ชูคาร์—แขกแปลกหน้าในฮาวาย
ผมกับเพื่อน ๆ รอคอยการเดินทางไปเยือนเกาะเมาอีแห่งหมู่เกาะฮาวายอย่างใจจดใจจ่อ. สิ่งที่เราสนใจเป็นพิเศษคือ เราอยากชมดวงอาทิตย์ขึ้นจากยอดภูเขาไฟฮาเลอาคาลา ซึ่งมีความสูงถึง 3,055 เมตร. มีคนบอกเราว่านี่จะเป็นประสบการณ์ที่หาที่ไหนไม่ได้อีกแล้ว. ข้อเสียเพียงอย่างเดียวคือเราต้องตื่นนอนตั้งแต่ตีสองและขับรถข้ามเกาะจากเมืองคาปาลูอาที่เราพักอยู่. จากนั้นเราต้องขับรถขึ้นเขาที่สูงชัน. เราคิดว่าในเวลาเช้ามืดอย่างนี้ เราคงเดินทางอย่างโดดเดี่ยวแน่ ๆ. แต่ไม่เป็นเช่นนั้นเลย! เรากลายเป็นส่วนหนึ่งของขบวนคาราวานรถยนต์ที่ค่อย ๆ ไต่ขึ้นไปตามทางหลวงอันคดเคี้ยวเพื่อมุ่งสู่ยอดเขา. เมื่อเราไปถึงยอดเขา อากาศตอนนั้นค่อนข้างหนาว. แต่เรานำผ้าห่มไปด้วยเพื่อช่วยให้ร่างกายอบอุ่น.
คนนับร้อยรอคอยด้วยความอดทนเพื่อจะดูดวงอาทิตย์ขึ้นช่วงประมาณหกโมงเช้า. บรรยากาศเต็มไปด้วยความคาดหวังอย่างยิ่ง และมีการตั้งกล้องถ่ายรูปเพื่อจับภาพที่น่าตื่นตาตื่นใจนี้. แต่มีเรื่องที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้น! ในช่วงเวลาสำคัญ เราต่างก็ตกใจเมื่อเห็นเมฆหนาทึบลอยเข้าสู่ปากปล่องภูเขาไฟ ซึ่งทำให้เราหมดโอกาสถ่ายรูปประวัติศาสตร์ของเรา! แต่เหตุการณ์เช่นนี้ก็เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นได้ทุกเมื่อในเขตภูเขาใกล้มหาสมุทรแปซิฟิก. เราจึงต้องกล้ำกลืนความผิดหวังไว้และรอให้เมฆค่อย ๆ จางหายไปเมื่อดวงอาทิตย์ส่องแสงให้ความอบอุ่น. แล้วก็มีเรื่องที่ไม่คาดคิดอีกเรื่องหนึ่ง! ภาพที่ค่อย ๆ ปรากฏต่อสายตาของเรานั้นเป็นภาพอันน่าตื่นตาตื่นใจของปล่องภูเขาไฟที่โล่งเตียนซึ่งมีเส้นทางไต่เขาเห็นเป็นริ้วตัดไปมา. นับว่าไม่เสียแรงเปล่าทีเดียว.
ทันใดนั้นเราก็ได้ยินเสียงแปลก ๆ ฟังสะดุดหู ดังกุ๊ก ๆ ซึ่งลงท้ายด้วยเสียง “ชูคาร์, ชูคาร์.” และแล้วเราก็เห็นที่มาของเสียงนั้น. มันเป็นนกแถบยูเรเชียที่สวยงามชนิดหนึ่งในวงศ์นกกระทาดง มันคือนกชูคาร์นั่นเอง. ชื่อภาษาลาตินของมันคือ Alectoris chukar. ในฤดูผสมพันธุ์มันใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่บนพื้นดิน ที่ซึ่งมันใช้นอนหลับ. มันไม่ได้พยายามจะบินหนี แต่กลับวิ่งหนีไป.
นกชนิดนี้มาอยู่ในเกาะเมาอีที่สวยงามนี้ได้อย่างไร? ดูเหมือนว่ามีคนนำนกชูคาร์เข้ามาที่นี่. ในทวีปอเมริกาเหนือ มีการปล่อยนกชนิดนี้เป็นประจำเพื่อให้คนออกล่า. เรารู้สึกดีใจมากที่อย่างน้อยก็ได้เห็นนกที่กลัวคนชนิดนี้ใกล้ ๆ.—ผู้อ่านส่งมา.