การเผชิญข้อท้าทายในเขตงานที่ไม่มีใดเหมือน
เป็นเวลาหลายสิบปีมาแล้วที่พยานพระยะโฮวาประกาศในเขตสงวนนาวาโฮ ซึ่งตั้งอยู่ในรัฐแอริโซนา, รัฐนิวเม็กซิโก, และรัฐยูทาห์ ของสหรัฐอเมริกา. ภาษานาวาโฮเรียกเขตนั้นว่าดีเน บีเคยอ (ประเทศนาวาโฮ). ชาวอเมริกันพื้นเมืองกว่า 220,000 คน ซึ่งมีชื่อเรียกตามภาษาท้องถิ่นว่าพวกดีเน (ประชาชน) เป็นหนึ่งในเผ่าที่มีประชากรมากที่สุดของอินเดียนแดงในอเมริกาเหนือ.
ในช่วงปีเหล่านั้น ประชาคมของพยานพระยะโฮวาเริ่มต้นจากชายและหญิงแห่งเผ่านาวาโฮซึ่งสนใจคัมภีร์ไบเบิล. เวลานี้มีสี่ประชาคมอยู่ในเขตสงวนคือที่ทูบา ซิตี, เคเยนตา, คีมส์ แคนยอน, และชินลี. (ดูแผนที่ข้างล่าง.) จนกระทั่งเมื่อไม่นานมานี้ แต่ละประชาคมมีหอประชุมเป็นของตัวเอง ยกเว้นประชาคมในเมืองชินลีที่ยังต้องเช่าห้องเรียนของโรงเรียนเป็นที่ประชุม. แต่ขณะนี้สถานการณ์ได้เปลี่ยนไป.
หอประชุมสำหรับเขตที่ไม่มีใดเหมือน
มีการอุทิศหอประชุมราชอาณาจักรเมืองชินลี ในวันเสาร์ที่ 7 มิถุนายน 2003. มีการบรรยายอุทิศโดยแกร์ริต เลิช ซึ่งเป็นสมาชิกคนหนึ่งในคณะกรรมการปกครองแห่งพยานพระยะโฮวา. ในคำบรรยาย ท่านได้พรรณนาถึงการเพิ่มจำนวนของหอประชุมราชอาณาจักรตลอดทั่วโลก และท่านอธิบายว่า ยังมีความต้องการหอประชุมเพิ่มขึ้นอีกนับพันแห่งเพื่อช่วยประชาคมต่าง ๆ มากกว่า 94,600 ประชาคม. ท่านกล่าวแก่ผู้ฟังทั้ง 165 คนถึงเหตุผล 15 ข้อที่ว่า เพราะเหตุใดพวกเขาควรหยั่งรู้ค่าหอประชุมหลังใหม่ของพวกเขา รวมทั้งผลประโยชน์จากการเข้าร่วมการประชุมคริสเตียนเป็นประจำ. ท่านจบคำบรรยายอุทิศด้วยคำอธิษฐานทูลขอพระยะโฮวาทรงอวยพรการใช้สถานที่ประชุมที่ยอดเยี่ยมแห่งนี้.
แต่เดิมประชาคมนี้เป็นกลุ่มที่สมทบกับประชาคมคีมส์ แคนยอนซึ่งอยู่ห่างไปทางตะวันตกเฉียงใต้ประมาณ 100 กิโลเมตร. ตอนนี้ประชาคมชินลีมีเขตมอบหมายที่จะประกาศข่าวดีเรื่องราชอาณาจักรของพระเจ้าในพื้นที่ที่กว้างกว่า 11,000 ตารางกิโลเมตร. ชนเผ่านาวาโฮหลายคนอาศัยอยู่ในบ้านเคลื่อนที่หรือโฮกัน ซึ่งเป็นที่อยู่อาศัยที่มีลักษณะเป็นทรงหกเหลี่ยมหรือแปดเหลี่ยม. เพื่อจะเข้าถึงที่ต่าง ๆ ซึ่งมักจะอยู่ห่างไกลกัน จำเป็นต้องใช้รถขับเคลื่อนสี่ล้อ. ในแคนยอน เดอ เชย์ซึ่งเป็นเขตทำงานที่สวยงามแห่งหนึ่งของประชาคมก็เป็นเช่นนั้นด้วย.
แคนยอน เดอ เชย์—สถานที่ศักดิ์สิทธิ์ของเผ่านาวาโฮ
พื้นที่ราบสูงของแอริโซนาเป็นทิวทัศน์ที่รู้จักกันว่าไกลสุดลูกหูลูกตา และทางหลวงก็ดูเหมือนว่าจะไกลออกไปอย่างไม่มีที่สิ้นสุด. แคนยอน เดอ เชย์อยู่ห่างจากหอประชุมไปตามทางหลวงเพียงไม่กี่กิโลเมตร. หุบผาชันซึ่งเป็นผาหินสีแดงนี้คดเคี้ยวและอ้อมไปมาตลอดระยะทาง 40 กิโลเมตร มีความสูงตั้งแต่ 9 เมตรและค่อย ๆ ลาดชันขึ้นจนมีระดับความสูงถึง 300 เมตร. มีนักท่องเที่ยวมาเยี่ยมชมพื้นที่นี้ซึ่งอยู่ในรายชื่อของอนุสรณ์สถานแห่งชาตินับพันคนทุกปี. ชนเผ่านาวาโฮถือว่าหุบผาชันนี้รวมทั้งแคนยอน เดล เมอโตเป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์. มีบางครอบครัวอาศัยอยู่ที่นี่ โดยแยกตัวออกมาอาศัยอยู่ในโฮกันที่สร้างขึ้นจากท่อนซุงและดิน. กระนั้น พยานพระยะโฮวาไปเยี่ยมพวกเขาทุกคนและนำสรรพหนังสือที่มีในภาษาของพวกเขาเองไปให้.
เพื่อจะเข้าไปถึงหุบเขานี้ได้ จะต้องมีผู้นำทางที่ได้รับอนุญาตซึ่งเป็นชนเผ่านาวาโฮไปด้วย. นักท่องเที่ยวบางคนเดินไป ส่วนบางคนก็ขี่ม้า; แต่ส่วนใหญ่เดินทางโดยใช้รถขับเคลื่อนสี่ล้อ. การใช้รถประเภทนี้เป็นสิ่งจำเป็นเพราะเส้นทางที่ไปมักจะต้องข้ามลำธารแห้งซึ่งเรียกว่าชินลี ว็อช. ผู้นำทางยังรู้วิธีหลีกเลี่ยงบริเวณที่มีทรายดูดซึ่งบางครั้งสามารถกลืนม้าหรือรถกระบะได้. แต่อะไรที่ทำให้แคนยอน เดอ เชย์น่าดึงดูดใจเช่นนั้น?
มีการบันทึกประวัติของหุบเขานี้ไว้บนผนังของหินผาสูงชันโดยมีลักษณะเป็นภาพสลักและภาพวาด. นักโบราณคดีเชื่อว่าที่พักอาศัยในหน้าผาที่มีชื่อเสียง ซึ่งสร้างขึ้นที่หน้าผาในถ้ำใหญ่ ถูกทำขึ้นในช่วงระหว่าง ส.ศ. 350 ถึง 1300. ที่พักอาศัยในหน้าผาที่มีชื่อเสียงมากที่สุดคือไวท์ เฮาส์ รูอีน ที่เรียกเช่นนี้เพราะผนังของโครงสร้างด้านหนึ่งเป็นสีขาว. พวกอินเดียนแดงเผ่าอะนาซาซี (ในภาษานาวาโฮหมายถึง “ศัตรูเก่าแก่”) ได้ทิ้งสถานที่นี้ไว้ในช่วงประมาณปี ส.ศ. 1300. เชื่อกันว่าชนเผ่านาวาโฮยังไม่เข้ามาในเขตนี้จนกระทั่งศตวรรษที่ 18.
หากคุณมีโอกาสไปเที่ยวที่แคนยอน เดอ เชย์ คุณจะใช้เส้นทางนาวาโฮหมายเลข 7. บริเวณทางโค้งซึ่งอยู่ไม่ไกลจากอนุสรณ์สถานแห่งชาติให้คุณสังเกตป้ายที่มีข้อความว่า “หอประชุมราชอาณาจักร ยีอีโฮวา ยาดาฮัลเนอีบี” และ “หอประชุมราชอาณาจักรแห่งพยานพระยะโฮวา.” เชิญคุณแวะเยี่ยมที่นั่นด้วย.
[แผนที่หน้า 22]
(รายละเอียดดูจากวารสาร)
โคโลราโด
เผ่านาวาโฮ
แอริโซนา
อนุสรณ์สถานแห่งชาติแคนยอน เดอ เชย์
ชินลี
เคเยนตา
ทูบา ซิตี
เผ่าโฮปี
คีมส์ แคนยอน
นิวเม็กซิโก
ยูทาห์
[ภาพหน้า 23]
นักโบราณคดีกล่าวว่าชนเผ่าอะนาซาซีสิบสองครอบครัวอาจเคยอาศัยอยู่ด้วยกันในบ้านที่หน้าผาแห่งนี้
[ภาพหน้า 24]
โฮกัน
[ภาพหน้า 24]
แคนยอน เดล เมอโต
[ภาพหน้า 24]
หินแมงมุมในแคนยอน เดอ เชย์