเลือด, พลาสมา และผลิตภัณฑ์ที่เกี่ยวข้องแก่เพื่อนมนุษย์ของตน.”