วิธีหลีกเลี่ยงความเสียใจจากการพักร้อน
ช่วงพักร้อน—คุณคิดถึงอะไร? การได้พักผ่อนบนชายหาดที่มีแสงแดดสาดส่อง พร้อมด้วยต้นมะพร้าวงามสะพรั่งที่ให้ร่มเงาเย็นสบาย? หรืออาจจะชื่นใจกับการสูดอากาศตามชายเขาที่บริสุทธิ์และเย็นสบาย?
กระนั้น คุณอาจจะกังวลเรื่องลมฟ้าอากาศที่ย่ำแย่, เที่ยวบินล่าช้า, อาการเมารถเมาเรือ, และอื่น ๆ. ไม่ว่าคุณจะคิดอย่างไร คุณอาจทำอะไรได้บ้างเพื่อทำให้การพักร้อนของคุณยังความเพลิดเพลินมากเท่าที่เป็นไปได้?
เตรียมล่วงหน้าอย่างดี
ผู้ไปพักร้อนที่ฉลาดสุขุมจะวางแผนล่วงหน้า. เขาจะหาเอกสารเกี่ยวกับการเดินทางและสุขภาพ เพื่อสิ่งดังกล่าวจะอยู่พร้อมเมื่อถึงเวลาเดินทาง. การสอบถามเกี่ยวกับอันตรายด้านสุขภาพที่อาจจะเผชิญ ช่วยให้เขาตัดสินใจว่าจะกินยาป้องกันชนิดใดบ้าง.
สำหรับการเตรียมตัวเพื่อเดินทางไปในพื้นที่ที่มีมาลาเรียเป็นโรคประจำถิ่น หลายคนเริ่มกินยาป้องกันมาลาเรียสองสามวันก่อนออกเดินทาง. กระนั้น เพื่อเป็นการป้องกัน บ่อยครั้งมีคำแนะนำให้กินยาดังกล่าวติดต่อกันตลอดช่วงพักร้อนและกินต่อไปอีกสี่สัปดาห์ด้วยซ้ำหลังจากกลับถึงบ้านแล้ว. ทั้งนี้เพราะเชื้อมาลาเรียฟักตัวอยู่ในร่างกายได้นานราว ๆ นั้น. แต่การป้องกันล่วงหน้าแบบอื่น ๆ ก็สำคัญยิ่งเช่นกัน.
ดร. พอล คลาร์ก ประจำวิทยาลัยสุขภาพศาสตร์และเวชศาสตร์เขตร้อนแห่งลอนดอน แนะนำว่า “สิ่งสำคัญพอ ๆ กันก็คือ ยากันยุงที่ใช้ทาตามผิวหนังหรือหยดใส่แถบรัดข้อมือ, และข้อเท้า, มุ้งและไอระเหยฆ่าแมลงแบบที่ใช้ไฟฟ้า.” สิ่งของเหล่านี้โดยปกติแล้วซื้อก่อนออกเดินทางจะดีที่สุด.
อาการเมารถเมาเรือทำให้การเดินทางหมดสนุก. อะไรเป็นสาเหตุ? นักวิจัยคนหนึ่งบอกว่า อาการเมารถเมาเรือเกิดขึ้นเมื่อสมองมีสัญญาณใหม่ ๆ เข้ามามากเกินไป ซึ่งมาจากการอยู่ในสภาพแวดล้อมที่ไม่คุ้นตา. ถ้าการเคลื่อนไหวของเรือ, อาการสั่นของเครื่องบิน, หรือเสียงอื้อ ๆ ของเครื่องยนต์ในรถคุณเป็นสาเหตุของปัญหานี้ ให้พยายามเพ่งความสนใจไปยังสิ่งที่อยู่นิ่ง อาจเป็นเส้นขอบฟ้า หรือถนนข้างหน้าก็ได้. การถ่ายเทอากาศที่ดีจะให้ออกซิเจนซึ่งจำเป็นอย่างมาก. ในรายที่เมารถเมาเรืออย่างรุนแรง ยาแก้เมารถเมาเรืออาจช่วยบรรเทาอาการได้. กระนั้น มีคำเตือนหนึ่งที่พึงจดจำ นั่นคือ ระวังผลข้างเคียงที่อาจจะเกิดขึ้น เช่น อาการง่วงซึม เพราะในบางสภาพการณ์สิ่งเหล่านี้อาจเป็นอันตรายต่อความปลอดภัยของคุณ.
การเดินทางโดยเครื่องบินเป็นเวลานาน ๆ ในตัวมันเองแล้วมีอันตรายต่อสุขภาพ เช่น ภาวะร่างกายขาดน้ำ. สำหรับบางคนแล้ว การนั่งอยู่เฉย ๆ ในที่ที่คับแคบเป็นเวลานานอาจเพิ่มความเสี่ยงให้กับการก่อตัวของลิ่มเลือดในขา. ถ้าลิ่มเลือดนี้ไหลไปถึงปอดหรือหัวใจ ผลที่ตามมาอาจเป็นอันตรายอย่างยิ่ง. เพราะฉะนั้น เมื่ออยู่บนเครื่องบินนาน ๆ บางคนอาจจำเป็นต้องยืดเส้นยืดสายโดยลุกเดินตามทางเดินหรือบิดเอวและเหยียดขาขณะนั่งอยู่. และเพื่อลดภาวะร่างกายขาดน้ำ ควรดื่มเครื่องดื่มที่ไม่มีแอลกอฮอล์เจือปนให้มาก ๆ.
ที่กล่าวมาข้างต้นนี้มีแต่จะตอกย้ำให้คุณกลัวการเดินทางโดยเครื่องบินไหม? ถ้าเป็นเช่นนั้น คุณน่าจะอุ่นใจได้เพราะข้อเท็จจริงแสดงว่า การเดินทางโดยเครื่องบินค่อนข้างจะปลอดภัย. ตามรายงานบอกว่า ปลอดภัยกว่าการขี่มอเตอร์ไซค์ถึง 500 เท่า และปลอดภัยกว่าการเดินทางโดยรถยนต์ 20 เท่า! แต่คนอื่นจะชี้ว่าสถิติดังกล่าวอาศัยการเปรียบเทียบระยะทางไม่ใช่ระยะเวลาที่ใช้ระหว่างช่วงแห่งการเดินทาง.
การเดินทางกับลูก ๆ วัยเยาว์ทำให้คุณเผชิญข้อท้าทายพิเศษ. แคที อาร์โนลด์ โฆษกสถานีวิทยุโทรทัศน์เสนอแนะว่า “วางแผนการเดินทางของคุณให้รัดกุมเหมือนยุทธการทางทหาร.” แม้ว่าคุณอาจทำอย่างนั้นไม่ได้ ก็ให้นำหนังสือ, เกม, หรือสิ่งของอื่น ๆ ที่ดึงดูดความสนใจลูก ๆ ไปด้วย. ทั้งนี้จะทำให้การเดินทางของทั้งครอบครัวสนุกสนานยิ่งขึ้น.
เมื่อถึงที่หมาย
ผู้ไปพักร้อนหลายคนให้ความเห็นว่า ‘ต้องใช้เวลาสี่หรือห้าวันเพื่อพักให้หายเหนื่อย กว่าจะเริ่มสนุกได้.’ เป็นความจริง การปรับตัวเข้ากับสิ่งแวดล้อมใหม่ต้องใช้เวลา. ดังนั้น จึงเป็นการสุขุมที่จะไม่รีบเร่งทำอะไร ๆ ในวันสองวันแรกเมื่อไปถึง. ปล่อยให้ร่างกายและจิตใจของคุณปรับตัวเข้ากับตารางเวลาที่ต่างออกไป. การไม่ทำเช่นนี้อาจเป็นเหตุให้คุณเครียดและบั่นทอนความสนุกที่การไปพักร้อนของคุณอาจให้ได้.
ตามการคาดคะเนจากแหล่งหนึ่ง อย่างน้อยครึ่งหนึ่งของผู้คนหลายร้อยล้านคนทั่วโลกซึ่งไปท่องเที่ยวต่างประเทศในแต่ละปีประสบความเจ็บป่วยหรือบาดเจ็บในรูปแบบใดรูปแบบหนึ่ง. ด้วยเหตุนี้ ดร. ริชาร์ด เดวูด ผู้เขียนหนังสือสุขภาพของนักเดินทาง (ภาษาอังกฤษ) จึงอธิบายว่า “การป้องกันเป็นกลยุทธ์เพื่อสุขภาพอย่างหนึ่งซึ่งนักเดินทางทุกคนไม่ควรละเลย.” เนื่องจากร่างกายของผู้เดินทางจำเป็นต้องปรับตัวให้เข้ากับสายพันธุ์ของแบคทีเรียที่ต่างออกไปซึ่งอยู่ในบรรยากาศ, อาหาร, และน้ำ จึงเป็นสิ่งสำคัญโดยเฉพาะอย่างยิ่งในสองสามวันแรกที่จะต้องระมัดระวังเรื่องอาหารการกิน.
ดร. เดวูด เตือนว่า “ไม่ควรคิดเอาเองเป็นอันขาดว่าอาหารปลอดภัย จนกว่าจะรู้แน่ว่าเป็นอาหารที่เพิ่งทำใหม่ ๆ และสุก (ฆ่าเชื้อด้วยความร้อน) อย่างทั่วถึงแล้ว—ในกรณีของเนื้อ จนกระทั่งไม่มีสีแดงหลงเหลืออยู่.” แม้แต่อาหารร้อน ๆ ก็อาจจะไม่ปลอดภัย. ดังนั้น “ดูให้แน่ใจว่า อาหารกลางวันของวันนี้ไม่ใช่อาหารเย็นของเมื่อวานซึ่งมีการนำมาอุ่นและจัดแต่งใหม่.”
ด้วยเหตุนี้ เมื่อคุณกำลังพักร้อนในที่ที่ต่างไปมากจากถิ่นอาศัยของคุณ คุณคงไม่สามารถรับประทานอาหารในเวลา, สถานที่, และชนิดที่เป็นดั่งใจเสมอไป. แต่นี่ถือเป็นสิ่งเล็กน้อยเท่านั้นเมื่อเทียบกับการรอดพ้นจากโรคท้องร่วงซึ่งมีรายงานว่าเล่นงานสองในห้าจากจำนวนผู้เดินทางระหว่างประเทศทั้งหมด.
ส่วนเรื่องเครื่องดื่ม น้ำบรรจุขวดมักจะปลอดภัยกว่าน้ำที่มีให้ในท้องถิ่น. กระนั้น เพื่อหลีกเลี่ยงปัญหา นับว่าสุขุมที่จะให้เขาเปิดน้ำดื่มบรรจุขวดและกระป๋องต่อหน้าคุณ. อาจเป็นการสุขุมเช่นกันที่จะหลีกเลี่ยงน้ำแข็ง. ให้คิดเสมอว่ามันอาจก่ออันตรายได้ เว้นแต่คุณจะรู้ว่าปลอดภัย.
ปัจจัยสำคัญที่ทำให้การพักร้อนน่าเพลิดเพลิน
หลังจากสำรวจผู้อ่านของเธอ บรรณาธิการข่าวท่องเที่ยวคนหนึ่งรายงานดังนี้: “ถ้าลมฟ้าอากาศเป็นปัจจัยสำคัญสำหรับเหตุผลของคุณที่ว่าทำไมการไปพักร้อนจึงประสบผลสำเร็จมากหรือน้อย เพื่อนจะเป็นปัจจัยสำคัญยิ่งกว่านั้นอีก.” ที่จริง “เพื่อนที่ดี” ถือเป็นปัจจัยที่มีส่วนส่งเสริมให้วันพักร้อนน่าเพลิดเพลินยินดี “บ่อยครั้งสำคัญยิ่งกว่าการได้พักในโรงแรมที่มีบริการยอดเยี่ยม, การเดินทางที่ไม่ประสบความยุ่งยาก, อาหารที่ดี, และการได้เห็นอะไร ๆ ที่น่าสนใจ.”
แต่คุณจะพบเพื่อนใหม่ที่ดีงามได้ที่ไหนเมื่อไปพักร้อน? วิธีหนึ่งก็คือโดยการเขียนจดหมายล่วงหน้าไปยังสำนักงานของสมาคมว็อชเทาเวอร์ที่ดูแลงานในประเทศซึ่งคุณวางแผนจะไปพักร้อน. เขาจะให้ที่อยู่ของหอประชุมแห่งพยานพระยะโฮวาซึ่งใกล้จุดหมายปลายทางของคุณที่สุด พร้อมทั้งเวลาการประชุม. ที่อยู่บางแห่งของสำนักงานดังกล่าวจะพบได้ที่หน้า 5 ของวารสารนี้ และที่อยู่นอกเหนือจากนั้นจะพบได้จากหนังสือประจำปีเล่มล่าสุดของพยานพระยะโฮวา.
สิ่งสำคัญอันจะทำให้วันพักร้อนของคุณน่าเพลิดเพลินและในขณะเดียวกันหลีกเลี่ยงความเสียใจใด ๆ ก็คือ การเชื่อฟังคำแนะนำอันสุขุมรอบคอบของคัมภีร์ไบเบิลที่ว่า “อย่าให้ผู้ใดลวงท่าน. การคบหาสมาคมที่ไม่ดีย่อมทำให้นิสัยดีเสียไป.” (1 โกรินโธ 15:33, ล.ม.) ถ้าคุณเกิดมีความปรารถนาใด ๆ อันจะทำให้หันหนีจากมาตรฐานและกิจปฏิบัติแบบคริสเตียนขณะไปพักร้อนไกล ๆ นับว่าสุขุมที่จะยอมรับว่าความรู้สึกนี้บ่งบอกถึงความอ่อนแอและจงทูลขอความช่วยเหลือจากพระเจ้าเพื่อต่อสู้กับความปรารถนาดังกล่าว. บิดามารดาจำเป็นต้องใส่ใจต่อกิจกรรมของลูก ๆ ด้วยเช่นกัน. จำไว้ว่าเวลานี้เป็น “วิกฤตกาลซึ่งยากที่จะรับมือได้” ไม่ว่าคุณจะอยู่ที่ไหน.—2 ติโมเธียว 3:1, ล.ม.
เมื่อคุณไปพักร้อนเป็นครอบครัว อย่าทึกทักเอาว่าคุณแม่จะต้องทำทุกอย่างที่ท่านทำเป็นประจำเมื่ออยู่บ้าน. จงเต็มใจที่จะช่วยงานประจำวัน. แสดงน้ำใจร่วมมือ. เจตคติเช่นนี้ช่วยได้มากในการทำให้ทุกคนเพลิดเพลินกับการไปพักร้อน.
วันพักร้อนของคุณจะเป็นที่น่ายินดีไหม? ภาพถ่าย, โปสการ์ด, และของที่ระลึกดี ๆ บางทีอาจเป็นงานฝีมือประจำท้องถิ่น จะนำความทรงจำอันเปี่ยมด้วยความสุขกลับมาแน่นอน. แต่ไม่ต้องสงสัยสิ่งที่น่าจดจำอย่างยิ่งก็คือการพบเพื่อนใหม่. รักษาการติดต่อกับพวกเขา. เขียนจดหมายแลกเปลี่ยนกัน เล่าประสบการณ์ที่น่าสนใจ. มีหลายวิธีที่คุณสามารถทำให้การไปพักร้อนของคุณยังความยินดีอย่างแท้จริง.
[กรอบหน้า 17]
ข้อควรจำบางประการเมื่อไปพักร้อน
ก่อนออกเดินทาง
• มีเอกสารทุกอย่างที่จำเป็นเกี่ยวกับการเดินทางและสุขภาพซึ่งยังใช้ได้
• หายาต่าง ๆ เพื่อป้องกันโรค
ระหว่างการเดินทาง
• ดื่มเครื่องดื่มที่ไม่มีแอลกอฮอล์เจือปนให้มาก ๆ และยืดเส้นยืดสายเมื่อนั่งอยู่ในเครื่องบินนาน ๆ
• นำสิ่งที่น่าสนใจสำหรับเด็ก ๆ ไปด้วย
เมื่อถึงจุดหมาย
• ให้ร่างกายและจิตใจของคุณมีเวลาปรับตัว
• กินเฉพาะอาหารและเครื่องดื่มที่ปลอดภัย
• รักษาความตื่นตัวทางศีลธรรม
• ช่วยสมาชิกคนอื่น ๆ ในครอบครัวทำงานประจำวันคนละไม้คนละมือ
[รูปภาพหน้า 16]
เมื่อคุณไปพักร้อน จงระวังการคบหาสมาคม